‌ این را بدانیم که اگر کسی «به جا» مبارزه با هوای نفس نکند، «بی جا» مبارزه با هوای نفس خواهد کرد!

‌ این دنیا هم دنیایی است که با ما سازگاری ندارد. ما چیزهایی که از لذت‌های دنیا را در طول چند سال از خدا گرفته‌ایم، همه را باید پس بدهیم.

‌ راه فرار از تلخی‌های زندگی، غفلت از این تلخی‌ها نیست؛ باید تلخی دنیا را دید و باید از این تلخی غفلت نکرد! غفلت از تلخی‌ها انسان را نابود می‌کند.

‌ مرحله «اول» خداشناسی این است که دوست داشته باشیم به خاطر خدا رنج‌ها را بپذیریم. بهترین راه برخورد با رنج‌ها، علاقه پیدا کردن به زجر کشیدن در راه خدا است :))

‌ کسی که دوست ندارد به خاطر خدا زجر بکشد، نه خودش را شناخته است و نه خدا را. کسی که دوست دارد به خاطر خدا زجرها را پذیرا باشد، از رنج راضی است و خدا هم از او راضی است و مدام به خدا نزدیک‌تر می‌شود :))

‌‌ مرحله «دوم» خداشناسی و ارتباط با خدا، «تعیین نوع رنج» توسط خدا است. اگر قرار باشد خدا نوع زجر را تعیین کند، می‌داند که چه زجری را انتخاب کند که ضدحال باشد. البته خدا مهربان است و ظرفیت‌ها را رعایت می‌کند :)

تِمام.

‌🪴| دوره #تنها_مسیر ۱ - اســتاد علیرضا پناهیان - جلسه هشتم

‌ 🔻| جلسه هشتم مبارزه با تمایلات سطحی و رسیدن به تمایلات عمیق

- - - #خلاصه_جلسه 💠 مبارزه با هوای نفس، یعنی ارضای نفس. 💠 برای کشف علائق عمیق و میل خداپرستی، باید امیال سطحی را قربانی کنیم. 💠 مبارزه با لذت یعنی رسیدن به لذت بیشتر. 💠 عقل، قدرتی است برای انتخاب بهترین علاقه‌ها.

‌ گفتیم انسان موجودی است که برای یک مبارزه و جنگ درونی، یعنی مبارزه با تمایلات خود آفریده شده است؛ و این جنگ درونی به خاطر تمایلات متعارض و متفاوتی است که درون انسان وجود دارد و اگر غیر از این بود، انسان یا فرشته بود و یا حیوان.

مهم.