‌ یکی از رنج‌هایی كه خدا به رخ ما می‌كشد، مرگ است. انسان نباید از مرگ كه تلخ‌ترین واقعه زندگی اوست، غافل شود. چرا خداوند مرگ را اینقدر سخت، وحشت انگیز و هولناك قرار داده است که یاد آن لذت‌ها را از بین می‌برد؟ چون می‌خواهد تو از روز اول با مرگ زندگی كنی.

‌ کسی که از مرگ عبرت نگیرد، دیگر آدم شدنی نیست. رنج، رقت طبع می‌آورد و اگر انسان به رنج مرگ توجه کند، روحش رقیق و لطیف می‌شود.

تِمام.

‌🪴| دوره #تنها_مسیر ۱ - اســتاد علیرضا پناهیان - جلسه یازدهم

‌‌ 🔻| جلسه یازدهم راهبرد رنج در تقدیر و تکلیف (2)

- - - #خلاصه_جلسه 💠 اگر با رنج درست برخورد نکنیم رنج ما در زندگی زیاد خواهد شد. 💠 اگر رنج را بپذیری، رنجت کم می‌شود و اگر از رنج فرار کنی، بدتر می‌شود. 💠 رنج را بپذیر تا رنج‌ها را نبینی و نعمت‌ها را ببینی. 💠 اگر رنجور شدم و شاکر نشدم یعنی خودپرستم نه خداپرست!

ساعتِ۲۲:۴۵ جلسه‌یازدهم.

‌ رنج، اصالت ندارد، ما در اصل برای «ایجاد ارزش افزوده» خلق شده‌ایم، منتها این کار نیاز به مبارزه با هوای نفس دارد و مبارزه با هوای نفس هم، رنج دارد. البته نوع رنجی که در مبارزه با هوای نفس با برنامه الهی پیش می‌آید، با خیلی از رنج‌های دیگر متفاوت است؛ در ادامه در این زمینه گفتگو می‌کنیم.

- هر رنجی، اون رنجی که خداوند برای رشد جلوی پای ما گذاشته است، نیست.

‌ اگر به انسان صدها خوشی داده شود، ولی یک ناخوشی هم داده شود، توجه او به آن یک ناخوشی جلب میشود. به عبارت دیگر، انسان طبیعتاً خودش را بیشتر با ناخوشی ها درگیر می‌داند، لذا برای اینکه بتواند به سلامت این مسیر را طی کند، باید از همان اول تکلیف خود را با رنج مشخص کنیم. اگر نفس تو دنبال این است که رنج نکشی، این یک خیال خام است و اشتباه می‌کنی.

‌ در مقابل نفس رنج‌گریز باید گفت: «زندگی یعنی رنج. به سمت خدا رفتن مثل بالا رفتن از یک سربالایی نفس‌گیر است، مثل سرسره نیست!»

‌ دو قاعده مهم در برخورد با رنج: ۱- اگر با رنج درست برخورد نکنیم رنج ما در زندگی زیاد خواهد شد. ۲- اگر با رنج درست برخورد نکنیم، شکر نعمت‌ها را به جا نمی‌آوریم. انسان هزار نعمت را نمی‌بیند ولی یک رنج را عمده می‌کند و فقط آن را می‌بیند.