‌ ۱- توجه به رنج، مانع خیال‌پردازی می‌شود. چون انسان طبیعتاً آرزو تولید می‌کند و تنها راه خارج کردن انسان از این خیال‌پردازی‌ها و تولید آرزوها، این است که انسان واقعیت و حقیقت رنج را درک نماید.

‌ ۲- توجه به رنج باعث افزایش «شکرگزاری» و «صبر» انسان می‌شود که نتیجۀ درک صحیح از جایگاه رنج در حیات است. کسی که اصل را با راحتی و نعمت ببیند، وظیفه‌ای برای تشکر احساس نمی‌کند.

‌ ۳- توجه به رنج، جایگاه دین را بهتر ترسیم می‌کند. وقتی کسی درک کرد که در این دنیا، اصل با رنج بردن است، دین را به عنوان راه کاهش رنج‌ها، به راحتی خواهد پذیرفت. هر قدر دنیا را بیشتر با رنج‌ها همراه ببینی، دین را لذت بخشتر می‌بینی؛ اگر دنیا را محل لذت ببینی، دین را محل رنج خواهی یافت. اگر به رنج دنیا نگاه نکنی، رابطه‌ات با دین خراب می‌شود.

- از اینجا به بعد خیلی مهم میشه، با دقت!!

‌ نقش مادرها در برقراری ارتباط درست فرزندان با مسألۀ «رنج» و فرار نکردن از آن: رنج از جهات مختلف دارای آثار تربیتی بسیار زیادی است؛ البته به هنگام تربیت و انتقال مفاهیم مربوط به رنج باید با مهربانی و لطافت برخورد کرد. مانند پرستاری که هم به کار مداوا و رسیدگی به بیمار مشغول است و هم به او روحیه می‌دهد.

‌ در واقع از اولین سنین خردسالی است که فرزند درد و رنج را احساس می‌کند ولی جهت دادن آن به عهده والدین و به خصوص مادر است. یکی از وجوه برخورد خوب این است که مادر رنج را تلخ‌تر نکند، بلکه ضمن اینکه با مهربانی بگوید که رنج طبیعی و همیشگی است، آن را به یک رنج شیرین تبدیل کند.

- قابل توجهِ مامان باباهای فعلی و آینده؛ دلسوزِ خودت نیستی دلسوزِ فرزندت باش‼️

- خیلیا از من پرسیدند که این دوره برای چه گروه سنیی مناسبه؟ کلاس هفتم؟ نهم؟ دانشگاه؟ جواب بنده اینه که هر چه زودتر بهتر و کاراتر! ما این ها رو باید از خردسالی می‌فهمیدیم نه الان. اما حالا که ما الآن در مرحله یادگیری هستیم بیایید و این فهم خودمون رو به کودکان و کم سن و سال ها هم منتقل کنیم! اگر برادر یا خواهر کوچک‌تر دارید سعی کنید با زبانِ کودکانه و ساده‌تر این مطالب رو براشون توضیح بدید. از فلسفه جهاد اکبر گرفته تا مبحث فعلی یعنی درکِ رنج و سختی!

- روی شما حساب باز کردما!! برای تغییر باید از خودمون شروع کنیم، برای تاثیر هم باید اول از خودمون شروع کنیم! پس از رفقا و خانواده خودتون شروع کنید و تاثیر بگذارید!

‌‌ ۴- توجه به رنج باعث دوری از راحت‌طلبی است. مشکل اصلی جوان در مسیر مبارزه با نفس، «راحت‌طلبی» است! راحت‌طلبی اولین وجه حب‌الدنیا است که یقۀ انسان را می‌گیرد. مشکل اول این است که جوان حال ندارد تکان بخورد، یا حال ندارد خودش را جمع و جور کند. وضعیت فعلی برخی از جوانان، حکایت از یک راحت‌طلبی فزاینده دارد.

‌ راحت‌طلبی باعث می‌شود رنج را فراموش کنیم. راحت‌طلبی اصلا به ما اجازه حرکت نمی‌دهد! گاهی جوان‌ها می‌گویند الحمدلله ما حب‌الدنیا نداریم. در حالی‌که توجه ندارد که راحت‌طلبی یکی از شعبات حب‌الدنیا است. در واقع راحت‌طلبی اولین جلوۀ حب‌الدنیا است. راحت‌طلبی نوعی دنیاطلبی است در حالی که در دنیا باید مثل یک چریک بود.

‌ تن‌پروری یک بیماری است و نوعی مرگ خاموش به روح انسان می‌دهد. علاوه بر آن، شهوترانی در راحت‌طلبی کاشته می‌شود!