eitaa logo
سید محمدجواد موسوی‌فرد
1.3هزار دنبال‌کننده
669 عکس
262 ویدیو
7 فایل
طلبه حوزه علمیه قم، روضه خوان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام شاید اینجا برای اندکی عمیق‌تر شدن در اعتقادات و مسائل اجتماعی مناسب باشد ارتباط با بنده: https://eitaa.com/Mousavifard
مشاهده در ایتا
دانلود
◽️ ماسک بزنید- ماسک نزنید! (بررسی فقهی مساله ماسک زدن) ۱. مدتی است برخی از طرفداران طب سنتی شدیدا با ماسک زدن مخالفت می کنند و برای ادعای خویش دلایلی ذکر می‌کنند که البته نوعا، قابل آزمایش عمومی نیست بلکه احتیاج به بررسی های علمی برای تایید یا تکذیب آن وجود دارد. از طرفی پزشکان مدرن تأکید فراوان بر ماسک زدن در شرایط کنونی دارند و چنین ادعاهایی را علمی نمی‌دانند. ۲. ما اکنون در صدد تأیید یا تکذیب هیچ یک نیستیم چون صلاحیت آن در بنده وجود ندارد، لکن از نقطه نظر فقهی کدام یک قابل اعتنایند؟ شاید بپرسید چرا از لحاظ فقهی؟ پاسخ این است که دو دسته کارشناس، دو ادعای متعارض دارند و چون در این موضوع پای سلامتی و جان انسان‌ها در میان است بنابراین فعل «ماسک زدن» یا ترک فعل می تواند سبب خطر معتنابه برای سلامتی یا جان خود و دیگران داشته باشد، لذا یک فقیه باید نظر بدهد که با توجه به اصول و معارف اسلامی کدام یک، برتری دارد؟ پیش از پاسخ این نکته را عرض کنم که بنده به هیچ وجه نمی توانم ادعاهایی مثل «کرونا غیر واقعی است» و «تا کنون کسی را نکشته» را بپذیرم. نکته دیگر این که روشن است که ماسک زدن به صورت طبیعی امری ناخوشایند و خلاف طبیعت انسان است، بنابراین مسأله این نیست که «ماسک خلاف طبع است» بلکه مسأله این است که آیا ضرر ماسک زدن در مجموع بیشتر است یا ضرر کرونا؟ روشن است که محل نزاع، اختلاف دو کارشناس است، اما قبل از این که کار به تساقط هر دو برسد بایست مشاهده کرد که آیا از هر حیث این دو برابرند؟ ۳. پاسخ این است که بایست ملاحظه کرد کدام یک از این علوم بر اساس روشهای «علم شناسانه‌ی پذیرفته شده» مسائل خود را بنا نهاده است؟ آنچه مشاهده می‌شود این است که طب مدرن اصول «فلسفه علم» برای اثبات فرضیات خود را به کار می گیرد اما آیا طبیبان سنتی به این روش‌ها توجهی می کنند؟ یا این که نهایت استدلال‌های ایشان استناد به کتب ابن‌سینا و ذخیره خوارزمشاهی است؟ امروزه برای اثبات امر «تجربی» روش های کنترل شده آزمایشگاهی مفصلی وجود دارد و تا آن جا که ما سراغ داریم توسط پزشکان سنتی مورد توجه قرار نمی‌گیرد. طب ابن سینا یک طب تجربی است و این که گفته می شود طب قیاسی است ناشی از ندانستن اصطلاحات علوم است، «علم» آن چیزی است که می‌توانیم بپذیریم و هر آنچه در کتب ابن سینا گفته شده لزوما علم نیست چون بر اساس طبیعیات آن روز (فیزیک و شیمی قدیم) و مبتنی بر عناصر چهارگانه است. فقیه حق ندارد به گفته کارشناسی که بر اساس اصول علمی رفتار نمی‌کند دست کم در چنین مواردی توجه کند. اشتباه نشود من با «طب سنتی» مخالفتی ندارم بلکه با روش «طبیبان سنتی» موافق نیستم، بنابراین در گام اولِ برتری یابی، گفته‌های طبیبان سنتی قابل اعتماد به لحاظ فقهی نیست.