خب حتی شیرینیم اوکی نشد که بخرم.

یعنی اینقدر تک تک جزئیات زندگی باهام همراهه میخوام پاشم برای خودم کف بزنم.

باشه دختر بیا خوشبین باشیم، فردا یه روز تازس، یه روز جدیده، کلی اتفاقات جدید قراره بیفته که تو توی اونا قراره به فنا بری.

باز تهش خراب شد که..

نه ولی واقعا میخوام فردا رو قشنگ کنم، برای خودم حداقل.

جدی حتی نمیتونم پسرایی که یقه‌شون رو تا وسطِ شیکمشون باز میذارن، و یه زنجیرِ حلقه درشت هم میندازن رو نگاه کنم‌. چیش جذابه لعنتیا؟ تازه پشماشونم پیداست. اه.

اللّهم‌عجل‌لولیک‌الفرج؛

بسم الله؛

گرفتگیِ بینیم اجازه نمیده بویِ پاییزو خوب بکشم تو ریه هام، واقعا که.

صبح رویِ موتور انگار‌داشتم با ابرا بازی میکردم، ظهرم داشتم افکارمو کنار هم میچیدم، موتورِ پاییزی برام جذابه، حتی اگر بوش درست حسابی نیاد.

ولی به محض اینکه موتور سواری پاییزی تموم شد و رفتم تو مدرسه یا حسِ نا امنی عجیب غریبی منو گرفت، دلم نمیخواد فردا و پس فردا و روز هایِ آیندم این احساسِ نا امنی رو با خودم یدک بکشم.