🔴 آن‌که دانه‌های انار را شمرده، تو را فراموش نمی‌کند اگر اندکی در ظرافت آفرینش بنگریـم، خواهیم دید که حتی چینش دانه‌های انار در پرده‌ای از رنگ و لطافت، حکایت از نظمی دارد که بی‌شک برخواسته از علم و حکمت بی‌پایان است. خدایی که کائنات را با چنین هندسه‌ای دقیق ترسیم کرده و باران را با اندازه‌ای معین فرود می‌آورد، چگونه ممکن است نسبت به انسان ـ که حامل روح الهی و برگزیده آفرینش است ـ بی‌اعتنا باشد؟ در منطق قرآن، أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ ؛ آیا آن‌که آفرید، نمی‌داند؟ و در حکمت اسلامی، وجود انسان تجلی علم الهی است، یعنی چشم پوشیدن او از مخلوق، برخلاف ذات کامل اوست. اگر گاه تصور می‌کنیم دیده‌بان آسمانی ما را نمی‌بیند، این نه از غیاب او، بلکه از حجاب ماست؛ همچون بستن چشم و انکار خورشید. ایمان مقتضی این است که باور کنیم تأخیر در تحقق خواسته‌ها، نه نشانه بی‌توجهی، بلکه بخشی از تربیت ربانی و آماده‌سازی جان برای تجلی‌های برتر است. همان‌گونه که دانه انار در سکوت پاییز می‌رسد، انسان نیز در زمان مقدر خویش به بار می‌نشیند. پس دل به تدبیر او بسپار؛ که اگر در خلق یک انار این‌گونه ظریف است، در طراحی سرنوشت شما یقینا حکیمانه‌تر رفتار خواهد کرد. ✍ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/7114

🔴 علیکم السلام و رحمه الله ، سؤال بسیار دقیق و به‌جا و از دغدغه‌های مهم معرفتی است. برای پاسخ ، چند نکته را باید تأمل کنیم : ■ اقسام امور داریم یعنی هر آنچه بر انسان واقع می‌شود به سه دسته تقسیم می‌گردد : ◽ الف) اموری که کاملا اختیاری و ناشی از رفتار ماست → تقصیر مثل بیماری ناشی از بی‌احتیاطی، مشکلات مالی ناشی از سوء‌مدیریت، احساس گناه ناشی از معصیت و... ◽ ب) اموری که کاملا غیر اختیاری و خارج از اراده ماست → تقدیر مثل محل تولد، والدین، ژنتیک، برخی سختی‌ها، وقوع زلزله، ابتلاء انبیاء و... ◽ ج) اموری که ترکیبی از اختیار ما و تقدیر الهی است مثل رزق : ما تلاش می‌کنیم ( اختیار )، خدا رقم می‌زند ( تقدیر ). ■ معیار اصلی تشخیص را دقت کنیم ؛ یعنی : هر جا قدرت تصمیم و تغییر داریم → مسئولیت داریم → احتمال تقصیر. هر جا هیچ راهی برای جلوگیری یا تغییر قبل از وقوع نبوده → تقدیر. امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود : الْقَدَرُ مَوْضِعُ سِرِّ الله، فَلَا تَكْشِفْه. ( قدر محل پنهان سرّ خداست، هرچه ندانستی تقدیر بدان ) و نیز : فِي مَا تَعْلَمُ سَبِيلُ اعْتِذَارٍ، وَ فِي مَا لَا تَعْلَمُ سَبِيلُ التَّسْلِيم. (در آنچه می‌دانی راه عذر است، اما آنچه نمی‌دانی راه تسلیم است.) ■ گاهی فهم تقدیر یا تقصیر فقط بعد از واکنش ما روشن می‌شود، مثال از نگاه عرفانی : اگر حادثه‌ای موجب تقرب، صبر، رشد و بیداری شد → تقدیر الهی بوده، حتی اگر ظاهراً از خطای ما باشد؛ اگر موجب غفلت، یأس و سقوط شد → رگه‌ای از تقصیر در آن است، حتی اگر تقدیر باشد. ■ درباره کودک متولدشده از والدین معتاد یا فاسد ، این برای طفل تقدیر است چون اختیار نداشته اما برای والدین، غالباً ناشی از تقصیر و انتخاب غلط آنهاست پس یک واقعه واحد ممکن است برای یک نفر تقدیر باشد و برای دیگری تقصیر. ■ یک قاعده راهبردی برای زندگی مؤمنانه داریم که : در برخورد با گذشته، نگاهت تقدیر محور باشد ( تسلیم ) در برنامه‌ریزی برای آینده، نگاهت تکلیف‌محور باشد ( مسئولیت). یعنی : آنچه پیش آمده → حکمت الهی را ببین، گله نکن آنچه در پیش است → وظیفه‌ات را انجام بده، کوتاهی نکن. ■ سخن امام سجاد علیه‌السلام در دعای قضا و قدر (صحیفه سجادیه) فَهَبْنِي صَبَرْتُ عَلَى قَضَائِكَ، فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَلَى بُعْدِكَ. (اگر بر قضای تو صبر کردم، بر دوری تو چگونه صبر کنم؟) یعنی مهم‌تر از اینکه حادثه تقدیر است یا تقصیر، واکنش الهی و بنده‌وار ماست. ✍ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/7118

🔴 غرب‌گرایی پیشرفت نیست؛ بی‌هویتی است. ملتی که شیفته تقلید از غرب شود، قدرت درون و عزت تاریخی خود را فراموش می‌کند. پیشرفت یعنی بهره‌گیری از علم غرب، نه تسلیم در برابر فرهنگش. وطن‌دوستی یعنی قدم برداشتن با پای خود، نه تکیه بر عصای دیگران. ➊ برند غربی = کلاس ولی لباس سنتی = عقب‌ماندگی ➋ فیلم غربی = الگو ولی داستان ملی = فراموشی ➌ مهاجرت = موفقیت ولی آبادگری وطن = بی‌اهمیتی ➍ انگلیسی‌گرایی = باکلاسی ولی فارسی درست = مهجور #وطن_دوستی #غربگرایی #هویت_اسلامی #ایران #بصیرت ✍ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/7119

زوزه گرگ ها احسنت به این بصیرت👏👏 🔸 پی نوشت : بر اساس آموزه‌های دینی و تجربه‌های تاریخ انقلاب اسلامی، دشمنان خارجی و داخلی با توطئه‌های پیچیده خود هرگز نخواهند توانست با توسل به نیرنگ و تهاجم، ضربه‌ای کارساز و پایدار به نظام جمهوری اسلامی ایران وارد کنند؛ چرا که این نظام، پشتیبانی و مدد الهی را با اتکال به اراده‌ی خداوند و پشتوانه‌ی مردی استوار و ایمان راسخ ملت ایران دارد، و وعده‌ی خدا بر یاری اهل حق و نصرت مؤمنان، سدّی استوار در برابر همه‌ی دشمنی‌ها و آسیب‌ها است. ✍ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/7120

🏴 هیأت های سکولار ؛ آفت خاموش امت در منظومه فکری شیعه، هیأت نه یک محفل احساسی که قرارگاه تمدنی و سنگر جبهه فرهنگی ولایت است. هیأتی که از مکتب عاشورا و مکتب فاطمی برمی‌خیزد، باید همانند امام حسین(ع) و فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیهما مطالبه‌گر، بیدارکننده و جهت‌دهنده به حرکت‌های اجتماعی سیاسی باشد. اما آنچه امروز در برخی هیأت‌ها مشاهده و شنیده می‌شود، انحرافی خطرناک و خزنده است : سکولاریزم مذهبی با ظاهری هیأتی. هیأتی که : اشک دارد اما بصیرت ندارد؛ نوحه دارد اما نقشه ندارد؛ شور می‌آفریند اما شعور نمی‌پروراند؛ روایت می‌خواند اما روایت انقلاب را فراموش کرده است؛ گریه را می‌شناسد اما ولایت را نه؛ سینه می‌زند اما برای جبهه حق سینه‌ سپر نمی‌کند؛ در محرم و ایام فاطمیه حضور دارد اما در راهپیمایی‌ها و مناسبت های سیاسی اجتماعی نه؛ شبهات را نمی‌شناسد که پاسخ دهد، و دردهای جامعه را نمی‌فهمد که درمان بخشد. این هیأت ها، هیأت نیست؛ آرام‌ بخشِ بی‌دردی است. تصویری زیبا با محتوایی بی‌خطر. درست همان چیزی که دشمن می‌خواهد. ■ هیأت‌هایی که دین را صرفا به گریه‌های بی‌نتیجه و عاطفه‌های بی‌تعهد و بی حرکت تقلیل داده‌اند، نه‌تنها کمکی به جبهه حق نمی‌کنند، که به تعبیر رهبر عزیز انقلاب : اگر هیأت‌ها کارکرد تمدنی نیابند و به سمت تمدن سازی نوین اسلامی حرکت نکنند ، دشمن از همان هیأت‌ها استفاده خواهد کرد. این نوع هیأت‌ها 《 خواه با سیمای مذهبی آراسته ، خواه با سخنان بی‌تفاوت 》 به‌صورت آگاهانه یا جاهلانه، در حال ضربه زدن به قلب امامت‌ اند. چگونه؟ با تعطیل کردن رسالت اجتماعی و حکومتی دین، و با تبلیغ عزاداری بی‌مسؤولیت، عملا دین را از حکمرانی جدا می‌کنند و قیام عاشورا و قیام فاطمی را به سوگواری بی‌جهت و بی حرکت اجتماعی بدل می‌سازند. ■ هیأت حقیقی؛ مدرسه قیام و حرکت است یعنی هیأت فاطمی و حسینی باید : ✔ هم اشک داشته باشد و هم اشکال‌شناسی. ✔ هم سوز داشته باشد و هم سوی. ✔ هم روضه بخواند و هم راه را نشان دهد. ✔ هم سینه‌زن باشد و هم سینه‌سپر. ✔ هم شور حسینی داشته باشد و هم شعور زینبی. هیأت صحیح، هیأتی است که عاشورا را نه در شب شعر بلکه در صبح شعور بازخوانی می‌کند. هیأتی که از یا لیتنا کنا معک عبور کرده و می‌گوید: یا لیتنا ننهض معک. ■ هیأتی که از ولایت فقیه، آرمان انقلاب، و حضور در میدان‌های اجتماعی غفلت کند، سکولار است؛ هرچند هزاران بار نام حسین(ع) را فریاد بزند. پشتیبانان چنین هیأت‌هایی، با هر ظاهر و هر ادعایی که باشند، اگر در خط ولایت حرکت نمی‌کنند، به تعبیر قرآن کریم : وَلا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ (به ستمگران تکیه نکنید که آتش شما را فراگیرد) ✅ فلذا بازتعریف هیأت بر اساس مکتب امامت و ولایت نه یک انتخاب، بلکه وجوب شرعی، عقلی و تاریخی است. هیأت باید به قرارگاه روشنگری، نهضت بصیرت‌افزایی و سنگر دفاع از نظام اسلامی بدل شود. امروز زمان آن نیست که فقط برای حسین(ع) و فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیهما گریه کنیم؛ زمان آن است که مثل حسین(ع) قیام کنیم. والسَّلَامُ عَلَىٰ مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَىٰ ✍ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/7121

🔴 #شبهه خانمی پرسید : انسان لخت به دنیا آمده و حجاب معنا ندارد!!😔 🎤 موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/7122

🆔 https://eitaa.com/Myidea/7123

🔴 فیزیک، بیانگر چگونگی ساخت جهان است؛ اما پرسش از چه کسی ساخته، چرا ساخته و هدف چیست ، در قلمرو فلسفه و عقل است. علم فیزیک با همه دقت و ظرافت خود صرفا به توصیف فرآیندها و سازوکارهای مادی هستی می‌پردازد. این علم می‌تواند توضیح دهد عالم چگونه گسترش یافته، ماده چگونه رفتار می‌کند و انرژی چگونه تبدیل می‌شود؛ اما هرگز نمی‌تواند توضیح دهد چه کسی این نظام را ایجاد کرده، با چه نیتی به وجود آورده و غایت نهایی آن چیست. این امور مربوط به فلسفه، متافیزیک، حکمت الهی و عقل نظری است. کسی که اندک آشنایی با فیزیک داشته اما از مبانی فلسفه و منطق و علوم عقلی بی‌بهره باشد، هنگامی که میان چگونگی و چرایی خلط می‌کند، خود را در مقام روشنفکر قرار می‌دهد اما در حقیقت گرفتار ساده‌انگاری علمی و لغزش فکری بنیادی می‌شود و چه‌بسا در نهایت، منکر خالق جهان گردد؛ نه از سر عمق اندیشه، بلکه به دلیل فقدان شناخت نسبت به حوزه صلاحیت علوم. فیزیک می‌گوید جهان چگونه کار می‌کند؛ فلسفه می‌پرسد چرا کار می‌کند؛ و الهیات بیان می‌کند برای چه هدفی آفریده شده است. نظم دقیق کیهانی، قوانین پایدار طبیعت، قابلیت فهم جهان و ثوابت فیزیکی یک حقیقت را آشکار می‌سازد : اگر جهان بر اساس قانون و نظم قابل تحلیل است، پس حتماً مبتنی بر عقلانیت است. عقلانیت نمی‌تواند زائیده ماده باشد، بلکه باید از مبدأیی حکیم و مختار سرچشمه گرفته باشد. کسانی که بدون شناخت فلسفه و عقل، صرفاً با تکیه بر دانسته‌های محدود تجربی، در مقام نفی علت نخستین قرار می‌گیرند، دچار اشتباه معرفت‌شناختی هستند؛ زیرا پرسش از چرایی و هدف، اساساً از دایره وظایف علم تجربی خارج بوده و پاسخ آن در حوزه عقل و حکمت است. قرآن کریم می‌فرماید : أفِی اللهِ شَکٌّ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الأرضِ آیا در وجود خداوند آفریننده آسمان‌ها و زمین شکّی هست؟ و نیز : وَ ما خَلَقنا السَّماواتِ و الأرضَ و ما بَینَهُما لاعبین. ما آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن‌هاست را بی‌هدف نیافریدیم. ✅ خلط میان حوزه‌های معرفت، سبب انحراف فکری می‌شود. علم تجربی، بدون پشتوانه فلسفی و عقلانی، نمی‌تواند حقیقت هستی را تبیین کند. جهان نظام‌مند، نتیجه اراده‌ای آگاه و هدفمند است و انکار خالق حکیم، نه نشانه روشنفکری، بلکه نشانه غفلت از مرزهای دانش و عقل است. ✍ موسی آقایاری 🆔https://eitaa.com/Myidea/7124