زل زده بودم به آسمون، ماه کامل بود، زیرلب گفتم: ماه و میبینم یادش میوفتم،
گفت: چیه اومدی کویر شاعرشدی الان میخوای بگی ماه کم میاره پیش زیباییش؟ یا میخوای بگی اون به قشنگیِ ماهِ تو آسمونه و این حرفا؟!
خندم گرفته بود سرمو انداختم پایین زیرلبی گفتم: نه بابا "داستان داره این ماه کامل و دلبرِ ما و کویر.."
نمیدونم شنید حرفمو یا نه، نگاش کردم دیدم داره با گیتارش ورمیره، یهو برگشت نگامکرد گفت: ببینم اصلا انقد دلبردلبر میکنی اونم همینقد عاشقت بوده؟
نمیدونستم چی بایدبگم، هیچکس تاحالا همچین سوالی ازم نپرسیده بود، اومدم بگم نه اون اصلا دوسم نداشت یاد خاطراتمون افتادم، کارایی که بخاطرم کرد، جاهایی که باهم رفتیم، خندههای از ته دلش وقتی کنارش بودم، خواستم بگم آره دوسم داشت باز دوباره یاد کاراش افتادم، اذیت شدنام، سرد شدناش، پنهون کاریاش، دور شدناش، گفتم: شاید اینجوری باشه که هم دوسم داشت هم نداشت، هم بود هم نبود، هم میخواست هم نمیخواست، نمیدونم شاید هیچوقت تهِ دلش با من نبود، شاید با خودش میگفت بقیه میتونن بهتراز من باشن، نمیدونم هنوزم تو سرِ من پر چراعه، واسه همین همیشه درحال جنگم بین قلبی که میگه عاشقم بوده و مغزی که میگه همهچیز فقط یه دوس داشتنِ ساده بود که من زیادی بزرگش کردم؛ یه نفس عمیق کشیدم و همهی بغضمو قورت دادم،
رو بهش گفتم داستانِ تو و این گیتارِ پر از وصله پینه چیه که هروقت نگاش میکنی از یه طرف اشک تو چشات جمع میشه از یه طرف انگار داری قشنگترین شیِٕ جهانو لمس میکنی؟
@Miraclee 🌿
