«نـفـیٖر نِــےْ» | مُحَـمَّد بُرْهـٰان
۰۰• بــسمـاللّٰہالرحمـٰـنالرحیــم •۰۰ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ • عالم هِیٖچْکـٰاك یـــا عالم مُـرْتض
۰۰• بــسمـاللّٰہالرحمـٰـنالرحیــم •۰۰
┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄
• عالم هِیٖچْکـٰاك یـــا عالم مُـرْتضیٰ؟! •
(#بخش_هشتم [#پایانی])
#آوینی، «#طناب» را به نحوی غیر هیچکاکیترین اثر #هیچکاک قلمداد میکند و به کسانی که طناب را بهترین اثر #هیچکاک میدانند میگوید که توقّع بیجایی از سینما دارند؛ زیرا #سینما مدیومی است که لوازم خاصّ خودش را دارد و از این جهت، نه با #رمان و نه با #شعر قابل مقایسه نیست.
او دو فیلم #طناب و «#پرندگان» را با یکدیگر مقایسه میکند و نتیجه میگیرد که #طناب، میخواهد با تفلسف -که از عهدۀ بیان سینمایی خارج است- مطالب سنگین نظری را به مخاطب تزریق کند حال آنکه در #پرندگان، مخاطب به #زبان_سینما با #هیچکاک همراه شده و در انتها نیز محظوظِ "سلوکی روحی" یا "تفکّری حضوری*" میشود.
اساساً دیدن #فیلم یعنی سفر دل:
«#فیلم خوب آن نیست که تماشاگر خود را به دام یک استدلال پیچیدۀ عقلانی بکشاند؛ فیلم خوب آن است که تماشاگر را به #سفر_دل دعوت کند. تماشای فیلم، سلوک به نفس است نه به عقل...»
* تعابیر از خود آوینیست و "تفکّر حضوری" ادبیاتسازی به حساب میآید؛ وگرنه چنین لفظی در در ادبیات علمی ما یافت نمیشود.
┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄
در مجموع از این نوشتۀ نامنسجم و کشکولوار #سیّد_مرتضی_آوینی، میتوان مبانی، نظرات و نکاتِ دیگری هم استخراج نمود.
امّا آنچه بیان شد، وسع و روزی نگارنده بود به عنوان مخاطبی عام که برای استفاده هرچه بیشتر و به ذهنسپاری هرچه بهترِ «#عالم_هیچکاک»، اینچنین تقریر شد.
والسلام والحمدللّٰه علی التمام
م.بُـــرهان
۱۴۰۱/۱۲/۱۹
┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄
#عالمهیچکاک
#مرتضی_آوینی
#سینما
#رمان #شعر
#فیلم_طناب #پرندگان
#زبان_سینما
#سفر_دل
هدایت شده از «نـفـیٖر نِــےْ» | مُحَـمَّد بُرْهـٰان
۰۰• بــسمـاللّٰہالرحمـٰـنالرحیــم •۰۰
┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄
• عالم هِیٖچْکـٰاك یـــا عالم مُـرْتضیٰ؟! •
(#بخش_هشتم [#پایانی])
#آوینی، «#طناب» را به نحوی غیر هیچکاکیترین اثر #هیچکاک قلمداد میکند و به کسانی که طناب را بهترین اثر #هیچکاک میدانند میگوید که توقّع بیجایی از سینما دارند؛ زیرا #سینما مدیومی است که لوازم خاصّ خودش را دارد و از این جهت، نه با #رمان و نه با #شعر قابل مقایسه نیست.
او دو فیلم #طناب و «#پرندگان» را با یکدیگر مقایسه میکند و نتیجه میگیرد که #طناب، میخواهد با تفلسف -که از عهدۀ بیان سینمایی خارج است- مطالب سنگین نظری را به مخاطب تزریق کند حال آنکه در #پرندگان، مخاطب به #زبان_سینما با #هیچکاک همراه شده و در انتها نیز محظوظِ "سلوکی روحی" یا "تفکّری حضوری*" میشود.
اساساً دیدن #فیلم یعنی سفر دل:
«#فیلم خوب آن نیست که تماشاگر خود را به دام یک استدلال پیچیدۀ عقلانی بکشاند؛ فیلم خوب آن است که تماشاگر را به #سفر_دل دعوت کند. تماشای فیلم، سلوک به نفس است نه به عقل...»
* تعابیر از خود آوینیست و "تفکّر حضوری" ادبیاتسازی به حساب میآید؛ وگرنه چنین لفظی در در ادبیات علمی ما یافت نمیشود.
┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄
در مجموع از این نوشتۀ نامنسجم و کشکولوار #سیّد_مرتضی_آوینی، میتوان مبانی، نظرات و نکاتِ دیگری هم استخراج نمود.
امّا آنچه بیان شد، وسع و روزی نگارنده بود به عنوان مخاطبی عام که برای استفاده هرچه بیشتر و به ذهنسپاری هرچه بهترِ «#عالم_هیچکاک»، اینچنین تقریر شد.
والسلام والحمدللّٰه علی التمام
م.بُـــرهان
۱۴۰۱/۱۲/۱۹
┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄
#عالمهیچکاک
#مرتضی_آوینی
#سینما
#رمان #شعر
#فیلم_طناب #پرندگان
#زبان_سینما
#سفر_دل