«نـفـیٖر نِــےْ» | مُحَـمَّد بُرْهـٰان
۰۰• بــسمـاللّٰہالرحمـٰـنالرحیــم •۰۰ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ • عالم هِیٖچْکـٰاك یـــا عالم مُـرْتض
۰۰• بــسمـاللّٰہالرحمـٰـنالرحیــم •۰۰
┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄
• عالم هِیٖچْکـٰاك یـــا عالم مُـرْتضیٰ؟! •
(#بخش_دوم)
مقالۀ «#عالم_هیچکاک»، نگارهای است با مباحثی پراکنده که به چند مطلب اساسی میپردازد: بررسی ایدههای مرکزی آثار #هیچکاک و رابطۀ آنها با جهانبینی #آوینی، برّرسی مصداقی برخی آثار #هیچکاک از لحاظ محتوا و تکنیک، سخن دربارۀ شخصیّت #هیچکاک، و در آخر توضیح ماهیّت و ساختار #سینما (امّا نه به شکل منسجم).
#آوینی در ابتدا از سناریو فیلم «#سرگیجه» نقبی میزند به سمبُلیک بودن و رؤیاگون بودن فیلمهای #هیچکاک؛ دنیای آثار #هیچکاک، دنیایی است راز آلود که همچون رؤیایی شبانه، انسان را مسحور و مقهور خود میکند و باعث میشود انسان برای لحظاتی، از واقعیّت غافل شود. اتّفاقاً برای راه یافتن به #باطن این عالَم نیز راهی نیست جز عبور از سطح #واقعیّت که #هیچکاک با چیرهدستی، این تجربه را برای مخاطبان خود فراهم میآورد.
پس به عقیدۀ #آوینی، آثار #هیچکاک (و در کلّ، آثار سنیمایی و نمایشی) این ظرفیّت را دارند که انسان را به یک #شهود و تجربۀ درونی دعوت کنند. جان کلام #آوینی که در تمام نگاره، سعی در اثبات آن دارد، همین است (1).
┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄
1. -سوسپانس، ترس و دلهره، برای هیچکاک وسیلهها ویا بهانههایی بیش نیستند که به او امکان میدهند تماشاگر را از سطح واقعیّت عبور دهد و او را به یک تجربۀ روحی در فضایی ماورایی دعوت کند. ص13
-تماشاگر سهیم در فضای فیلم، همراه با سیر داستانی اغلب آثار هیچکاک، به نوعی از «پالایش روانی یا روحی» دست مییابد. ص30
-تماشاگر...به همراه با کاراکترهای فیلم، در صورتی از یک سلوک نفسانی یا تجربۀ روحی پالایش می¬یابد. ص27
-فیلم خوب آن است که تماشاگر را به سفر دل دعوت کند. ص68
-اصلاً سینما برای این استغراق، بی¬خودی و غفلت از خویشتن به وجود آمده است، اگرچه که تجربه نشان داده این استغراق می¬تواند نوعی سلوک روحی و یا روحانی نیز باشد. ص69 و 70
م.بُـــرهان
۱۴۰۱/۱۲/۱۲
#ادامه_دارد...
┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄
#عالمهیچکاک
#مرتضی_آوینی
#سینما
#فیلم_سرگیجه
#شهود
#پالایش_روحی
#باطن
#واقعیت
هدایت شده از «نـفـیٖر نِــےْ» | مُحَـمَّد بُرْهـٰان
۰۰• بــسمـاللّٰہالرحمـٰـنالرحیــم •۰۰
┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄
• عالم هِیٖچْکـٰاك یـــا عالم مُـرْتضیٰ؟! •
(#بخش_دوم)
مقالۀ «#عالم_هیچکاک»، نگارهای است با مباحثی پراکنده که به چند مطلب اساسی میپردازد: بررسی ایدههای مرکزی آثار #هیچکاک و رابطۀ آنها با جهانبینی #آوینی، برّرسی مصداقی برخی آثار #هیچکاک از لحاظ محتوا و تکنیک، سخن دربارۀ شخصیّت #هیچکاک، و در آخر توضیح ماهیّت و ساختار #سینما (امّا نه به شکل منسجم).
#آوینی در ابتدا از سناریو فیلم «#سرگیجه» نقبی میزند به سمبُلیک بودن و رؤیاگون بودن فیلمهای #هیچکاک؛ دنیای آثار #هیچکاک، دنیایی است راز آلود که همچون رؤیایی شبانه، انسان را مسحور و مقهور خود میکند و باعث میشود انسان برای لحظاتی، از واقعیّت غافل شود. اتّفاقاً برای راه یافتن به #باطن این عالَم نیز راهی نیست جز عبور از سطح #واقعیّت که #هیچکاک با چیرهدستی، این تجربه را برای مخاطبان خود فراهم میآورد.
پس به عقیدۀ #آوینی، آثار #هیچکاک (و در کلّ، آثار سنیمایی و نمایشی) این ظرفیّت را دارند که انسان را به یک #شهود و تجربۀ درونی دعوت کنند. جان کلام #آوینی که در تمام نگاره، سعی در اثبات آن دارد، همین است (1).
┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄
1. -سوسپانس، ترس و دلهره، برای هیچکاک وسیلهها ویا بهانههایی بیش نیستند که به او امکان میدهند تماشاگر را از سطح واقعیّت عبور دهد و او را به یک تجربۀ روحی در فضایی ماورایی دعوت کند. ص13
-تماشاگر سهیم در فضای فیلم، همراه با سیر داستانی اغلب آثار هیچکاک، به نوعی از «پالایش روانی یا روحی» دست مییابد. ص30
-تماشاگر...به همراه با کاراکترهای فیلم، در صورتی از یک سلوک نفسانی یا تجربۀ روحی پالایش می¬یابد. ص27
-فیلم خوب آن است که تماشاگر را به سفر دل دعوت کند. ص68
-اصلاً سینما برای این استغراق، بی¬خودی و غفلت از خویشتن به وجود آمده است، اگرچه که تجربه نشان داده این استغراق می¬تواند نوعی سلوک روحی و یا روحانی نیز باشد. ص69 و 70
م.بُـــرهان
۱۴۰۱/۱۲/۱۲
#ادامه_دارد...
┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄
#عالمهیچکاک
#مرتضی_آوینی
#سینما
#فیلم_سرگیجه
#شهود
#پالایش_روحی
#باطن
#واقعیت