نهج البلاغه
💠🔹امام عليه السلام در اين سخن حكمتآميز به نكتۀ ديگرى دربارۀ آثار شكر نعمت و آثار كفران بيان مىكن
💠🔹هر گاه با آغاز روى آوردن نعمت به شكر قلبى و زبانى و عملى بپردازد ادامه خواهد يافت و تا پايان آن نصيب انسان مىشود و به تعبير ديگر به گفتۀ بعضى از شارحان نهجالبلاغه، نعمتها مانند گروههاى پرندگان است كه وقتى تعدادى از آنها بر شاخۀ درختى نشستند بقيه تدريجا به دنبال آنها مىآيند و شاخهها را پر مىكنند؛ ولى اگر گروه اول صداى ناهنجار و حركت ناموزونى بشنوند يا ببينند فرار مىكنند و بقيه هم به دنبال آنها مىروند و صحنه از وجودشان خالى مىشود. همچنين بسيارى از نعمتها به صورت تدريجى زوال مىپذيرند؛ هر گاه انسان در آغاز زوالش هوشيار باشد و به شكر قلبى و زبانى و عملى بپردازد مانع بازگشت و زوال تدريجى آن مىشود
شرح#حکمت_13
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
💠🔹هر گاه با آغاز روى آوردن نعمت به شكر قلبى و زبانى و عملى بپردازد ادامه خواهد يافت و تا پايان آن نص
💠ادامه شرح حکمت 13
🔹هر گاه انسان در آغاز زوالش هوشيار باشد و به شكر قلبى و زبانى و عملى بپردازد مانع بازگشت و زوال تدريجى آن مىشود. اين سخن در اصل برگرفته از قرآن مجيد است كه مىفرمايد: ««وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذٰابِي لَشَدِيدٌ»؛ به خاطر بياوريد زمانى كه پروردگارتان اعلام داشت اگر شكرگزارى كنيد (نعمتخويش را) بر شما خواهم افزود و اگر ناسپاسى مجازاتم شديد است». قرآن مجيد سرگذشت بسيار عبرتآموزى از قوم سبأ نقل مىكند كه خداوند نعمت بسيار وافرى به آنها داد و فرمود: ««كُلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّكُمْ وَ اُشْكُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَ رَبٌّ غَفُورٌ»؛ ازروزى پروردگارتان بخوريد و شكر او را به جا آوريد؛ شهرى پاك و پاكيزه در اختيار شماست و پروردگارى آمرزنده». ولى آنها به كفران پرداختند و سد عظيمى كه سبب آبادى كشور آنها شده بود بر اثر سيلاب و عوامل ديگر در هم شكست و تمام آبادى و باغها و مزارع ويران شد بهگونهاى كه نتوانستند در آنجا بمانند و ناچار در اطراف متفرق شدند
شرح#حکمت_13
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين سخن حكمتآميزش به گنهكاران مغرور هشدار مىدهد و مىفرمايد: «اى فرزند آدم! هنگامى كه مىبينى پروردگارت نعمتهايش را پى در پى بر تو مىفرستد در حالى كه تو معصيت او را مىكنى از او بترس (مبادا مجازات سنگينش در انتظار تو باشد)»؛ (يَا بْنَ آدَمَ، إِذَا رَأَيْتَ رَبَّكَ سُبْحَانَهُ يُتَابِعُ عَلَيْكَ نِعَمَهُ وَ أَنْتَ تَعْصِيهِ فَاحْذَرْهُ) . گنهكاران سه دستهاند: گروهى آلودگى كمى دارند و يا اعمال نيك بسيار توأم با صفاى دل. خداوند اين گروه را در همين جهان گرفتار مجازاتهايى مىكند تا پاك شوند و پاك از جهان بروند. گروه ديگرى گناهان سنگينتر و مجازات بيشترى دارند كه خداوند به آنها فرمان توبه داده و اگر توبه نكنند در آخرت گرفتارند.
#حکمت_25
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
💠🔹امام عليه السلام در اين سخن حكمتآميزش به گنهكاران مغرور هشدار مىدهد و مىفرمايد: «اى فرزند آدم
💠🔹گروه سومى هستند كه طغيان و سركشى را به حد اعلى رساندهاند خداوند آنها را در همين دنيا گرفتار عذاب استدراج مىكند. منظور از عذاب استدراجى اين است كه لطف و رحمت خود را از آنها مىگيرد و توفيق را از آنها سلب مىكند، ميدان را براى آنها باز مىگذارد، بلكه هر روز نعمت بيشترى به آنها مىدهد تا پشت آنها از بار گناه سنگين گردد. ناگهان مجازات سنگين و دردناكى به سراغشان مىآيد و آنها را در هم مىكوبد و به يقين مجازات در اين حالت كه در ناز و نعمت به سر مىبرند بسيار دردناكتر است. اين درست به آن مىماند كه شخصى ساعت به ساعت از شاخههاى درختى بالا برود و هنگامى كه به انتهاى آن برسد ناگهان تعادل خود را از دست بدهد و فرو افتد و تمام استخوانهايش در هم بشكند. قرآن مجيد بارها به عذاب استدراجى اشاره مىفرمايد؛ دربارۀ گروهى از امتهاى پيشين مىگويد: ما آنها را گرفتار رنج و ناراحتى ساختيم شايد بيدار شوند و تسليم گردند... ««فَلَمّٰا نَسُوا مٰا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنٰا عَلَيْهِمْ أَبْوٰابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتّٰى إِذٰا فَرِحُوا بِمٰا أُوتُوا أَخَذْنٰاهُمْ بَغْتَةً فَإِذٰا هُمْ مُبْلِسُونَ»؛ هنگامى كه آنچه را به آنها تذكر داده شده بود به فراموشى سپردند درهاى همه چيز (از نعمتها) را به روى آنها گشوديم تا (كاملاً) خوشحال شدند (و به آن دل بستند) ناگهان آنها را گرفتيم (و سخت مجازات كرديم) و در اين هنگام همگى مأيوس شدند»
#حکمت_25
🔶 @Nahj_Et
🌸کلام امیر
#ميدان_آزمون_بزرگ
💥الْوِلاَيَاتُ مَضَامِيرُ الرِّجَالِ
🌎منصب هاى حكومتى، ميدان آزمون و مسابقه مردان است»
🖋هم شخصيت و ظرفيت آن ها در اين گونه حالات آشكار مى شود و هم استعداد و توان و لياقت آنان.
📘نهج البلاغه،#حکمت_441
🔶 @Nahj_Et