💠🔹امام عليه السلام در اين جملۀ كوتاه و پرمعنا اشاره به اهميت شفاعت كرده مى‌فرمايد: «شفاعت كننده بال و پَرِ طلب كننده است»؛ (الشَّفِيعُ‌ جَنَاحُ‌ الطَّالِبِ‌) . شفاعت بر دو گونه است: تكوينى و تشريعى؛ شفاعت تكوينى آن است كه موجودات قوى‌تر اين جهان به موجودات ضعيف‌تر براى پرورش و تكامل و نموّ كمك كنند، تابش آفتاب، ريزش باران و وزش نسيم نوعى شفاعت در عالم تكوين نسبت به پرورش گياهان است. باغبان نيز در حدّ خود در مورد گياهان و درختان شفاعت مى‌كند. اين‌گونه شفاعت دامنۀ وسيعى در جهان هستى دارد. در عالم تشريع نيز انسان‌هايى كه در درگاه خدا مقرب‌ترند افراد ضعيف و آلودۀ به گناه و واماندۀ در راه را كمك كرده آنها را به سرمنزل سعادت مى‌رساند. به يقين هر دو نوع شفاعت هنگامى مؤثر واقع مى‌شود كه در شفاعت شونده قابليت و لياقت لازم وجود داشته باشد وگرنه به يك دانۀ فاسد گياه هر قدر آفتاب بتابد و باران ببارد و نسيم بوزد گياهى از آن نمى‌رويد و همچنين انسانى كه رابطۀ خود را با شفيعان به كلى قطع كرده شفاعت شافعان نفعى به حال او نخواهد داشت. شرح#حکمت_63 🔶 @Nahj_Et

#کلیپ/ #مقام_معظم_رهبری 🔴آرى راهيان ديار آخرت چنين اند امیرالمؤمنین حضرت علیّ « علیه السّلام » می فرمایند : ◽️لاَ عَنْ قَبِيح يَسْتَطِيعُونَ انْتِقَالا ، وَ لاَ فِی حَسَن يَسْتَطِيعُونَ ازْدِيَاداً ؛ 🌔نه قدرت دارند از عمل زشتى که انجام داده اند کنار روند و نه مى توانند بر کارهاى نيک خود چيزى بيفزايند . 📘# نهج البلاغه ، #خطبه_188 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام علی عليه ‏السلام: الإعجابُ يَمنَعُ الازدِيادَ؛ خودپسندى و غرور، مانع پيشرفت و كمال است. نهج البلاغه : #حکمت_167 🔶 @Nahj_Et

✅ مسیر فردای ما از تصمیم گیری امروز آغاز خواهد شد... 🔸تصمیمی برای شناختِ مسیر صحیح زندگی... 🔸تصمیمی برای شناخت پایه ها و زیرساخت فکری و معرفتی یک حرکت طولانی مدت به اندازه ابدیت... 🔸 خب تصمیم شما چیه؟ 🏃‍♂ من که دارم میرم طرح ولایت... 🔰 شما هم میای؟ 👈کِی؟ 👈کجا؟ 👈با کی؟ 👈چه طوری؟ 👈 چند روزه ؟ 🔴 ثبت نام تا ١۵ خرداد: 🌐 Hamzevasl.ir #استوری 🆔 @hamzevasl

💠🔹امام عليه السلام در اين كلام نورانى اشاره به تفاوت اعمال خيرى كه مورد رضاى خداست و لذات و هوسرانى‌هاى ناپايدار دنيا كرده مى‌فرمايد: «اين دو عمل چقدر با هم متفاوتند: عملى كه لذتش مى‌رود و عواقب سوء آن باقى مى‌ماند و عملى كه زحمتش مى‌رود و اجر و پاداشش باقى است»؛ (شَتَّانَ‌ مَا بَيْنَ‌ عَمَلَيْنِ‌ عَمَلٍ‌ تَذْهَبُ‌ لَذَّتُهُ‌ وَ تَبْقَىٰ‌ تَبِعَتُهُ‌ وَ عَمَلٍ‌ تَذْهَبُ‌ مَؤُونَتُهُ‌ وَ يَبْقَىٰ‌ أَجْرُهُ‌) . در ميان كارهاى نيك و بد و اعمال حسنه و سيئه - با اين‌كه هر كدام جنبۀ مثبت و منفى دارند - اين تفاوت آشكار ديده مى‌شود؛ اعمال گناه‌آلود داراى لذتى موقتى و ناپايدار است كه به زودى زايل مى‌گردد ولى عواقب بد آن هم در دنيا و هم در آخرت دامان انسان را مى‌گيرد. مثلاً انسانى براى برخوردارى از لذتى آنى به شراب پناه مى‌برد. ممكن است اين مادۀ مخدر ساعتى او را از غم و اندوه ته كند و در نشئه‌اى لذت‌بخش فرو برد؛ اما به زودى پايان مى‌يابد و آثار سوء آن در تمام اعضاى بدن او تدريجاً ظاهر مى‌شود و در آخرت نيز از شراب طهور بهشتى و نوشيدن آب كوثر محروم مى‌گردد #حکمت_121 🔶 @Nahj_Et