💠🔹امام عليه السلام در اين كلام حكيمانه به كسانى كه حق را با تمام ظهور و بروز آن فهم نمى‌كنند هشدار مى‌دهد و مى‌فرمايد: «صبح براى آنها كه دو چشم بينا دارند روشن است»؛ (قَدْ أَضَاءَ‌ الصُّبْحُ‌ لِذِي عَيْنَيْنِ‌) . اشاره به اين‌كه كسانى كه چشم بصيرت دارند حق را به خوبى درك مى‌كنند، زيرا نشانه‌هاى آن كاملاً آشكار است؛ خواه اين حق به معناى ذات پاك پروردگار باشد آن‌گونه كه قرآن مجيد مى‌فرمايد: «سَنُرِيهِمْ‌ آيٰاتِنٰا فِي اَلْآفٰاقِ‌ وَ فِي أَنْفُسِهِمْ‌ حَتّٰى يَتَبَيَّنَ‌ لَهُمْ‌ أَنَّهُ‌ اَلْحَقُّ‌ أَ وَ لَمْ‌ يَكْفِ‌ بِرَبِّكَ‌ أَنَّهُ‌ عَلىٰ‌ كُلِّ‌ شَيْ‌ءٍ‌ شَهِيدٌ» ؛ به زودى نشانه‌هاى خود را در اطراف عالم و در درون جانشان به آنها نشان مى‌دهيم تا براى آنان آشكار گردد كه او حق است. آيا كافى نيست كه پروردگارت بر همه چيز شاهد و گواه است» و يا اين‌كه مراد از صبح قرآن مجيد است، همان‌گونه كه مى‌فرمايد: «قَدْ جٰاءَكُمْ‌ مِنَ‌ اَللّٰهِ‌ نُورٌ وَ كِتٰابٌ‌ مُبِينٌ‌» ؛ (آرى) از طرف خدا نور و كتاب روشنگرى به سوى شما آمد». يا اين‌كه منظور آيين اسلام و آورندۀ آن باشد آن‌گونه كه قرآن مى‌فرمايد: «لاٰ إِكْرٰاهَ‌ فِي اَلدِّينِ‌ قَدْ تَبَيَّنَ‌ اَلرُّشْدُ مِنَ‌ اَلْغَيِّ‌» ؛ اكراهى در قبول دين نيست. #حکمت_169 🔶 @Nahj_Et

ترجمه و توضیح تصویری نهج البلاغه #حکمت_184 🔶 @Nahj_Et

خودم را با ضعیف ترین افراد جامعه اندازه گیری کنم 🕋✨ احوالات حضرت امیر علیه السلام ... در بحار جلد نهم ، چاپ قدیم تبریز، صفحۀ 578 در احوالات حضرت امیر علیه‌السلام از کافی چنین نقل می‌کند: قالَ اَمیرُالْمُؤْمِنینَ عَلَیهِ‌السَّلامُ: إنَّ‏ اللهَ‏ جَعَلَنی‏ إماماً لِخَلْقِهِ خدا مرا پیشوای مخلوقات خودش قرار داده است. فَفَرَضَ عَلَی التَّقْدیرَ فی نَفْسی به همین دلیل که امام و پیشوا هستم بر من «تقدیر» را لازم کرده است. مقصود از تقدیر، اندازه‌گیری کردن با پایین‌ترین طبقات است که خود حضرت تصریح می‌فرماید: فَفَرَضَ عَلَی التَّقْدیرَ فی نَفْسی وَ مَطْعَمی و َمَشْرَبی وَ مَلْبَسی کضُعَفاء ِالنّاسِ بر من لازم کرده است که در خوراکم، آشامیدنی‌هایم و لباس‌هایم خودم را با ضعیف‌ترین افراد مردم اندازه‌گیری کنم. کی یقْتَدِی الْفَقیرُ بِفَقْری وَ لا یطْغِی الْغَنِی غِناهُ برای این که فقیر به فقر من اقتدا کند (با توجه به آن حدیث دیگر مقصود این است که فقیر وقتی می‌بیند من که امام هستم مثل خودش زندگی می‌کنم ناراحت نمی‌شود)، غنی هم طغیان نمی‌کند و مغرور نمی‌شود که من چنینم؛ تا بخواهد افتخار کند می‌گویند امام و پیشوا که مثل تو زندگی نمی­کند. استاد مطهری، انسان شناسی قرآن، ص274،275 🍂🦋 🔶 @Nahj_Et

💠🔹زيرا) راه راست از راه انحرافى روشن شده است» و يا اين كه مراد رسول گرامى اسلام باشد همان‌گونه كه مى‌خوانيم: «يٰا أَيُّهَا اَلنَّبِيُّ‌ إِنّٰا أَرْسَلْنٰاكَ‌ شٰاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِيراً * وَ دٰاعِياً إِلَى اَللّٰهِ‌ بِإِذْنِهِ‌ وَ سِرٰاجاً مُنِيراً» ؛ اى پيامبر! ما تو را گواه فرستاديم و بشارت‌دهنده و بيم‌دهنده؛ و تو را دعوت كننده به سوى خدا به فرمان او قرار داديم و چراغى روشنى بخش». يا مقصود خود حضرت (و امامان اهل‌بيت) باشد، چنان كه در زيارت «جامعه» آمده است: «خَلَقَكُمُ‌ اللّٰه أنواراً فَجَعَلَكُمْ‌ بِعَرْشِهِ‌ مُحْدِقينَ‌ حَتّىٰ‌ مَنَّ‌ عَلَيْنا بِكُمْ‌» . و در خطبۀ 87 نهج البلاغه نيز به اين معنا اشاره شده است #حکمت_169 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار پربار خود تشبيه ديگرى براى دنياى فريبنده بيان كرده و به همگان هشدار داده است، مى‌فرمايد: «دنيا مانند مار (خوش و خط و خال) است كه به هنگام لمس كردن نرم به نظر مى‌رسد در حالى كه سم كشنده در درون آن است (به همين دليل) مغرورِ نادان به سوى آن مى‌رود و خردمند عاقل از آن حذر مى‌كند»؛ (مَثَلُ‌ الدُّنْيَا كَمَثَلِ‌ الْحَيَّةِ‌ لَيِّنٌ‌ مَسُّهَا، وَ السَّمُّ‌ النَّاقِعُ‌ فِي جَوْفِهَا، يَهْوِي إِلَيْهَا الْغِرُّ الْجَاهِلُ‌، وَ يَحْذَرُهَا ذُو اللُّبِّ‌ الْعَاقِلُ‌) . طبيعت دنيا داراى اين دو ويژگى ظاهرى فريبنده و باطنى خطرناك است؛ كاخ‌ها، زر و زيورها، لباس‌ها، غذاهاى رنگارنگ و عيش و نوش‌ها مظاهر جذاب دنياست؛ ولى در درون، غفلت، بى‌خبرى از خدا آلوده شدن به انواع گناهان را براى به دست آوردن يا حفظ آن با خود دارد. روى اين جهت امام عليه السلام در عبارات مختلفش با ذكر مثال‌هاى متعدد تناقض اين ظاهر و باطن را آشكار ساخته و هشدار داده است. در ذيل نامۀ 68 كه امام عليه السلام پيش از دوران خلافت ظاهرى‌اش به سلمان فارسى قدس سره نگاشته، همين مثل را با كمى تفاوت بيان فرموده است #حکمت_119 🔶 @Nahj_Et

#حکمت_ربانی 🎥بیانات حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی «فرازهایی از تفسیر کلمات حکیمانه امیر المؤمنین سلام الله علیه» شماره22 🔶 @Nahj_Et

💠ادامه حکمت ۱۱۹ 🔹ما تشبيهاتى براى دنيا از آيات قرآن و روايات اسلامى جمع‌آورى كرديم كه به هجده تشبيه بالغ مى‌شد و نشان داديم كه چگونه خداى متعال در قرآن و سپس پيشوايان معصوم در احاديث خود براى بيدار كردن غافلانِ‌ بى‌خبر، از مثال‌هاى حسى مختلف بهره گرفته‌اند. تعدد و تكثر اين امثله به خوبى نشان مى‌دهد كه تا چه اندازه اين مسئله داراى اهميت است. در مثال مورد نظر تضاد ظاهر و باطن دنيا با تمثيل به مار نشان داده شده كه به هنگام لمس آن بسيار نرم و ملايم به نظر مى‌رسد و انسانِ‌ بى‌خبر از لمس آن لذت مى‌برد در حالى كه اگر يك لحظه غافل شود سم «ناقع» (سم قاتل و جان‌گدازى) كه در درون اين حيوان خطرناك است از طريق نيش آن به بدن انسان منتقل مى‌شود #حکمت_119 🔶 @Nahj_Et

💠امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه اشاره به نكتۀ لطيفى در مورد حسن ظن مردم نسبت به انسان مى‌كند، مى‌فرمايد: «كسى كه به تو گمان خوبى دارد گمانش را (با عمل) تصديق كن»؛ (مَنْ‌ ظَنَّ‌ بِكَ‌ خَيْراً فَصَدِّقْ‌ ظَنَّهُ‌) . اشاره به اين‌كه، بسيار مى‌شود افراد به سبب خاطرۀ خوبى كه از كسى دارند و او را باسخاوت و خيّر و مثبت مى‌دانند گمان مى‌برند حل مشكل آن‌ها - خواه مشكل مالى باشد يا جز آن - به دست اوست و به سراغ وى مى‌روند. امام عليه السلام مى‌فرمايد: در اين‌گونه موارد بايد به حل مشكل آن‌ها پرداخت و حسن ظن آن‌ها را عملاً تصديق كرد. اين كار از يك‌سو سبب حل مشكلات مردم مى‌گردد و از سويى ديگر بر شخصيت انسان مى‌افزايد و گمانى را كه مردم در حق او دارند تثبيت مى‌كند و اصولاً اين‌گونه حسن ظن‌ها نوعى توفيق اجبارى است كه براى نيكوكاران حاصل مى‌شود. بعضى از دانشمندان گفته‌اند: «هر گاه نقطۀ مقابل آن براى انسان رخ دهد؛ يعنى كسى به او سوءظن پيدا كند كه مثلا آدمى بخيل و تندخو و بداخلاق است در اين‌جا با اعمال نيك بايد سوء ظن آن‌ها را تكذيب كرد، همان‌گونه كه با اعمال نيك، حسن ظن را عملاً تصديق مى‌كند». #حکمت_248 🔶 @Nahj_Et

💠ادامه حکمت۲۴۸ 🔹اين كلام حكيمانه - همان‌گونه كه در بحث سند اشاره شد - پيش از اين در لابه‌لاى نصيحت امام عليه السلام به فرزند دلبندش امام حسن عليه السلام آمده است. در آن‌جا گفتيم: اشاره به اين است كه اگر كسى مثلاً تو را اهل خير و بذل و بخشش و سخاوت مى‌داند و از تو چيزى مى‌خواهد به او كمك كن تا گمان او را تصديق كرده باشى و بزرگوارى تو تثبيت شود. اين‌گونه رفتار دو مزيّت دارد؛ هم خوش‌بينى و حسن ظن مردم را تثبيت مى‌كند و هم با اين خوش‌بينى‌ها انسان به راه خير كشيده مى‌شود. بسيار اتفاق مى‌افتد كه افرادى نزد انسان مى‌آيند و مى‌گويند مشكلى داريم كه گمان مى‌كنيم تنها به دست تو حل مى‌شود #حکمت_248 🔶 @Nahj_Et