✨✨ 📚نهج البلاغه/حکمت۲۴۷ 💎ره آورد سخاوت(اقتصادی،اجتماعی) 🔹وَ قَالَ ( عليه السلام ) : الْكَرَمُ أَعْطَفُ مِنَ الرَّحِمِ 🔹و درود خدا بر او فرمود: بخشش بيش از خويشاوندي محبت آورد. 🌿شرح و تفسير حکمت ۲۴۷ سخاوت، بهترين وسيله ارتباط امام علیه السلام در اين كلام حكيمانه به يكى از آثار مهم كرم و سخاوت اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد: «رابطه سخاوت از خويشاوندى بيشتر است»؛ (الْكَرَمُ أَعْطَفُ مِنَ آلرَّحِمِ). «اعطف» به معناى مايل‌تر و بامحبت‌ تر است و از ماده «عطف» (بر وزن وقت) گرفته شده است. در بعضى از منابع لغت، «كرم» را بخشش توأم با سهولت و بدون سخت‌گيرى گفته‌اند، ازاين‌رو «كريم» كسى است كه به راحتى به افراد نيازمند بخشش مى‌كند. توجه به اين نكته نيز لازم است كه در منابع لغت براى واژه «كرم» دو معنا ذكر شده است: نخست جود و بخشش و دوم شخصيت و شرافت و ممكن است كه هر دو به يك معنا بازگشت كنند، زيرا يكى از نشانه‌هاى شخصيت و شرافت انسان، جود و بخشش است؛ ولى در هر حال معناى اين كلمه در گفتار حكيمانه بالا همان جود و بخشش است. دانشمندان و شارحان نهج‌البلاغه براى اين كلام دو تفسير كرده‌اند: نخست اين‌كه تأثيرى كه كرم دارد بيش از تأثير خويشاوندى است، زيرا كرم جزء طبيعت شخص كريم است، ازاين‌رو بدون هيچ‌گونه تكلفى آن را اعمال مى‌كند؛ ولى خويشاوندى گاه در حدى نيست كه انسان را وادار به سخاوت و بخشش كند، بلكه ممكن است در بعضى از اوقات براثر ترس از سرزنش مردم يا ساير خويشاوندان باشد كه چرا فلان كس به برادر نيازمندش توجهى ندارد، بنابراين در بعضى از موارد، كرم خويشاوندان توأم با تكلف است در حالى كه كرم كريمان چنين نيست. تفسير ديگر اين‌كه كرم و سخاوت سبب عطف توجه مردم به شخص كريم مى‌شود و چه بسا او را حتى بيش از برادر يا پدر و مادر خود دوست مى‌دارند وبه تعبير ديگر آن رابطه عاطفى كه از كرم سرچشمه مى‌گيرد گاه قوى‌تر از روابط عاطفى‌اى است كه از خويشاوندى ناشى مى‌شود. ممكن است هر دو معنا در كلام امام جمع باشد، هرچند معناى اوّل مناسب‌تر به نظر مى‌رسد. در هر صورت پيام اين كلام حكيمانه اين است كه كريمان را در كار خود تشويق مى‌كند؛ از يك سو آن‌ها را برتر از خويشاوندان مى‌شمارد و از سويى ديگر رابطه عاطفى آن‌ها را با مردم بيش از رابطه خويشاوندان با يكديگر توصيف مى‌نمايد و اين‌ها همه از آثار كرم است. درباره اهميت كرم و مقام كريمان روايات زيادى از معصومان : نقل شده است. درباره اهميت كرم همين بس كه يكى از صفات بارز خداوند كريم بودن است و پيغمبر اكرم (ص) كرم خويش را از همه برتر مى‌شمرد و مى‌فرمود: «أنَا أكْرَمُ الاْوَّلينَ وَالاْخِرينَ وَلا فَخْرَ؛ من كريم‌ترين اولين و آخرين هستم و افتخار هم نمى‌كنم (زيرا آن را وظيفه خود مى‌دانم)». در حديثى از پيغمبر اكرم صلی الله علیه وآله مى‌خوانيم كه فرمود: «إِنَّ السَّخَاءَ شَجَرَةٌ مِنْ أَشْجَارِ الْجَنَّةِ لَهَا أَغْصَانٌ مُتَدَلِّيَةٌ فِي الدُّنْيَا فَمَنْ كَانَ سَخِيّاً تَعَلَّقَ بِغُصْنٍ مِنْ أَغْصَانِهَا فَسَاقَهُ ذَلِکَ الْغُصْنُ إِلَى الْجَنَّة؛ سخاوت، درختى از درختان بهشت است كه شاخه‌هاى آن در دنيا آويزان شده، هركس سخاوتمند باشد به يكى از اين شاخه‌ها مى‌چسبد و او را به بهشت مى‌رساند». در بعضى از احاديث ميان سخاوت و كرامت تفاوت ذكر شده و كريم بالاتر از سخى شمرده شده است همان‌گونه كه از پيغمبر اكرم(ص) در حديثى مى‌خوانيم : «الرِّجَالُ أَرْبَعَةٌ سَخِيٌّ وَكَرِيمٌ وَبَخِيلٌ وَلَئِيمٌ فَالسَّخِيُّ الَّذِي يَأْكُلُ وَيُعْطِي وَالْكَرِيمُ الَّذِي لاَ يَأْكُلُ وَيُعْطِي وَالْبَخِيلُ الَّذِي يَأْكُلُ وَلاَ يُعْطِي وَاللَّئِيمُ الَّذِي لاَ يَأْكُلُ وَلاَ يُعْطِي؛ انسان‌ها چهار گونه‌اند: سخاوتمند و كريم و بخيل و لئيم. سخاوتمند كسى است كه هم خودش مى‌خورد و هم به ديگران مى‌بخشد و كريم كسى است كه خودش نمى‌خورد (و ايثار مى‌كند) و به ديگران عطا مى‌نمايد و بخيل كسى است كه خودش مى‌خورد اما چيزى به ديگرى نمى‌دهد و لئيم آن‌كس است كه نه خود مى‌خورد و نه به ديگرى مى‌بخشد». در حديث ديگرى از اميرمؤمنان علیه السلام مى‌خوانيم كه فرمود: «الْكَريمُ مَنْ بَدَأَ بِإِحْسانِهِ؛ كريم كسى است كه بى‌آن‌كه از او طلب كنند احسان مى‌كند». در تعبير ديگرى از همان حضرت علیه السلام آمده است: «الْكريمُ مَنْ سَبَقَ نَوالُهُ سُؤالَه؛ كريم كسى است كه بخشش او بر سؤال و تقاضا پيشى مى‌گيرد». @Nahjolbalaghe1

🌷 ﷽💫 ✅سوره بقره 🌹لَّيْسَ عَلَيْكَ هُدَاهُمْ وَلَـكِنَّ اللّهَ يَهْدِي مَن يَشَاءُ وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَيْرٍ فَلأنفُسِكُمْ وَمَا تُنفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغَاء وَجْهِ اللّهِ وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ (272) 🌹هدايت يافتن آنان بر عهده تو نيست، بلكه خداوند هر كه را بخواهد (و شايسته باشد) هدايت مى كند. وآنچه را از خوبى ها انفاق كنيد، به نفع خودتان است. و جز براى كسب رضاى خدا انفاق نكنيد و (پاداش) آنچه از خوبى ها انفاق كنيد به طور كامل به شما داده خواهد شد و بر شما ستم نخواهد شد. 🌿نکته: در تفسير مجمع البيان و كبير فخر رازى، شأن نزولهايى براى آيه ذكر شده است كه از مفاد آنها بر مى آيد كه مسلمانان در انفاق به فقراى مشرك و غير مسلمان شك داشتند، وقتى از رسول خدا صلى الله عليه وآله پرسيدند، اين آيه نازل شد. ضمناً در سيره ى عملى پيامبراكرم صلى الله عليه وآله واهل بيت او عليهم السلام نمونه هاى زيادى از كمك به غير مسلمانان مشاهده مى شود كه حتّى براى كسانى كه به آن بزرگواران ناسزا مى گفتند ويا حقّ آنان را غصب كرده بودند، دلسوز وخيرخواه بودند. 📜پیام: - از ايجاد فشار اقتصادى و ترك انفاق، براى ايمان آوردن كفّار استفاده نكنيد. «ليس عليك هداهم... وما تنفقوا من خير فلانفسكم» - هدايت، توفيق الهى است كه تنها شامل دلهاى آماده مى شود. «يهدى من يشاء» - رسيدگى به محرومان، يك وظيفه انسانى است. پس بر غير مسلمانان نيز انفاق كنيد. «وما تنفقوا من خير فلانفسكم» - اسلام، مكتب انسان دوستى است و فقر و محروميّت را حتّى براى غير مسلمانان نيز نمى پسندد. «وما تنفقوا من خير فلانفسكم» - فايده ى انفاق به خودتان باز مى گردد و روح سخاوت را در شما زنده مى كند. با انفاق از پيدايش اختلافات طبقاتى و انفجارهاى اجتماعى جلوگيرى شده و در جامعه ايجاد محبّت مى گردد. انفاق مايه محروميّت شما نيست، بلكه سبب مصونيّت شماست. «فلانفسكم» - جز براى خداوند انفاق نكنيد. زيرا تمام فوائد و آثار اين جهانى، دير يا زود از ميان مى رود، ولى اگر انفاق براى خدا باشد، تا ابد از بركات آن بهره مند خواهيد بود. «الا ابتغاء وجه اللّه» - مال ودارايى خير است. «ما تنفقوا من خير» - در انفاق دست و دل باز باشيد. زيرا آنچه انفاق مى كنيد، بدون كم و كاست بازخواهيد گرفت. «يوفّ اليكم» - بهره گيرى در قيامت، زمانى است كه هدف از انفاق تنها رضاى خدا باشد. «الاّ ابتغاء وجه اللّه... يوفّ اليكم» منبع:تفسیرنور 🌷🌷 @Nahjolbalaghe1

🌸🌸🌸

🌄دعای عهد

🌺✨ 📚نهج البلاغه/خطبه ۱۸۳ / فراز ۲ 🌿ويژگيهاي قرآن قرآن فرماندهي بازدارنده، و ساكتي گويا، و حجت خدا بر مخلوقات است، خداوند پيمان عمل كردن به قرآن را از بندگان گرفته، و آنان را در گرو دستوراتش قرار داده است، نورانيت قرآن را تمام، و دين خود را به وسيله آن كامل فرمود، و پيامبرش را هنگامي از جهان برد كه از تبليغ احكام قرآن فراغت كامل فرمود، و پيامبرش را هنگامي از جهان برد كه از تبليغ احكام قرآن فراغت يافته بود، پس خدا را آنگونه بزرگ بشماريد كه خود بيان داشته است. خداوند چيزي از دينش را پنهان نكرده، و آنچه مورد رضايت يا خشم او بود وانگذاشته، جز آنكه نشانه اي آشكار، و آيتي استوار براي آن قرار داده است، كه به سوي آن دعوت يا پرهيز داده شوند، پس خشنودي و خشم خدا در گذشته و حال يكسان است. بدانيد همانا خداوند از شما خشنود نمي شود بكاري كه بر گذشتگان خشم گرفته، و خشم نمي گيرد بكاري كه بر گذشتگان خشنود بود، شما در راهي آشكار قدم برمي داريد، و سخن گذشتگان را تكرار مي كنيد، خداوند نيازمنديهاي دنياي شما را كفايت كرده و به شكرگزاري وادارتان ساخت، و ياد خويش را بر زبانهاي شما لازم شمرد. @Nahjolbalaghe1

💢همه پیغمبران به توحید دعوت کرده‌اند، ولی من به شرک #شهید_مطهری 🔸گفتند مرحوم شیخ جعفر شوشترى، یک روز رفت بالاى منبر و گفت: ایها الناس! همه پیغمبران آمده‌اند شما را به توحید دعوت کرده‌اند، من آمده‌ام شما را به شرک دعوت مى‌کنم. بعد گفت: همه پیغمبران آمده‌اند گفته‌اند فقط خدا را بپرستید، فقط براى خدا کار کنید، من مى‌گویم یک کمى هم براى خدا کار کنید، یعنى همه کارهایتان خالصانه براى غیر خدا نباشد. 🔹انسان در برخى از کارها خدا را وسیله قرار مى‌دهد براى خواسته‌هاى نفسانى خودش. این گونه کارها و لو در آن «خدا» وسیله است و هدف نیست امّا باز یک نوع رفتن به در خانه خداست؛ مى‌روم به در خانه خدا امّا براى مشکلات دنیا. 🔸شک ندارد که این خودش نوعى شرک است، یعنى پرستشى است که خدا از هدف بودن خارج، و وسیله شده است براى خواسته نفسانى. ولى خداوند متعال این نوع شرک‌ها را که شرک‌هاى خفىّ است به نوعى از انسان مى‌پذیرد، یعنى همان چیزى را که انسان مى‌خواهد به او مى‌دهد. 🔹در آخرت هم همین‌طور است. اگر انسان عبادت را انجام بدهد براى خواسته‌هاى اخروى، خداى متعال همان خواسته‌هاى اخروى را به او مى‌دهد، امّا این، عبادت به معناى واقعى عبادت و پرستش خدا که خدا پرستش شده باشد نیست. 🔸خدا آن وقت پرستش شده است که خدا براى خود خدا پرستش شده باشد، یعنى پرستش حقیقى و اخلاص حقیقى فقط و فقط آن است. 📚 فطرت، ص195-193 #مباهله_قرن_21 @mobahelegharn_21