الرَّحْمَنُ ﴿۱﴾ [خداى] رحمان عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿۲﴾ قرآن را ياد داد خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿۳﴾ انسان را آفريد عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ﴿۴﴾ به او بيان آموخت الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿۵﴾ خورشيد و ماه بر حسابى [روان]اند 🎵تلاوت زیبا و دلنشین سوره مبارکه الرحمن با صدای محمد البراک @Nahjolbalaghe2

#پند_آموز 📚 🔴خیلی نگو من گناهکارم هی نگو من گنه کارم. این را ادامه نده تا خودت هم به این یقین برسی. 👈روی صفات خوب و کارهای خوبت کار کن تا روی اونها به یقین برسی. 🔺معصیت را به یقین نرسان. 🔻ایمان را به شک تبدیل نکن. تاثیر زبان اینست که اگر چهار مرتبه بگویی بیچاره ام و عادت کنی، اوضاع خیلی بی ریخت می شود... همیشه بگویید🌹 الحمدلله، شکر خدا🌹 بلکه بتوانی دلت را هم با زبانت همراه کنی. اگر پکر هستی دو مرتبه همراه با دلت بگو الحمدلله. آن وقت غمت را از بین می برد... #مرحوم_دولابی

. 🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران 🌷 آیه ۱۱۰ 🔹باز هم دعوت به حق و مبارزه با فساد در این آیه بار دیگر مسأله امر به معروف و نهى از منکر و ایمان به خدا مطرح شده است، و همان طور که در تفسیر آیه ۱٠۴ گفته شد، این آیه امر به معروف و نهى از منکر را به عنوان یک وظیفه عمومى و همگانى ذکر مى کند. در حالى که آیه گذشته یک مرحله خاص از آن را به عنوان یک وظیفه خصوصى و واجب کفائى بیان کرده است، که شرح آن را مبسوطاً ذکر کردیم. 🌷مى فرماید: شما بهترین امتى بودید که به سود انسان ها آفریده شده اند (چه این که) امر به معروف و نهى از منکر مى کنید و به خدا ایمان دارید ✨ (کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّة أُخْرِجَتْ لِلنّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ). 🔻نکته جالب توجه این که در این آیه مسلمانان به عنوان بهترین امتى معرفى شده که براى خدمت به جامعه انسانى بسیج گردیده است. دلیل بهترین بودن آنها این ذکر شده که: امر به معروف و نهى از منکر مى کنند و ایمان به خدا دارند . و این خود، مى رساند که اصلاح جامعه بشرى بدون ایمان و دعوت بحق و مبارزه با فساد ممکن نیست، و ضمناً از آن استفاده مى شود: این دو وظیفه بزرگ، با وسعتى که در اسلام دارد در آئین هاى پیشین نبوده است. اما چرا این امت، بهترین امت ها باید باشد آن نیز روشن است; زیرا این امت پیرو آخرین ادیان آسمانى هستند و آخرین دین بر اساس حساب تکامل، کامل ترین آنها است. در آیه فوق، به دو نکته دیگر باید توجه نمود: نخست این که کُنْتُم (بودید) به صورت فعل ماضى ذکر شده یعنى شما در گذشته بهترین امت بودید، درباره مفهوم این جمله، گرچه مفسران احتمالات زیادى داده اند ولى بیشتر به نظر مى رسد، تعبیر به فعل ماضى براى تأکید است، و نظیر آن در قرآن مجید فراوان است که موضوعات مسلّم، در شکل فعل ماضى ذکر مى شود و آن را یک واقعیت انجام یافته معرفى مى کند. دیگر این که امر به معروف و نهى از منکر در اینجا بر ایمان به خدا مقدم شده و این نشانه اهمیت و عظمت این دو فریضه بزرگ الهى است. به علاوه انجام این دو فریضه ضامن گسترش ایمان و اجراى همه قوانین فردى و اجتماعى مى باشد و ضامن اجرا، عملاً بر خود قانون مقدم است. از همه گذشته، اگر این دو وظیفه اجرا نگردد ریشه هاى ایمان در دل ها نیز سست مى گردد، و پایه هاى آن فرو مى ریزد، و به همین جهات بر ایمان مقدم شده است. از این بیان نیز روشن مى شود، مسلمانان تا زمانى یک امت ممتاز محسوب مى گردند که دعوت به سوى نیکى ها و مبارزه با فساد را فراموش نکنند، و آن روز که این دو وظیفه فراموش شد، نه بهترین امتند و نه به سود جامعه بشریت خواهند بود. ضمناً باید توجه داشت مخاطب در این آیه، عموم مسلمانان هستند، همان طور که سایر خطابات قرآن چنین است، و این که: بعضى احتمال داده اند: مخصوص مهاجران یا مسلمانان نخستین باشد، هیچگونه دلیلى ندارد. 🌱سپس اشاره مى کند: مذهبى به این روشنى و قوانینى با این عظمت منافعش براى هیچ کس قابل انکار نیست. بنابراین اگر اهل کتاب (یهود و نصارى) ایمان آورند به سود خودشان است، اما متأسفانه تنها اقلیتى از آنها پشت پا به تعصب هاى جاهلانه زده اند و اسلام را با آغوش باز پذیرفته اند در حالى که اکثریت آنها از تحت فرمان پروردگار خارج شده ✨ (وَ لَوْ آمَنَ أَهْلُ الْکِتابِ لَکانَ خَیْراً لَهُمْ مِنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَ أَکْثَرُهُمُ الْفاسِقُونَ). و حتى بشاراتى که درباره پیامبر در کتب آنها بوده نا دیده انگاشته و بر کفر و عصبیت خود همچنان باقى مانده اند @Nahjolbalaghe2

📚نهج البلاغه / حکمت ۶۶ 🔻روش خواستن (اخلاقی،اجتماعی) ✨ وَ قَالَ ( عليه السلام ) : فَوْتُ الْحَاجَةِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِهَا إِلَي غَيْرِ أَهْلِهَا . ✅ و درود خدا بر او فرمود: از دست دادن حاجت بهتر از درخواست كردن از نااهل است. ⚘@Nahjolbalaghe2 #حکمتها

. 🍃شرح حکمت ۶۶ ( مکارم شیرازی ) 🔻طلب از نااهل: امام(عليه السلام) در اين كلام پربار حكمت آميز به نكته اى اشاره مى كند كه سبب عزت و سربلندى هر انسانى است، مى فرمايد: «از دست رفتن حاجت بهتر از آن است كه آن را از نااهل طلب كنى»; (فَوْتُ الْحَاجَةِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِهَا إِلَى غَيْرِ أَهْلِهَا). بى شك انسان ها در زندگى فردى و اجتماعى به يكديگر نيازمند اند و اصولاً فلسفه زندگى اجتماعى و مدنىّ بالتبع بودن انسان همين تعاون و برطرف ساختن حاجت و نيازهاى يكديگر است، زيرا هر كس قدرت محدودى دارد كه با آن نمى تواند همه نيازهاى خود را برطرف سازد ولى با كمك ديگران مى تواند بر مشكلات غلبه كند. كسانى كه انسان دست حاجت به سوى آنها دراز مى كند دو گروه اند: گروه اهل و نااهلان; 🔹 اهل كسى است كه داراى سخاوت و انسان دوستى و مهر و محبت و علو طبع باشد. 🔸 نااهلان آنها كه بخيل اند و تنگ نظر و منت گذار. بديهى است هرگاه انسان دست طلب به سوى نااهل دراز كند از يك سو خود را حقير كرده و از سوى ديگر، احتمال امتناع با توجه به بخل و تنگ نظرى طرف كاملاً وجود دارد و از سوى سوم، اگر اقدام به رفع نياز و حاجت كند ممكن است ماه ها يا سال ها دست از منت گذارى بر ندارد، پس چه بهتر كه قناعت ورزد و علو همت و شخصيت خود را حفظ نمايد و از دست رفتن حاجتى را تحمل كند و دست نياز به سوى اين گونه افراد دراز نكند. در حديثى از پيغمبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم كه امير مؤمنان در محضرش عرضه داشت: خداوندا مرا به احدى از خلقت نيازمند نكن. رسول خدا(صلى الله عليه وآله) فرمود: اى على! اين سخن را مگو، زيرا هر انسانى نيازمند به ديگران است. امير مؤمنان عرض كرد: اى رسول خدا! چگونه بگويم فرمود بگو: «قُلْ اللَّهُمَّ لاَ تُحْوِجْنِي إِلَى شِرَارِ خَلْقِكَ; خدايا مرا به انسان هاى شرور نيازمند مكن». على(عليه السلام)عرض كرد: «يَا رَسُولَ اللَّهِ وَمَنْ شِرَارُ خَلْقِهِ; شرار خلق كيانند؟» فرمود: «الَّذِينَ إِذَا أَعْطَوْا مَنُّوا وَإِذَا مَنُّوا عَابُوا; كسانى كه اگر چيزى ببخشند منت مى گذارند و هنگامى كه منت مى گذارند بر انسان عيب مى گيرند».(1) آرى شرار خلق و به تعبیر امیر مؤمنان، نااهلان ممکن است نیاز مادى انسان را برطرف سازند ولى صدمات روحانى و معنوى به وى وارد کنند که تحمل آن بسیار سخت و سنگین است. گاه به منت گذاردن اکتفا نمى کنند بلکه عیب ها بر انسان مى گیرند که فلان کس ضعیف و ناتوان و بى عرضه و حقیر است، ازاین رو به ما نیازمند شده است. در روایات اسلامى حاجت خواستن از تازه به دوران رسیده ها نهى شده است که قطعاً با منت و ذلت همراه است; در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم که به یکى از یارانش فرمود: «تُدْخِلُ یَدَکَ فِی فَمِ التِّنِّینِ إِلَى الْمِرْفَقِ خَیْرٌ لَکَ مِنْ طَلَبِ الْحَوَائِجِ إِلَى مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَکَانَ; دست خود را تا مرفق در دهان اژدها کنى براى تو بهتر از آن است که حاجت از کسى بطلبى که چیزى نداشته و سپس به نوایى رسیده است».(2) این گونه اشخاص اگر چیزى به انسان بدهند سرمایه گرانبهاترى را از بین مى برند، آبى مى دهند و آبرویى مى برند. سعدى شیرازى در کتاب گلستان خود بعد از ذکر داستانى مى گوید: حکیمان گفته اند: آب حیات اگر فروشند فى المثل به آبروى، دانا نخرد که مردن به علت به از زندگى به ذلت. هرچه از دونان به منت خواستى در تن افزودى و از جان کاستى! (3) 📚پی نوشت: (1). مستدرک الوسائل، ج 5، ص 263، ح 2. (2). بحارالانوار، ج 75، ص 248. (3). سند گفتار حکیمانه: مرحوم خطیب در مصادر مى گوید: این کلام حکیمانه پیش از سید رضى در تحف العقول آمده است; ولى آن را به امام صادق(علیه السلام) نسبت مى دهد و متن آن کمى با آنچه در نهج البلاغه آمده تفاوت دارد و در غررالحکم آن را از امیر مؤمنان با تفاوتى ذکر کرده است. و همچنین «أبشیهى» در مستطرف آن را بدون تفاوت آورده است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 53 و 54)   @Nahjolbalaghe2

🌿شرح‌حکمت ۶۶ 🎤استاد نظافت @Nahjolbalaghe2

⭕️ طبق روایات مختلف، ما بعد از مرگ هم می‌توانیم سربازی #امام‌_زمان رو بکنیم!