✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالَّذِينَ هَاجَرُوا فِي اللَّهِ مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً ۖ وَلَأَجْرُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ کسانى که پس از آنکه مورد ستم واقع شدند، در راه خدا هجرت کردند، در این دنیا جایگاه (و مقام) شایسته اى به آنها مى دهیم. و پاداش آخرت، از آن هم مهم تر است اگر مى دانستند. (نحل/۴۱) *** الَّذِينَ صَبَرُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ همان کسانى که صبر و استقامت پیشه کردند، و تنها بر پروردگارشان توکّل مى کنند. (نحل/۴۲) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه نحل آیات«۴۱و۴۲» 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی 🌧شأن نزول بعضى از مفسران در شأن نزول این آیات چنین نقل کرده اند که گروهى از مسلمانان مانند: بلال ، عمّار یاسر ، صهیب و خبّاب پس از اسلام آوردن در مکّه سخت تحت فشار بودند، و براى تقویت اسلام و رساندن صداى خود به دیگران، پس از هجرت پیامبر(صلى الله علیه وآله)به مدینه هجرت کردند، هجرتى که باعث پیروزى آنها و دیگران شد، در این میان صهیب که مرد مسنى بود به مشرکان مکّه چنین پیشنهاد کرد: من پیر مردم و بودن من با شما سودى به حال شما ندارد، و اگر مخالفتان باشم قدرت بر زیان زدن به شما ندارم، بیائید اموال مرا بگیرید و بگذارید به مدینه بروم، آنها موافقت کردند. صهیب تمام اموال خود را به آنها داد، و به سوى پیامبر(صلى الله علیه وآله) هجرت کرد، بعضى به صهیب گفتند: معامله پر سودى کردى! آیات فوق نازل شد و پیروزى او و امثال او را در این جهان و جهان دیگر بازگو کرد. در تواریخ آمده است: در زمان خلفاء هنگامى که اموال بیت المال تقسیم مى شد، و نوبت به مهاجرین مى رسید، به آنها مى گفتند: سهم خود را بگیرید، این همانست که خدا در این دنیا به شما وعده داده، و آنچه در انتظار شما در جهان دیگر است بیشتر است، سپس آیه فوق را مى خواندند. * * * تفسیر: پاداش مهاجران بارها گفته ایم: یکى از مؤثرترین روشها در برنامه هاى تربیتى که قرآن از آن استفاده مى کند روش مقایسه و مقارنه است که هر چیزى را با ضدش در برابر هم قرار دهند، تا موضع هر کدام به روشنى مشخص شود، در تعقیب آیات گذشته که، از منکران قیامت، و مشرکان لجوج سخن مى گفت، آیات مورد بحث از مهاجران راستین، و پاکباز، سخن مى گوید، تا وضع دو گروه در مقایسه با یکدیگر روشن گردد. نخست مى گوید: کسانى که مورد ستم واقع شدند سپس براى خدا هجرت کردند، در این دنیا جایگاه و مقام خوبى به آنها مى دهیم (وَ الَّذِینَ هاجَرُوا فِی اللّهِ مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِی الدُّنْیا حَسَنَةً). این پاداش دنیاى آنهاست اما پاداش آخرت، اگر بدانند، بسیار بزرگتر است (وَ لَأَجْرُ الآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ). * * * در آیه بعد، این مهاجران راستین و پر استقامت و با ایمان را با دو صفت توصیف مى کند، مى گوید: آنها کسانى هستند که شکیبائى و صبر و استقامت را پیشه خود ساخته، و توکل و تکیه آنها بر پروردگارشان است (الَّذِینَ صَبَرُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ). * * * نکته ها: ۱ ـ هر چند مسلمانان دو هجرت داشتند که: هجرت اول در محدوده نسبتاً کوچکى بود، (هجرت گروهى از مسلمانان و در رأس آنها جعفر بن ابیطالب به حبشه ) و هجرت دوم، هجرت عمومى و همگانى پیامبر(صلى الله علیه وآله) و مسلمین از مکّه به مدینه ، ولى ظاهر آیات فوق هجرت دوم را بیان مى کند، و شأن نزول نیز آن را تأیید مى نماید. درباره اهمیت و نقش هجرت در زندگى و تاریخ مسلمانان در گذشته و حال، و تداوم این مسأله در هر عصر و زمان، بحث مشروحى در ذیل آیه ۱٠٠ سوره نساء و همچنین ذیل آیه ۷۵ سوره انفال داشتیم. و به هر حال، مقام مهاجران در اسلام، مقام فوق العاده پر ارجى است، هم خود پیامبر و هم مسلمانان بعد، همگى براى آنها احترام خاصى قائل بودند، چرا که آنها به تمام زندگى خویش، براى گسترش دعوت اسلام، پشت پا زدند. بعضى جان خود را به خطر انداختند، و بعضى مانند صهیب از همه اموال خود چشم پوشیدند، و جالب این که: خود را در این معامله نیز برنده مى دانستند. اگر فداکارى آن مهاجران در آن روزها نبود، محیط خفقان بار مکّه و عناصر شیطانى که بر آن حکومت مى کردند هرگز اجازه نمى دادند صداى اسلام به گوش کسى برسد، و این صدا را براى همیشه در گلوى مؤمنان خفه مى کردند، اما آنها با این جهش حساب شده، نه تنها مکّه را زیر سیطره خود درآوردند، بلکه صداى اسلام را به گوش جهانیان رساندند و این سنتى است براى همه مسلمانان، در چنین شرائطى، و در همه تاریخ. * * * ۲ ـ تعبیر به هاجَرُوا فِى اللّهِ که حتى کلمه سَبِیل هم در آن ذکر نشده اشاره به نهایت اخلاص این مهاجران است که: تنها براى خدا و در مسیر اللّه و به خاطر رضاى او، و حمایت و دفاع از آئینش دست به چنین هجرتى زدند، نه براى نجات جان خود و یا استفاده مادى دیگر. * * * ۳ ـ جمله مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا نشان مى دهد: نباید فوراً میدان را خالى کرد، بلکه باید تا آنجا که ممکن است ایستاد و تحمل نمود، اما هنگامى که تحمل آزار دشمن، جز جرأت و جسارت او، و تضعیف مؤمنان ثمرى نداشته باشد، در اینجا باید دست به هجرت زد، تا با کسب قدرت بیشتر، و فراهم ساختن سنگرهاى محکمتر، جهاد در تمام زمینه ها از موضع بهترى تعقیب شود، و به پیروزى طرفداران حق در زمینه هاى نظامى، فرهنگى، تبلیغاتى منتهى گردد. ↩️ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝 ترجمه و شرح حکمت «۲۹۲» 🏴مصیبت بزرگ رحلت پیامبر 🔸اينجا جاى صبر نيست! 💡امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه كه آن را در كنار قبر پيغمبر صلي الله عليه وآله و به هنگام دفن او بيان كرد، خطاب به آن حضرت چنين عرضه مىدارد: «(اى رسول خدا!) صبر و شكيبايى زيباست ولى نه درباره تو و بىتابى زشت و قبيح است ولى نه در فراق تو»؛ (و قال عليه السلام، على قبر رسولالله صلي الله عليه وآله ساعة دفنه: إِنّ الصَّبْرَ لَجَمِيلٌ إِلاَّ عَنْکَ، وَإِنَّ آلْجَزَعَ لَقَبِيحٌ إِلاَّ عَلَيْکَ). ظاهر عبارت اين است كه اين كلام درواقع به صورت استثنايى از گفتار حكيمانه اى است كه امام پيش از اين خطاب به «اشعث بن قيس» فرموده بود وهمچنين نسبت به تمام رواياتى كه دعوت به صبر و نهى از جزع مى كند. بنابراين مفهوم كلام چنين مى شود كه زيبايى صبر و شكيبايى نيز در بعضى از موارد استثنايى دارد و همچنين زشتى جزع و بى تابى. آنجا كه براى موارد شخصى و فردى باشد (مانند مصيبت از دست دادن فرزند و برادر و عزيزان ديگر) صبر، جميل است و جزع، قبيح؛ اما آنجا كه براى اهداف مهم اجتماعى باشد مانند آنچه اميرمؤمنان عليه السلام پس از رحلت پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله انجام داد وهمچنين بانوى اسلام فاطمه زهرا سلام الله عليها در مصيبت پدر، و بازماندگان خاندان پيغمبرصلي الله عليه وآله در مصائب كربلا و عاشورا، در اين موارد نه صبر جميل است و نه جزع قبيح، زيرا اهميت مقام والاى پيامبر صلي الله عليه وآله و شهداى كربلا و مانند آن را نشان مى دهد. البته اين گونه مصائب ـ برخلاف مصائب شخصى ـ بايد هرگز فراموش نشود. به همين دليل جزع، جميل مى شود و صبر قبيح. ولى بعضى از شارحان نهج البلاغه استثنا را در اينجا حقيقى ندانسته و آن را كنايه از عظمت مصيبت پيغمبر اكرم صلي الله عليه وآله شمرده اند، زيرا با فقدان آن حضرت مشكلات عظيمى در جهان اسلام به وجود آمد. قابل توجه است كه در خطبه 235 كلامى از اميرمؤمنان على عليه السلام نقل شد كه به هنگام غسل و دفن پيغمبر اكرم صلي الله عليه وآله بيان فرمود و مى تواند شاهدى باشد بر آنچه در بالا آمد، مى فرمايد: «بِأَبِي أَنْتَ وَأُمِّي يَا رَسُولَ اللَّهِ لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوتِکَ مَا لَمْ يَنْقَطِعْ بِمَوْتِ غَيْرِکَ مِنَ النُّبُوَّةِ وَالاِْنْبَاءِ وَأَخْبَارِ السَّمَاءِ... وَلَوْ لا أَنَّکَ أَمَرْتَ بِالصَّبْرِ، وَنَهَيْتَ عَنِ الْجَزَعِ، لاََنْفَدْنَا عَلَيْکَ مَاءَ الشُّوُونِ؛ پدر و مادرم فدايت باد اى رسول خدا، با مرگ تو چيزى قطع شد كه با مرگ ديگرى قطع نگشت و آن نبوّت و پيام آوردن (از سوى خدا) و اخبار آسمان بود... اگر تو ما را به صبر و شكيبايى امر نفرموده بودى و از جزع و بى تابى نهى نمى كردى، آنقدر بر تو گريه مى كرديم كه اشكهايمان تمام شود». آنگاه امام عليه السلام در ادامه سخن مى افزايد: «مصيبت وفات تو بسيار سنگين و هر مصيبتى پيش و بعد از تو در برابر آن كوچك و حقير است»؛ (وَإِنَّ الْمُصابَ بِکَ لَجَلِيلٌ، وَإِنَّهُ قَبْلَکَ وَبَعْدَکَ لَجَلَلٌ). «جَلَل» به معناى كوچك است، هرچند گاه به معناى بزرگ نيز مى آيد و در اينجا همان معناى اول اراده شده است. اين گفتار امام عليه السلام تأييدى است بر آنچه در جمله اول گذشت و آن اينكه مصيبت فقدان پيغمبر اكرم صلي الله عليه وآله و رحلت او از دار دنيا مصيبتى بى نظير بود و همه مصائب در برابر آن كوچك شمرده مى شد. دليل آن نيز همان است كه در خطبه 235 در بالا اشاره شد. وجود پيامبر صلي الله عليه وآله موجب خير و بركت عظيم و هدايت امت وپيوند به عالم وحى و اخبار آسمان بود؛ ولى با موت آن حضرت ارتباط با عالم وحى براى ابد از ميان رفت و اين مصيبتى بسيار بزرگ بود. اضافه بر اين با رحلت پيغمبر صلي الله عليه وآله منافقان به حركت آمدند و كينه هاى نهفته آشكار شد و خلافت از مسير آن منحرف و مصائب براى اهل بيت پيغمبر آغاز گشت و روزبه روز فزونى گرفت. ازاينرو در روايتى مى خوانيم كه امام اميرمؤمنان عليه السلام پس از اين ماجرا بر اساس روايتى كه قاضى قضاعى در دستور معالم الحكم به صورت مسند ذكر كرده، صبح و عصر كنار قبر آن حضرت مى رفت و سخت مى گريست سپس به اين شعر توسل مى جست... ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ✍امیرالمومنین (علیه‌السلام): خودخواه و از خود راضی از معایب خود غافل است و اگر فضیلت و امتیازی هم در کسی مشاهده کند، می‌کوشد آن را با نارسایی ها و کمبود های خود بپوشاند. 📚تصنیف غرر/ حدیث ۷۰۶۱ @Nahjolbalaghe2

#موعظه ⛔️حضور زن و مرد نامحرم در مکان خلوت ممنوع 🎙استاد عالی @Nahjolbalaghe2

🔐قفل طلا #دهه کرامت #فرزندان_علی 💡#نهج_البلاغه @Nahjolbalaghe2

ترجمه کتاب الغدیر🔹 ✅ قسمت: شصت و چهارم 🔷واقعه غدیرخم #علامه‌امینی ﺛﺎﻧﻴﺎ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ، ﺍﺑﻄﺢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻮﺍﻟﻲ ﻣﻜﻪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻭ ﺑﺤﻘﺎﻳﻖ ﻟﻐﻮﻱ ﻳﺎ ﻋﺼﺒﻴﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺮﺩﻩ ﻭ ﺣﺠﺎﺑﻲ ﺑﻴﻦ ﺍﻭ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻟﻐﻮﻱ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻙ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻌﺎﻧﻲ ﻟﻐﻮﻱ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺍﺏ ﻭ ﻭﺭﻃﻪ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﺩ ﻏﻮﻃﻪ ﻭﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ، ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ ﺣﺪﻳﺚ ﻭ ﺷﺮﺡ ﻟﻐﺎﺕ ﻭ ﻣﻮﻟﻔﺎﺕ ﺭﺍﺟﻌﻪ ﺑﺸﻬﺮﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﻭ ﻛﺘﺐ ﺍﺩﺑﻲ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﻲ‌ﻧﻤﻮﺩ. ﺑﺨﻮﺑﻲ ﺑﺘﺼﺮﻳﺤﺎﺕ ﺍﻫﻞ ﻓﻦ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﻴﺎﻓﺖ ﻭ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﺑﻄﺢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻭﺍﺩﻱ ﻭ ﻣﺴﻴﻞ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻨﮓ ﺭﻳﺰﻩ ﻭ ﺷﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻤﺼﺎﺩﻳﻖ ﺁﻥ ﻛﻠﻤﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺯ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﻣﻜﻪ (ﻳﻌﻨﻲ ﻭﺍﺩﻱ ﻭ ﻣﺴﻴﻞ ﺭﻳﮕﺰﺍﺭ ﺁﻧﺠﺎ) ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﻙ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻣﺴﻴﻞ ﻭ ﻭﺍﺩﻱ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﻔﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ (ﻳﻌﻨﻲ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺭﻳﮕﻬﺎﻱ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﺷﻦ ﺑﺎﺷﺪ) ﺍﻃﻠﺎﻕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻣﺎﻧﻌﻲ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻫﺮ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺩﻳﺎﺭ ﻭ ﻫﺮ ﺩﺷﺖ ﻭ ﻫﺎﻣﻮﻧﻲ ﻣﺴﻴﻞ ﻭ ﺭﻳﮕﺰﺍﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺨﺎﺭﻱ ﺩﺭ ﺝ 1 ﺻﺤﻴﺢ ﺧﻮﺩ ﺻﻔﺤﻪ 181 ﻭ ﻣﺴﻠﻢ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺝ 1 ﺻﺤﻴﺢ ﺧﻮﺩ ﺻﻔﺤﻪ 382 ﺍﺯ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﻋﻤﺮ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ: ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﺫﻱ ﺍﻟﺤﻠﻴﻔﻪ (ﻳﻌﻨﻲ ﻭﺍﺩﻱ ﻭ ﻣﺴﻴﻞ ﺭﻳﮕﺰﺍﺭ ﺁﻧﺠﺎ) ﺷﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺑﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻛﺮﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺯ ﻧﺎﻓﻊ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ: ﺍﺑﻦ ﻋﻤﺮ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﺞ ﻳﺎ ﻋﻤﺮﻩ ﺑﺮ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﺩﺭ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﺫﻱ ﺍﻟﺤﻠﻴﻔﻪ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻟﺨﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺷﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺑﺎﻧﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺷﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﺑﺎﻧﻴﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺻﺤﻴﺢ ﻣﺴﻠﻢ ﺝ 1 ﺹ 382 ﺍﺯ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﻋﻤﺮ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ: ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺷﺒﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﺩﺭ ﺫﻱ ﺍﻟﺤﻠﻴﻔﻪ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪ، ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﻛﻪ: ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﺑﺎ ﺑﺮﻛﺘﻲ ﻫﺴﺘﻴﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺎﻉ ﻣﻘﺮﻳﺰﻱ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﻜﻪ ﺍﺯ ﻣﻜﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ، ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻟﮕﺎﻩ ﺍﺑﻄﺢ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻟﮕﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﻭﺍﺩﻱ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻛﻪ: ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﻣﺒﺎﺭﻛﻲ ﻫﺴﺘﻲ. ﻭ ﺩﺭ ﺝ 1 ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺨﺎﺭﻱ ﺹ 175 ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻋﻤﺮ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ: ﺭﺳﻮﻟﺨﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﻜﻪ ﻋﻤﺮﻩ ﻣﻲ‌ﻧﻤﻮﺩ ﺩﺭ ﺫﻱ ﺍﻟﺤﻠﻴﻔﻪ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﻴﺎﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺠﻲ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻧﻮﻋﻲ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﻛﻪ ﺳﻤﺮﻩ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻣﺴﺠﺪﻳﻜﻪ ﺩﺭ ﺫﻱ ﺍﻟﺤﻠﻴﻔﻪ ﺍﺳﺖ ﻧﺰﻭﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﮕﻲ ﻭ ﻏﺰﻭﻩ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺞ ﻳﺎ ﻋﻤﺮﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﺩﺭ ﺑﻄﻦ ﻭﺍﺩﻱ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﻴﺎﻣﺪ، ﻭ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻭﺳﻂ ﻭﺍﺩﻱ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺎﻣﺪ، ﺩﺭ ﺑﻄﺤﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻛﻨﺎﺭ ﺷﺮﻗﻲ ﻭﺍﺩﻱ ﺑﻮﺩ ﺷﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﺑﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻴﻜﺮﺩ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻠﻴﺠﻲ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺗﻠﻲ ﺍﺯ ﺭﻣﻞ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺳﻴﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﺭﻱ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺑﻄﺤﺎﺀ (ﻣﺴﻴﻞ، ﺭﻳﮕﺰﺍﺭ)... ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺣﺪﻳﺚ. ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺍﺑﻦ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺍﺯ ﻭﺳﻂ ﻭﺍﺩﻱ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺎﻣﺪ ﺷﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻄﺤﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺷﺮﻗﻲ ﻭﺍﺩﻱ ﺑﻮﺩ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﺑﺎﻧﻴﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﺝ 1 " ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ " ﺑﻐﻮﻱ ﺻﻔﺤﻪ 83 ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﻗﺎﺳﻢ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻔﺖ: ﺑﺮ ﻋﺎﻳﺸﻪ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻱ ﻣﺎﺩﺭ، ﻗﺒﺮ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻛﻦ، ﺍﻭ ﺳﻪ ﻗﺒﺮ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﭼﺴﺒﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﻱ ﺁﻥ (ﻗﺒﻮﺭ) ﺑﺎ ﺑﻄﺤﺎﺀ (ﺳﻨﮕﺮﻳﺰﻩ) ﺳﺮﺥ ﺭﻧﮓ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🌳شجره آشوب« قسمت صد و پنجاه و هشتم » 📌بررسی نفوذی های بنی امیه در حکومت امیرالمومنین علیه السلام 🔻3. در جایی دیگر، قعقاع بن شور، والی امام در کسکر (العماره عراق ) بود. او ظاهرا اموالی را از بیت المال برداشت و مهریه زن خود قرار داد. او پس از بازخواست امام، فرار کرد و به سمت معاویه رفت. نکته جالب اینکه همین شخص از افرادی بود که در زمان حضور حضرت مسلم بن عقیل در کوفه، به دستور ابن زیاد و با همراهی شمر، شبث و تعدادی دیگر، مردم را از همراهی با مسلم منع می کرد. 🔻نکته مهم دیگر اینکه، بسیاری از این مجرمان اقتصادی که به سمت بنی امیه رفتند، در زمان قیام امام حسین، جزو بازیگران سپاه دشمن و قاتلان امام و اصحاب او بودند. سلیمان بن رزین، سفیر امام حسین در بصره را که حامل نامه امام به بزرگان این شهر بود، توسط منذر بن جارود به ابن زیاد معرفی شد و سپس به شهادت رسید. مصقله بن هبیره نیز طبق برخی گزارشها، جزو شهادت دهندگان دروغ علیه حجر بن عدی، این یار بزرگوار امیرالمومنین بود که منجر به شهادت آن ها توسط بنی امیه گردید. 🔻خلاصه اینکه راهبرد امام در اجرای عدالت اقتصادی، هرگز اجازه مماشات در مجازات مفسدان اقتصادی و مالی را نمی داد. آن حضرت، نمی توانست ببیند بنی امیه، اختلاس گران و دزدان جامعه اسلامی را پناه می دهد و به گرمی از آن ها استقبال می کند و مردم نیز با مشاهده این صحنه ها، امیدهایشان نسبت به برقراری عدالت، ضعیف شود. همین مسئله یکی از دلایل امام برای اولویت نبرد با شام، به عنوان جبهه کفار بود. 📚 کتاب شجره آشوب 💬 نویسندگان: آقایان یوسفی و آقامیری ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه نحل آیات «۴۱ و ۴۲» 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️۴ ـ جمله لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِی الدُّنْیا حَسَنَةً که از ماده بَوَّأْتُ لَهُ مَکاناً (مکانى براى او آماده ساختم و او را در آن جاى دادم) گرفته شده نشان مى دهد: مهاجران راستین، اگر چه در آغاز کار، امکانات مادى خود را از دست مى دهند، ولى سرانجام حتى از نظر زندگى دنیا پیروزى با آنها است. چرا انسان زیر فشار ضربات دشمن بماند و ذلیلانه بمیرد، چرا با شجاعت مهاجرت نکند و از موضع تازه اى به مبارزه بر نخیزد تا حق خویش را بگیرد؟! در سوره نساء آیه ۱٠٠ همین مسأله با صراحت بیشترى بیان شده است: وَ مَنْ یُهاجِرْ فِی سَبِیلِ اللّهِ یَجِدْ فِی الأَرْضِ مُراغَماً کَثِیراً وَ سَعَةً: کسانى که در راه اللّه هجرت کنند در این دنیاى پهناور خدا، نقاط فراوان امن و وسیعى پیدا مى کنند که مى توانند در آنجا بینى مخالفان را به خاک بمالند ! * * * ۵ ـ انتخاب دو صفت صبر و توکل براى مهاجران، دلیلش روشن است، زیرا در چنین حوادث سخت و طاقت فرسا، که در زندگى انسان پیش مى آید در درجه اول، شکیبائى و صبر و استقامت لازم است، استقامتى به عظمت حادثه و یا برتر و بیشتر، سپس توکل و اعتماد بر خدا، و اصولاً اگر انسان در این گونه حوادث تکیه گاه محکم و مطمئن معنوى نداشته باشد، صبر و استقامت براى او ممکن نیست. بعضى گفته اند: انتخاب صبر به خاطر این است که: در آغاز این مسیر به سوى اللّه شکیبائى و استقامت در برابر خواسته هاى نفس، لازم دارد، و انتخاب توکل به خاطر آن است که: پایان این مسیر، به انقطاع و بریدن از هر چه غیر خدا است و پیوستن به او مى انجامد، بنابراین صفت اول، آغاز راه است و دوم پایان آن. و به هر حال، هجرت در بیرون، بدون هجرتى در درون، ممکن نیست، انسان، نخست باید از علائق پست مادى درونى ببرد، و به سوى فضائل اخلاقى هجرت کند، تا بتواند در بیرون دست به چنین هجرتى بزند و از دار الکفر ـ با پشت پا زدن به همه چیز ـ به دار الایمان منتقل گردد. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

📝 ترجمه و شرح خطبه۸۳بخش سوم 🔸مذمت دنیا ↩️سپس به ويژگى هاى ديگرى از دنيا اشاره مى کند و به تعبير ديگر: همان صفات پيشين را با تشبيهات و تعبيرات ديگرى مطرح مى کند و مى فرمايد: «فريبندگى دنيا و درخشندگى مواهب آن، سبب مى شود که افراد گريزان به آن انس گيرند و منکرانش به آن دل ببندند، ناگهان همانند اسبى چموش که غافلگيرانه پاهاى خود را بلند مى کند و سوار را به زمين مى افکند، دنيا آنها را به زمين مى زند و با دامهاى خود آنها را گرفتار مى سازد و تيرهاى خود را به سوى آنان پرتاب مى کند!» (حَتَّى إِذَا أَنِسَ نَافِرُهَا، وَاطْمَأَنَّ نَاکِرُهَا، قَمَصَتْ بِأَرْجُلِهَا، وَقَنَصَتْ بِأَحْبُلِهَا، وَأَقْصَدَتْ بِأَسْهُمِهَا) ⭕️مجری. امام(عليه السلام) در سه تشبيه، وضع دنيا را مشخّص نموده: نخست دنيا را به مرکبى تشبيه مى کند، که ظاهراً راهوار است، امّا چيزى نمى گذرد که جنون آن گُل مى کند و سرکش مى شود و سوار خود را به زمين مى افکند! و سپس به صيّادى تشبيه مى کند که دام هاى خود را گسترده و دانه هاى جالبى در آن پاشيده، هنگامى که صيد به آن نزديک مى شود، چنان آن را گرفتار مى کند که راه فرار ندارد! سرانجام به صيّادى تشبيه مى کند که در کمين گاهى است، ناگهان از آنجا بيرون مى آيد و تيرهاى خود را يکى بعد از ديگرى به سوى انسان پرتاب مى کند! قابل توجّه اينکه، جمله: «حَتَّى إِذَا أَنِسَ نَافِرُهَا...» اشاره به اين حقيقت مى کند که فريبندگى دنيا چندان ساده نيست، که به آسانى بتوان از آن گذشت! بلکه مخالفان، منکران، بيزاران و زاهدان را، گاه به سوى خود مى کشد و در دام خويش، گرفتار مى سازد و اين هشدارى است به همه ما که دام هاى دنيا را ساده نپنداريم و در «طريقت، تکيه بر تقوا و دانش نکنيم» و پيوسته با ذکر «أَللّهُمَّ لاَ تَکِلْنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْن أَبَداً» خود را در سايه لطف حق قرار دهيم: صدهزاران دام و دانه است اى خدا!         ما چو مرغان حريص و بى نوا دم به دم وابسته دامِ نويم           هر يکى گر باز و سيمرغى شويم مى رهانى هر دمى ما را و باز        سوى دامى مى رويم اى بى نياز گر عناياتت شود با ما مقيم              کى بود خوفى از آن دزدِ لئيم سپس به سرانجام کار انسان در اين جهان اشاره کرده و عاقبت او را چنين بيان مى فرمايد «دنيا ريسمان مرگ را بر گلوى او مى افکند و کشان کشان به سوى گورى تنگ و جايگاهى وحشتناک مى برد، جايى که محلّ خويش را در بهشت و دوزخ مى بيند و پاداش اعمال خود را مشاهده مى کند!» (وَأَعْلَقَتِ الْمَرْءَ أَوْهَاقَ الْمَنِيَّةِ قَائِدَةً لَهُ إِلَى ضَنْکِ الْمَضْجَعِ، وَ وَحْشَةِ الْمَرْجِعِ، وَ مُعَايَنَةِ الْـمَحَلِّ، وَ ثَوَابِ الْعَمَلِ). بى شک دنياپرستان و دنيادوستان، حاضر نيستند دل از آن برکنند; ولى دنيا بى رحمانه، طنابِ مرگ را بر گردن آنها مى افکند و آنها را به زور از خانه هاى آباد و قصرهاى زيبا، به گورهاى تنگ و تاريک مى کشاند! جايى که انسان را غرق در وحشت و اضطراب مى کند و از همه مشکل تر اينکه، پرده ها از برابر چشم او کنار مى رود و جايگاه خويش را در قيامت مى بيند و اگر مستحقّ عذاب است، شعله هاى آتش جهنّم را با چشم خويش مشاهده مى کند و وحشت او - که به خاطر جدايى از مال و مقام و زن و فرزند، به اوج خود رسيده - مضاعف مى شود. سپس امام(عليه السلام) در ادامه اين سخن اشاره به اين نکته مى کند که آنچه درباره دنيا و ابناى دنيا بيان فرموده، مخصوص گذشتگان يا گروه معيّنى نبوده است و اين «آب شيرين و شور، بر خلايق مى رود تا نفخ صور» و تمام انسانها در دايره اين آزمايش بزرگ الهى قرار دارند و فرمان مرگ بر پيشانى همه نوشته شده و بقا و ابديّت مخصوص ذات خدا است; مى فرمايد: «و اين گونه، پيوسته نسلهاى بعد، به دنبال پيشينيان در حرکتند، نه مرگ از تباه کردن آنها دست برمى دارد و نه بازماندگان (از سرنوشت پيشينيان عبرت مى گيرند و) از گناه و عصيان روى گردان مى شوند!» (وَ کَذلِکَ الْخَلَفُ بِعَقْبِ السَّلَفِ، لاَ تُقْلِعُ الْمَنِيَّةُ اخْتِرَاماً ولاَ يَرْعَوِي الْبَاقُونَ اجْتِرَاماً ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝شرح صوتی خطبه های نهج البلاغه 🎙خطبه: (۸۲) 🎙 جلسه: هفتم 🔷وصف دنیا 🔹 چشم و گوش و قلبی متفاوت @Nahjolbalaghe2