✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه اسراء آیه های ۱۱۰ و ۱۱۱ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️۲ ـ تکبیر چیست؟ این که: قرآن در اینجا به پیامبر به طور مؤکّد دستور مى دهد، خدا را بزرگ بشمار! مسلماً مفهومش، اعتقاد به بزرگى پروردگار است نه تنها گفتن اللّه اکبر با زبان! این نکته نیز شایان توجه است که: معنى اعتقاد به بزرگى خدا این نیست که او را در مقایسه با موجودات دیگر برتر و بالاتر بدانیم، بلکه چنین مقایسه اى اصلاً غلط است، ما باید او را برتر از آن بدانیم که با چیزى قابل مقایسه باشد چنان که امام صادق(علیه السلام) در گفتار کوتاه و پر معنى خود به ما تعلیم فرموده است آنجا که در حدیث مى خوانیم: کسى نزد آن حضرت گفت: اللّه اکبر! امام فرمود: خدا از چه چیز بزرگ تر است؟ عرض کرد: از همه چیز! امام فرمود: با این سخن خدا را محدود کردى (چون او را مقایسه با موجودات دیگر نمودى، و برتر از آنها شمردى). آن مرد پرسید: پس چه بگویم؟ فرمود: بگو: اللّهُ أَکْبَرُ مِنْ أَنْ یُوصَفَ: خدا برتر از آن است که به وصف درآید .(۸) اى برتر از خیال و قیاس و گمان و وهم * و از آنچه دیده ایم و نوشتیم و خوانده ایم! مجلس تمام گشت و به آخر رسید عمر! * ما همچنان در اول وصف تو مانده ایم! جالب این که: در حدیث دیگرى که از همان امام(علیه السلام) نقل شده مى خوانیم: هنگامى که یکى از اصحاب، عرض کرد، منظور بزرگ تر بودن خدا از همه چیز است، امام فرمود: وَ کانَ ثُمَّ شَىْءٌ فَیَکُونُ أَکْبَرُ مِنْهُ: آیا اصولاً در برابر ذات خدا وجودى هست که او برتر از آن باشد ؟ آن مرد صحابى از امام مى پرسد: پس چه بگویم؟ فرمود: بگو: أَکْبَرُ مِنْ أَنْ یُوصَفَ!.(۹) * * * ۳ ـ پاسخ به یک سؤال در اینجا سؤالى پیش مى آید که: چگونه حمد خداوند در آیه فوق در برابر صفات سلبیه قرار داده شده، در حالى که مى دانیم حمد ستایش در برابر صفات ثبوتیه، مانند علم و قدرت است، و اما صفاتى همچون نفى فرزند و شریک و ولى با تسبیح سازگار است، نه با حمد. در پاسخ این سؤال مى توان گفت: هر چند قلمرو صفات ثبوتیه و سلبیه از هم جدا است و یکى متناسب تسبیح، و دیگرى متناسب با حمد است، ولى در عینیت خارجى این دو لازم و ملزوم یکدیگرند، نفى جهل از خدا حتماً همراه با اثبات علم است، همان گونه که اثبات علم براى ذات پاک او هماهنگ با نفى جهل است. روى این حساب، مانعى ندارد که گاهى به لازم بپردازد، و گاهى به ملزوم، همان گونه که در آغاز این سوره، تسبیح بر یک امر اثباتى شده است: سُبْحانَ الَّذِی أَسْرى بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الاْ َقْصَى: منزّه است خداوندى که پیامبرش را شبانه از مسجد الحرام به مسجد اقصى برد . 👇پی نوشت: ۸ ـ تفسیر نور الثقلین ، جلد ۳، صفحه ۲۳۹. ۹ ـ تفسیر نور الثقلین ، جلد ۳، صفحه ۲۳۹. ✔️پایان سوره اسراء @Nahjolbalaghe2

📝شرح و تفسیر حکمت ۳۴۹ ✅ یازده پند اخلاقی مهم ↩️در سومين نكته مى فرمايد: «آنكس كه تيغ ستم بركشد (سرانجام) با همان تيغ كشته مى شود»؛ (وَمَنْ سَلَّ سَيْفَ الْبَغْيِ قُتِلَ بِهِ). گرچه اين موضوع مانند بسيارى ديگر از پيامدهاى رذائل اخلاقى جنبه كلى وعمومى و دائمى ندارد؛ ولى در طول تاريخ بسيار ديده شده كه ظالمان با همان روش كه ديگران را مى كشتند كشته شده اند. در حالات «ابومسلم» آمده است كه «ابوسلمة» را غافلگيرانه كشت وششصدهزار نفر را نيز به طور غافلگيرانه و ناجوانمردانه و توأم با شكنجه به قتل رسانيد. هنگامى كه منصور دوانيقى خواست او را به قتل برساند اين دو شعر را براى او خواند. زَعَمْتَ أَنَّ الدِّينَ لا يَنْقَضي          فَاسْتَوْفِ بِالْكَيْلِ أبا مُجْرِمٍ اشْرَبْ بِكَأسٍ كُنْتَ تَسْقي بِها          امَرُّ فِي الْحَلْقِ مِنَ الْعَلْقَمِ گمان كردى كه دين ادا نمى شود. اى ابومجرم! با همان پيمانه اى كه به ديگران مى دادى دريافت دار! از همان جامى بنوش كه با آن تلخ ترين نوشابه را به ديگران مى دادى. در همان كتاب آمده است: هنگامى كه متوكل عباسى بر محمد بن عبدالملك زيات خشمگين شد ـ و آن چند ماه پس از خلافت متوكل بود ـ تمام اموال او وآنچه را در اختيار داشت گرفت؛ اموالى كه زيات در ايام وزارتش در دوران معتصم و الواثق بالله از افراد به زور گرفته بود و تنورى از آهن ساخته بود ودرون آن ميخهايى كار گذاشته بود؛ ميخهايى تيز همچون سوزن و به اين وسيله مخالفان خود را شكنجه مى كرد و مى كشت. متوكل دستور داد خودش را در همان تنور بيندازند. او در آنجا دو شعر (عبرت انگيز) براى متوكل نوشت: هِىَ السَّبِيلُ فَمِنْ يَوْم إلى يَوْمٍ         كَأنَّهُ ما تَريکَ الْعَيْنُ فِي النَّوْمِ لا تَجْزِعَنَّ رُوَيْدآ إنَّها دُوَلٌ          دُنْيا تُنَقِّلُ مِنْ قَوْمٍ إلى قَوْمٍ اين راهى است كه هر روز رونده اى دارد و شبيه چيزى است كه انسان در خواب مى بيند. بى تابى نكن، آرام باش اينها حكومت هايى است دنيوى كه از گروهى به گروه ديگر منتقل مى شود. هنگامى كه فرداى آن روز اين نامه به دست متوكل رسيد (كمى متنبه شد و) دستور داد او را از آن تنور خارج كنند. وقتى به سراغ او آمدند مرده بود و حبس او در آن تنور چهل روز به طول انجاميد. امثال اينگونه داستانها در طول تاريخ بسيار است. اين سخن را با حديثى كوتاه و پرمعنا از اميرمومنان على عليه السلام كه در تحف العقول آمده است پايان مى دهيم كه به فرزندش امام حسين عليه السلام ضمن نصايح فراوانى فرمود: «وَمَنْ حَفَرَ بِئْراً لاَِخِيهِ وَقَعَ فِيهَا؛ كسى كه چاهى براى ديگران حفر كند سرانجام خودش در آن چاه خواهد افتاد». ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ☀️امام صادق عليه السلام: لا تَدَع طَلَبَ الرِّزقِ مِن حِلِّهِ فإنّهُ عَونٌ لَكَ عَلى دِينِكَ، و اعقِل راحِلَتَكَ و تَوَكَّل از طلب روزىِ حلال دست مكش؛ زيرا طلب روزى حلال تو را در دينت يارى مى رساند. و با توكّل زانوى اُشتر ببند الأمالي للمفيد جلد۱ صفحه۱۷۲ @Nahjolbalaghe2

#موعظه ❓ چرا با وجود خدا، باز هم میترسی؟! 🎥 حجت الاسلام والمسلمین پناهیان @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: دویست و شصت و شش 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی 7- ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻓﺮﻏﺎﻧﻲ، ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 699- ﺑﻄﻮﺭﻳﻜﻪ ﺫﻫﺒﻲ ﺩﺭ " ﺍﻟﻌﺒﺮ " ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﺩﺭ ﺷﺮﺡ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺗﺎﺋﻴﻪ ﺍﺑﻦ ﻓﺎﺭﺽ ﺣﻤﻮﻱ ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 576 ﻛﻪ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺍﺳﺖ: ﺳﻘﺘﻨﻲ ﺣﻤﻴﺎ ﺍﻟﺤﺐ ﺭﺍﺣﻴﻪ ﻣﻘﻠﺘﻲ ﻭ ﻛﺎﺳﻲ ﻣﺤﻴﺎ ﻣﻦ ﻋﻦ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﺟﻠﺖ ﺩﺭ ﺷﺮﺡ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺍﻭ: ﻭ ﺍﻭﺿﺢ ﺑﺎﻟﺘﺎﻭﻳﻞ ﻣﺎ ﻛﺎﻥ ﻣﺸﻜﻠﺎ ﻋﻠﻲ ﺑﻌﻠﻢ ﻧﺎﻟﻪ ﺑﺎﻟﻮﺻﻴﻪ ﮔﻮﻳﺪ: ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ، ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ، ﻣﺒﺘﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺒﺮ ﺁﻥ ﻣﺤﺬﻭﻑ، ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ: ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻋﻠﻲ ﻛﺮﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺟﻬﻪ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻭ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺗﺎﻭﻳﻞ ﻣﺸﻜﻠﺎﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﺳﻨﺖ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﻋﻠﻤﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻭ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻛﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺻﻲ ﻭ ﻗﺎﻳﻤﻘﺎﻡ ﺷﺨﺺ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺧﻮﺩ: " ﻣﻦ ﻛﻨﺖ ﻣﻮﻟﺎﻩ ﻓﻌﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻩ " ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ ﺍﺳﺖ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﻛﺮﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺟﻬﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ: ﻭ ﺍﻭﺻﺎﻧﻲ ﺍﻟﻨﺒﻲ ﻋﻠﻲ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻱ ﻟﺎﻣﺘﻪ ﺭﺿﻲ ﻣﻨﻪ ﺑﺤﻜﻤﻲ ﻭ ﺍﻭﺟﺐ ﻟﻲ ﻭﻟﺎﻳﺘﻪ ﻋﻠﻴﻜﻢ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻮﻡ ﻏﺪﻳﺮﺧﻢ ﻭ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ ﺁﺑﻲ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻳﻚ ﻣﻨﺰﻟﻲ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ (ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻟﻤﺸﺎﻩ ﺍﻟﻲ ﻣﻜﻪ) ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ (ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺗﺎﻭﻳﻞ ﺑﺴﺒﺐ ﻋﻠﻤﻲ ﻛﻪ ﺑﻮﺻﻴﺖ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﻀﺎﻳﻞ ﺑﻲ ﺷﻤﺎﺭﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺍﻭ (ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2