📝تفسیر سوره مبارکه کهف آیات ۲۵ تا ۲۷ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی 🛏خواب اصحاب کهف از قرائن موجود در آیات گذشته اجمالاً به دست آمد که: خواب اصحاب کهف یک خواب بسیار طولانى بوده، این موضوع حس کنجکاوى هر شنونده اى را برمى انگیزد و مى خواهد دقیقاً بداند آنها چند سال در خواب طولانى بوده اند؟ در آخرین آیات این داستان، که آیات مورد بحث است، شنونده را از تردید بیرون آورده مى گوید: آنها در غار خود سیصد سال درنگ کردند و نُه سال نیز بر آن افزودند ! (وَ لَبِثُوا فِی کَهْفِهِمْ ثَلاثَ مِائَة سِنِینَ وَ ازْدَادُوا تِسْعاً). بنابراین، مجموع مدت توقف و خواب آنها در غار سیصد و نُه سال بود. جمعى معتقدند: این تعبیر ـ که به جاى ۳٠۹ سال، فرموده است ۳٠٠ سال و نُه سال بر آن افزودند ـ اشاره به تفاوت سال هاى شمسى و قمرى است; چرا که آنها به حساب سال هاى شمسى سیصد سال توقف کردند، و با محاسبه سال هاى قمرى سیصد و نُه سال، و این، از لطائف تعبیر است که با یک تعبیر جزئى در عبارت واقعیت دیگرى را که نیاز به شرح دارد بازگو کنند.(۱) 🔹آنگاه براى این که: به گفتگوهاى مختلف مردم، در این باره پایان دهد مى گوید: بگو خداوند از مدت توقف آنها آگاه تر است (قُلِ اللّهُ أَعْلَمُ بِما لَبِثُوا). چرا که غیب آسمان ها و زمین از آن او است ، و او از هر کس به حال آنها آگاه تر مى باشد (لَهُ غَیْبُ السَّماواتِ وَ الاْ َرْضِ). کسى که از پنهان و آشکار، در مجموعه جهان هستى با خبر است، چگونه ممکن است از مدت توقف اصحاب کهف آگاه نباشد. راستى او چه بینا و چه شنوا است (أَبْصِرْ بِهِ وَ أَسْمِعْ).(۲) به همین دلیل، ساکنان آسمان ها و زمین، هیچ ولىّ و سرپرستى جز او ندارند (ما لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِىّ). در این که: ضمیر ما لَهُمْ به چه کسانى برمى گردد؟ در میان مفسران گفتگو است: جمعى معتقدند: اشاره به ساکنان زمین و آسمان است. ولى بعضى دیگر آن را اشاره به اصحاب کهف مى دانند، یعنى اصحاب کهف ولىّ و سرپرستى جز خدا نداشتند، او بود که در این ماجرا همه جا با آنها بود و از آنان حمایت مى کرد. اما با توجه به جمله قبل از آن، که از غیب آسمان ها و زمین سخن مى گوید تفسیر اول صحیح تر به نظر مى رسد. و در پایان آیه، اضافه مى کند: و هیچ کس را در حکم خود شریک نمى نماید (وَ لایُشْرِکُ فِی حُکْمِهِ أَحَداً). در حقیقت این تأکیدى است بر ولایت مطلقه خداوند که نه شخص دیگرى بر جهانیان ولایت دارد، و نه کسى شریک در ولایت او است، یعنى نه بالاستقلال و نه مشترکاً شخص دیگرى در ولایت جهان نفوذ ندارد. 🔷در آخرین آیه، روى سخن را به پیامبر(صلى الله علیه وآله) کرده مى گوید: آنچه به تو از کتاب پروردگارت وحى شده، تلاوت کن (وَ اتْلُ ما أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنْ کِتابِ رَبِّکَ). و اعتنا به گفته هاى این و آن ـ که آمیخته به دروغ و خرافات و مطالب بى اساس است ـ مکن، تکیه گاه بحث تو، در این امور، تنها باید وحى الهى باشد. چرا که هیچ چیز سخنان او را دگرگون نمى کند و در گفتار (و معلومات) او تغییر و تبدیل راه ندارد (لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِهِ). کلام و علم او همچون علم و کلام بندگان، نیست که هر روز بر اثر کشف و آگاهى تازه اى دستخوش تغییر و تبدیل شود، و به همین جهت، صددرصد نتوان بر آن اعتماد نمود. روى همین جهات، هیچ ملجأ و پناهگاهى جز او نمى یابى (وَ لَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداً). مُلْتَحَد از ماده لحد (بر وزن مهد) به معنى حفره اى است که از وسط، به یکى از دو طرف مایل شده باشد (همانند لحدى که براى قبر مى سازند) و به همین جهت، مُلْتَحَد به جائى گفته مى شود که: انسان تمایل به آن پیدا مى کند، و سپس به معنى ملجأ و پناهگاه آمده است. شایان توجه این که: دو آیه اخیر، از چندین راه، احاطه علمى خداوند را به همه موجودات عالم، بیان کرده است: الف ـ نخست مى گوید: غیب آسمان ها و زمین از آن او است، و به همین دلیل او از همه آنها آگاه است. ب ـ و اضافه مى کند: او چه بینا و چه شنوا است؟ ✍پی نوشت: ۱ ـ طبق قواعد نحوى در اینجا باید به جاى سنین که جمع است سنه که مفرد است آورده شود، ولى گویا به خاطر این که: چنین خوابى بسیار طولانى و این تعداد سال ها بسیار زیاد بوده است، براى بیان این مطلب صیغه جمع ذکر شده است تا بیانگر کثرت باشد. تفاوت سال هاى شمسى و قمرى تقریباً یازده روز است که، اگر آن را در سیصد ضرب کنیم و سپس بر عدد روزهاى سال قمرى که ۳۵۴ روز است تقسیم کنیم، نتیجه آن همان عدد نُه مى شود (البته در اینجا کسرى مختصرى مى ماند که چون کمتر از یک سال است قابل محاسبه نیست). ۲ ـ جمله أَبْصِرْ بِهِ وَ أَسْمِعْ صیغه تعجب است، و براى بیان عظمت علم خدا است، یعنى او به قدرى بینا و شنوا است که انسان را در شگفتى فرو مى برد. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۳۵۱ ✅ گرفتاران، اميدوار باشند: امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به يكى از اصول زندگى بشر نه به عنوان قانونى كلى، بلكه قانونى غالبى اشاره كرده و به وسيله آن به تمام گرفتاران اميد مى بخشد و مى فرمايد: «هنگامى كه سختى ها به آخرين درجه شدت برسد گشايش روى مى دهد و در آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ مى شود نوبت آسايش و راحتى فرا مى رسد»؛ (عِنْدَ تَنَاهِي الشِّدَّةِ تَكُونُ الْفَرْجَةُ، وَعِنْدَ تَضَايُقِ حَلَقِ الْبَلاَءِ يَكُونُ الرَّخَاءُ). اين حقيقت به كرار تجربه شده كه پايان شبهاى سياه سپيد است و عاقبت گرفتارى ها راحتى و استراحت است. به همين دليل انسان هرگز نبايد به هنگام هجوم مشكلات و درد و رنجها مأيوس گردد و دست به كارهاى نامعقول بزند ويا زبان به ناشكرى بگشايد و بى تابى كند، بلكه پيوسته اميدوار باشد كه به دنبال اين شدتها و تنگى حلقه هاى بلا گشايش حاصل مى شود، طوفان بلا فرو مى نشيند و ابرهاى نوميدى كنار مى رود و آفتاب شفاف اميد آشكار مى گردد. قرآن مجيد نيز به همين حقيقت در سوره «انشراح» خطاب به پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله اشاره كرده مى فرمايد: «(فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرا * إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرا)؛ زيرا با سختى آسانى است (باز هم) با سختى آسانى است». در تفسير سوره «انشراح» كه خدا در آن مى فرمايد: راحتى به همراه سختى است پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله مى فرمايد: «لَوْ كانَ الْعُسْرُ فِي حُجْرٍ لَدَخَلَ عَلَيْهِ الْيُسْرُ حَتّى يُخْرِجَهُ؛ هرگاه سختى وارد لانه اى شود، راحتى وارد مى شود و آن را بيرون مى كند» سپس آيه شريفه (إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرآ) را تلاوت فرمود. بسيار مى شود كه اين سختى ها و تنگى حلقه بلاها آزمون الهى و مقدمه اى است براى ترفيع مقام انسان. در حالات انبياى الهى نيز اين مطلب بسيار ديده مى شود؛ نمونه روشن آن زندگى ايوب عليه السلام است. اين پيامبر داراى همه امكانات، زن و فرزند و زندگى مناسب بود؛ اما خدا در آزمونى سخت يكى را پس از ديگرى از او گرفت و او همچنان صبر كرد. سرانجام دست به دعا برداشت و از پيشگاه پروردگار تقاضاى گشايش كرد، همانگونه كه در آيه 83 و 84 سوره «انبياء» مى خوانيم: «(وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّى مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ)؛ و ايوب را (به ياد آور) هنگامى كه پروردگارش را خواند (و عرضه داشت): «بدحالى و مشكلات به من روى آورده؛ و تو مهربان ترين مهربانانى!». به دنبال آن آمده است: «(فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَآتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا وَذِكْرَى لِلْعَابِدِينَ)؛ ما دعاى او را مستجاب كرديم؛ وناراحتى هايى را كه داشت برطرف ساختيم؛ و خاندانش را به او بازگردانديم؛ وهمانندشان را بر آنها افزوديم؛ تا رحمتى از سوى ما و تذكرى براى عبادت كنندگان باشد». ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙شرح صوتی حکمت های نهج البلاغه 🔷 حکمت های: ۳۴۸ الی ۳۵۰ @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 🔴 اختلال در وضع طبیعت و اوضاع مردم در آخرالزمان پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: ساعت (ظهور) فرا نمی‌رسد مگر اینکه اسلام غریب می‌شود؛ علم از میان می‌رود؛ از عمر آدم ها کاسته شود و سالها و عمر مردم زود گذر می‌شود؛ و اولاد مایهٔ دردسر پدر و مادرها می‌شوند... و در آن هنگام حال و هوای زمستان (همچون تابستان) گرم می‌شود و اوضاع طبیعی زمین به شدت به سوی نابودی به پیش می‌رود.» عن رسول اللّه صلّى اللّه عليه‌ و آله‌ و سلّم أنّه قال: لا تقوم الساعة.. يكون الإسلام غريبا، و حتّى ينقص العلم، و يهرم الزّمان، و ينقص عمر البشر، و تنقص السنون و الثمرات، و يكون الولد غيظا، و الشتاء قيظا، و تزول الأرض زوالا. 📗منتخب الاثر، ج ۳ ،ص ۴۶ @Nahjolbalaghe2

#موعظه ✍ در روز قیامت، یه وقت دیدی پرونده ات رو گشودی بهت گفتند ده ها بار در این زمان ها، مهدی فاطمه خواست به سراغت بیاد... اونجا حسرت، آتیشت میزنه... ----------------------------------------------- اگر یک نفر را به او وصل کردی برای سپاهش تو سردار یاری... #امام_زمان ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄  أین صاحِبُــنا؟! @Nahjolbalaghe2