. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: دویست و هشتاد و چهار 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﺭﺩ ﻭ ﺍﺑﻄﺎﻫﻞ ﺍﻳﻦ ﺷﺒﻬﻪ ﻭ ﭘﻨﺪﺍﺭ ﺑﺪﻭ ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻘﺾ ﻭ ﺣﻞ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺭﺩ ﻧﻘﻀﻲ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻳﻜﻌﺪﻩ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﻣﺠﺎﻝ ﺫﻛﺮ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ (ﻭ ﺣﺘﻲ ﺫﻛﺮ ﺍﻛﺜﺮ ﺁﻧﻬﺎ) ﻧﻴﺴﺖ، ﻭ ﺍﻛﺘﻔﺎ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﭽﻨﺪ ﺣﺪﻳﺚ: 1- ﺣﺪﻳﺚ: ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺷﺶ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺷﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ ﻳﻌﻨﻲ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ (ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ) ﺭﺍ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ، ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ ﻣﺴﻠﻢ ﺑﭽﻨﺪ ﻃﺮﻳﻖ ﺩﺭ ﺻﺤﻴﺢ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺪ 1 ﺹ 323 ﻭ ﺍﺑﻮ ﺩﺍﻭﺩ ﺩﺭ ﺳﻨﻦ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺪ 1 ﺹ 381 ﻭ ﺍﺑﻦ ﻣﺎﺟﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﻦ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺪ 1 ﺹ 524 ﻭ ﺩﺍﺭﻣﻲ ﺩﺭ ﺳﻨﻦ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺪ 2 ﺹ 21 ﻭ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺪ 5 ﺹ 417 ﻭ 419 ﻭ ﺍﺑﻦ ﺭﺑﻴﻊ ﺩﺭ " ﺗﻴﺴﻴﺮ ﺍﻟﻮﺻﻮﻝ " ﺟﻠﺪ 2 ﺹ 329- ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺗﺮﻣﺬﻱ ﻭ ﻣﺴﻠﻢ- ﺑﺎ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﻗﺎﻳﻞ ﺑﺎﺳﺘﺤﺒﺎﺏ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻳﻦ ﺷﺶ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﺍﺗﻜﺎﺀ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩﺵ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ. 2- ﺣﺪﻳﺚ: ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﺷﺶ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻓﻄﺮ ﺭﺍ، ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﻝ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ، ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ، ﺍﺑﻦ ﻣﺎﺟﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﻦ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺪ 1 ﺹ 524 ﻭ ﺩﺍﺭﻣﻲ ﺩﺭ ﺳﻨﻦ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺪ 2 ﺹ 21 ﻭ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﻨﺪﺵ ﺟﻠﺪ 3 ﺹ 308 ﻭ 324 ﻭ 344 ﻭ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ 5 ﺹ 280 ﻭ ﻧﺴﺎﺋﻲ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺣﺒﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺳﻨﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﻴﻮﻃﻲ ﺻﺤﺖ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ 2 " ﺟﺎﻣﻊ ﺍﻟﺼﻐﻴﺮ " ﺹ 79 ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه کهف آیات ۲۱ تا ۲۴ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ ۴ ـ همه چیز با اتکاء بر مشیت خدا آوردن جمله ان شاء اللّه به هنگام بیان تصمیم هاى مربوط به آینده، نه تنها یک نوع ادب در پیشگاه خدا است، بلکه، بیان این حقیقت مهم نیز هست که: ما چیزى از خود نداریم، هر چه هست از ناحیه او است، مستقل بالذات خدا است، و ما همه متّکى به او هستیم، تا اراده او نباشد اگر تیغ هاى عالم از جا حرکت کنند، حتى یک رگ را نخواهند برید، و شیشه را در بغل سنگ نگه مى دارد ، و اگر اراده او باشد همه چیز به سرعت تحقق مى یابد. این، در حقیقت همان مفهوم توحید افعالى است که، در عین وجود اختیار و آزادى اراده انسان، وجود هر چیز و هر کار را به مشیت خدا وابسته مى کند. این تعبیر، علاوه بر افزایش توجه، ما به خدا در کارها، هم به ما نیرو و قدرت مى بخشد، و هم دعوت به پاکى و صحت عمل مى کند. از پاره اى از روایات استفاده مى شود: اگر کسى سخنى را در ارتباط با آینده بدون ان شاء اللّه بگوید، خدا او را به خودش وامى گذارد و از زیر چتر حمایتش بیرون مى برد.(۲) در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: امام دستور داده بود نام هاى بنویسند، هنگامى که نامه پایان یافت، و به خدمتش دادند، ملاحظه کرد دید، انشاء اللّه در آن نیست، فرمود: کَیْفَ رَجَوْتُمْ أَنْ یَتِمَّ هَذا وَ لَیْسَ فِیهِ اسْتِثْناءٌ انْظُرُوا کُلَّ مَوْضِع لایَکُونُ فِیهِ اسْتِثْناءٌ فَاسْتَثْنُوا فِیهِ: شما چگونه امیدوار بودید که این نامه (یا این کار) به پایان برسد، در حالى که ان شاء اللّه در آن نیست؟ نگاه کنید در هر جاى آن نیست بگذارید .(۳) * * * ۵ ـ پاسخ به یک سؤال در آیات فوق خواندیم، خداوند به پیامبرش مى گوید: هنگامى که خدا را فراموش کردى و بعد متذکر شدى یاد او کن .(۴) اشاره به این که: اگر تکیه بر مشیت او با جمله ان شاء اللّه، نکردى، هر گاه به خاطرت آمد، جبران نما. در احادیث متعددى که در تفسیر آیه فوق از اهل بیت(علیهم السلام) نقل شده، نیز روى این مسأله تأکید گردیده است که: حتى پس از گذشتن یک سال نیز اگر به خاطرتان آمد که ان شاء اللّه نگفته اید، گذشته را جبران نمائید.(۵) اکنون، این سؤال پیش مى آید: مگر نسیان براى پیامبر ممکن است در حالى که، اگر نسیان به فکر او راه یابد، مردم به گفتار و اعمال او اعتماد کامل نمى توانند داشته باشند، و همین است دلیل معصوم بودن پیامبران و امامان از خطا و نسیان حتى در موضوعات. اما با توجه به این که: در بسیارى از آیات قرآن دیده ایم روى سخن به پیامبران است اما مقصود و منظور توده مردم هستند، پاسخ این سؤال روشن مى شود، و طبق ضرب المثل عرب از باب إِیّاکَ أَعْنِى وَ اسْمَعِى یا جارِهِ است یعنى روى سخنم با تو است ـ اى کسى که نزد من هستى ـ اما همسایه، تو بشنو .(۶) بعضى از مفسران بزرگ پاسخ دیگرى به این سؤال گفته اند که در ذیل آیه ۶۸ سوره انعام آورده ایم.(۷) ✍پی نوشت: ۲ ـ نور الثقلین ، جلد ۳، صفحه ۲۵۴. ۳ ـ کافى ، جلد ۲، صفحه ۶۷۳. ۴ ـ همان مدرک، صفحه ۲۵۳. ۵ ـ به تفسیر نور الثقلین ، جلد ۳، صفحه ۲۵۴ به بعد مراجعه شود. ۶ ـ معادل آن در فارسى ضرب المثل معروفى است که مى گوید: در، به تو مى گویم دیوار تو بشنو! ۷ ـ تفسیر نمونه ، جلد ۵، صفحه ۲۸۹. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر خطبه ۹۱ بخش پنجم 🌱 راز و رمز آفرينش امام(عليه السلام) در اين بخش از خطبه، به چگونگى آفرينش موجودات مى پردازد و مى فرمايد: «خداوند کسى است که موجودات مختلف را بدون نياز به تفکّر و انديشه اى که به دست آورده باشد، و بدون غريزه اى که در درون، نهان داشته باشد، و بى نياز از تجربه حوادث زمانهاى گذشته، و بدون کمک شريک و همتايى که او را در آفرينش موجودات شگفت انگيز يارى کرده باشد، آفريد». (الْمُنْشِىءُ أَصْنَافَ الأَشْيَاءِ بِلاَ رَوِيَّةِ فِکْر آلَ إلَيْهَا، وَ لاَ قَرِيحةِ(1) غَرِيزَة أَضْمَرَ عَلَيهَا، و لا تَجْرِبَة أفادَهَا مِنْ حَوَادِثِ الدُّهُورِ، وَ لاَ شَرِيک أَعَانَهُ عَلَى ابْتِدَاعِ عَجَائِبِ الأُمورِ). در واقع، مبدأ علم و دانش و آگاهى به حقايق براى ما انسان ها يکى از چهار چيز است: يا تفکّر و انديشه است، يا الهام هاى درونى است که غريزه ناميده مى شود. يا تجربه اى است که از تکرار کارى براى انسان حاصل مى شود و يا کمکى است از همفکر و همتايى از برون که با آگاهى هاى خود انسان را يارى مى دهد و بر انجام کار بديعى کمک مى کند. از آنجا که خداوندِ عالَم، بر همه چيز آگاه و همه حقايق نزد او حاضر است و چيزى از دايره علم بى پايان او خارج نيست، در آفرينش خود هيچ گاه نيازى به اين امور چهارگانه ندارد. فکر و انديشه براى کسى سودمند است که معلوماتى دارد و مجهولاتى; و مى خواهد از معلومات به مجهولات پى برد و الهام غريزى، از آنِ کسانى است که حقيقتى از نظر آنها پنهان است و به يارى اين الهام آشکار مى شود. تجربه و تکرار عمل براى پى بردن به نتيجه کارها، مربوط به کسى است که ازنتايج بى خبر است و کمک گرفتن از افکار ديگران مخصوص کسانى است که نارسايى و ناتوانى دارند; ولى آن ذات پاکى که از همه اين امور مبرّا است، چه نيازى به اينها دارد؟ اين تعبيرات در ضمن مى تواند، ما بندگان ناآگاه را براى پيدا کردن منابع شناخت و معرفت کمک کند و بدانيم از اين منابع چهارگانه، مى توانيم براى حلّ مشکلات کمک بگيريم، که سخت در زندگى به همه آنها نيازمنديم. سپس امام(عليه السلام) به نکته ديگرى در همين مورد اشاره کرده، حاکميّت قوانين آفرينش را بر همه موجودات قطعى مى شمرد و همه را سر بر فرمانش معرّفى مى کند; مى فرمايد: «به اين ترتيب، آفرينش موجودات به فرمان او کامل شد، همه سر بر فرمانش نهادند، و دعوتش را (طبق قوانين تکوين) اجابت کردند، بى آن که در برابرش سستى کنند يا در اطاعت امرش درنگ نمايند». (فَتَمَّ خَلْقُهُ بِأَمْرِهِ وَ أَذْعَنَ لِطَاعَتِهِ، وَ أَجَابَ إِلى دَعْوَتِهِ، لَم يَعْتَرِضْ دُونَهُ رَيْثُ(2) الْمُبْطِىءِ، وَ لاَ أَنَاةُ(3) الْمُتَلَکِّىءِ(4)). ✍پی نوشت: 1. «قريحه» همان طور که قبلا گفته شد، در اصل به معناى اوّلين آبى است که از چاه کشيده مى شود; سپس به آنچه انسان از اعماق فکر و ذوق خويش را در مى يابد، اطلاق شده و انضمام آن به غريزه - که به معناى طبيعت است - که چيزى را انسان به کمک ذوق و طبيعت خود در يابد. در مورد غير انسان نيز اين معنا ثابت است; مثلا غالب پرندگان ساختن لانه ها و تربيت فرزندان و مهاجرت هاى طولانى دسته جمعى و امثال آن را با الهام از قريحه و غريزه انجام مى دهند. 2. «رَيْث» به معناى کُندى کردن و سستى و کوتاهى نمودن در انجام کارى است. 3. «أَناة» به معناى وقار آميخته با تفکّر به هنگام انجام کارى است. 4. «مُتلکّىء» از مادّه «لَکَأ» (بر وزن هدف) به معناى توقّف کردن در مکانى است; سپس «متلکّىء» بر کسانى که در کار يا مسأله اى توقّف مى کنند و روى آن مى انديشند، اطلاق شده است. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 🌷✨رسول خدا صلی الله علیه فرمودند: ❤️دل سه گونه است: ➊↫گرفتار دنیا ➋↫گرفتار عُقبی ➌↫گرفتار مولا 1⃣ ↞دلی که گرفتار دنیا باشد، سختی و رنج نصیب اوست 2⃣ ↞دلی که گرفتار عقبی باشد، درجات بلند نصیبش شود 3⃣ ↞دلی که گرفتار مولا باشد، هم دنیا دارد و هم عقبی را و هم مولا را 📚سید بن طاووس، محاسبه النفس ‌‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌ @Nahjolbalaghe2

#موعظه ✅دستورالعمل آسان برای زیاد شدن محبت به خدا 🎥آیت الله بهجت @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: دویست و هشتاد و پنج 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ 3- ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺑﺮﻭﺯﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻟﺒﻴﺾ- ﻳﻌﻨﻲ- ﺳﻴﺰﺩﻫﻢ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ ﻭ ﭘﺎﻧﺰﺩﻫﻢ (ﻫﺮ ﻣﺎﻩ) ﻭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻤﺮ ﻳﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﺎﻝ ﻋﻤﺮ ﺍﺳﺖ، ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ، ﺍﺑﻦ ﻣﺎﺟﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﻦ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺪ 1 ﺹ 522 ﻭ ﺩﺍﺭﻣﻲ ﺩﺭ ﺳﻨﻦ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺪ 2 ﺹ 19 ﺑﺎ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. 4- ﻫﻴﭻ ﺭﻭﺯﻫﺎﺋﻲ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺗﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺩﻫﻪ (ﺫﻱ ﺣﺠﻪ) ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻳﻜﺴﺎﻝ ﻭ ﻳﻜﺸﺐ ﺁﻥ (ﺩﺭ ﻓﻀﻴﻠﺖ) - ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺷﺐ ﻗﺪﺭ ﺍﺳﺖ، ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ، ﺍﺑﻦ ﻣﺎﺟﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﻦ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺪ 1 ﺹ 527 ﻭ ﻏﺰﺍﻟﻲ ﺩﺭ ﺍﺣﻴﺎﺀ ﺍﻟﻌﻠﻮﻡ ﺟﻠﺪ 1 ﺹ 227 ﺑﺎ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﻟﺬﻛﺮ، (ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﻴﺰ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ): ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﺣﺮﺍﻣﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﻭ ﺟﻤﻌﻪ ﻭ ﺷﻨﺒﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﭙﺎﺩﺍﺵ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻧﻬﺼﺪ ﺳﺎﻝ ﺛﺒﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ. 5- (ﺯﻳﺎﺩﺗﻲ ﭼﺎﭖ ﺩﻭﻡ) ﺍﺯ ﺍﻧﺲ ﺑﻦ ﻣﺎﻟﻚ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺩﻫﮕﺎﻧﻪ (ﺫﻳﺤﺠﻪ) ﺑﻬﺮ ﺭﻭﺯ ﻫﺰﺍﺭ ﺭﻭﺯ، ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺯ ﻋﺮﻓﻪ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺭﻭﺯ، ﻳﻌﻨﻲ ﺩﺭ ﻓﻀﻴﻠﺖ- ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ، ﻣﻨﺬﺭﻱ ﺩﺭ " ﺍﻟﺘﺮﻏﻴﺐ ﻭ ﺍﻟﺘﺮﻫﻴﺐ " ﺟﻠﺪ 6 ﺹ 66 ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺑﻴﻬﻘﻲ ﻭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻲ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ. 6- ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺎﻩ (ﻣﻌﺎﺩﻝ) ﺭﻭﺯﻩ ﻋﻤﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻓﻄﺎﺭ ﺁﻥ، ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﻨﺪﺵ ﺟﻠﺪ 5 ﺹ 34، ﻭ ﺍﺑﻦ ﺣﺒﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺤﻴﺢ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻭ ﺳﻴﻮﻃﻲ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ 2 " ﺍﻟﺠﺎﻣﻊ ﺍﻟﺼﻐﻴﺮ " ﺹ 78 ﺻﺤﺖ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻭ ﻧﺴﺎﺋﻲ ﻭ ﺍﺑﻮﻳﻌﻠﻲ ﺩﺭ ﻣﺴﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻴﻬﻘﻲ ﺍﺯ ﺟﺮﻳﺮ ﺑﻄﻮﺭﻳﻜﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ 2 ﺟﺎﻣﻊ ﺍﻟﺼﻐﻴﺮ ﺹ 78 ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﺳﺖ، ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻠﻔﻆ: ﺭﻭﺯﻩ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﺎﻩ ﺭﻭﺯﻩ ﻋﻤﺮ ﺍﺳﺖ، ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2