قرآن و نهج‌البلاغه 🌸🌸
📝 شرح و تفسیر حکمت ۳۵۱ ✅ گرفتاران، اميدوار باشند: امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به يكى از
📝 شرح و تفسیر حکمت ۳۵۱
🗝 گشایش بعد از سختی‌ها
↩️ در سوره «بقره» نيز به مومنانى كه در كوران حوادث جنگ احزاب و احد بى تابى مى كردند و پيوسته در انتظار رسيدن يارى خداوند بودند گوشزد مى كند كه اين مشكلات مخصوص شما نيست، انبياى پيشين نيز گرفتار مشكلات عظيمى شدند و سرانجام يارى خداوند بعد از يك دوران سخت به سراغ آنان آمد، مى فرمايد: «(أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللهِ أَلاَ إِنَّ نَصْرَ اللهِ قَرِيبٌ)؛ آيا گمان كرديد داخل بهشت مى شويد، بى آنكه حوادثى همچون حوادث گذشتگان به شما برسد؟! همانان كه گرفتارى ها وناراحتى ها به آنها رسيد، و آن چنان ناراحت شدند كه پيامبر و افرادى كه ايمان آورده بودند گفتند: «پس يارى خدا كى خواهد آمد؟!» (در اين هنگام، تقاضاى يارى از او كردند، و به آنها گفته شد:) آگاه باشيد، يارى خدا نزديك است!)».
بى شك اين كلام حكمت آميز پيام هاى متعددى دارد: از يكسو پيام اميد به همراه خود دارد و از سوى ديگر جلوى بى تابى ها و جزع را مى گيرد و از سوى سوم به رهروان راه حق نويد مى دهد كه اگر صبر و استقامت پيشه كنند و با مشكلات به مبارزه برخيزند سرانجام امدادهاى الهى و فرج بعد از شدت به سراغ آنان خواهد آمد.
اين نكته را نيز مى توان از اين كلام شريف و از ساير روايات اسلامى استفاده كرد كه برطرف شدن مشكلات گاه نياز به زمان دارد كه اگر انسان پيش از رسيدن وقت آن زياد دست و پا بزند مشكلى بر مشكلات خود مى افزايد.
اين سخن را با حديث جالبى كه «قاضى تنوخى» در كتاب الفرج بعد الشدة از اميرمومنان عليه السلام نقل كرده است پايان مى دهيم. در اين حديث چنين آمده كه مرد عربى خدمت اميرمومنان عليه السلام آمد و عرضه داشت: من گرفتارى ها و مشكلات زيادى دارم، نكته اى به من بياموز كه از آن استفاده كنم. امام عليه السلام فرمود: اى اعرابى! «إنَّ لِلْمِهَنِ أوْقاتآ وَلَها غاياتٌ فَاجْتِهادُ الْعَبْدِ فِي مِهْنِتَهِ قَبْلَ إزالَةِ اللهِ تَعالى يَكُونُ زِيادَةٌ فِيها؛ مهنتها ومشكلات، زمان و سرآمدى دارد وتلاش انسان براى برطرف ساختن آن پيش از آنكه فرمان الهى برسد بر حجم آن مشكلات مى افزايد». سپس امام عليه السلام به آيه شريفه 38 سوره زمر استدلال كرد آنگاه افزود: «لكِنِ اسْتَعِنْ بِاللهِ وَاصْبِرْ وَأكْثِرْ مِنَ الاِْسْتِغْفارِ فَإِنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ وَعَدَ الصّابِرينَ خَيْرآ كَثِيرآ؛ از خدا يارى بطلب و شكيبايى پيشه كن و بسيار استغفار كن كه خداى متعال به صابران وعده خير بسيار داده است».
✔️ پایان
@Nahjolbalaghe2
✨﴾﷽﴿✨
✅ برنامه روزانه کانال :
✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها
✅🌹یکشنبه، دوشنبه وچهار‌شنبه شرح 🌴حکمتها
✅☫روزانه‌تفسیر قرآن☫
✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️
لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783
✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند
@Nahjolbalaghe2
قرآن و نهج‌البلاغه 🌸🌸
📝تفسیر سوره مبارکه کهف آیات ۲۵ تا ۲۷ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ هـ : امدادهاى
📝تفسیر سوره مبارکه کهف آیات ۲۵ تا ۲۷
📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی
↩️ و این خود مى رساند که این حادثه یکى دو قرن پیش از ظهور اسلام، در میان مسیحیان شهرت داشته، و مورد توجه محافل کلیسائى بوده است.
البته، همانطور که اشاره شد، پاره اى از مشخصات آن ـ از جمله مقدار مدت خواب آنها ـ با آنچه در منابع اسلامى آمده، تفاوت دارد; زیرا قرآن صریحاً مدت خواب آنها را ۳٠۹ سال ذکر کرده است.
از طرفى طبق نقل یاقوت حموى در کتاب معجم البلدان (جلد دوم صفحه ۸٠۶) و ابن خردادبه در کتاب المسالک و الممالک (صفحات ۱٠۶ تا ۱۱٠) و ابوریحان بیرونى در کتاب الآثار الباقیه (صفحه ۲۹٠) جمعى از جهانگردان قدیم در شهر آبس غارى یافته اند که در آن چندین جسد خشک شده، وجود داشته است، و احتمال مى دهند این موضوع مربوط به همین داستان باشد.
از لحن آیات قرآن در سوره کهف ، و شأن نزول هائى که در این زمینه در منابع اسلامى براى آیات مزبور وارد شده، استفاده مى شود: حادثه مزبور در میان دانشمندان یهود نیز به عنوان یک حادثه تاریخى مشهور بوده است: و به این ترتیب، مسلّم مى گردد: ماجراى این خواب طولانى در منابع تاریخى اقوام مختلف آمده است.(۱٠)
در مورد خواب طولانى خفتگان شهر افسوس (اصحاب کهف) که سالیان درازى به طول انجامیده، ممکن است افرادى تردید کنند و آن را با موازین علمى سازگار ندانند و لذا آن را در ردیف اسطوره ها و افسانه ها فرض کنند; زیرا:
اولاً: چنین عمر طولانى چند صد ساله براى افراد بیدار بعید است چه رسد به افراد خواب!
ثانیاً: اگر قبول کنیم در بیدارى چنین عمرى امکان پذیر است، براى کسى که در خواب باشد، امکان ندارد; زیرا مشکل غذا و آب پیش مى آید که چگونه ممکن است انسانى در چنان مدتى، بدون غذا و آب زنده بماند؟ و اگر براى هر روز، فرضاً یک کیلو غذا و یک لیتر آب در نظر بگیریم براى عمر اصحاب کهف بیش از یکصد تن غذا و یکصد هزار لیتر آب، لازم است که ذخیره کردن آن، در خود بدن معنى ندارد.
ثالثاً: اگر از همه اینها صرف نظر کنیم باز این اشکال پیش مى آید که: ماندن بدن در شرایط یک نواخت، براى چنان مدت طولانى، به ارگانیزم آن صدمه
مى زند. ضایعات فراوانى، بار خواهد آورد.
این ایرادها، ممکن است در بدو نظر بن بن بست ها و موانع غیر قابل عبورى بر سر راه این مسأله مجسّم کند، در حالى که چنین نیست زیرا:
اولاً: مسأله عمر دراز مدت، یک مسأله غیر علمى نیست، چه این که: مى دانیم طول عمر هیچ موجود زنده اى ـ از نظر علمى ـ میزان ثابت و معینى ندارد که با فرا رسیدن آن، مرگ حتمى باشد.
به عبارت دیگر درست است که: نیروهاى جسمى انسان، هر چه باشد بالاخره محدود و پایان پذیر است، اما این سخن به آن معنى نیست که: بدن یک انسان، یا موجود زنده دیگر، توانائى زیست بیشتر از مقدار عادى را ندارد، و مثلاً همان طور که در طبیعت، هنگامى که آب به یکصد درجه حرارت رسید، مى جوشد و در درجه صفر یخ مى زند، انسان هم که به یکصد و یا یکصد و پنجاه سال رسید، قلب او الزاماً متوقف مى گردد و مرگ او فرا مى رسد.
بلکه، میزان طول عمر موجودات زنده بستگى زیادى با وضع زندگى آنها دارد و با تغییر شرایط کاملاً تغییر پذیر است، گواه زنده این سخن، این است که: از یک طرف مى بینیم هیچ یک از دانشمندان جهان، میزان معینى براى عمر انسان تعیین نکرده اند، و از سوى دیگر، توانسته اند در آزمایشگاه ها گاهى طول عمر بعضى از موجودات زنده را به دو یا چند برابر، و گاهى به ۱۲ برابر و بیشتر برسانند، و حتى امروز به ما امیدوارى مى دهند که: در آینده با پیدا شدن روش هاى نوین عملى ، عمر انسان به چندین برابر فعلى افزایش خواهد یافت، این، درباره اصل مسأله طول عمر.
ثانیاً: در مورد آب و غذا در این خواب طولانى، اگر خواب عادى و معمولى باشد، مى توان حق را به ایراد کننده داد، که: این موضوع با اصول علمى سازگار نیست; زیرا سوختوساز بدن، به هنگام خواب، گر چه کمى از حال بیدارى کمتر است ولى روى هم رفته براى سال هاى متمادى بسیار زیاد خواهد بود، اما باید توجه داشت: خواب هائى در جهان طبیعت وجود دارد که مصرف غذاى بدن در آنها بسیار ناچیز است، مانند زمستان خوابى.
زمستان خوابى:
بسیارى از جانداران هستند که در سرتاسر زمستان، در خواب فرو مى روند و باصطلاح علمى زمستان خوابى دارند .
در این نوع خواب ها فعالیت هاى حیاتى تقریباً متوقف مى گردد، و تنها شعله بسیار ضعیفى از آن روشن است، قلب تقریباً از ضربان مى افتد، و یا به تعبیر صحیح تر ضربان آن به قدرى خفیف مى شود که ابداً قابل احساس نیست.
در این گونه موارد، بدن را مى توان به کوره هاى عظیم تشبیه کرد که به هنگام خاموش کردن آنها شمعکى از آن در حال اشتعال است.
↩️ ادامه دارد...
@Nahjolbalaghe2
قرآن و نهج‌البلاغه 🌸🌸
📝 شرح و تفسیر حکمت ۳۵۱ 🗝 گشایش بعد از سختی‌ها ↩️ در سوره «بقره» نيز به مومنانى كه در كوران حوادث ج
📝 شرح و تفسیر حکمت ۳۵۲
⚖ اعتدال در پرداختن به خانواده
⛔️ زياد خود را اسير آنها مكن:
امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه براى جلوگيرى از حرص حريصان ودنياپرستى دنياپرستان كه علاقه شديدى به زن و فرزند خويش دارند به يكى از ياران خود چنين فرمود: «بيشترين دلمشغولى خود را به خانواده و فرزندان (وتأمين زندگى آنها) اختصاص مده، زيرا اگر آنها از دوستان خدا باشند خدا دوستان خود را تنها نمى گذارد و اگر از دشمنان خدا هستند چرا همّ خود را صرف دشمنان خدا مى كنى؟!»؛ (لاَ تَجْعَلَنَّ أَكْثَرَ شُغْلِکَ بِأَهْلِکَ وَوَلَدِکَ: فَإِنْ يَكُنْ أَهْلُکَ وَوَلَدُکَ أَوْلِيَاءَ اللّهِ، فَإِنَّ آللّهَ لاَ يُضِيعُ أَوْلِيَاءَهُ، وَإِنْ يَكُونُوا أَعْدَاءَ اللّهِ، فَمَا هَمُّکَ وَشُغْلُکَ بِأَعْدَاءِ اللّهِ؟!).
بعيد نيست مخاطب امام عليه السلام فردى باشد كه پيوسته به دنبال گردآورى مال وثروت و تأمين زندگى امروز و فرداى فرزندان خود بوده و به وظايف ديگر خويش اهميتى نمى داده است، لذا امام عليه السلام با اين تقسيم دوگانه اى كه بيان فرموده او را از اين كار بازمى دارد و به او توصيه مى كند كه بيش از حد در اين راه تلاش مكن و به فكر خويشتن و زندگى سراى ديگر نيز باش. روشن است كه از دو حال بيرون نيست: يا زن و فرزند انسان از دوستان خدا هستند و تكيه بر لطف پروردگار دارند و خدا هم آنها را محروم نمى سازد. قرآن مجيد مى فرمايد: «(أَلَيْسَ اللهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ)؛ آيا خداوند براى (نجات و دفاع از) بنده اش كافى نيست؟!».
در جاى ديگر مى فرمايد: «(وَمَنْ يَتَّقِ اللهَ يَجْعَلْ لَّهُ مَخْرَجآ * وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لاَ يَحْتَسِبُ وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللهِ فَهُوَ حَسْبُهُ)؛ و هركس تقواى الهى پيشه كند، خداوند راه نجاتى براى او فراهم مى كند، و او را از جايى كه گمان ندارد روزى مى دهد؛ و هركس بر خدا توكّل كند، كفايت امرش را خواهد كرد (و كارش را سامان مى بخشد)».
اگر همسر و فرزند انسان در صف دشمنان خدا باشند چرا انسان تمام وقت وفكر خود را صرف تأمين زندگى آينده آنها كند؟ متأسفانه بسيارند كسانى كه به سبب عواطف افراطى حتى وسايل و ابزار گناه فرزندان خود را فراهم مى سازند و از اين طريق در گناه آنها شريك مى شوند واز آن بدتر اينكه گاه اين عواطف افراطى سبب مى شود كه در كسب مال نيز ملاحظه حلال و حرام نكنند و از هر راه ممكن به جمع مال بپردازند. در اينگونه موارد اگر فرزند، صالح باشد و خبر از كار پدر نداشته باشد تصرفات او بعد از مرگ پدر در آن اموال شرعآ مجاز است؛ لذتش را او مى برد وعقوبتش را پدر مى كشد.
↩️ ادامه دارد...
@Nahjolbalaghe2
#در_محضر_اهل_بیت
🔊 اى مردم ديندار باشيد!
☀️ الإمامُ الصّادقُ عليه السلام:
🔹كانَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام كثيراً مّا يقولُ في خُطبتِهِ: يا أيّها الناسُ، دِينَكُم دِينَكم!! فإنّ السيّئةَ فيهِ خيرٌ مِن الحَسَنةِ في غَيرِهِ، و السيّئةَ فيهِ تُغفَرُ، و الحَسَنةَ في غيرِهِ لا تُقبَلُ.
☀️ امير المؤمنين عليه السلام در سخنرانى هاى خود اين جمله را بسيار مى فرمود : اى مردم! ديندار باشيد، ديندار! اگر گناه كنيد و ديندار باشيد بهتر است از اين كه نيكى كنيد و بى دين باشيد؛ زيرا گناه، در آن آمرزيده مى شود و نيكى در بى دينى پذيرفته نمى شود.
📚 الكافي: 2/464/6
@Nahjolbalaghe2