📝 شرح و تفسیر خطبه ۱۰۳ بخش اول 🔸 بی اعتباری دنیا ✔️نکته: زهد در دنيا چيست؟ گاه تصوّر مى شود مفهوم زهد آن است که انسان به کلّى ترک دنيا گويد، و همچون راهبان در گوشه اى بخزد و از جامعه دورى گزيند; در حالى که اين معنا با روح اجتماعى اسلام هرگز نمى سازد و در روايات اسلامى، شديداً از آن نهى شده است. بنابراين، زهد مفهوم ديگرى دارد و آن ترک دلباختگى و دلدادگى و عشق بى قرار نسبت به دنيا، و عدم اسارت در چنگال زرق و برق آن است و اين همان سرمايه عظيمى است که اگر انسان فاقد آن باشد، آلوده انواع گناهان مى گردد و گاه دين و ايمان خود را بر سر متاع دنيا مى نهد. اين همان چيزى است که اميرمؤمنان(عليه السلام) درباره آن مى فرمايد: «إِنَّ مِنْ أَعْوَنِ الأَخْلاَقِ عَلَى الدِّينِ، الزُّهْدَ فِي الدُّنْيَا; از مهم ترين اخلاقى که انسان را بر حفظ دينش يارى مى دهد، زهد در دنياست».(8) امام صادق(عليه السلام) درباره آن مى فرمايد: «إِذَا تَخَلَّى الْمُوْمِنُ مِنَ الدُّنْيَا سَمَا، وَ وَجَدَ حَلاَوَةَ حُبِّ اللهِ; هنگامى که مؤمن از دنيا پرستى کناره گيرى کند، ترقّى و تکامل مى يابد و شيرينى محبّت خدا را مى چشد».(9) در حديث ديگرى مى خوانيم که على(عليه السلام) «جابربن عبدالله» را ديد که آه مى کشد! فرمود: «يَا جَابِرُ! عَلَىمَ تَنَفَسُّکَ؟! أَعَلَى الدُّنْيَا؟; براى چه آه کشيدى؟ بر دنيا؟» جابر عرض کرد: «آرى!» در اينجا امام(عليه السلام) تحليل جالبى درباره لذّت هاى دنيا بيان فرموده که لذّاتش يا در خوردنى است، يا نوشيدنى، يا لباس فاخر، يا لذّت جنسى، يا مرکب، يا بوى خوش، يا نغمه ها. سپس در تشريح آنها فرمود: «بهترين غذاها عسل است و آن چيزى جز (شيره گل هاى آميخته با) آب دهان مگسى نيست و شيرين ترين نوشيدنى ها آب است که چيزى است کم ارزش که بر سطح زمين جارى است و برترين لباس ها حرير است که از لعاب کرمى تهيّه مى شود و بهترين لذّات جنسى در زنان است و آن هم در محلّى از بدن او که آلوده ترين محل هاست و بهترين مرکب ها اسب است که در بسيارى از موارد قاتل انسان است و بهترين بوى خوش، مُشک است که از خون ناف حيوانى (آهوى خُتَن) گرفته مى شود جالب ترين نغمه ها، نغمه غناست که انسان را به گناه مى کشاند. اى جابر! چيزى که بهترين لذّاتش چنين است، از دست رفتنش جاى تأسف نيست.» جابر مى گويد: «بعد از شنيدن اين سخن، هرگز زرق و برق دنيا به فکر من خطور نکرد!(10)».(11) ✍ پی نوشت: 8. منهاج البراعه (شرح نهج البلاغه خويى)، جلد 7، صفحه 182. 9. همان مدرک. 10. بحارالانوار، جلد 75، صفحه 11. 11. سند خطبه: آنچه مرحوم سيّد رضى در اين خطبه آورده، بخش هايى است كه از يك خطبه مشروح تر گرفته شده است؛ لذا تعبير به منها و منها مى كند و به گفته محقّقان، قسمت هاى مختلف اين خطبه، در كتب زيادى كه قبل از نهج البلاغه نگاشته شده به طور پراكنده ديده مى شود؛ مانند: روضه كافى، تحف العقول، اصول كافى عيون الاخبار ابن قتبه و كتاب الفتن نعيم بن حمّاد خزاعى متوفّاى سال 228.(مصادر نهج البلاغه، جلد 2، صفحه 206)." ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 🏷ما را از یاورانش قرار ده! ☀️امام رضا علیه السلام : ✓ «در دعا براى حجة بن الحسن صلوات اللّه عليه،گفت : در كار او ما را به دلتنگى و تنبلى و سستى و ضعف مبتلا مفرما و ما را از كسانى قرار‌ده كه به وسيله آنان دينت را يارى مى‌رسانى». ⁙ «في الدِّعاءِ للحُجّةِ ابنِ الحَسَنِ صلواتُ اللّهِ علَيهِ: و لا تَبتَلِنا في أمرِهِ بالسَّأَمةِ و الكَسَلِ و الفَترَةِ و الفَشَلِ ، و اجعَلْنا مِمَّن تَنتَصِرُ بهِ لِدِينِكَ». 📚 بحار الأنوار ج٥ ص٣٣٥ ح٩٥ #امام_زمان_علیه‌السلام

#موعظه 🔴 دجال آخرالزمان ظهور کرد!!! 🎥استاد عالی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و پنجاه و دو 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﻏﺪﻳﺮﻳﻪ 14 ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ (ﺹ) ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ، ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺐ ﻭ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ، ﺑﻪ ﺧﻄﺒﻪ ﺧﻮﺍﻧﻲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﻦ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﺍﻭﻳﻢ، ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻮﺍﻩ ﺑﺎﺵ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ. ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﮕﻲ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﻢ، ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻗﻮﻡ، ﺭﻭﻱ ﺑﻪ ﻋﻠﻲ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺸﺎ ﭘﻴﺶ ﺁﻧﺎﻥ ﺷﻴﺨﻲ ﻋﻠﻲ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﻪ ﺑﻪ، ﺑﻪ ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺋﻲ، ﻛﻪ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ﺷﺪﻱ. ﺷﮕﻔﺘﺎ ﻭ ﻋﺠﺒﺎ ﻭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﭼﻪ ﺷﮕﻔﺘﻴﻬﺎ ﺩﺍﺭﺩ، ﻛﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﮔﻤﺮﺍﻫﻲ ﻣﻲ‌ﺍﻓﺘﻨﺪ. ﻣﺮﺩﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﻲ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ؟ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺷﺨﺎﺹ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻄﺒﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻃﻠﺒﻴﺪ، ﮔﻮﺍﻫﻲ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ؟ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺁﻥ ﭘﻴﺮ ﻣﺮﺩ (ﺍﻧﺲ) ﻛﻪ ﻋﻠﻲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺩﺍﺩ، ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﭼﻨﺎﻥ ﭘﻴﺮ ﺷﺪﻩ‌ﺍﻡ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻧﻤﻲ ﺁﻭﺭﻡ، ﻭ ﻋﻠﻲ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﺑﻪ ﺑﻠﺎﺋﻲ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺁﻳﺪ، ﻛﻪ ﺩﺳﺘﺎﺭ، ﺳﺘﺎﺭ ﺁﻥ ﻧﺸﻮﺩ. ﺩﺭ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻨﺎﺷﺪﻩ ﺭﺣﺒﻪ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ، ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﺪﻳﺚ ﻏﺪﻳﺮ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 185 - 166 ﻭ 195 - 191 ﺟﻠﺪ 1 ﮔﺬﺷﺖ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺍﻣﺎﻡ (ﻉ) ﻧﺰﺍﻋﻲ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺭ ﺍﻧﺲ ﺑﻦ ﻣﺎﻟﻚ " ﻛﺘﻤﺎﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ [جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 74] ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺛﺮ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﺭﺍ ﺩﻳﺪ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ سپس، باید آلودگیهایشان را برطرف سازند. و به نذرهاى خود وفا کنند. و بر گردِ خانه گرامى کعبه، طواف کنند. (حج/29) *** ذَٰلِكَ وَمَن يُعَظِّمْ حُرُمَاتِ اللَّهِ فَهُوَ خَيْرٌ لَّهُ عِندَ رَبِّهِ ۗ وَأُحِلَّتْ لَكُمُ الْأَنْعَامُ إِلَّا مَا يُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ ۖ فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثَانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ (مناسک حج) این است. و هرکس آنچه را خدا حرمت بخشیده بزرگ دارد، نزد پروردگارش براى او بهتر است. و چهارپایان براى شما حلال شده، مگر آنچه (ممنوع بودنش) بر شما خوانده مى شود. از پلیدى بتها اجتناب کنید، و از سخن باطل بپرهیزید. (حج/30) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۲۹ و ۳۰ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی 🔹بخش مهم دیگرى از مناسک حج در تعقیب بحث هائى که پیرامون مناسک حج در آیات پیشین گذشت، در آیات مورد بحث، به بخش دیگرى از این مناسک اشاره کرده، نخست، چنین مى گوید: بعد از آن باید آلودگى ها و زوائد بدن را بر طرف سازند (ثُمَّ لْیَقْضُوا تَفَثَهُمْ). و به نذرهاى خود وفا کنند (وَ لْیُوفُوا نُذُورَهُمْ). و طواف خانه کعبه، خانه اى که خدا آن را از گزند حوادث مصون داشته و آزاد کرده است به جا آورند (وَ لْیَطَّوَّفُوا بِالْبَیْتِ الْعَتِیقِ). تَفَثَ به گفته بسیارى از ارباب لغت و مفسران معروف، به معنى چرک، کثافت و زوائد بدن همچون ناخن و موهاى اضافى است و به گفته بعضى در اصل به چرک هاى زیر ناخن و مانند آن گفته مى شود.(۱) گر چه، بعضى از ارباب لغت منکر وجود چنین ریشه اى در لغت عرب شده اند، ولى گفته اى را که راغب در مفردات آورده که: یک عرب بیابانى به مخاطب خود که بسیار کثیف و آلوده بود گفت: ما أَتْفَثَکَ وَ أَدْرَنَکَ؟: چقدر کثیف و آلوده اى ؟ دلیل بر این است که این واژه عربى است و ریشه در لغت عرب دارد. در روایات اسلامى نیز کراراً این جمله، به گرفتن ناخن، پاکیزه کردن بدن و کنار گذاشتن احرام تفسیر شده است، و به تعبیر دیگر، این جمله اشاره به برنامه تقصیر است که از مناسک حج محسوب مى شود. در بعضى از روایات نیز به تراشیدن سر که یکى دیگر از طرق تقصیر است تفسیر شده. در کنز العرفان از ابن عباس نقل شده که در تفسیر این آیه مى گفت: منظور انجام تمام مناسک حج است .(۲) ولى هیچگونه دلیلى بر گفته ابن عباس در اینجا نداریم. جالب این که: در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: آن حضرت، جمله ثُمَّ لْیَقْضُوا تَفَثَهُمْ را تفسیر به ملاقات امام(علیه السلام) کرد، و هنگامى که راوى توضیح خواست و اشاره به تفسیر این آیه در مورد گرفتن ناخن و مانند آن کرد، امام(علیه السلام)فرمود: قرآن، ظاهر و باطنى دارد . یعنى مسأله ملاقات امام در اینجا مربوط به باطن آیه است.(۳) این حدیث، ممکن است اشاره به یک نکته لطیف باشد که زوّار خانه خدا بعد از انجام مناسک حج، همان گونه که آلودگى هاى بدن را برطرف مى سازند، باید آلودگى هاى روح و جان خود را با ملاقات امام(علیه السلام) و پیشواى خود بر طرف نمایند، به خصوص که در بسیارى از اعصار، خلفاى جبار اجازه چنین ملاقاتى را در شرائط عادى نمى دادند، و مراسم حج، بهترین فرصت براى رسیدن به این هدف بود. و به همین مناسبت، در حدیث دیگرى از امام باقر(علیه السلام) مى خوانیم: تَمامُ الْحَجِّ لِقاءُ الاِمامِ: تکمیل حج به آن است که انسان امام را ملاقات کند .(۴) در واقع هر دو تطهیر است یکى تطهیر ظاهر از چرک ها و آلودگى ها، و دیگرى تطهیر باطن از نا آگاهى و مفاسد اخلاقى. و اما منظور از وفاى به نذر، آن است که بسیارى از مردم نذر مى کردند: در صورت توفیق براى حج، علاوه بر مناسک حج، قربانى هاى اضافى و صدقات یا کارهاى خیرى انجام دهند، و گاه مى شد که بعد از رسیدن به مقصد، نذرهاى خود را به دست فراموشى مى سپردند، قرآن تأکید مى کند: در وفاى به نذر کوتاهى نکنند.(۵) اما این که: چرا کعبه را بیت العتیق گفته اند؟ با توجه به این که عتیق از ماده عتق به معنى آزاد شدن از بند رقیت است، ممکن است از این نظر باشد که خانه کعبه از قید ملکیت بندگان آزاد است، و در هیچ زمانى جز خدا، مالکى نداشته است و نیز از قید سیطره جبارانى همچون ابرهه ها آزاد شده است. یکى از معانى عتیق گرامى و گرانب ها است که این مفهوم نیز در خانه کعبه به وضوح دیده مى شود. دیگر از معانى عتیق ، قدیم است، چنان که راغب در مفردات مى گوید: اَلْعَتِیْقُ الْمُتَقَدَّمُ فِى الزَّمانِ أَوِ الْمَکانِ أَوِ الرُّتْبَهِ: عتیق چیزى است که از نظر زمان یا مکان و یا مرتبه متقدم باشد . این نیز روشن است که خانه کعبه قدیمى ترین کانون توحید است و به گفته قرآن اولین خانه اى است که براى انسان ها بر پا شده.(۶) ✍ پی نوشت: ۱ ـ اقتباس از قاموس اللغة ، مفردات راغب ، کنز العرفان ، تفسیر مجمع البیان و تفاسیر دیگر. ۲ ـ کنز العرفان ، جلد ۱، صفحه ۲۷٠. ۳ ـ نور الثقلین ، جلد ۳، صفحه ۲۹۲. ۴ ـ وسائل الشیعه ، جلد ۱٠، صفحه ۲۵۵، ابواب المزار، باب ۲، حدیث ۱۲ (جلد ۱۴، صفحه ۳۲۴، چاپ آل البیت). ۵ ـ بعضى از مفسران احتمال داده اند: منظور از نذور انجام مناسک حج است، ولى با مراجعه به موارد استعمال کلمه نذر در قرآن مجید، روشن مى شود که به هنگام اطلاق کلمه نذر، همان معنى معروف و معهود از آن اراده مى شود، بنابراین، استعمال آن در مناسک حج بدون قرینه خلاف ظاهر است. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2