#در_محضر_اهل_بیت 🏷 مبادا مخالفت كنى! ☀️ پیامبر اکرم (ﷺ) «مشورت كردن با خردمندِ خيرخواه، مايه هدايت و ميمنت است و توفيقى است از جانب خداوند؛ پس هرگاه مشاور دلسوز و خردمند تو را راهنمايى كرد، مبادا مخالفت كنى كه موجب نابودى مى‌شود». 🔹«مُشاوَرَةُ العاقِلِ الناصِحِ رُشدٌ و يُمنٌ و تَوفيقٌ مِنَ اللّهِ، فإذا أشارَ عَلَيكَ الناصِحُ العاقِلُ فإيّاكَ و الخِلافَ؛ فإنّ في ذلكَ العَطَبَ» 📚 المحاسن : ج۲ ص۴۳۸ ح۲۵۱۹ @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🤲❓ برای چه کسانی دعا کنیم! 🎥 حجت‌الاسلام رفیعی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و شصت و یک 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﻣﺮﺯﺑﺎﻧﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: " ﻋﺒﺎﺳﻪ " ﺩﺧﺘﺮ ﺳﻴﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﭘﺪﺭﻡ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ‌ﮔﻔﺖ: ﺩﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﻲ‌ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﭘﺪﺭﻡ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﻣﻲ‌ﺩﻫﻨﺪ، ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻲ‌ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻣﻲ‌ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ‌ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺪﻡ ﻣﻲ‌ﺁﻣﺪ ﺷﺒﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﻲ‌ﺁﻭﺭﺩﻡ، ﺗﺎ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻢ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺧﻮﺭﺍﻛﻲ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺭﺩﻡ ﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻲ‌ﺁﻣﺪﻡ. ﭼﻮﻥ ﻛﻤﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻭ ﺷﺎﻋﺮﻱ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩﻡ، ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺣﻘﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻘﻲ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻳﺪ، ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭﺗﺎﻥ ﺁﻳﻢ، ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺑﺪ ﮔﻮﺋﻲ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﻛﻨﺎﺭ ﺩﺍﺭﻳﺪ. ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ، ﻣﺮﺍ ﺭﻧﺞ ﻣﻲ‌ﺩﻫﺪ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﻤﻲ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ، ﻋﺎﻕ ﺷﻮﻡ. ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻤﺮﺍﻫﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻮﺷﺘﻢ: ﺍﻱ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺷﻜﺎﻓﻨﺪﻩ ﻋﻤﻮﺩ ﺻﺒﺢ ﺑﺘﺮﺱ. ﻭ ﺗﺒﺎﻫﻲ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮ. ﺁﻳﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﻣﻲ‌ﺩﻫﻲ؟ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ، ﺑﻪ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻱ ﺍﻣﻴﺪ ﻣﻲ‌ﺩﺍﺭﻱ. ﻫﻴﻬﺎﺕ، ﻣﺮﮒ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﻋﺰﺭﺍﺋﻴﻞ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺎﺩ. ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺍﺑﻴﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻏﺪﻳﺮﻳﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩ. ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﻗﺘﻠﻢ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ " ﻋﻘﺒﻪ ﺑﻦ ﻣﺴﻠﻢ " ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﺶ ﻛﺮﺩﻡ، ﮔﻔﺖ: ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺁﻧﻬﺎﻣﺮﻭ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻭﻱ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺷﺘﻢ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻣﻌﻴﻦ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻛﻤﻚ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺯﻧﺪﮔﻴﻢ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺯﺑﺎﻧﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﻛﻴﻨﻪ ﻣﻦ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﻴﺪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩﻱ، ﻋﻠﻲ ﺭﺍ ﻟﻌﻦ ﻣﻲ‌ﻛﻨﻨﺪ. ﭘﺲ ﺍﻳﻦ [ جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 84] ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﻭﺩ: ﺧﺪﺍ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﻭﺯﺥ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ. ﺣﻜﻢ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩﻱ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﮔﺰﺭﺍﻧﺪ، ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺑﺎﺏ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ. ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﻣﺤﺮﻡ ﻃﻮﺍﻑ ﮔﺮ ﺭﻛﻦ ﺣﻄﻴﻢ ﺭﺍ ﻧﺎﺳﺰﺍ ﻣﻲ‌ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﭘﺎﻙ ﻭ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ، ﻛﻪ ﺯﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺑﺮﻛﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻭ ﺑﺮﺟﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻭﻱ ﻧﺒﻮﺩ ﺯﻣﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﻲ‌ﭘﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭﻱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻓﻬﻢ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ، ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻋﺎﺩﻝ ﻭ ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮﻱ ﺧﺪﺍ، ﺩﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻧﻨﺪ، ﻧﺎﺳﺰﺍ ﮔﻔﺘﻨﺪ. ﺩﺭﻭﺩ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺳﭙﺎﺱ ﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﺍﻭ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺑﺎﺩ. ﻭ ﺍﺑﻦ ﺷﺎﻛﺮ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 19 ﺟﻠﺪ 1 " ﺍﻟﻔﻮﺍﺕ " ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻱ ﺳﻴﺪ ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺍﻭ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺷﻴﻌﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ، ﺳﺨﺖ ﻛﻮﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻬﺮ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻣﻲ‌ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﻟﺎ ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﺪ. ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻱ ﺳﺒﺤﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﺵ، ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﻤﺮﺩﻧﺪ، ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻲ‌ﺷﻤﺮﺩ. ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﻳﮋﮔﻲ ﺑﻴﻔﺰﺍﻱ، ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺳﻴﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍﺳﺘﻴﻦ (ﻉ) ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭﻱ ﺭﺍ ﮔﺮﺍﻣﻲ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻛﻮﺷﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺳﺘﺎﻳﺸﻲ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺪﺍﺷﺖ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺒﺪﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ، ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﺳﻌﻴﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﺸﺮ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﻲ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺨﻦ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻬﺎﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﺡ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺳﻴﺪ، ﺻﻠﻪ ﻫﺎﺋﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺯﺭﻓﻴﻦ‌ﻫﺎﻱ ﺯﺭﻳﻦ ﺑﻪ ﻭﻱ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺭﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻲ‌ﭘﻴﻮﺳﺖ، ﺟﺰ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﺩﺍﺀ ﺍﺟﺮ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻭ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ (ﺹ) ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ، ﺑﺎ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻧﺎﺻﺒﻲ ﺧﺎﺭﺟﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺰ، ﺑﻪ ﺳﺘﻴﺰ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ. [ ﺻﻔﺤﻪ 85] ﭘﺲ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻧﻴﻚ ﻭ ﺑﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻬﺮ ﭘﺎﻙ - ﺑﺎ ﺁﻥ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﻧﺎﭘﺎﻛﻲ ﻛﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ - ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺷﻴﻌﻪ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺰﺭﮔﺪﺍﺷﺖ ﻭﻱ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻨﻲ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ﺩﻳﻨﻲ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﺪ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ به کسانى که جنگ بر آنان تحمیل گردیده، اجازه جهاد داده شده است. چرا که مورد ستم قرار گرفته اند. و به یقین خدا بر یارى آنها تواناست. (حج/39) * الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِم بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ ۗ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا ۗ وَلَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ همانها که از خانه ها (و شهر) خود، به ناحق رانده شدند، (و گناهى نداشتند) جز این که مى گفتند: «پروردگار ما، خداى یکتاست!» و اگر خداوند بعضى از مردم را بوسیله بعضى دیگر دفع نکند، دیرها، و معابد یهود و نصارى، و مساجدى که نام خدا در آن بسیار برده مى شود، ویران مى گردد. و خداوند کسانى را که یارىِ او کنند (و از آیینش دفاع نمایند) یارى مى کند. خداوند توانا و شکست ناپذیر است. (حج/40) * الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ ۗ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ همان کسانى که هرگاه در زمین به آنها قدرت ببخشیم، نماز را برپا مى دارند، و زکات مى دهند، و امر به معروف و نهى از منکر مى کنند، و پایان همه کارها از آنِ خداست! (حج/41) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۳۹ الی ۴۱ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ⚡️نخستین فرمان جهاد در بعضى از روایات مى خوانیم هنگامى که مسلمانان در مکّه بودند، مشرکان پیوسته آنها را آزار مى دادند، و مرتباً مسلمانان کتک خورده با سرهاى شکسته خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى رسیدند، شکایت مى کردند (و تقاضاى اذن جهاد داشتند) اما پیامبر(صلى الله علیه وآله) به آنها مى فرمود: صبر کنید، هنوز دستور جهاد به من داده نشده، تا این که هجرت شروع شد، و مسلمین از مکّه به مدینه رفتند، خداوند آیه فوق را که متضمن اذن جهاد است نازل کرد و این نخستین آیه اى است که درباره جهاد نازل شده.(۱) گر چه در میان مفسران در این که این آیه، آغاز دستور جهاد بوده باشد گفتگو است: بعضى: آن را نخستین آیه جهاد مى دانند در حالى که بعضى دیگر آیه: قاتِلُوا فِى سَبِیْلِ اللّهِ الَّذِیْنَ یُقاتِلُونَکُم... (۲) را نخستین آیه مى دانند و بعضى دیگر: اِنَّ اللّهَ اشْتَرى مِنَ الْمُؤْمِنِیْنَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ... (۳) را نخستین مى شمرند.(۴) ولى لحن آیه، تناسب بیشترى براى این موضوع دارد، چرا که تعبیر أُذِنَ صریحاً در آن آمده، و در آن دو آیه دیگر نیامده است، و به عبارت دیگر تعبیر این آیه منحصر به فرد است. به هر حال، با توجه به آنچه در آخرین آیات گذشته ذکر شد که، خداوند وعده دفاع از مؤمنان را داده، پیوند آیات مورد بحث با آن روشن مى شود. در این آیات، نخست مى گوید: خداوند به کسانى که جنگ از طرف دشمنان بر آنها تحمیل شده، اجازه جهاد داده است; چرا که آنها مورد ستم قرار گرفته اند (أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا). آن گاه این اجازه را با وعده پیروزى از سوى خداوند قادر متعال، تکمیل کرده مى فرماید: و خدا قدرت بر یارى کردن آنها دارد (وَ إِنَّ اللّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ). این عبارت که متضمن وعده کمک الهى است با تعبیر به توانائى خدا ، ممکن است اشاره به این نکته باشد: این قدرت الهى وقتى به یارى شما مى آید که خود نیز به مقدار توانائیتان کسب قدرت کنید و آمادگى دفاع داشته باشید تا گمان نکنند مى توانند در خانه هاى خود بنشینند و منتظر یارى پروردگار باشند. به تعبیر دیگر، شما باید آنچه در توان دارید در این عالم اسباب به کار گیرید، و در آنجا که قدرت شما پایان مى گیرد، در انتظار یارى خدا باشید، و این همان برنامه اى بود که پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) در تمام مبارزاتش به کار مى گرفت و پیروز مى شد. * * * پس از آن توضیح بیشترى درباره این ستمدیدگانى که اذن دفاع به آنها داده شده است مى دهد، و منطق اسلام را در زمینه این بخش از جهاد روشن تر مى سازد، مى گوید: همان کسانى که به ناحق از خانه و لانه خود اخراج شدند (الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ بِغَیْرِ حَقّ). تنها گناهشان این بود که مى گفتند: پروردگار ما خداوند یکتا است ! (إِلاّ أَنْ یَقُولُوا رَبُّنَا اللّهُ). بدیهى است اقرار به توحید و یگانگى خدا افتخار است، نه گناه، این اقرار چیزى نبود که به مشرکان حق دهد آنها را از خانه و زندگیشان بیرون کنند و مجبور به هجرت از مکّه به مدینه سازند، بلکه این تعبیر لطیفى است که براى محکوم کردن طرف، در این گونه موارد گفته مى شود. فى المثل به شخصى که در برابر خدمت و نعمت، ناسپاسى کرده مى گوئیم: گناه ما این بود که به تو خدمت کردیم، این کنایه اى است از بى خبرى طرف که در برابر خدمت، کیفر گناه داده است.(۵) ✍ پی نوشت: ۱ ـ مجمع البیان ، جلد ۷، صفحه ۸۷ و تفسیر فخر رازى ، جلد ۲۳، صفحه ۳۹، ذیل آیه مورد بحث. ۲ ـ بقره، آیه ۱۹٠. ۳ ـ توبه، آیه ۱۱۱. ۴ ـ المیزان ، جلد ۱۴، صفحه ۴۱۹. ۵ ـ و از اینجا روشن مى شود: استثناء در آیه فوق، استثناء متصل است منتهى با معنى کنائى و ذکر فرد ادعائى (دقت کنید). ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙 تفسیر صوتی آیات ۳۹ الی ۴۱ سوره مبارکه حج 📝 مفسّر : حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی