#موعظه 📝 تفسیر آیاتی از سوره آل عمران 🎙 حجت الاسلام والمسلمین رفیعی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: ششصد و پنجاه و دو 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ " ﻫﻴﺜﻤﻲ " ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺹ 112 ﺍﻟﺠﻤﻊ ﻭ ﺳﻴﻮﻃﻲ ﺁﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺹ 391 ﺝ 2 ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺟﻤﻊ ﺁﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ " ﺍﻟﺠﻤﻊ " ﻭ ﺻﺪﺭﻱ ﺩﺭ ﺹ 226 ﺝ 2 ﻧﺰﻫﻪ ﺍﻟﻤﺠﺎﻟﺲ " ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺩﺭ ﺹ 226 ﺝ 2 " ﻧﺰﻫﻪ ﺍﻟﻤﺠﺎﻟﺲ " ﺍﺯ ﻋﻘﺎﺋﻖ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ: ﻛﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ (ﺭﺽ) ﺩﺭ ﺷﺐ ﻋﺮﻭﺳﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮﻳﺴﺖ، ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺳﺒﺐ ﮔﺮﻳﻪ ﻭﻱ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﻴﺪ. ﻭ ﺯﻫﺮﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ: [جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 203] ﺗﻮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ، ﻟﻴﻜﻦ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﻴﺰﻱ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻢ، ﺗﺮﺳﻴﺪﻡ ﻋﻠﻲ ﺑﮕﻮﻳﺪ: ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﭼﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻱ؟ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﺎﺵ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺍﺳﺖ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻧﻲ ﻳﻬﻮﺩﻱ ﻭ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺭﺍﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺎﺧﺮ ﺗﺮﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ‌ﻫﺎﻱ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻧﺎﻇﺮ ﻧﺎﺩﺍﺭﻱ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﻱ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ (ﺹ) ﺑﺎﺷﻴﻢ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺟﺎﻣﻪ ﺍﻱ ﺑﻬﺸﺘﻲ، ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺯﻫﺮﺍ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﻴﺪﻭ ﺳﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﺳﺮ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﺟﻤﻊ ﻧﺸﺴﺖ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺎﻟﺎ ﺭﻓﺖ، ﻭ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻪ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ ﺯﻧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻱ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻱ؟ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﭘﺪﺭﺕ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﺯ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ. ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ. ﻭ ﺁﻥ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﺷﻬﺪ ﺍﻥ ﻟﺎ ﺍﻟﻪ ﺍﻟﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪﺍ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ. ﻭ ﺍﺯ ﺷﻮﻫﺮﺍﻧﺸﺎﻥ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪ ﺯﻧﺶ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ، ﺯﻧﺶ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺟﺪﺍ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ. ﺷﺮﺡ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﺎﺛﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻘﻴﻪ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺍﺯ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﻋﺒﺪﻱ ﺩﺭﺳﺘﺎﻳﺶ ﻋﻠﻲ (ﻉ). ﻭ ﻛﺎﻥ ﻳﻘﻮﻝ ﻳﺎ ﺩﻧﻴﺎ ﻏﺮﻱ ﺳﻮﺍﻱ ﻓﻠﺴﺖ ﻣﻦ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﻐﺮﻭﺭ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺍﺯ ﭼﻜﺎﻣﻪ ﺩﻳﮕﺮﺵ: ﻟﻢ ﺗﺸﺘﻤﻞ ﻗﻠﺒﻪ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﺑﺰﺧﺮﻓﻬﺎ ﺑﻞ ﻗﺎﻝ ﻏﺮﻱ ﺳﻮﺍﻱ ﻛﻞ ﻣﺤﺘﻘﺮ ﺍﺷﺎﺭﺗﻲ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ " ﺿﺮﺍﺭﻩ ﺑﻦ ﺿﻤﺮﻩ " ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ، ﻣﻲ‌ﺳﺘﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺿﺮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﮔﻔﺖ: ﻋﻠﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﺒﻲ ﺳﺨﺖ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻭ ﺑﻲ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮔﺎﻫﺶ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﻣﺤﺎﺳﻨﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﺭ ﮔﺰﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻲ‌ﭘﻴﭽﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﺗﻤﺰﺩﻩ ﻣﻲ‌ﮔﺮﻳﺴﺖ ﻭ ﻣﻲ‌ﮔﻔﺖ: ﺍﻱ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻱ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻣﻲ‌ﻧﻤﺎﺋﻲ ﻭ ﺷﻮﻕ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲ‌ﺩﻫﻲ؟ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻫﻴﻬﺎﺕ ﻣﻦ ﺗﺮﺍ ﺳﻪ ﻃﻠﺎﻗﻪ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﺟﻌﻲ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭﻩ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻋﻤﺮﺕ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﻋﻴﺸﺖ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻭ ﺍﺭﺯﺷﺖ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﺳﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🔊 #ملاقات_خوبان 🎙 استاد امینی خواه * مسجد کوفه، معبد هزار پیامبر و فضیلت هزار نماز[00:17] * سفرزمینی امیرالمؤمنین علیه‌السلام از هبوط در کعبه تا عروج در کوفه[02:29] * مسجد کوفه؛ قلقله ظهور و نماز جمعه‌ای که به امامت خورشید برگزار خواهد شد.[06:20] * وضوی کامل و دو رکعت عاشقانه، راز اجابت حاجت درمسجد کوفه.[09:39] * نسخه‌ای از امام صادق علیه السلام، کلید برکت روز و آرامش جان.[11:51] * مسجد کوفه و نماز پنجشنبه؛ نردبانیست به سوی آسمان اجابت.[13:45] ⏰مدت زمان :16:18 @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ يَعِظُكُمُ اللَّهُ أَن تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ خداوند شما را اندرز مى دهد که اگر ایمان دارید هرگز چنین کارى را تکرار نکنید. (نور/17) *** وَيُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ و خداوند آیات را براى شما بیان مى کند، و خدا دانا و حکیم است. (نور/18) * إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ به یقین کسانى که دوست دارند زشتیها در میان مردم باایمان شایع شود براى آنان در دنیا و آخرت عذاب دردناکى است. و خداوند مى داند و شما نمى دانید. (نور/19) * وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ و اگر فضل و رحمت الهى شامل حال شما نبود و این که خدا رئوف و مهربان است (مجازات سختى دامانتان را مى گرفت)! (نور/20) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه نور آیات ۱۷ الی ۲۰ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ⛔️ اشاعه فحشاء ممنوع! باز در این آیات سخن از داستان افک ، عواقب شوم و دردناک شایعه سازى و اتهام ناموسى نسبت به افراد پاک است; چرا که این مسأله به قدرى مهم است که قرآن لازم مى بیند، چند بار از طرق گوناگون و مؤثر این مسأله را تحلیل کند، و چنان محکم کارى نماید که در آینده، چنین صحنه اى در جامعه مسلمین تکرار نشود. نخست، مى گوید: خداوند شما را اندرز مى دهد که: مانند این عمل را هرگز تکرار نکنید اگر ایمان (به خدا و روز جزا) دارید (یَعِظُکُمُ اللّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَداً إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ).(۱) یعنى این نشانه ایمان است که: انسان به سراغ این گناهان عظیم نرود، و اگر مرتکب شد، یا نشانه بى ایمانى است و یا ضعف ایمان، در حقیقت جمله مزبور یکى از ارکان توبه را ترسیم مى کند، چرا که تنها پشیمانى از گذشته کافى نیست، باید نسبت به عدم تکرار گناه در آینده نیز تصمیم گرفت، تا توبه اى جامع الاطراف باشد. * * * و بعد براى تأکید بیشتر ـ که، توجه داشته باشند این سخنان، سخنان عادى معمولى نیست، بلکه این خداوند علیم و حکیم است که در مقام تبیین بر آمده و حقایق سرنوشت سازى را روشن مى سازد ـ مى گوید: خداوند آیات را براى شما تبیین مى کند و خداوند آگاه و حکیم است (وَ یُبَیِّنُ اللّهُ لَکُمُ الآیاتِ وَ اللّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ). به مقتضاى علم و آگاهیش از تمام جزئیات اعمال شما با خبر است، و به مقتضاى حکمتش، دستورات لازم را مى دهد. یا به تعبیر دیگر، به مقتضاى علمش، از نیازهاى شما و عوامل خیر و شرتان آگاه است، و به مقتضاى حکمتش، دستورات و احکامش را با آن هماهنگ مى سازد. * * * باز براى محکم کارى، سخن را از شکل یک حادثه شخصى به صورت بیان یک قانون کلى و جامع، خارج ساخته، مى گوید: کسانى که دوست مى دارند زشتى ها و گناهان قبیح در میان افراد با ایمان اشاعه یابد، عذاب دردناکى در دنیا و آخرت دارند (إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الآخِرَةِ). قابل توجه این که، نمى گوید: کسانى که اشاعه فحشاء نمایند، بلکه مى گوید: دوست دارند چنین کارى را انجام دهند و این نهایت تأکید در این زمینه است. به عبارت دیگر، مبادا تصور شود: این همه اصرار و تأکید به خاطر این بوده که همسر پیامبر(صلى الله علیه وآله) یا شخص دیگرى ـ در پایه او ـ متهم شده است، که در مورد هر کس و هر فرد با ایمان، چنین برنامه اى پیش آید تمام آن تأکیدات و اصرارها در مورد او صادق است;، چرا که جنبه شخصى و خصوصى ندارد، هر چند ممکن است بر حسب موارد، جنبه هاى دیگرى بر آن افزوده شود. ضمناً باید توجه داشت: اشاعه فحشاء منحصر به این نیست که انسان تهمت و دروغ بى اساسى را در مورد زن و مرد با ایمانى نشر دهد، و آنها را به عمل منافى عفت متهم سازد، این یکى از مصادیق آن است، اما منحصر به آن نیست، بکله این تعبیر مفهوم وسیعى دارد که هر گونه نشر فساد، اشاعه زشتى ها، قبائح و کمک به توسعه آن را شامل مى شود. البته کلمه فاحشه یا فحشاء در قرآن مجید غالباً در موارد انحرافات جنسى و آلودگى هاى ناموسى به کار رفته، ولى فحش ، فحشاء و فاحشه ، از نظر مفهوم لغوى، چنان که راغب در مفردات گوید: به معنى هر گونه رفتار و گفتارى است که زشتى آن بزرگ باشد. در قرآن مجید نیز گاهى در همین معنى وسیع استعمال شده مانند: وَ الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبائِرَ الإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ: کسانى که از گناهان بزرگ و از اعمال زشت و قبیح اجتناب مى کنند... .(۲) و به این ترتیب، وسعت مفهوم آیه کاملاً روشن مى شود. اما این که مى گوید: آنها عذاب دردناکى در دنیا دارند ممکن است اشاره به حدود و تعزیرات شرعیه، و عکس العملهاى اجتماعى، و آثار شوم فردى آنها باشد که در همین دنیا دامنگیر مرتکبین این اعمال مى شود، علاوه بر این محرومیت آنها از حق شهادت، و محکوم بودنشان به فسق و رسوائى نیز از آثار دنیوى آن است. و اما عذاب دردناک آخرت دورى از رحمت خدا و خشم و غضب الهى و آتش دوزخ مى باشد. ✍ پی نوشت: ۱ ـ این جمله مى تواند کلمه اى در تقدیر داشته باشد و آن، کلمه لا است (یَعِظُکُمُ اللّهُ أَنْ لا تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَداً) و اگر نخواهیم در تقدیر بگیریم، جمله یَعِظُکُم باید به معنى یَنْهاکُم باشد یعنى خداوند شما را از بازگشت به این گونه کار باز مى دارد. ۲ ـ شورى، آیه ۳۷. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙 تفسیر صوتی آیات ۱۷ الی ۱۹ سوره مبارکه نور 📝 مفسّر:حجت‌ الاسلام‌ والمسلمین قرائتی @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر خطبه ۱۰۸ بخش ششم: ❌ دگرگونی ارزشها ↩️ در اينجا امام(عليه السلام) بار ديگر به ادامه سخن درباره حوادث آينده که در سطرهاى پيشين از آن بحث شد، مى پردازد و آن را با بيان پيامدهاى اجتماعى و اخلاقى و دينى حکومت هاى خودکامه، تکميل مى کند و در واقع، آثار مختلف اجتماعى و مذهبى اين حکومت ها را بيان مى فرمايد. پيوند اين بخش از خطبه، با بخش هاى گذشته کاملا روشن است; هر چند در اين ميان چند جمله اى خطاب به يارانش براى بيدار باش بيان فرموده است و جاى تعجّب است که جمعى از شارحان نهج البلاغه اين بخش را بريده از بخش هاى سابق مى دانند که بر اثر گزينش هاى مرحوم «سيّد رضى» به وجود آمده. گويى گزينش حساب شده آن مرد بزرگ، بهانه اى شده تا هر کس که نخواهد در پيوندها دقّت کند، آن را به گردن گرد آورنده نهج البلاغه بيندازد. به هر حال، امام مى فرمايد: «در آن هنگام باطل جايگاه خود را مى گيرد (و بر همه چيز سلطه مى يابد) و جهل، بر مرکب هاى خويش سوار مى شود; طاغوت عظمت يافته و داعيان حق کاستى مى گيرند». (فَعِنْدَ ذلِکَ أَخَذَ الْبَاطِلُ مَآخِذَهُ، وَ رَکِبَ الْجَهْلُ مَرَاکِبَهُ، وَ عَظُمَتِ الطَّاغِيَةُ، وَ قَلَّتِ الدَّاعِيَةُ). «طَاغِيه» در اينجا ممکن است معناى مصدرى داشته باشد; يعنى: طغيان در سطح جامعه، بزرگ و گسترده مى شود و مى تواند معناى اسم فاعلى داشته باشد; يعنى: گروه طغيانگر عظمت مى يابند و طبعاً دعوت کنندگان به سوى حق در مقابل آنها کم مى شوند، يا آنها را نابود و يا خاموش مى کنند و از صحنه اجتماع مى رانند و اين است خطرناکترين پديده شوم حکومت هاى باطل و خودکامه، که زبان حق گويان را مى برند و دهان آنها را مى دوزند. و در ادامه مى افزايد: «روزگار به سان درنده خطرناکى حمله ور مى شود و باطل بعد از مدّت ها سکوت، همچون شتر نر نعره بر مى آورد!». (وَ صَالَ(1) الدَّهْرُ صِيَالَ السَّبُعِ الْعَقُورِ(2)، وَ هَدَرَ (3) فَنِيقُ(4) الْبَاطِلِ بَعْدَ کُظُوم(5)). آرى گروه هاى منافق و پس مانده هاى دوران جاهليّت - که از صحنه جامعه اسلامى عقب رانده شده بودند - بار ديگر بر اثر ضعف طرفداران حق، به صحنه مى آيند و آزادانه فرياد مى کشند. در اين هنگام، تمام ارزش ها، ضد ارزش و ضد ارزش ها، ارزش مى شود: «مردم در شکستن قوانين الهى هم دست مى شوند، و در فاصله گرفتن از دين متّحد مى گردند، براى دروغ گفتن، پيمان دوستى مى بندند و در برابر صدق و راستى، دشمنى مىورزند». (وَ تَوَاخَى النَّاسُ عَلَى الْفُجُورِ، وَتَهَاجَرُوا عَلَى الدِّينِ، وَ تَحَابُّوا عَلَى الْکَذِبِ، وَتَبَاغَضُوا عَلَى الصِّدْقِ). ✍ پی نوشت: . «صال» از مادّه «صَوْل» (بر وزن قول) به معناى پريدن روى چيزى است. 2. «عقور» از مادّه «عقر» (بر وزن قفل) در اصل به معناى اساس و ريشه چيزى است و به معناى پى کردن شتر و گاز گرفتن و دريدن نيز آمده است. 3. «هدر» از مادّه «هدير» (بر وزن قدير) به معناى صدا را در گلو گرداندن و فرياد کشيدن است. 4. «فنيق» به معناى حيوان نر، يا شتر نرى است که مورد احترام است و کمتر بر آن سوار مى شوند. 5. «کُظوم» و «کظم» (بر وزن هضم) در اصل به معناى بستن سرمشک است و به سکوت کردن و فرو بردن خشم و غضب نيز اطلاق مى شود. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2