🗓 درود بر شما به دوشنبه خوش آمدید ☀️ ۲۳ تیر ۱۳۹۹ خورشيدی 🎄 ۱۳ ژوئیه ۲۰۲۰ 🌙 ۲۱ ذوالقعده ۱۴۴۱ قمری زندگی را با کسانی احاطه کنید که دوستتان دارند و بهتون انگیزه میدهند تشویقتان می کنند و باعث میشوند از اینکه خودتان هستید، احساس خوبی داشته باشید.. ‏شما شبیه کسانی خواهید شد که بیشترین رابطه را با آن ها دارید، پس با افرادی معاشرت کنید که ذهنی ثروتمند ، زیبا ، روحیه بخش و مثبت دارند خدا هم کمکتان خواهد کرد🌷

🦋 هـر روز آیة‌الکرسی بخوانیم 🦋 ❤️آیة‌الکرسی شامل سه آیه از سوره بقره و یکی از پربرکت‌ترین آیات قرآن است. 🌸بسم‌الله الرحمن الرحیم 🌹«اللّهُ لاَإِلَهَ إِلاَّهُوَالْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَتَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَلاَ نَوْمٌ ُ🌹لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الأَرْضِ مَن ذَاالَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّبِإِذْنِهِ 🌹یَعْلَمُ مَابَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَاخَلْفَهُمْ وَلاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِه ِ🌹إِلاَّ بِمَاشَاء وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ 🌹وَلاَ یَۆُودُه حِفْظُهُمَا وَ هُوَالْعَلِیُّ الْعَظِیمُ 🌹لاَإِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَی ِ🌹فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُۆْمِن بِاللّه 🌹ِفَقَد اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَی َ🌹لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ 🌹اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَات اِلَی النّورِ ِ🌹وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآۆُهُمُ الطَّاغُوتُ 🌹یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمَاتِ َ🌹أُوْلَئِک أَصْحَابُ النَّارِهُمْ فِیهَا خَالِدُونَ»

✨ 🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران آیه ۶۱ ... ثانیاً ـ اطلاق صیغه جمع بر مفرد یا بر تثنیه تازگى ندارد، و در قرآن و غیر قرآن از ادبیات عرب و حتى غیر عرب شواهد بسیارى دارد. توضیح این که: بسیار مى شود به هنگام بیان یک قانون، یا تنظیم یک عهدنامه، حکم به صورت کلى و به صیغه جمع آورده مى شود، و مثلاً در عهدنامه چنین مى نویسند: مسئول اجراى آن امضاءکنندگان عهدنامه و فرزندان آنها هستند، در حالى که ممکن است یکى از دو طرف تنها یک یا دو فرزند داشته باشد، این موضوع هیچگونه منافاتى با تنظیم قانون یا عهدنامه به صورت جمع ندارد. خلاصه این که: ما دو مرحله داریم، مرحله قرارداد و مرحله اجرا ، در مرحله قرارداد، گاهى الفاظ به صورت جمع ذکر مى شود تا بر همه مصادیق تطبیق کند، ولى در مرحله اجرا، ممکن است مصداق، منحصر به یک فرد باشد، و این انحصار در مصداق، منافات با کلى بودن مسأله ندارد. به عبارت دیگر پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) موظف بود طبق قراردادى که با نصاراى نجران بست، همه فرزندان و زنان خاص خاندانش و تمام کسانى را که به منزله جان او بودند، همراه خود به مباهله ببرد، ولى مصداقى جز دو فرزند و یک زن و یک مرد نداشت (دقت کنید). اضافه بر این، در آیات قرآن موارد متعددى داریم که عبارت به صورت صیغه جمع آمده اما مصداق آن به جهتى از جهات منحصر به یک فرد بوده است: مثلاً در همین سوره آیه ۱۷۳ مى خوانیم: الَّذینَ قالَ لَهُمُ النّاسُ إِنَّ النّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ: کسانى که مردم به آنها گفتند دشمنان (براى حمله به شما) اجتماع کرده اند از آنها بترسید . که منظور از النّاسُ (مردم) طبق تصریح جمعى از مفسران نعیم بن مسعود است که از ابو سفیان اموالى گرفته بود تا مسلمانان را از قدرت مشرکان بترساند!(۲۳) و همچنین در آیه ۱۸۱ مى خوانیم: لَقَدْ سَمِعَ اللّهُ قَوْلَ الَّذینَ قالُوا إِنَّ اللّهَ فَقیرٌ وَ نَحْنُ أَغْنِیاءُ: خداوند گفتار کسانى را که مى گفتند: خدا فقیر است و ما بى نیازیم (و لذا از ما مطالبه زکات کرده است!) شنید . در حالى که منظور از الَّذِیْنَ در آیه، طبق تصریح جمعى از مفسران حُیى بن اخطب یا فِنحاص است.(۲۴) گاهى اطلاق کلمه جمع بر مفرد به عنوان بزرگداشت نیز دیده مى شود، همان طور که درباره ابراهیم مى خوانیم: إِنَّ إِبْراهیمَ کانَ أُمَّةً قانِتاً لِلّهِ: ابراهیم امتى بود خاضع در پیشگاه خدا (۲۵) در اینجا کلمه أُمّت که اسم جمع است بر فرد اطلاق شده است. ۴ ـ نوه هاى دخترى، فرزندان ما هستند ضمناً از آیه مباهله استفاده مى شود: به فرزندان دختر نیز حقیقتاً ابن گفته مى شود، بر خلاف آنچه در جاهلیت مرسوم بود که تنها فرزندان پسر را فرزند خود مى دانستند، و مى گفتند: بَنُونا بَنُو أَبْنائَنا وَ بَناتُنا * بَنُوهُنَّ أَبْناءُ الرِّجالِ الأَباعِدِ یعنى: فرزندان ما تنها پسرزاده هاى ما هستند اما دخترزاده هاى ما ـ فرزندان مردم بیگانه محسوب مى شوند نه فرزندان ما !(۲۶) این طرز تفکر مولود همان سنت غلطى بود که در جاهلیت عرب، دختران و زنان را عضو اصلى جامعه انسانى نمى دانستند و آنها را در حکم ظروفى براى نگاهدارى پسران مى پنداشتند! چنان که شاعر آنها مى گوید: وَ اِنَّما أُمَّهاتُ النّاسِ أَوْعِیَةٌ * مُسْتَوْدَعاتٌ وَ لِلأَنْسابِ آباءٌ یعنى: مادران مردم، حکم ظروفى براى پرورش آنها دارند ـ و براى نسب تنها پدران شناخته مى شوند !(۲۷) ولى اسلام، این طرز تفکر را به شدت در هم کوبید و احکام فرزند را بر فرزندان پسرى و دخترى یکسان جارى ساخت. در سوره انعام آیات ۸۴ و ۸۵ درباره فرزندان ابراهیم(علیه السلام) مى خوانیم: وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ أَیُّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسى وَ هارُونَ وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ * وَ زَکَرِیّا وَ یَحْیى وَ عیسى وَ إِلْیاسَ کُلٌّ مِنَ الصّالِحینَ: از فرزندان (ابراهیم)، داود و سلیمان و ایوب و یوسف و موسى و هارون بودند و این چنین نیکوکاران را پاداش مى دهیم * و نیز زکریا و یحیى و عیسى و الیاس که همه از صالحان بودند . در این آیه حضرت مسیح(علیه السلام) از فرزندان ابراهیم شمرده شده، در حالى که فرزند دخترى بود و اصولاً پدرى نداشت. در روایاتى که از طرق شیعه و سنى درباره امام حسن و امام حسین(علیهما السلام)وارد شده اطلاق کلمه اِبْنُ رَسُولِ اللّهِ: فرزند پیغمبر کراراً دیده مى شود. در آیات مربوط به زنانى که ازدواج با آنها حرام است مى خوانیم: وَ حَلائِلُ أَبْنائِکُمْ: یعنى همسران پسران شما (۲۸) در میان فقهاى اسلام این مسأله مسلّم است که همسران پسرها و نوه ها، چه دخترى باشند و چه پسرى بر شخص حرام است و مشمول آیه فوق مى باشند. ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2