↩️۲. داورى بر اساس قرائن حال از این آیه ضمناً استفاده مى شود که قاضى مى تواند به قرائن قطعیّه عمل کند، هرچند اقرار و شهودى در کار نباشد، زیرا در جریان کار برادران یوسف(علیه السلام) نه شهودى بود و نه اقرارى، تنها پیدا شدن پیمانه پادشاه از بار بنیامین دلیل بر مجرمیّت او شمرده شد. با توجّه به اینکه هر یک از آنها شخصاً بار خود را پر مى کرد یا لااقل به هنگام پر کردن آن حاضر بود و اگر قفل و بندى داشت کلیدش در اختیار خود آنها بود و از سویى هیچ کس باور نمى کرد در اینجا نقشه اى در کار است و مسافران کنعان (برادر یوسف) در این شهر دشمنى نداشتند که بخواهد براى آنها توطئه کند، مجموع این جهات سبب مى شد که از مشاهده پیمانه پادشاه در بار بنیامین، علم به اقدام او به چنین کارى حاصل شود. این موضوع که دنیاى امروز در داورى هایش روى آن تکیه مى کند، از نظر فقه اسلامى نیاز به بررسى بیشترى دارد، زیرا در مباحث قضایى روز فوق العاده مؤثّر است و جاى این بحث در کتاب القضاء است. ۳. تفاوت روحیّه ها از آیات مورد بحث برمى آید که برادران یوسف(علیه السلام) از نظر روحیّه با هم بسیار متفاوت بودند. برادر بزرگ تر سخت به عهد و میثاق خود پایبند بود، در حالى که برادران دیگر همین اندازه که دیدند گفتوگوهایشان با عزیز مصر به جایى نرسید خود را معذور دانسته، دست از تلاش بیشتر برداشتند. البتّه حق با برادر بزرگ تر بود، چون با تحصّن در مصر و مخصوصاً نزدیک دربار عزیز، این امید مى رفت که او بر سر لطف آید و به خاطر یک پیمانه که سرانجام پیدا شد، مرد غریبى را به قیمت داغدار کردن برادران و پدر پیرش مجازات نکند، لذا او به چنین امیدى در مصر ماند و برادران را براى کسب دستور به خدمت پدر فرستاد تا ماجرا را براى او شرح دهند. ✔️پی نوشت ۱. فَرَّطتُم از مادّه تفریط در اصل از فروط (بر وزن شروط)، به معنى مقدّم شدن است. هنگامى که به باب تفعیل درآید به معنى کوتاهى در تقدّم خواهد بود، امّا هنگامى که از باب افعال، افراط باشد، به معنى اسراف و تجاوز در تقدّم است. ۲ . قریة در لغت عرب به معنى روستا نیست، بلکه به آبادى ها و شهرها به طور کلّى اطلاق مى شود و منظور در اینجا مصر است. ۳ . عیر چنانکه راغب در مفردات گفته است، به معنى گروه و جمعیّتى است که شتران و چارپایان را براى حمل موادّ غذایى با خود مى برند. یعنى به مجموع آنها عیر گفته مى شود. بنابراین سؤال از آنها کاملاً امکان پذیر است زیرا انسان ها را نیز شامل مى شود و نیازى به تقدیر نیست.بعضى از مفسّران گفته اند: عیر فقط شامل چهارپایان مى شود. در این صورت آیه نیاز به تقدیر دارد، همان گونه که در قریه چنین است. @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ 🔹ترجمه و شرح نامه (۷۲)🔹 🔷نامه در یک نگاه: این نامه که دقیقاً معلوم نیست امام در چه شرایطى آن را براى (عبدالله بن عباس) مرقوم داشت، حاوى نصایح مهمى است و در مجموع هدف آن بازداشتن مخاطب آن که در واقع همه انسان ها هستند از حرص و آز و دنیاپرستى است و نیز پیام آن تسلیم مقدرات بودن و بى تابى و جزع و فزع نکردن در برابر حوادث ناخواسته و بیرون از قدرت ماست. ابن عباس! غمگين مباش: به نظر مى رسد حادثه ناگوارى براى «عبد الله بن عباس» روى داده بوده و يا انتظار مهمى داشته و برآورده نشده و از اين جهت غمگين بوده است; امام(عليه السلام) اين نامه را براى دلدارى او و توجّه دادنش به طبيعت زندگى دنيا و مقدرات الهى مى نگارد تا آرامش پيدا کند. امام(عليه السلام) در اين نامه کوتاه به پنج نکته مهم اشاره مى کند: نخست مى فرمايد: «اما بعد (از حمد و ثناى الهى بدان) تو هرگز بر اجل و سرآمدت پيشى نمى گيرى»; (أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّکَ لَسْتَ بِسَابِق أَجَلَکَ). اشاره به اينکه تا اجل قطعى انسان فرا نرسد، حوادث خطرناک نمى تواند او را در کام خود فرو برد و هنگامى که فرا رسد تأخير در آن ممکن نيست. همان گونه که قرآن فرموده است: «(ما تَسْبِقُ مِنْ أُمَّة أَجَلَها وَما يَسْتَأْخِرُونَ); هيچ گروهى از اجل خود پيشى نمى گيرد و از آن عقب نخواهد افتاد». البته اين اشاره به اجل حتمى است و به آن معنا نيست که انسان در مقابل اجل معلق بى پروايى به خرج دهد و خود را گرفتار کند و بى دليل در کام خطر فرو رود. در دومين نکته مى فرمايد: «(و نيز) آنچه قسمت تو نيست روزى تو نخواهد شد»; (وَلاَ مَرْزُوق مَا لَيْسَ لَکَ). اشاره به اينکه اگر انتظار نعمتى داشتى و به سبب عوامل ناخواسته از آن محروم شدى نگران نباش، چون روزى تو نبوده است و حتى با تلاش و کوشش هم به آن نمى رسيدى، هرچند گمان مى کردى امکان وصول به آن وجود دارد. اين سخن تسلى خاطرى است براى تمام کسانى که گرفتار محروميت هايى ناخواسته در زندگى مى شوند و چه بسا صفحه زندگى آنها را تيره و تار مى سازد. اگر به اين نکته توجّه داشته باشند که چنين چيزى هرگز براى آنها مقرر نشده بوده و امکان دسترسى به آن حاصل نبوده، نگرانى آنها برطرف مى شود، هرچند اين سخن به آن معنا نيست که انسان سعى و تلاش و مديريت و تدبير را براى رسيدن به نعمت هاى بيشتر فراموش کند. قرآن مجيد مى فرمايد: «(أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعيشَتَهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا); آيا آنان رحمت پروردگارت را تقسيم مى کنند؟! ما معيشت آنها را در زندگى دنيا در ميان آنها تقسيم کرديم». در سومين اندرز به نکته مهم ترى اشاره مى کند و مى فرمايد: «بدان دنيا دو روز است: روزى به سود توست و روزى به زيان تو»; (وَاعْلَمْ بِأَنَّ الدَّهْرَ يَوْمَانِ: يَوْمٌ لَکَ وَ يَوْمٌ عَلَيْکَ). سراسر تاريخ بشر گواه اين معناست که غالب انسان ها به خصوص شخصيت ها و صاحبان مقامات برجسته دوران هاى مختلفى در زندگى داشته اند; گاهى در اوج قدرت بودند و گاه در نهايت ضعف و ناتوانى. به هنگامى که در اوج قدرت بودند هرگز باور نمى کردند روزى گرفتار چنان زندگى نکبت بارى شوند و گاه که ضعيف و ناتوان بودند به فکرشان خطور نمى کرد که روزى بر اوج قدرت بنشينند. توجّه به اين حقيقت سبب مى شود که انسان از حوادث روزگار و فراز و نشيب آن هرگز نگران نشود و کاسه صبرش لبريز نگردد و زمام اختيار از دست ندهد و بداند که هيچ يک از حوادث روزگار پايدار نيست. اين جمله به قدرى در کلمات دانشمندان و ادبا مشهور شده که به صورت ضرب المثلى در آمده است. شاعر فارسى زبان مى گويد: روزگار است آن که گه عزت دهد گه خوار دارد * چرخ بازيگر از اين بازيچه ها بسيار دارد شاعر بلندآوازه ديگر مى گويد: چرخ گردون گر دو روزى بر مراد تو نگشت * دائماً يکسان نماند حال گردون غم مخور ابويعقوب خريمى در اين زمينه اشعارى دارد که مطلعش اين است: هَلِ الدَّهْرُ إلاّ صَرْفُه وَنَوائِبُهُ * وَسَرّاءُ عَيْش زائِل وَمَصائِبُهُ يَقُولُ الْفَتى ثَمَّرْتُ مالي وَإنَّما * لِوارِثِهِ ما ثَمَّرَ الْمالَ کاسِبُهُ يُحاسِبُ فِيهِ نَفْسَهُ في حَياتِهِ *** وَيَتْرُکُهُ نَهْباً لِمَنْ لا يُحاسِبُهُ آيا دوران زندگى جز تغييرات و حوادث ناگوار و شادى هاى زوال پذير و مصيبت ها چيز ديگرى هست؟ جوان مى گويد: اموالم را به ثمر رساندم در حالى که آنچه را به ثمر رسانده براى وارث مى نهد. خودش با دقت در حيات خود اموالش را محاسبه مى کند; ولى آن را به صورت اشياى غارت شده اى براى کسانى مى گذارد که حساب و کتابى در آن ندارند. سپس در چهارمين نکته براى تأکيد بر نکته قبل مى فرمايد: «اين دنيا سراى متغير و متحولى است (و هر روز به دست گروهى مى افتد)»; (وَأَنَّ الدُّنْيَا دَارُ دُوَل)⬇️

↩️همان گونه که قرآن مجيد مى فرمايد: «(وَتِلْکَ الاَْيّامُ نُداوِلُها بَيْنَ النّاسِ); و ما اين روزها (ى پيروزى و شکست) را در ميان مردم مى گردانيم (و اين طبيعت زندگى دنياست)». تاريخ جهان و حتى تاريخ معاصر و آنچه با چشم خ همود در زندگى کوتاهمان ديده ايم گواه اين معناست; پيرمردهايى را سراغ داريم که گاه چندين شاه، نخست وزير و رئيس جمهور را در عمر خود ديده اند که يکى پس از ديگرى بر اريکه قدرت تکيه زده اند. آن گاه در پنجمين و آخرين اندرز مى فرمايد: «آنچه از مواهب دنيا، قسمت توست به سراغ تو مى آيد، هرچند ضعيف باشى و آنچه بر زيان توست گريبانت را خواهد گرفت (هرچند قوى باشى) و نمى توانى با قدرتت آن را از خود دور سازى»; (فَمَا کَانَ مِنْهَا لَکَ أَتَاکَ عَلَى ضَعْفِکَ، وَمَا کَانَ مِنْهَا عَلَيْکَ لَمْ تَدْفَعْهُ بِقُوَّتِکَ). اين سخن در واقع برگرفته از قرآن مجيد است که مى فرمايد: «(وَإِنْ يَمْسَسْکَ اللهُ بِضُرّ فَلا کاشِفَ لَهُ إِلاّ هُوَ وَإِنْ يُرِدْکَ بِخَيْر فَلا رَادَّ لِفَضْلِهِ يُصيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ); و اگر خداوند (براى امتحان و مانند آن) زيانى به تو رساند، هيچ کس جز او نمى تواند آن را بر طرف کند، و اگر اراده خيرى براى تو کند هيچ کس مانع فضل او نخواهد شد، آن را به هر کس از بندگانش بخواهد مى رساند و او آمرزنده و مهربان است». اشتباه نشود. همه اين تعبيرات براى اين است که از حرص و آزمندى انسان پيش گيرى کند و در محروميت ها به او دلدارى دهد، زيرا بخش مهمى از زندگى انسان در مسير حرص و آز صرف مى شود و بخش ديگرى صرف تأسف بر پاره اى از محروميت ها مى گردد. اين نصايح عامل بازدارنده اى در برابر اين حالات است. امام(عليه السلام) در موارد ديگرى نيز همين معنا را به صورت هاى مختلفى بيان فرموده از جمله در کلمات قصار حضرت در نهج البلاغه آمده است: «الرِّزْقُ رِزْقَانِ رِزْقٌ تَطْلُبُهُ وَرِزْقٌ يَطْلُبُکَ فَإِنْ لَمْ تَأْتِهِ أَتَاکَ; روزى دو گونه است: روزى که تو به سراغ آن مى روى و روزى که آن به سوى تو مى آيد حتى اگر به سوى او نروى به سراغ تو خواهد آمد». شاعر عرب در اين باره مى گويد: لِکُلِّ امْرِئ رِزْقٌ وَلِلرِّزْقِ جالِبٌ *** وَلَيْسَ يَفُوتُ الْمَرءَ ما خَطَّ کاتِبُهُ هر انسانى روزى دارد و هر روزى روزى رسان و آنچه را دست تقدير براى انسان نوشته است از بين نخواهد رفت و به او خواهد رسيد. اين در حالى است که در آيات و روايات ديگر به تلاش و کوشش معتدل و عاقلانه براى تأمين نيازمندى هاى زندگى دعوت شده است تا افراد به اميد اينکه روزى مقدر شده و تقسيم دقيقى براى آن است تن به بيکارى و وادادگى ندهند و دست از تلاش و کوشش باز ندارند، سربار جامعه نشوند و جامعه را به رکود و عقب افتادگى نکشانند. قرآن مجيد مى فرمايد: «(وَأَنْ لَيْسَ لِلاِْنْسانِ إِلاّ ما سَعى); اينکه براى انسان چيزى جز (حاصل) سعى و کوشش او نيست». در روايت معروفى نيز آمده است: «از کسانى که دعايشان مستجاب نمى شود کسى است که سالم و قادر باشد، در خانه بنشيند و عرضه دارد خدايا به من روزى ده. به او گفته مى شود: مگر به تو دستور تلاش معاش داده نشد; «ثَلاَثَةٌ تُرَدُّ عَلَيْهِمْ دَعَوْتُهُمْ ... وَ رَجُلٌ جَلَسَ فِي بَيْتِهِ وَقَالَ يَا رَبِّ ارْزُقْنِي فَيُقَالُ لَهُ أَ لَمْ أَجْعَلْ لَکَ السَّبِيلَ إِلَى طَلَبِ الرِّزْقِ». @Nahjolbalaghe2

۞«الَّذِینَ آمَنُواْ وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِکْرِ اللّهِ أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»۞

🎥 هدیه آسمانی ۲۴ 🌺 سوره مبارکه الانفطار 🔊 قاری استاد منشاوی و تکرار کودک 🎈 #فرزندان_علی 💌 #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی @Nahjolbalaghe2

📝شرح صوتی نامه های نهج البلاغه ✉️نامه(۷۱) 🔶#عزل‌کارگزار‌‌نالایق(منذر بن جارود) این نامه زمانى به «منذر بن جارود» نوشته شد که والى اصطخر (از نواحى فارس) بود و اخبارى از سوء استفاده وى از اموال حکومت به امیرمؤمنان على(علیه السلام) رسید. امام با تمجید از پدرش «جارود عبدى» این فرزند را سرزنش کرد و فرمود: درستى و پاکى پدرت سبب خوش بینى من به تو شد و گمانم بود که تو پیرو او هستى; ولى معلوم شد تابع هواى نفس شده اى و آخرت خود را به دنیا فروخته اى... @Nahjolbalaghe2

📝 شرح صوتی نامه های نهج‌البلاغه ✉️نامه(۷۲) 🔊 خطاب به عبدالله ابن عباس @Nahjolbalaghe2

🌷ایام شهادت باب الحوائج، امام موسی بن جعفررا تسلیت عرض می کنیم قال موسیَ بن جعفر علیه السلام: ما مِنْ بَلاء یَنْزِلُ عَلى عَبْد مُؤْمِن فَیُلْهِمُهُ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الدُّعاءَ إِلاّ كانَ كَشْفُ ذلِكَ الْبَلاءِ وَشیكاً، وَ ما مِنْ بَلاء یَنْزِلُ عَلى عَبْد مُؤْمِن فَیُمْسِكُ عَنِ الدُّعاءِ إلاّ كانَ ذلِكَ الْبَلاءُ طَویلاً، فَإذا نَزَلَ الْبَلاءُ فَعَلَیْكُمْ بِالدُّعاءِ وَ التَّضَرُّعِ إلَى اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. 🖤🥀حضرت موسی بن جعفر علیه السلام فرمودند: نیست بلائى كه بر مؤمن وارد شود مگر آن كه به وسیله دعا سریع بر طرف مى گردد؛ و چنانچه دعا نكند طولانى خواهد شد، پس هنگامى مصیتى و بلائى وارد شد، به درگاه خداوند دعا و تضرّع كنید #اهل_بیت 📕 اصول كافی: جلد 2 صفحه 471، حدیث شماره ۲ 🏴السَّلامُ عَلَی الْمُعذَّبِ فی قَعر السُّجُون یا باب الحوائج..یا موسی بن جعفر 🤲اللهم عجل لولیک الفرج @Nahjolbalaghe2