🔹 ترجمه کتاب الغدیر🔹 ✅ قسمت: اول 🔷واقعه غدیرخم ✅علامه امینی ﻭ ﺗﻮﻛﻞ ﻣﺎ ﺑﺎﻭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺪﻳﻬﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﺎﺭﻭﺍ ﺑﺎﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻴﺒﺮﻳﻢ. ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺍﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺁﻧﻜﺲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻲ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻌﺒﻮﺩﻱ (ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﭘﺮﺳﺘﺶ) ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻲ ﺍﻭ. ﺍﻱ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺮﺩﻡ. ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﻣﺮﺍ ﺁﮔﻬﻲ ﺩﺍﺩﻩ ﻛﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻋﻤﺮﻡ ﺳﭙﺮﻱ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻗﺮﻳﺒﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻭ ﺑﺴﺮﺍﻱ ﺑﺎﻗﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺘﺎﻓﺖ. ﻣﻦ. ﻭ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻢ. ﺍﻳﻨﻚ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ؟. ﻣﺮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﺎ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻱ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻨﺪ ﻣﺎ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻱ. ﺧﺪﺍﻱ ﺑﺘﻮ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻧﻴﻜﻮ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻳﺎ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ؟ ﻭ ﺑﺎﻳﻨﻜﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺩﻭﺯﺥ ﻭ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﻣﻲ‌ﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﻭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ؟. ﻫﻤﮕﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺁﺭﻱ، ﺑﺎﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﻣﻴﺪﻫﻴﻢ. ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﮔﻮﺍﻩ ﺑﺎﺵ، ﻭ ﺑﺎ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻭ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺷﻨﻮﺍﺋﻲ ﻫﻤﮕﻲ ﻭ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻣﺠﺪﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﻳﻨﻜﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺑﺴﺮﺍﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻜﻨﺎﺭ ﺣﻮﺽ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺳﺒﻘﺖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﺮﻓﺖ. ﻭ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺣﻮﺽ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ. ﭘﻬﻨﺎﻱ ﺣﻮﺽ ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﺑﻴﻦ ﺻﻨﻌﺎ ﻭ ﺑﺼﺮﻱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺸﻤﺎﺭﻩ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ - ﻗﺪﺣﻬﺎ ﻭ ﺟﺎﻣﻬﺎﻱ ﺳﻴﻤﻴﻦ ﻫﺴﺖ. ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪ ﻭ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﻦ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭼﻴﺰ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﻭ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﻡ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ؟ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﻳﻜﻲ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﻛﻪ ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ [ ﺻﻔﺤﻪ 33] ﭼﻴﺰ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﻭ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻜﻄﺮﻑ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ (ﻛﻨﺎﻳﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ) ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻧﺸﻮﻳﺪ. ﻭ ﺁﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻋﺘﺮﺕ ﻣﻦ (ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻣﻦ) ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻱ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭﺩﺍﻧﺎ ﻣﺮﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺟﺪﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻛﻨﺎﺭ ﺣﻮﺽ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ. ﻭ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ (ﻋﺪﻡ ﺟﺪﺍﺋﻲ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﻋﺘﺮﺕ ﺭﺍ) ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻡ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ. ﺑﺮ ﺁﻧﺪﻭ ﭘﻴﺸﻲ ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﺎﺯ ﻧﺎﻳﺴﺘﻴﺪ ﻭ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﻠﺎﻙ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ ﺩﺳﺖ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺤﺪﻱ ﻛﻪ ﺳﻔﻴﺪﻱ ﺯﻳﺮ ﺑﻐﻞ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ. ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻱ ﻣﺮﺩﻡ ﻛﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ (ﺳﺰﺍﻭﺍﺭﺗﺮ) ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ؟ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺧﺪﺍﻱ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﺩﺍﻧﺎﺗﺮﻧﺪ. ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺍﻭﻟﻲ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭﺗﺮﻡ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ. ﭘﺲ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﺍﻭﻳﻢ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﻭ ﺑﻨﺎ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻦ ﺣﻨﺒﻞ ﭘﻴﺸﻮﺍﻱ ﺣﻨﺒﻠﻲ‌ﻫﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﺎﺭ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ. ﺳﭙﺲ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻋﺎ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ. ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺍﺭ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻳﺎﺭﻱ ﻓﺮﻣﺎ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭ ﺧﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺍﺭ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ، ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻭ ﻣﺤﻮﺭ ﺣﻖ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻩ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ. ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺑﻐﺎﺋﺒﻴﻦ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺑﻠﺎﻍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻫﻨﻮﺯ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﻭﺣﻲ ﺍﻟﻬﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩ: ﺍﻟﻴﻮﻡ " ﺍﻛﻤﻠﺖ ﻟﻜﻢ ﺩﻳﻨﻜﻢ ﻭ ﺍﺗﻤﻤﺖ ﻋﻠﻴﻜﻢ ﻧﻌﻤﺘﻲ ﻭ ﺭﺿﻴﺖ ﻟﻜﻢ ﺍﻟﺎﺳﻠﺎﻡ ﺩﻳﻨﺎ " ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻛﺒﺮ، ﺑﺮ ﺍﻛﻤﺎﻝ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺧﺸﻨﻮﺩﻱ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺳﺎﻟﺖ ﻣﻦ ﻭ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ، ﺳﭙﺲ ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﺷﺮﻭﻉ [ ﺻﻔﺤﻪ 34] ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻧﺎﻥ (ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ) ﺷﻴﺨﻴﻦ - (ﺍﺑﻮﺑﻜﺮ ﻭ ﻋﻤﺮ) ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺑﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻮ ﺍﻱ ﭘﺴﺮ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﻛﻪ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻮﺩﻱ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﻫﺮ ﻣﺮﺩ ﻭ ﺯﻥ ﻣﻮﻣﻨﻲ ﮔﺸﺘﻲ. ﻭ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﮔﻔﺖ: ﺑﺨﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ (ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻭﺍﺟﺐ ﮔﺸﺖ. ﺳﭙﺲ ﺣﺴﺎﻥ ﺍﺑﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﮔﻔﺖ: ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺷﻌﺎﺭﻱ ﺑﺴﺮﺍﻳﻢ. ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻣﻴﻤﻨﺖ ﻭ ﺑﺮﻛﺖ ﺍﻟﻬﻲ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺣﺴﺎﻥ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ: ﺍﻱ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻗﺮﻳﺶ. ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﻢ ﮔﺸﺖ، ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻭ ﮔﻔﺖ:... ✔️ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🌳شجره آشوب« قسمت نود و پنجم » 📌بررسی نفوذی های بنی امیه در حکومت امیرالمومنین علیه السلام 🔻ابولولو، قاتل خلیفه دوم، غلام مغیره بود. سوال این است زمانی که عمر، هیچگونه عجمی را وارد مدینه نمی کرد، چگونه غلام مغیره، به آسانی وارد مدینه می شود و موقع نماز صبح، به اطرافیان خلیفه در سر نماز حمله کرده، آن ها را با شمشیر می زند و خود خلیفه را نیز مجروح می کند که در نهایت آن، کشته می شود . 🔻آیا نباید به این موضوع مشکوک شد؟ چگونه خلیفه به آسانی توسط یک غلام مضروب می شود و آن غلام فرار هم می کند؟آیا نباید احتمال عقلایی بلکه گمان قوی داشت که مغیره به عنوان نماینده حزب اموی، قصد داشت تا با هموار سازی قتل خلیفه دوم، زمینه رسیدن حکومت به دست عثمان را فراهم کند؟ 🔻در جریان محاصره خانه عثمان، «مغيره به عثمان گفت: امير المؤمنين، اين مردم عليه تو گرد آمده‏اند، اگر دوست دارى به مكه برو و اگر دوست دارى شكافى در ديوار درست مى‏كنيم كه از آن جا به شام بروى. در آن جا معاويه و ياوران تو از اهل شام هستند و اگر دوست ندارى، تو بيرون رو ما نيز بيرون مى‏رويم، و قضاوت را به خدا مى‏سپاريم.» 🔻نکته مهم این است که مغیره، به عثمان پیشنهاد پناهندگی به معاویه را می دهد. او از این منظر میخواهد برای عثمان، محلی امن ایجاد کند یا میخواهد عثمان در شام، تحت کنترل معاویه باشد؟ مسلم بود اگر عثمان به شام می رفت آنگاه قدرت خلافت تحت نظر معاویه در شام اوج می گرفت و معاویه نیز هر زمانی که می خواست با همان «لشکر عسل» معروف خود (ترور عثمان ) می توانست عثمان را از صحنه حذف کند. 📚 کتاب شجره آشوب 💬 نویسندگان: آقایان یوسفی و آقامیری ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🔴 پویش همگانی #لحظه_طلایی 👥 لحظه تحویل سال همه دعای فرج (الهی عظم البلاء) را به نیت تعجیل در فرج و رفع گرفتاری از مردم قرائت می‌کنیم. 🏞 لطفا این عکس زیبا و پیام را تا می‌توانید در تمام شبکه های مجازی منتشر کرده و بعنوان #پروفایل خود قرار دهید. ♻️ #نشر_حداکثری

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

«أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ ۖ فَيُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ما هیچ پیامبرى را نفرستادیم، جز به زبان قومش. تا (حقایق را) براى آنها آشکار سازد. سپس خدا هر کس را بخواهد (و مستحق بداند) گمراه، و هر کس را بخواهد (و شایسته باشد) هدایت مى کند. و او توانا و حکیم است. (ابراهیم/۴) * وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُم بِأَيَّامِ اللَّهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ما موسى را با آیات (و معجزات) خود فرستادیم. (و دستور دادیم:) قومت را از تاریکى ها به سوى نور خارج ساز. و «ایّام اللّه» [= روزهاى خاص الهى] را به آنان یادآورى کن. در این، نشانه هایى است براى هر شکیباى شکرگزار. (ابراهیم/۵) * وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنجَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَيُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ و (به یاد آورید) هنگامى را که موسى به قومش گفت: «نعمت خدا را نسبت به خود به یاد داشته باشید، زمانى که شما را از (چنگ) فرعونیان رهایى بخشید. همانها که شما را به بدترین وجهى پیوسته شکنجه مى کردند. پسرانتان را سر مى بریدند، و زنانتان را (براى خدمتکارى) زنده مى گذاشتند. و در این، آزمایش بزرگى از طرف پروردگارتان بود!» (ابراهیم/۶) *** وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ و نیز به یاد آورید هنگامى را که پروردگارتان اعلام داشت:«اگر شکرگزارى کنید، (نعمت خود را) بر شما افزون خواهم کرد. و اگر ناسپاسى کنید، مجازاتم شدید است!» (ابراهیم/۷) @Nahjolbalaghe2

🔹تفسیر سوره مبارکه ابراهیم آیات(۴ الی۷)🔹 🔷روزهاى حسّاس زندگى در آیات گذشته سخن از قرآن مجید و آثار حیات بخش آن بود، در نخستین آیه مورد بحث همین موضوع در بعد خاصّى تعقیب شده و آن، وحدت لسان پیامبران و کتاب هاى آسمانى آنها با زبان نخستین قومى است که به سویشان مبعوث شده اند. مى فرماید: ما هیچ پیامبرى را جز به زبان قومش نفرستادیم (وَ مَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُول إِلاَّ بِلِسَانِ قَوْمِهِ). زیرا پیامبران در درجه اوّل با قوم خود، همان ملّتى که از میان آنها برخاستند، تماس داشتند و نخستین شعاع وحى بهوسیله پیامبران بر آنان مى تابید و نخستین یارانشان از میان آنان برگزیده مى شدند. بنابراین پیامبر باید به زبان و لغت قوم خود سخن بگوید تا (حقایق را) به روشنى براى آنان آشکار سازد (لِیُبَیِّنَ لَهُمْ). در حقیقت این جمله به این نکته اشاره دارد که دعوت پیامبران معمولاً از طریق تبیین و روشنگرى و تعلیم و تربیت با همان زبان معمولى و رایج صورت مى گرفته است، نه از طریق یک اثر مرموز و ناشناخته در قلب ها. سپس خداوند هر کس را بخواهد (و مستحق بداند) گمراه مى سازد و هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) هدایت مى کند (فَیُضِلُّ اللهُ مَنْ یَشَاءُ وَ یَهْدِى مَنْ یَشَاءُ). اشاره به اینکه هدایت و ضلالت کار پیامبران نیست، وظیفه آنها ابلاغ و تبیین است. این خداست که راهنمایى و هدایت واقعى بندگانش را در دست دارد. ولى براى اینکه تصوّر نشود معنى این سخن جبر و الزام و سلب آزادى بشر است بلافاصله اضافه مى کند: او توانا و حکیم است (وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ). به مقتضاى عزّت و قدرتش بر هر چیز تواناست و هیچ کس را تاب مقاومت در برابر اراده او نیست، امّا به مقتضاى حکمتش بى جهت و بى دلیل کسى را هدایت یا گمراه نمى سازد، بلکه گام هاى نخستین ـ با نهایت آزادى اراده در راه سیر الى الله ـ از ناحیه بندگان برداشته مى شود، سپس نور هدایت و فیض حق بر قلب آنها مى تابد. همان گونه که در سوره عنکبوت آیه ۶۹ مى خوانیم: وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا: آنها که در راه ما مجاهده کردند، به طور قطع آنها را به راه هاى خویش هدایت خواهیم کرد . همچنین آنها که با لجاجت و تعصّب و دشمنى با حق و غوطهور شدن در شهوات و آلوده شدن به ظلم، شایستگى هدایت را از خود سلب کرده اند، از فیض هدایت محروم و در وادى ضلالت، گمراه مى شوند. همان گونه که مى فرماید: کَذلِکَ یُضِلُّ اللهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتَابٌ: این چنین، خداوند هر اسرافکار آلوده به شک را گمراه مى کند. و نیز مى فرماید: وَ مَا یُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفَاسِقِینَ: خداوند با آن گمراه نمى کند، مگر فاسقان را . و باز مى فرماید: وَ یُضِلُّ اللهُ الظَّالِمِینَ: خداوند ستمکاران را گمراه مى سازد . و به این ترتیب سرچشمه هدایت و ضلالت به دست خود ماست. * آن گاه به یکى از نمونه هاى ارسال پیامبران در مقابل طاغوت هاى عصرشان، به منظور خارج کردن مردم از ظلمت ها و رساندنشان به نور، اشاره کرده مى فرماید: ما موسى را با آیات خود (معجزات گوناگون) فرستادیم (و به او دستور دادیم:) قومت را از ظلمات به سوى نور بیرون آر (وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ). همان گونه که در نخستین آیه این سوره خواندیم، برنامه پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) نیز در بیرون آوردن مردم از ظلمات به سوى نور خلاصه مى شد و نشان مى دهد که این برنامه همه پیامبران و انبیاى الهى بلکه همه رهبران معنوى انسان هاست. مگر بدى ها، زشتى ها، گمراهى ها، انحراف ها، ظلم، استثمارها، ذلّت ها و زبونى ها، فساد و آلودگى ها چیزى جز ظلمت و تاریکى است؟ مگر ایمان و توحید، پاکى و تقوا، آزادگى و استقلال، سربلندى و عزّت چیزى جز نور و روشنایى است؟ بنابراین درست قدر مشترک و جامع میان همه دعوت هاى رهبران الهى است. سپس به یکى از مأموریّت هاى بزرگ موسى اشاره کرده مى فرماید: و ایّام اللّه را به آنان یادآورى کن (وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللهِ). مسلّماً همه روزها ایّام الهى است همان گونه که همه مکان ها متعلّق به خداست. اگر نقطه خاصّى به نام بیت الله (خانه خدا) نامیده شد، دلیل بر ویژگى آن است، همچنین عنوان ایّام الله مسلّماً اشاره به روزهاى مخصوصى است که امتیاز و درخشش فوق العاده اى دارد. به همین دلیل مفسّران در تفسیر آن احتمالات مختلفى داده اند: برخى گفته اند: اشاره به روزهاى پیروزى پیامبران پیشین و امّت هاى راستین آنهاست و روزهایى که انواع نعمت هاى الهى بر اثر شایستگى ها شامل حالشان شده است. برخى گفته اند: اشاره به روزهایى است که خداوند اقوام سرکش را به زنجیر عذاب مى کشید و طاغوت ها را با یک فرمان درو مى کرد.و بعضى اشاره به هر دو قسمت دانسته اند.⬇️

↩️امّا اصولاً نمى توان این تعبیر گویا و رسا را محدود ساخت. ایّام الله تمام روزهایى است که عظمتى ویژه در تاریخ زندگى بشر دارد. هر روز که یکى از فرمان هاى خدا در آن چنان درخشیده که بقیّه امور را تحت الشعاع خود قرار داده، از ایّام الله است. هر روز که فصل تازه اى در زندگى انسان ها گشوده و درس عبرتى به آنها داده و ظهور و قیام پیامبرى در آن بوده، یا طاغوت و فرعون گردنکشى در آن به قعر درّه نیستى فرستاده شده است. خلاصه هر روز که حقّ و عدالتى برپا شده و ظلم و بدعتى خاموش گشته، همه آنها از ایّام الله است. و چنان که خواهیم دید، در روایات ائمّه معصومین(علیهم السلام) در تفسیر این آیه نیز انگشت روى روزهاى حسّاسى نهاده شده است. در پایان آیه نیز مى فرماید: در این (سخن و در همه ایّام الله) نشانه هایى است براى هر صبرکننده شکرگزار (إِنَّ فِى ذلِکَ لاَیَات لِکُلِّ صَبَّار شَکُور). صبّار و شکور هر دو صیغه مبالغه است که یکى فزونىِ صبر را مى رساند و دیگرى فزونى شکرگزارى نعمت را، اشاره به اینکه افراد باایمان نه در هنگام بروز مشکلات و روزهاى سخت دست و پاى خود را گم مى کنند و تسلیم حوادث مى شوند و نه در روزهاى پیروزى و نعمت به غرور و غفلت گرفتار مى آیند. ذکر این دو بعد از اشاره به ایّام الله گویا ناظر به همین مطلب است. * در آیه بعد به یکى از ایّام الله و روزهاى درخشان و پربارى که در تاریخ بنى اسرائیل وجود داشته و تذکّر آن عبرتى براى مسلمانان است اشاره کرده مى گوید: و (به خاطر آور) هنگامى (را) که موسى به قومش گفت: نعمت خدا را بر خود به یاد داشته باشید، زمانى که شما را از (چنگال) آل فرعون رهایى بخشید (وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللهِ عَلَیْکُمْ إِذْ أَنجَیکُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ). همانان که شما را به بدترین وجهى عذاب مى کردند; پسرانتان را سر مى بریدند و زنانتان را (براى خدمتکارى) زنده مى گذاشتند (یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَ یُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَکُمْ وَ یَسْتَحْیُونَ نِسَاءَکُمْ). و در این، آزمایش بزرگى از طرف پروردگارتان براى شما بود (وَ فِى ذلِکُمْ بَلاَءٌ مِنْ رَبِّکُمْ عَظِیمٌ). و چه روزى از این پربرکت تر که شرّ جمعیّت خودکامه و سنگدل و استعمارگرى را از سرتان کوتاه کرد؟ همانان که بزرگ ترین جنایت را در حقّ شما مرتکب مى شدند. چه جنایتى از این بالاتر که پسرانتان را همچون حیوانات سر مى بریدند (قابل توجّه اینکه قرآن تعبیر به ذبح مى کند نه قتل) و از این مهم تر، نوامیس شما به صورت کنیزانى در چنگال دشمن بى آزرم بودند. نه تنها در مورد بنى اسرائیل که در مورد همه اقوام و ملّت ها، روز رسیدنشان به آزادى و استقلال و کوتاه شدن دست طاغوت ها، از ایّام الله است و باید همواره آن را به خاطر داشته باشند; خاطره اى که توجّه به آن از ارتجاع و بازگشت به وضع گذشته حفظشان مى کند. یَسومونَکُم از مادّه سَوم (بر وزن صوم) در اصل به معنى دنبال چیزى رفتن و به جستوجوى آن پرداختن است. و به معنى تحمیل کردن کارى بر دیگرى نیز آمده است. بنابراین جمله یَسومونَکُم سُوءَ العَذابِ مفهومش این است که آنها بدترین شکنجه ها و عذاب ها را بر شما بنى اسرائیل تحمیل مى کردند. آیا این درد کوچکى است که نیروى فعّال یک جمعیّت را از میان ببرند و زنانشان را بدون سرپرست، به صورت کنیزانى در چنگال یک مشت افراد ستمکار باقى بگذارند؟ ضمناً (یَسومون) که فعل مضارع است، اشاره به این دارد که این کار مدّت ها ادامه داشت. این نکته نیز قابل توجّه است که سربریدن پسران و کنیزى زنان و دختران را بهوسیله واو بر سوءَ العَذاب عطف کرده، در حالى که خود از مصداق هاى سوءالعذاب است. و این به خاطر اهمّیّت این دو عذاب بوده است و نشان مى دهد که قوم جبّار و ستمگر فرعون، شکنجه ها و تحمیلات دیگرى نیز بر بنى اسرائیل داشته اند امّا از میان همه این دو شدیدتر و سخت تر بوده است. * سپس مى افزاید: و (همچنین به خاطر آورید) هنگامى (را) که پروردگارتان اعلام داشت: اگر شکرگزارى کنید (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود، و اگر ناسپاسى کنید مجازاتم شدید است (وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لاََزِیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِى لَشَدِیدٌ). این آیه، هم ممکن است دنباله کلام موسى به بنى اسرائیل باشد که آنها را در برابر آن نجات و پیروزى و نعمت هاى فراوان دعوت به شکرگزارى کرد و وعده فزونى نعمت به آنها داد و در صورت کفران تهدید به عذاب نمود و هم ممکن است یک جمله مستقل و خطاب به مسلمانان بوده باشد، ولى در هر دو صورت از نظر نتیجه چندان تفاوت ندارد، زیرا اگر خطاب به بنى اسرائیل هم باشد، درسى است سازنده براى ما که در قرآن مجید آمده است. ✔️ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2