📝 شرح و تفسیر حکمت ۴۰۴ 💫 معنای «لا حول و لا قوه إلّا بالله» ↩️ "براى روشن شدن اين بحث پيچيده و دقيق و ظريف يك مثال حسى داريم كه سابقاً نيز به آن اشاره كرديم و آن اين است كه فرض كنيد يك قطار برقى به حركت درآمده است اين قطار نيروى خود را لحظه به لحظه از سيم برقى كه در طول مسير كشيده اند و حلقه لغزنده قطار روى آن حركت مى كند دريافت مى دارد هر لحظه مسئول اداره برق اراده كند مى تواند برق آن قطار را از همان مبدأ قطع كند ولى مادامى كه قطع نكرده راننده قطار با ميل و اراده و آزادى، قطار را در مسير به حركت وامى دارد. هر كجا لازم بود توقف مى كند هر كجا لازم بود سرعت مى گيرد و هر كجا خواست ملايم مى رود، اين راننده قادر است قطار را به صورت هاى مختلف هدايت كند ولى اين قوت و قدرت را از مبدائى مى گيرد كه لحظه به لحظه به او نيرو مى بخشد و هر لحظه بخواهد مى تواند اين قدرت و نيرو را قطع كند. بنابراين اين راننده، هم اختيار دارد و هم ندارد، اختيار براى انتخاب حركت و توقف ولى عدم اختيار در بقاء نيرويش. و اين است معنى الامر بين الامرين: نه جبر و سلب اختيار و نه آزادى مطلق. نكته قابل توجه اين است كه «حول» در لغت به دو معناست: يكى حركت و تحول و ديگرى ممانعت و حائل شدن. اگر در لغت عرب به «سال» حول گفته مى شود به اين دليل است كه انسان از زمانى به زمان ديگر متحول مى شود و حركت مى كند. بنابر اين معنا، معنى لاحول ولا قوة الا بالله اين است كه هيچ نوع حركت و تحول و هيچ قوت و قدرتى جز از سوى خدا نيست، اوست كه به ما اين نيروها را بخشيده و به ما توانايى و اختيار داده تا بتوانيم به سوى مقاصد خويش حركت كنيم. و بنابر معنى دوم، معنى جمله اين است كه هيچ مانعى دربرابر معاصى و هيچ قدرتى بر اطاعات جز به وسيله خداوند نيست، همانگونه كه در ذيل حديث عبايه آمده بود و در حديثى از امام صادق(عليه السلام) نيز در تفسير جمله «لا حول ولا قوّةَ إلاّ بالله» مى خوانيم كه فرمود: «لا يَحولُ بَينَنا وبينَ المَعاصِى إلاّ اللهُ ولا يُقَوّينا على أداءِ الطّاعةِ والفرائضِ إلاّ الله; ميان ما و گناهان جز خداوند حائل نمى شود و براى اداى اطاعت و واجبات جز خداوند به ما نيرو نمى بخشد».[3] به اين ترتيب جمله پرمعنى و پرمحتواى «لا حولَ ولا قوّة إلاّ بالله» دو معنى دارد كه هر دو در روايات معصومين(عليهم السلام) آمده است[4]. [5] * ✍پی نوشت: [3]. بحارالانوار، ج 90، ص 189، ح 24. [4]. براى توضيح بيشتر درباره مسئله جبر و تفويض و قضا و قدر مى توانيد به كتاب انوارالاصول، ج 1، و تفسير نمونه، ج 26، ذيل آيه 38 سوره نبأ و همچنين ج 11، ذيل آيه 33 سوره نحل، و بحث هايى كه سابقاً در پيام امام اميرالمؤمنين(عليه السلام)، ج 12، ص 461، ذيل حكمت 78 داشتيم، مراجعه كنيد. [5]. سند گفتار حكيمانه: در مصادر نهج البلاغه آمده است كه مضمون اين گفتار حكيمانه در كتاب تحف العقول (كه پيش از نهج البلاغه تأليف شده) در لابه لاى سؤالاتى كه عباية بن ربعى اسدى از حضرت كرد آمده است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 287). و عبارت تحف العقول چنين است كه امام(عليه السلام) در تفسير «لا حَولَ وَلا قوّةَ إلاّ بِالله» فرمود: «لا حَولَ عَن مَعاصِى الله إلاّ بِعِصمَةِ الله و لا قوّة لنا على طاعةِ الله إلاّ بعَونِ الله قال: فَوَثَب عَباية فقبّل يدَيه و رِجليه». (تحف العقول، در كلمات امام هادى(عليه السلام) از اميرمؤمنان على(عليه السلام)، ص 468)." ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 🔴 غیبت ☀️ امام علی علیه السلام: غیبت آخرین کوشش شخص ناتوان است. ✨ الْغِيبَةُ جُهْدُ الْعَاجِزِ. 📚نهج البلاغه/ح461 ✍🏼 غیبت، نشان ضعف و ناتوانی فرد است. اگر می توانست حرفش را رو در روی آن فرد بگوید، هیچگاه غیبت نمی کرد. 🚫 او یا میخواهد به #دروغ مطلبی را به آن فرد نسبت دهد یا از مقام و موقعیت او می ترسد که در پشت سرش صحبت می کند. @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🗝 کلید جلب محبت امام زمان(عج) 🎙 حجت الاسلام هاشمی نژاد @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و بیست و هفت 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺳﺠﺎﺩ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ (ﻉ) ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺵ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ: ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻲ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻴﻤﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﻧﻴﻮﻱ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﻱ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﺛﻮﺍﺏ ﺍﺧﺮﻭﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺑﻮ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﺎﻗﺮ (ﻉ) ﻧﻪ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ، ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﺎﻡ ﺗﺸﺮﻳﻖ ﺩﺭ ﻣﻨﻲ، ﻭ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﺭﻭﻱ ﺑﻪ ﻛﻌﺒﻪ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻙ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻣﻮﻳﺪ ﺑﺎﺷﻲ. ﻭ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺩﻋﺎﻫﺎﻱ ﺁﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﻛﻤﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻟﺒﻴﺾ، ﺩﻋﺎﺋﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻴﺦ ﺍﻗﺪﻡ " ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺧﺰﺍﺯ ﻗﻤﻲ " ﺩﺭ " ﻛﻔﺎﻳﻪ ﺍﻟﺎﺛﺮ ﻓﻲ ﺍﻟﻨﺼﻮﺹ ﻋﻠﻲ ﺍﻟﺎﺋﻤﻪ ﺍﻟﺎﺛﻨﻲ ﻋﺸﺮ " ﺑﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻛﻤﻴﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻮﻟﺎﻳﻢ ﺍﺑﻲ ﺟﻌﻔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ ﺑﺎﻗﺮ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻱ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺍﺑﻴﺎﺗﻲ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺷﻤﺎ ﺳﺮﻭﺩﻩ‌ﺍﻡ ﻛﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻟﺒﻴﺾ ﺍﺳﺖ، ﮔﻔﺘﻢ: ﻳﺎﺑﻦ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻣﻨﺤﺼﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺨﻮﺍﻥ. ﺷﺮﻭﻉ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪﻥ ﻛﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻛﻪ: ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺑﺨﻨﺪﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﮔﺮﻳﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﮔﺮ ﮔﻮﻧﻴﻬﺎ ﻭ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻮﻧﻴﻬﺎ ﺩﺍﺭﺩ. ﮔﺮﻳﻪ‌ﺍﻡ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻥ ﻧﻪ ﻧﻘﺮﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻴﻨﻮﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﻭ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﮔﺮﻭﮔﺎﻥ ﻛﻔﻦ‌ﻫﺎ ﺷﺪﻧﺪ. ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ ﮔﺮﻳﺴﺖ، ﻭ ﺍﺑﻮ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﺻﺪﺍﻱ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻨﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻛﻪ: ﻭ ﻳﺎﺩ ﺷﺶ ﺗﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻋﻘﻴﻞ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺳﻮﺍﺭ ﻛﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ، ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﻧﺪﺍﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺫﻛﺮ ﻋﻠﻲ، ﺁﻥ ﻧﻴﻜﻤﺮﺩﻱ ﻛﻪ ﺳﺮﻭﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ، ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﻣﻲ‌ﺍﻧﮕﻴﺰﺩ. [جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 37] ﺍﻣﺎﻡ (ﻉ) ﮔﺮﻳﺴﺖ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻫﻴﭻ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ، ﻛﻪ ﺫﻛﺮ (ﻣﺼﻴﺒﺖ) ﻣﺎ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻣﺎ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﮔﺎﻧﺶ ﺳﺮ ﺷﮕﻲ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﭘﺮ ﭘﺸﻪ ﺍﻱ ﺑﺮﻳﺰﺩ، ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻲ‌ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﺷﻚ ﺭﺍ ﺳﺪ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺩﻭﺯﺥ ﻛﻨﺪ. ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻛﻪ: ﻣﻦ ﻛﺎﻥ ﻣﺴﺮﻭﺭﺍ ﺑﻤﺎ ﻣﺴﻜﻢ ﺍﻭ ﺷﺎﻣﺘﺎ ﻳﻮﻣﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﺎﻥ ﻓﻘﺪ ﺫﻟﻠﺘﻢ ﺑﻌﺪ ﻋﺰ ﻓﻤﺎ ﺍﺩﻓﻊ ﺿﻴﻤﺎ ﺣﻴﻦ ﻳﻐﺸﺎﻧﻲ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻛﻤﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻛﻪ: ﻛﻲ ﺣﻖ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﭙﺎ ﻣﻲ‌ﺧﻴﺰﺩ؟ ﻭ ﻣﻬﺪﻱ ﺷﻤﺎ ﻛﻲ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻲ‌ﻛﻨﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺯﻭﺩﻱ ﺍﻧﺸﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ، ﺩﻳﺮﻱ ﻧﭙﺎﻳﺪ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۱ و ۲ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی 🔴 زلزله عظیم رستاخیز ↩️ ۳ ـ مى دانیم: معمولاً در ادبیات عرب، از زنى که کودک خود را شیر مى دهد تعبیر به مرضع مى کنند(۱) ولى همان گونه که جمعى از مفسران و بعضى از ارباب لغت نوشته اند، گاه این کلمه به صورت مؤنث (مرضعة) آورده مى شود تا اشاره اى باشد به همان لحظه شیر دادن، و به تعبیر دیگر مرضع به زنى مى گویند که مى تواند بچه خود را شیر دهد، اما مرضعه، مخصوص زنى است که پستان خود را به دهان کودک شیرخوارش نهاده و در حال شیر دادن است!.(۲) بنابراین، تعبیر فوق در آیه، نکته خاصى دارد; زیرا مى گوید: شدت وحشت زلزله رستاخیز آن قدر زیاد است که حتى اگر مادر پستان در دهان کودک شیر خوارش داشته باشد، چنان متوحش مى گردد که بى اختیار، پستان از دهانش بیرون کشیده، فراموشش مى کند! * * * ۴ ـ جمله تَرَى النّاسَ سُکارى: مردم را به صورت مستان مى بینى اشاره به این است که پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) مخاطب این جمله (و احتمالاً مؤمنان بسیار قوى الایمان که قدم جاى قدم هاى او نهاده اند) از این وحشت عظیم در امانند; زیرا مى گوید: مردم را به این حالت مى بینى، یعنى خودت چنین نیستى. * * * ۵ ـ بسیارى از مفسران و روات حدیث، در ذیل آیات مورد بحث، روایتى از پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) نقل کرده اند که، ذکر آن در اینجا به مورد است و آن این که: دو آیه آغاز این سوره در یکى از شب هاى غزوه بنى المصطلق (۳) نازل شد، در حالى که مردم در حال حرکت به سوى میدان جنگ بودند، پیامبر(صلى الله علیه وآله) مردم را صدا زد، آنها توقف کردند و گرداگردش حلقه زدند، حضرت این آیات را بر آنها خواند، صداى گریه از مردم بلند شد، و در آن شب، مسلمانان بسیار گریستند، هنگام صبح به قدرى نسبت به دنیا و زندگى دنیا بى اعتنا شده بودند که حتى زین به روى مرکب ها ننهادند و خیمه اى بر پا نساختند، گروهى گریه مى کردند و گروهى نشسته در فکر فرو رفته بودند. رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود: آیا مى دانید این چه روزى است؟ عرض کردند: خدا و پیامبرش آگاه ترند فرمود: روزى است که از هر هزارنفر ۹۹۹ نفر بسوى دوزخ روان مى شوند و تنها یکنفر به سوى بهشت! این امر بر مسلمانان سخت آمد و شدیداً گریستند؟ و عرض کردند: پس چه کسى نجات خواهد یافت؟ پیامبر فرمود: گنهکارانى غیر از شما هستند که اکثریت را تشکیل مى دهند، من امیدوارم شما حداقل یک چهارم اهل بهشت باشید (مسلمانان تکبیر گفتند) بعد فرمود: امیدوارم یک سوم اهل بهشت باشید (باز هم تکبیر گفتند) بعد اضافه فرمود: امیدوارم دو سوم اهل بهشت از شما باشد; چرا که اهل بهشت ۱۲٠ صفند که ۸٠ صف آنها از امت من هستند... .(۴) ✍ پی نوشت: ۱ ـ علامت تأنیث در مواردى مى آورند که مذکر و مؤنث در آن وجود داشته باشد اما مثل مسأله باردارى و یا شیردادن که مخصوص زنان است و در مردان وجود ندارد نیاز به تاء تأنیث و مانند آن نیست. ۲ ـ به قاموس اللغة ، تفسیر کشاف ، تفسیر کبیر فخر رازى و تفسیر المیزان مراجعه شود. ۳ ـ این غزوه در شعبان سال ششم هجرى واقع گردید. در این ماه به رسول خدا(صلى الله علیه وآله) خبر رسید که بنى المصطلق به رهبرى حارث بن ابى ضرار مهیاى حمله شده اند، پیامبر(صلى الله علیه وآله) پیش از آن که آنها تحرکى به خرج دهند به آنان حمله بُرد، در ناحیه قدید به جنب آبى که مریسیع نام داشت با آنان درگیر شد، مشرکان شکست خوردند، اسیران بسیارى نصیب مسلمانان شد، از جمله جویریه دختر حارث بن ابى ضرار بود، که سهم ثابت بن قیس بن شماس یا پسر عموى او شد، جویریه با او قرارداد بست که قیمت خود را بپردازد و آزاد گردد، پس از آن خدمت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) آمد تا با کمک گرفتن از آن حضرت بهاى خود را به قیس بپردازد، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) به او کمک کرد، پس از آن با او ازدواج نمود، پس از ازدواج مسلمانان گفتند: طائفه جویریه خویشاوند رسول خدا(صلى الله علیه وآله) شده اند، لذا اسیران خود را آزاد کردند، لذا گفته اند: زنى از جویریه با برکت تر براى قوم خود نبوده است (کامل ابن اثیر، جلد ۲، صفحه ۱۹۲). ۴ ـ مجمع البیان ، جلد ۷، صفحه ۷٠ و تفسیر نور الثقلین ، جلد ۳، صفحه ۴۶۹، و تفسیرهاى دیگر. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2