✳️ نظرات برخی فقها در مورد «نوفلی» 🔸 يوجد إختلاف بين الأعلام في وثاقة النوفلي ( أي الحسين بن يزيد النوفلي) وقبول رواياته، فقد ذهب السيد الحكيم في المستمسك ج ١٢ ص ٤٢٤ والسيد السيستاني في تقريرات مكان المصلي ص ٦٥ وتقريرات الاجتهاد والتقليد ص ٩١ والسيد الصدر في بحوث في شرح العروة الوثقى ج ٣ ص ١٤ والشيخ الايرواني في بحثه خارج الفقه ١١ ربيع الثاني ١٤٣٩، إلى عدم وثاقته. 🔹 و ذهب الشيخ المجلسي الاول في روضة المتقين ج ١٤ ص ٥٩ والوحيد البهبهاني في تعلقته على منهج المقال ج ٢ ص ٣٠٨ وج ٤ ص ٣٠٢ والشيخ النوري في خاتمة المستدرك ج ٤ ص ١٥٩ وج ٧ ص ٢٩٠ والشيخ المامقاني في التنقيح ج ٢٣ ص ١٥٥ والسيد الخوئي في المعجم والسيد الخميني في كتاب الطهارة ج ٢ ص ١٦ والمكاسب المحرمة ج ١ ص ٢٣٠ والسيد الشبيري والشيخ التبريزي في تنقيح مباني العروة كتاب الطهارة ج ٢ ص ١٢٧ والشيخ الشهيدي، إلى وثاقته بوجهين مختلفين بينهم. #رجال @Nardebane_feghahat

✔️ آیت‌الله جوادی آملی ‏ ۱۴۰۱/۲/۱۵ 🔸 مال را به منزله ستون فقرات یک ملّت و جامعه است که این ثروت مملکت را نباید به دست سفیهان سپرد، زیرا ثروت مملکت عامل قیام و استقامت و پایداری یک ملّت است. 🔹 اگر سفیه ستون فقرات یک ملّت را به دست بگیرد این ستون را می‌شکند و این ملّت را زمین‌گیر می‌کند. 🔸 ملتی که ستون فقراتش شکسته است این قدرت قیام ندارد چه رسد به مقاومت، تا برسد به اقتصاد مقاومتی. @Nardebane_feghahat

✔️ مرحوم آخوند خراسانی (رضوان الله علیه): 🔹 إن ستر العورة هو حفظها عن خصوص النظر إلى بشرتها، لأنه المنصرف من سترها، فلا يحرم النظر إلى حجمها من وراء ثوب رقيق يحكي الحجم، و إن كان الأحوط تركه. 📚 اللمعات النیرة ص46 #فقه @Nardebane_feghahat

✔️ مرحوم محدث نوری (قدس الله نفسه الشریف): 🔹 كان عند ميرلوحي المعاصر للمجلسي، الساكن معه في أصبهان كتب نفيسة جليلة ككتاب الرجعة لفضل بن شاذان والفرج الكبير في الغيبة لأبي عبد الله محمد بن هبة بن جعفر الوراق الطرابلسي و كتاب الغيبة للحسن بن حمزة المرعشي و غيرها و لم يطلع عليه المجلسي (رحمه الله) مع كثرة احتياجه إليها. 🔸 فإن لعدم العثور أسباباً كثيرة سوى عدم الفحص، منها: ضنّة صاحب الكتاب كما في المورد المذكور! 📚 خاتمة مستدرک الوسائل ج1 ص32 #میرلوحی @Nardebane_feghahat

✔️ مرحوم ملا احمد اردبيلی (رضوان الله علیه): 🔹 «...تختلف الأحكام بإعتبار الخصوصيات و الأحوال و الأزمان و الأمكنة و الأشخاص و هو ظاهر، و بإستخراج هذه الإختلافات و الإنطباق على الجزئيات المأخوذة من الشرع الشريف إمتياز أهل العلم و الفقهاء (شكر الله سعيهم و رفع درجاتهم)» 📚 مجمع الفائدة و البرهان ج3 ص436 #اصول @Nardebane_feghahat

🔹 حضرت رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌) یا یکی از پیغمبران گذشته (علیهم‌السلام) با اصحاب خود در بیابان، از تپه‌ای بالا می‌رفتند و اصحاب با صدای بلند تکبیر و تهلیل می‌گفتند، آن حضرت فرمود: «أَرْجِعُوا أَصْواتَکمْ، فَإِنهُ قَرِیبٌ سَمِیعٌ، فَإِنکمْ لا تُنادُونَ بَعِیداً وَ لا أَبْکمَ؛ آهسته بگویید، زیرا خدا نزدیک و شنوا است، شما که خدای دور و یا ناشنوا را صدا نمی‌زنید». 🔸 در اسلامبول، خطیبی بعد از خطبه و ترغیب به جنگ و اینکه امیرالمؤمنین «رشاد»، قامَ بِنَفْسِهِ إِلَی الْجِهادِ (خود در جبهه‌­ی جنگ حضور به هم رسانیده است) برای نصرت اسلام و پیروزی مسلمان‌ها دعا کرد، و اهل مجلس مثل صدای زنبور آمین گفتند، نه با صدای بلند و نه خیلی آهسته، بلکه با صدای متوسط. در قرآن کریم هم می‌فرماید: «وَ لاَ تَجْهَرْ بِصَلاَتِک وَ لاَ تُخَافِتْ بِهَا وَ ابْتَغِ بَینَ ذَ لِک سَبِیلاً؛ نمازت نه را بلند بخوان، و نه آهسته [و با صدای بدون جوهره]، بلکه راهی بین آن دو را بجوی». 🔹 در روایات نیز بنده ندیده‌ام که صدای بلند مطلوب باشد، بلکه عکس آن را دیده‌ام. 📚 در محضر بهجت، ج2 ص10 @Nardebane_feghahat

✳️ #زارع_حقیقی (1) ✔️ درس تفسیر آیت الله جوادی آملی 96/10/06 🔹 درباره آفرینش گیاهان هم فرمود: ﴿اَ فَرَاَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ﴾، روایتی را زمخشری از وجود مبارک پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل می‌کند (البته دیگران هم دارند) که پیغمبر فرمود نگویید ما زرع کردیم، بگویید ما حرث کردیم، چون قرآن می‌گوید زرع برای خداست، شما هم حرث می‌کنید، ﴿اَ فَرَاَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ٭ اَ اَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ اَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ﴾. حرث این است که یک کشاورز مقداری این بذرها را از انبار می‌آورد زمین، بعد از شیار کردن، به دل خاک می‌سپارد، همین! زرع آن است که مُرده را زنده می‌کند. این حبه گندم که مُرده است و جماد است این را زنده می‌کند، یک قسمت به نام ریشه به زمین می‌دهد، یک قسمت به نام خوشه به بالا می‌آورد، این را سرسبز می‌کند. 🔸 شما حارث هستید، نه زارع. ما هستیم که به مرده روح می‌دهیم. 🔹 آیه می‌گوید که زارع حقیقی خداست، فرمود: ﴿اَ فَرَاَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ٭ اَ اَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ اَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ﴾ 🔸 این روایت هم در بحث‌های قبلی اشاره شد که برای کشاورزان مستحب است موقعی که می‌خواهند کشاروزی کنند یک مقدار گندم یا برنج یا هر چه هست را به دست می‌گیرند، رو به قبله می‌ایستند این جمله قرآن را می‌خوانند: ﴿اَ فَرَاَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ٭ اَ اَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ اَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ﴾، بعد این را به زمین می‌پاشند. این یقیناً بی‌اثر نیست. 🔹 غرض این است که خود انسان همان طوری که در امناء از این نطفه هیچ خبری ندارد که آیا پسر است یا دختر؟! هیچ خبری ندارد؛ از این زرع هم، از این حبه گندم هم هیچ خبری ندارد که به چه صورت درمی‌آید؟ ﴿اَ فَرَاَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ٭ اَ اَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ اَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ﴾ @Nardebane_feghahat

✳️ #زارع_حقیقی (2) ✔️ درس تفسیر آیت الله جوادی آملی 96/10/10 🔹 «در بخش کشاورزی، زارع حقیقی الله است. کار شما فقط حرث است؛ یعنی نقل و انتقال بذر از انبار به مزرعه، همین! چه اینکه کار پدران إمناء است: «نقل المنی من موضع الی موضع». آن‎که منی را خلق می‌کند، ﴿أَ فَرَأَیْتُم ما تُمْنُونَ ٭ أَ أَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ﴾. کار کشاورز حرث است نه زرع، ﴿أَ فَرَأَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ٭ أَ أَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ﴾. در جریان باران که اصلاً شما سهمی ندارید. نه در تابش آفتاب سهمی دارید، نه در آماده بودنِ دریا برای تبخیر سهمی دارید، نه بالا رفتن و تبدیل بخار به ابر سهمی دارید، نه در باردار کردن ابرها سهمی دارید، نه در سوق دادن ابرها سهمی دارید، ...» @Nardebane_feghahat

🔹 یادش بخیر! روزگاری در سیوطی می‌خواندیم: « و لاضطرارٍ أو تناسبٍ صُرِف ذو المنع و المصروف قد لاینصرف» یا گاهی اساتید می‌گفتند که فصل به اجنبی فقط در ضرورت شعری جایز است و در غیر آن صحیح نیست. یا گاهی شعر امرؤالقیس را می‌خواندند که گفته: «یومَ دخلتُ الخدرَ خدر عُنیزةٍ فقالت لک الوَیْلات انّک مُرجلی» بعد تذکر می دادند که: هرچند «عُنیزة» غیرمنصرف می‌باشد (علمیت+تأنیث) اما به دلیل ضروررتِ شعری، منوَّن (دارای تنوین) شده است. 🔸 بحث «ضرورت شعری» همین‌طور بی‌اساس نیست که برخی فکر کنند که «چون قافیه تنگ آید، شاعر به جفنگ آید»! کتب متعددی در این زمینه نوشته شده است. تفاسیر و تبیین‌های گوناگونی در مورد ضرورت شعری وجود دارد که اگر کسی مایل باشد، می‌تواند کتب مربوطه را مطالعه نماید. همچنین برای ضرورت شعری، باید شخص با اوزان عروضی شعر آشنا باشد. 🔹 تعدادِ کتاب‌هایی که در این زمینه نوشته شده، کم نیست و البته شاید لازم نباشد کسی وقتش را خیلی روی این مسائل بگذارد، همین اندازه که اطلاعاتش را در این زمینه تقویت نماید، کافی است. مثلاً کتاب ضرائر الشعر این عصفور را یک نگاهی بیندازد. ✍ رضا حسینی @Nardebane_feghahat

🔹 ليس في الأسماء اسمٌ آخِرُه واوٌ و أوَّله واوٌ إلا الوَاو. 📚 تاج العروس ج20 ص300 @Nardebane_feghahat

🔹 امام خمینی و آیت الله خویی «مقدمه واجب» را واجب نمی‌دانند مطلقاً. ◾️ نکته: واضح است که مراد، وجوبِ مولویِ غیری است (وجوبِ ارشادی اصلاً محل بحث نیست) 🔸 شیخ انصاری معتقد است که مقدمه واجب، در صورتی وجوبِ مولویِ غیری دارد که قصد إیصال إلی ذی المقدمه باشد. 🔹 آخوند خراسانی قائل به وجوبِ مقدمه است مطلقاً. #اصول @Nardebane_feghahat

🔸 «معانی القرآن» یکی از کهن‌ترین آثار ادبیِ باقی مانده از مکتب کوفه می‌باشد. در واقع، «معانی القرآن» تقریراتِ مجالسِ تدریسِ فرّاء بوده که از سال 202 تا 204 هجری در مسجدی در بغداد گفته می‌شده و «سِمَّری» آن‌ها را مکتوب نموده است. چنان‌که فهمیده می‌شود، در آغازِ این جلسات، شخصی چند آیه از قرآن را قرائت می‌نموده و سپس «فراء» با تکیه بر حافظه و بدون در اختیار داشتنِ کتابی، مباحث خود را املاء می‌کرده است. 🔹 در تفسیر «معانی القرآن» شاید بالغ بر 80 نقل از کلبی با سلسله سند موجود باشد. 🔸 جالب است که برخی ابیاتی را که فراء در «معانی القرآن» آورده، از منفردات اوست و دیگران، همگی از او نقل نموده‌اند و به شخصی نسبت پیدا نکرده است! ✍ رضا حسینی @Nardebane_feghahat