eitaa logo
نردبان فقاهت
5.5هزار دنبال‌کننده
1.6هزار عکس
52 ویدیو
93 فایل
رضاحسینی ارتباط با ادمین @Rezahosseini7575 انتشار مطالب حوزوی، دروس خارج فقها، ادبیات، اصول، فقه
مشاهده در ایتا
دانلود
✔️ لا خفضَ فی الأفعال کما لا جزم فی الأسماء. @Nardebane_feghahat
✔️ آیت الله سیستانی (مدظله العالی): 🔹 مسأله 2634 ـ کسی که ماهی را صید می‏کند، لازم نیست مسلمان باشد و در موقع گرفتن آن نام خداوند متعال را ببرد، ولی مسلمان باید ببیند، یا از راه دیگری اطمینان داشته باشد که او را زنده از آب گرفته، یا آنکه در تور او در آب مرده است. @Nardebane_feghahat
🔸 در مورد خرگوش شایع شده که سمت چپِ آن حرام است و سمت راست آن، حلال است. 🔹 یا در مورد مار می‌گویند اگر یک وجب از سر، و یک وجب از دُمش قطع شود، خوردن مابقیِ آن، حلال خواهد بود. 🔸 این شایعات هیچ اساسی نداشته و خرگوش و مار تمام بدنشان حرام است. @Nardebane_feghahat
❓ دندان‌های اینجانب روکش طلا دارند. برای نماز اشکال دارد یا خیر؟ ✔️ پاسخ آیت الله سیستانی (مدظله العالی): 🔹 نماز صحیح است ولی اگر دندان‌های جلو نمایان باشد و زینت حساب شود، بنابر احتیاط واجب حرام است. @Nardebane_feghahat
✔️ نون الوقاية 🔹 «یَسُرُّنی، یُؤلِمُنی، يُدهِشني و...» 🔸 تجد أن هذه الأفعال قد اتصلت بها ياءُ المتكلم من الضمائر المتصلة التي توجب كسر ما قبلها، و لأن الأفعال لا تقبل الكسر كالأسماء (لا نقول یَسُرِّی)، يؤتى بنون تفصل بين الأفعال و الياء لتقيها ﻣﻦ ﺍﻟﻜﺴﺮ، فحافظت هذه الأفعال على حركتها (یَسُرُّنی)، و تسمّى هذه النون «نون الوقاية». @Nardebane_feghahat
✳️ (10) 🔹 در صورتی که در اثرِ نهی از منکر، ضرری متوجهِ آمر به معروف شود، برخی فقها فرموده‌اند که در این صورت «نهی از منکر» واجب نیست. بعضی از فقیهان نیز در این‌گونه موارد، نهی از منکر را حرام ‌دانسته‌اند. 🔸 باید ببینیم که استظهارِِ ما از ادله نفی ضرر و حرج چیست؟! آیا اگر حکمی ضرری شد، «ضرر» اصلِ حکم را بر‌می‌دارد (عزیمت) یا به نحوِ رخصت است؟ یعنی آیا صلاةِ ضرریه یا صوم ضرری، دیگر مجعول نیست و اصلاً عبادت به شمار نمی رود (چون جعل ندارد) یا رخصت است یعنی فقط الزام را بر می‌دارد (نه اصل حکم را)؟ 🔹 چون وقتی میگویند روزه واجب است یعنی: الف) مشروع است و خداوند خواسته ب) الزام دارد (حق ندارید روزه نگیرید) 🔸 مثلاً در سفر «عزیمت» است. در مسافرت، اصلِ صوم مرتفع است، نه فقط وجوب آن. همان‌طور که در روایتِ مرسله آمده است: «لیس من امبر امصیام فی امسفر!» (لیس من البر الصیام فی السفر) 🔹 در امر به معروف و نهی از منکر باید ببینیم که آیا ادله نفی ضرر به نحو رخصت است (یعنی در صورت ضرر، نهی از منکر واجب نیست) یا به نحو عزیمت است (یعنی نهی از منکر در صورت ضرر حرام است)؟! کدامیک؟! 🔸 این‌که وجوب را یک امرِِ بسیط در نظر بگیریم یا آن را مرکب از «جواز (مشروعیت) + الزام» بدانیم، نیز در نتیجه‌گیری مؤثر می‌باشد. ✍ رضا حسینی @Nardebane_feghahat
✳️ (11) 🔹 «و در تربیت اولاد باید انواع تدبیرهای لازم را به کار گرفت و آهسته آهسته و به تدریج جلو رفت، نه تندی اعمال کرد و نه کندی و مسامحه نمود. مسأله کتک زدن و تأدیب مناسب، آن هم نه شدید، در بعض موارد، و در صورتی که از همه امکانات ملاطفت آمیز استفاده شده و اثر نکرده باشد، به حکم (آخر الدواء الکی) لازم می‌شود. مع ذلک اگر به صورتی که اثر سوء باشد و طفل به لجاجت و مقاومت وادار شود، نباید به آن متوسّل شد» 📚 جامع الاحکام ج1 ص79 @Nardebane_feghahat
✳️ (12) 🔹 آقای آیتی از اصلِ «امر به معروف» ، به نام «اصل فراموش‌شده» یاد کردند. اصل فراموش شده هم هست، اما باید دید چرا فراموش شده؟ من‌ معتقدم که در این مورد هم مثل همه موارد، ما باید قبل از توجه به علل‌ خارجی قضیه ، سخن معروف منسوب به امیرالمؤمنین(ع) را فراموش نکنیم‌ که فرمود «دواؤک فیک، و داؤک منک» دوای درد تو در خود توست و منشأ درد هم در خود توست. این خود ما بودیم که این اصل را به صورتی‌ درآوردیم که مردم را بیزار کردیم و این اصل را فراموشاندیم. 📚 ده گفتار، مطهری، مرتضی ص80 @Nardebane_feghahat
✳️ (13) 🔸 امر به معروف و نهی از منکر در اسلام از نظر اجرایی شرایطی دارد. اولین شرطش، حسن نیت و اخلاص است. ما فقط در مورد منکراتی که علنی‌ است و به آنها تجاهر می‌شود، حق تعرض داریم. دیگر حق تجسّس و مداخله در اموری که مربوط به زندگیِ خصوصیِ مردم است، نداریم . ولی در گذشته‌ی نزدیک‌، یک عده مردم ماجراجو و شرورِ بالطبع که می‌خواستند ماجراجوئی کنند و حساب‌ خرده‌های خود را با دیگران صاف کنند، این اصلِ مقدس را دستاویز قرار می‌دادند، احیاناً برای آنکه بتوانند مقاصد خود را عملی کنند، چند صباحی در گوشه مدرسه زندگی می‌کردند و برای خود عبائی و ردائی و عمامه و نعلینی و ریش و هیکلی می‌ساختند و بعد به جانِ مردم می‌افتادند! چه جرمها و جنایتها که به این نام نشد! و چه منکراتِ شنیع که به نام نهی از منکر واقع نشد! داستانها در این زمینه هم شنیده‌ایم و می‌دانیم. 📚 ده گفتار، مطهری، مرتضی ص80 @Nardebane_feghahat
✳️ (14) 🔸 می‌گویند در زمان ریاست مرحوم آقا نجفی اصفهانی یک روز عده‌ای‌ که نام طلبه روی خود گذاشته بودند ولی طلبه واقعی نبودند (طلاب واقعی‌ همیشه از اینگونه اعمال و ماجراها خود را دور نگه می‌داشتند) درحالی‌که‌ نَفَس می‌زدند و یک دایره شکسته و یک دمبک شکسته در دست داشتند، آمدند به منزل مرحوم آقا نجفی. ایشان پرسیدند چه خبر است؟ از کجا می‌آیید؟ اینها چیست در دست شما؟ گفتند در مدرسه بودیم که به ما اطلاع دادند در چندین خانه آن‌طرفِ مدرسه، مجلس عروسی است و در آنجا دایره و دمبک‌ می‌زنند. از پشت بامِ مدرسه از روی بام‌های خانه‌ها از این پشت بام به آن‌ پشت بام رفتیم تا به آن خانه رسیدیم. داخل آن خانه شدیم و مردم را زدیم‌ و دایره و دمبک آنها را شکستیم. یکی از آنها جلو و آمد و گفت: من‌ خودم رفتم جلو سیلی محکمی به گوش عروس زدم. 🔹 مرحوم آقا نجفی گفت: چندین منکر به نام نهی از منکر مرتکب شدید. اولاً مجلس عروسی بوده. ثانیاً شما حق تجسّس‌ نداشته‌اید. ثالثاً شما چه حق داشته‌اید از پشت بامهای مردم بروید. رابعاً کی به شما اجازه داده که بروید زد و خورد کنید؟ 🔸 نظائر این داستان در گذشته زیاد بوده است... و باید بدانیم بسیاری نهی از منکرها روی قانونِ امر به معروف و نهی‌ از منکر نیست، بلکه خودِ آنها منکراتی است که باید جلو آنها گرفته شود. 📚 ده گفتار، مطهری، مرتضی ص81 @Nardebane_feghahat
✳️ (15) ✔️ آیت الله شبیری زنجانی (مدظله العالی): 🔸 ناهیِ منکر باید منکر را بشناسد و با شیوه صحیح به آن اقدام کند و انجام این واجبِ مهم نباید به واسطه منکرِ دیگر باشد. 🔹 انجام این فریضه الهی با شیوه‌ای که خود منکری بزرگ باشد و موجب آسیب‌دیدنِ باورها و اعتقادات مؤمنین به مسایل شرعی شود، یقیناً از معاصی کبیره است. @Nardebane_feghahat
✳️ (16) ✔️ در مورد اجرای حدود هم روایت داریم و هم فقها بر آن روایات فتوا داده‌اند که اجرای حد در زمینِ عدوّ (دشمن) صورت نمی‌گیرد: 🔸 «مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ يُونُسَ بْنِ يَعْقُوبَ عَنْ أَبِي مَرْيَمَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام لَا يُقَامُ عَلَى أَحَدٍ حَدٌّ بِأَرْضِ الْعَدُوِّ.» 🔹 امام صادق علیه السلام از پدرش امام باقر (علیه السلام) نقل می‌کند که علی (علیه السلام) در زمین دشمن بر هیچ کس، حدّ جاری نکردند؛ تا از آن جا خارج شود به خاطر ترس از این که این شخص دچار حماقت شود و به دشمن ملحق شود. 🔸 «وَ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ غِيَاثِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيٍّ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ: لَا أُقِيمُ عَلَى رَجُلٍ حَدّاً بِأَرْضِ الْعَدُوِّ- حَتَّى يَخْرُجَ مِنْهَا- مَخَافَةَ أَنْ تَحْمِلَهُ الْحَمِيَّةُ فَيَلْحَقَ بِالْعَدُوِّ.» ✔️ یعنی در «اجرای حد» باید سنجید که آیا ممکن است ما نیروهای خودی را از دست بدهیم و آنها را ملحق به دشمن کنیم یا نه؟! حال که چنین است، آیا در امر به معروف و نهی از منکر نباید لحاظ کرد که آیا نهی از منکری که می‌کنیم، در چنین شرایطی موجب جذب و صعود می‌شود یا موجب تنفرّ و نفرت از دین؟! @Nardebane_feghahat