این چه کوفتی بود نصف شبی دیدم :))

تو امان بده که به روضۀ تو بگیرد این نفسم حسین ! #رزق

اگرم عجل ندهد امان به محرمت برسم حسین تو امان بده که به روضۀ تو بگیرد این نفسم حسین

به سیاهیِ علمت قسم به شلوغی حرمت قسم تو‌همه‌کسم به خودت‌ قسم نسپاری‌ام به‌کسم حسین ‌‌

نه‌چو می شفا نه‌ چو زر‌جلا نه‌چو سگ وفا به تو‌ کرده‌ام تو کس منی ، تو بس منی همه شب دعا به تو کرده‌ام

اگرم سیه اگرم گره اگرم ز وصل تو بی‌نصیب نه که دشمنم که ز غفلتم شده هر جفا به تو کرده‌ام

سحرم تویی ، قمرم تویی ثمر دو چشم ترم تویی به جهنمم بردم اگر به خدا قسم سپرم تویی

تو برس این منِ ناخلف که به ادعا شده گفته‌ام ؛ پدرم تویی پدرم تویی ..

ما غیر از در «محدودیت» رشد نمیکنیم.

این یک نیاز واقعیه برای ما ! پیدا کردن محرک‌های قوی برای شروع. یا اصلا دلیل اینکه چرا باید جون بکنیم واسۀ بزرگ شدن ، وقتی میشه نِشست زیر باد کولر و گذران عمر رو تماشا کرد ؟ جدای از اینکه قطعا این نوع زندگی متمدنانه نیست و مارو به فطرت حیوانیمون نزدیک‌تر میکنه ، باید بگم استاد عین‌صاد در این کتاب مارو هول میده تو دنیای این سوال و جواب‌ها و مغزمونو درگیر کنکاش میکنه. برامون میگه از عمق و وسعت اهدافمون ، اینکه ، نگاه ما ، قدر ما به اندازه‌ای عمیقِ که رابطۀ ( انا و علی ابوا هذه الامة ) رو درک کنیم. وقتی بزرگ میشیم که متولد بشیم از عادات‌‌ و تعلقاتمون و وقتی به این بلوغ رسیدیم که نیومدیم به این دنیا برای خوردن و خوابیدن تازه انسان شدیم. پس به جای پول دادن پای کتابای پیش‌ِپا افتاده حرکت بخونید . بخونید که از دستتون در رفته. حرکت / عین‌صاد

برای آدم‌های اطرافتون نور باشید و حال خوب‌‌تونو باهاشون تقسیم کنید. اونا بیشتر از غذا بهش احتیاج دارن !