2⃣➖ «سرخوردگی»: ✴️ گاهی اوقات آدم‌ها برای پیگیری هدفی به تشکیلات جذب می‌شوند، 💢 ولی بعد از مدتی متوجه می‌شوند آن چیزی که هدف آنها بوده است با آن چیزی که تشکیلات هدف خود قرار داده است فاصله معنادار دارد. ⬅️ این انحراف و شکاف بین هدف فرد و تشکیلات می‌تواند به مرور زمینه سرخوردگی را فراهم آورد. 🔝نمونه این اشکال در مثال کسی که برای کوهنوردی حرکت می‌کند، ولی در راه درختی را می‌بیند و از درخت بالا می‌رود، قابل مشاهده است؛ ⛰یعنی هدفش که بالارفتن از کوه بود، فراموش شده و به جای آن بالارفتن از درخت برای او هدف شده است. 🌐 از جمله تشکل‌هایی که سرخوردگی بالایی در بین نیروهای خود بعد از انقلاب ایجاد کرد، ❌ می‌توان سازمان مجاهدین خلق را نام برد. 🛐 سازمانی که ابتدا با هدف مجاهدت بر مبنای قرآن و روایات شکل گرفت، ولی بعد از مدتی مسیر التقاط پیش گرفت و رسماً منافقین خلق شدند.

3⃣➖ «جابه‌جایی»: 🔄 بعضی وقت‌ها، فرد بنا به دلایلی در محیط داخلی یک تشکیلات از گروهی جدا شده و به گروه دیگری ملحق می‌شود؛ 🔸مثلاً چون رفقایش در گروه دیگری هستند، به آنها ملحق می‌شود. این نه ریزش است و نه سرخوردگی؛ بلکه «جابه‌جایی» است. 👈 الزاماً منفی هم نیست، 👌 بلکه در بسیاری از اوقات مفید است ❌ چرا که جمع همکاران بهتری پیدا کرده است که می‌تواند با آنها حرکت خود را تداوم بخشد. ⏪ در این حالت، نقص یک گروه تقویت گروه دیگر را در پی داشته است.

#کار_تشکیلاتی_و_جمعی 🌷کانال تشکیلاتی https://eitaa.com/joinchat/3336437771C6fdc6395f0

4⃣➖ «توقف»: ✴️ آدم‌ها در طی مسیر فعالیت‌های خود در تشکیلات، ممکن است دچار توقف شوند؛ ♻️ به این معنا که فرد با حالتی منفعلانه متوقف می‌شود و فعالیت مفیدی برای تشکیلات انجام نمی‌دهد. ⏪ بنابراین آدم‌های تشکیلاتی توقف‌ها را جدی میغگیرند و ساده از کنار آنها رد نمی‌شوند. ➗ در یک تقسیم‌بندی کلی، هرگونه توقفی که در کار تشکیلاتی به وجود می‌آید را می‌توان به یکی از این چهار حوزه نسبت داد:

⛔️ توقف، به علت وقوع شبهه در ذهن انسان نسبت به اهداف تشکیلات؛ ⛔️ توقف، به علت وقوع شبهه در نسبت با رهبر تشکیلات؛ ⛔️ توقف، به علت وقوع شبهه در کیفیت نظم حاکم در تشکیلات؛ ⛔️ توقف، به علت وقوع شبهه در ارتباطات آدم‌های تشکیلات. ⚠️ به محض این که در یک تشکیلات توقف دیده شد، باید آفت‌شناسی کرد و با نگاهی ریز، ارتباط بین این چهار حوزه را بررسی کرد. 📌 به عنوان یک شاخص می‌توان مطرح کرد؛ که چه مقدار آدم‌های این تشکیلات نسبت به ارکان چهارگانه تشکیلات شبهه دارند؟ 👈 این شبهه‌ها و عدم شفافیت آنها را متوقف خواهد کرد؛ توقفی که اگر وسیع شود، منجر به مرگ تشکیلات خواهد شد. 👌 بنابراین شبهه در تشکیلات خیلی مهم است و اگر شبهه به وجود آمد باید با آن به بهترین شکل مواجهه کرد. 🔚 معمولاً منبع و محل رویش چنین شبهاتی ناظر بر وجود اصطکاک بین روابط دوگانه ارکان تشکیلاتی است.

#کار_تشکیلاتی_و_جمعی 🌷کانال تشکیلاتی https://eitaa.com/joinchat/3336437771C6fdc6395f0

5⃣➖ «انحراف»: 🚷 افرادی که در تشکیلات متوقف می‌شوند، در برخی موارد با اهداف و برنامه‌های تشکیلات زاویه پیدا کرده و به جای حرکت و جبران عقب ماندگی‌ها، حرکت دیگران را تخطئه می‌کنند و در صدد اشکال‌گیری از نمونه‌های موفق برمی‌آیند. 🔚 افرادی که به این سرانجام مبتلا می‌شوند، از مصادیق ریزش تشکیلاتی تلقی می‌شوند. 6⃣➖ دشمنی: انحراف در بالاترین سطح خود به دشمنی تبدیل می‌شود. 😡 در دشمنی، فرد خود را در برابر حرکت موجود در تشکیلات تلقی کرده و با مانع تراشی در مسیر تشکیلات، به مرور خود نیز به مانع تبدیل می‌شود. 👈 اگر در تشکیلات افراد با این پدیده مواجه شوند باید آن فرد را تحریم کنند؛ ✅ چرا که ارتباط هرچه بیشتر با او قوام تشکیلات را ضعیف‌تر می‌کند.

#کار_تشکیلاتی_و_جمعی 🌷کانال تشکیلاتی https://eitaa.com/joinchat/3336437771C6fdc6395f0

❌ «آفت‌های روابط ارکان تشکیلات با یکدیگر»: 👈 در ادامه روابط شش‌گانه‌ای که پیشتر مطرح شد، مرور کرده و آفت‌هایی که در شکل‌گیری این ارتباط با هم رخ می‌دهد؛ تبیین می‌کنیم. ۱_ رابطه بین رهبر و آدم‌ها: 🌐 در یک کار تشکیلاتی، حالت‌هایی رخ می‌دهد که رهبر تشکیلات با نیروهای خودش دچار چالش می‌شود. 👁‍🗨 آفتی که در اینجا شکل می‌گیرد و از آن شبهه به وجود می‌آید چیست؟ 💢 آفت اصلی حاصل چنین چالشی است: ➖اولین آفت؛ عدم اعتماد آدم‌ها به رهبر است. 👥 آدم‌ها بین خودشان به این تلقی می‌رسند که؛ «چه کسی گفته است فلانی بهترین راهبر تشکیلات است و اصلاً می۵تواند تشکیلات را رهبری کند؟» 🙊 با دروغ شما را دارد سرگرم می‌کند و مباحثی شبیه به این که نتیجه‌اش سلب اعتماد آدم‌ها نسبت به رهبر است.

👹👿 این که در تاریخ می‌بینیم، بارها دشمنان اسلام علیه حکومت حضرت علی (ع) شبهه انداختند که او اهل سیاست نیست، بذله‌گو است و... 🔁 حکایت از کارآمدی نسبی این آفت در به چالش کشیدن این رابطه دارد؛ 📌 از این رو خیلی مهم است که اعتماد اعضا نسبت به رهبر سلب نشود. ➖ دومین آفت؛ فاصله گرفتن رهبر از آدم‌ها است. 🔸 اگر رهبر به این تلقی برسد که سازوکارهای تشکیلات دارد عمل می‌کند و تشکیلات روی ریل افتاده و حرکت می‌کند پس ما کاری نکنیم، 🔚 نشان از آفت فاصله گرفتن رهبر از آدم‌ها دارد. 🌷امیرالمؤمنین (ع) هرچند سازوکار رسیدگی به محرومان را در حکومتش به راه انداخته است ولی شخصاً خودش را موظف می‌داند که انبان روی دوش بیاندازد و مستقیم به حال محرومان رسیدگی کند. 🌹 یا در شرایط جنگی به وجود میمنه و میسره اکتفا نمی‌کند، که بگویند چپ و راست سپاه کارشان را انجام می دهند؛ 👈 پس نیاز نیست ما بجنگیم بلکه خودشان هم به دل دشمن می‌زنند و می‌جنگند.

#کار_تشکیلاتی_و_جمعی 🌷کانال تشکیلاتی https://eitaa.com/joinchat/3336437771C6fdc6395f0

🌟 این که مقام معظم رهبری(دام ظله) دیدار عمومی دارند یا خودشان به خانواده‌های شهدا سر می‌زنند و از ایشان بازدید می‌کنند. 🔹 ناظر بر همین موضوع است که مبادا رهبر جامعه از آدم‌هایش فاصله بگیرد. ⬅️ همین رفت و آمدها است که باعث ایجاد حب بین رهبر و مردم می‌شود. 🌐 در تشکیلات نیز اگر رهبر از آدم‌هایش فاصله بگیرد این رابطه محبت که بین آدم‌ها و رهبر باید وجود داشته باشد، مخدوش می‌شود و اگر حبی بین رهبر و آدم‌ها نباشد، 👈 یعنی شبهه باعث شده است که رابطه دوگانه دو رکن اصلی تشکیلات از هم بپاشد و این یعنی وصول به زنجیری که یکی از حلقه‌هایش باز شده باشد و انسجامش از بین رفته باشد.

۲➖ رابطه بین رهبری و هدف: 👈 در این رابطه هم دو آفت اصلی می‌تواند به وجود بیاید؛ ➖ اولین آفت؛ سوء استفاده رهبر از آدم‌ها است. ⏪ به این معنا که رهبر آدم‌ها را در راستای رسیدن به اهداف شخصی خودش به کار گیرد. 🔻البته این نکته دیر یا زود توسط آدم‌ها مشخص خواهد شد و نشانه آن نیز با پیشرفت فعالیت‌های تشکیلات، ایجاد سستی در آدمغهای تشکیلات است. 🔺به این حالت، اصطلاحاً «استحمار» یا «کولی گرفتن» گفته می‌شود. ➖ دومین آفت؛ عدم التزام رهبر به هدف است. نمونه بارز این عدم التزام به هدف در شخصیت عبدالله بن زبیر قابل مشاهده است؛ ⏪ وقتی که می‌گوید شما بروید و شهید شوید ولی خودش دائم می‌خورد می‌خوابد و به دنبال عیش و نوش است. 🔝این به تعبیری می‌شود نفاق در «رهبری»؛

👈 به این معنا که رهبر فراخوان‌هایی می‌دهد، ولی خودش را ملزم به آن اهداف و تلاش در جهت رسیدن به آنها نمی‌کند. 🌐 مثلاً تشکیلاتی را در نظر بگیرید که رهبر دائم از ثمرات کوهنوردی صحبت می‌کند و خودش هم برنامه کوه برگزار می‌کند، 💢 ولی در این برنامه‌ها حضور نمی‌یابد. در ادبیات اسلامی حرکت و نشاط در یک تشکیلات ناشی از ایمان و پایبندی رهبر تشکیلات به اهداف است؛ 🔅 چون رهبر ایمان به این هدف‌ها دارد، دیگران را به سمت تشکیلات می‌کشاند و این نشان از صدق وعده‌های او در تطابق عملی رفتار با قول او است.

۳➖ارتباط بین هدف و نظم: 🚫 در اینجا هم دو آفت مهم وجود دارد؛ ✖️ اولین آفت: عدم تطابق نظم با اهداف است؛ ⬅️ به این معنا که ما در تشکیلات مشغول سازماندهی و قانون‌گذاری تشکیلات هستیم، غافل از این که این نوع سازماندهی هیچ ارتباطی با اهداف تشکیلات ندارد؛ 🔝مثلاً مسئول واحد گذاشته‌ایم و با ایجاد نظام‌های مختلف دائم او را محدود کرده‌ایم 🔚 در حالی که هدف غایی تشکیلات، رشد همین آدم‌ها بوده است و نظام‌ها و سازو کارهای تشکیلاتی، هدف صوری به حساب می‌آمده است. 🔻افراط در ایجاد نظم و محدود کردن افراد نه تنها آنها را در مسیر رشدشان حرکت نمی‌دهد، 🔺بلکه آنها را از آن مسیر منحرف می‌کند. این یعنی عدم تطابق بین هدف و نظم. ✖️دومین آفت: جابه جایی هدف است؛ چیزی که در علم مدیریت به عنوان مشکلات بوروکراسی مطرح می‌شود، ♨️ جابه‌جایی هدف یعنی خود نظم اولویت پیدا کند و هدف فراموش شود. ⏪ این یک آفت جدی است که رهبر به جای توجه به آدم‌ها سعی می‌کند صرفاً به سازوکارها توجه کند و سازماندهی را قوی‌تر کند. 🔚 او برای این منظور، دائماً آئین‌نامه می‌نویسد و کاغذبازی را بیشتر می‌کند این نشان می‌دهد که نظام‌ها هدف شده‌اند.