💚👥 بعضى در زمان وفات پيغمبر اكرم يك سال بود، شش ماه بود، دو سال بود كه اسلام آورده بودند؛ آن هم هيمنه قدرت نظامى پيغمبر همراه با جاذبه‌هاى اسلام، اينها را به اسلام كشانده بود. همه كه جزو آن مسلمانان عميق دوران اول نبودند. ♨️ براى پاك كردن رسوبات جاهلى از اعماق اين جامعه و مستقيم نگه داشتن خط هدايت اسلامی بعد از ده‌ سال زمان پيغمبر، يك تدبيرى لازم بود. اگر اين تدبير انجام نمى‏‌شد، كار ناتمام بود. 💠 اينكه در آيه مباركه سوره مائده مى‏‌فرمايد: «اليوم اَکملتُ لَکُم دینَکم وَ أَنعَمتُ عَلَیکُم نعمَتی»۱ 💠 تصریح به همين معناست كه اين نعمت ‌ـ ⚜ نعمت اسلام، ⚜نعمت هدايت، ⚜نعمت نشان دادن صراط مستقيم به جامعه بشريت ـ‌ آن‌ وقتى تمام و كامل مى‏‌شد كه نقشه راه، براى بعد از پيغمبر هم معين باشد؛ اين يك امر طبيعى است. ــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱(سوره مبارکه مائده/ آیه ۳«امروز دين شما را براى شما كامل كردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم.»)

🔵 اين كار را پيغمبر در غدير انجام دادند؛ اميرالمؤمنين را كه از لحاظ شخصيت ‌ـ چه شخصيت ايمانى، چه شخصيت اخلاقی، چه شخصيت انقلابى و نظامى، چه شخصيت رفتارى با قشرهاى مختلف افراد ـ‌يك فرد ممتاز و منحصر به‌ فردى بود، منصوب كردند و مردم را به تبعيت از او موظف كردند. 👈 اين هم فكر پيغمبر نبود، اين هدايت الهى بود، دستور الهى بود، نصب الهى بود؛ مثل بقيه سخنان و هدايت‌هاى نبى مكرم كه همه، الهام الهى بود.🔹 ☄ اين دستور صريح پروردگار به پيغمبر اكرم بود، پيغمبر اكرم هم اين دستور را عمل كردند.✔️✔️

❇️ مسئله غدير اين است؛ يعنى نشان‌دهنده جامعیت اسلام و نگاه به آینده و آن چيزی كه در هدايت و زعامت۲ امت اسلامی شرط است. ⁉️ آن چيست؟ همان چيزهايى كه شخصيت اميرالمؤمنين، مظهر آنهاست، يعنى تقوا، تدبر، پايبندى مطلق به دين، ملاحظه غير خدا و غير راه حق را نكردن، بى‏‌پروا در راه خدا حركت كردن، برخوردارى از علم، برخوردارى از عقل و تدبير، برخوردارى از قدرت عزم و اراده. 💪✅🌺 👌اين يك عمل واقعى و درعين‌حال نمادين است. اميرالمؤمنين را با همين خصوصيات نصب كردند، درعين‌حال اين نماد زعامت امت اسلامی در طول عمر اسلام ‌ـ هر چه كه بشود ـ‌ همين عمل است؛ يعنى نماد زعامت و رهبرى اسلامی در طول زمان همين است، همان چيزى كه در انتخاب الهى اميرالمؤمنين تحقق پيدا كرد. غدير، يك چنين حقيقتى است. ـــــــــــــــــــــــــــ ۲(زعم: پیشوایی، ریاست)

🌷فصل امامت 💫 امامت، يعنى همان اوج معناى مطلوب اداره جامعه در مقابل انواع و اقسام مديريت‌هاى جامعه كه از ضعف‌ها و شهوات و نخوت شيوه۱ و فزون‌طلبی انسانی سرچشمه می‌گیرد. 🚩 اسلام شیوه و نسخه امامت را به بشريت ارائه مى‌كند؛ يعنى اينكه يك انسان، ↘️ 💖 هم دلش از فيض هدايت الهى سرشار و لبريز باشد، 🔹 هم معارف دين را بشناسد و بفهمد ‌ـ يعنى راه را درست تشخیص دهد - هم دارای قدرت عملکرد باشد - که 🍃 « یا یحیی خُذ الکتاب بقوة۲»🍃 هم جان و خواست و زندگى شخصى برايش حائز اهميت نباشد؛ اما جان و زندگى و سعادت انسان‌ها براى او همه‌چيز باشد؛ كه اميرالمؤمنين در كمتر از پنج سال حكومت خود، اين را در عمل نشان داد. 🌺✅👌 👌👀 شما مى‌بينيد كه مدت كوتاه كمتر از پنج سال حكومت اميرالمؤمنين، به عنوان يك نمونه و الگو و چيزى كه بشريت آن را هرگز فراموش نخواهد كرد، در طول قرن‌ها همچنان مى‌درخشد و باقى مانده است. 👈 اين نتيجه درس و معنا و تفسير واقعه غدير است.👉 ـــــــــــــــــــــ ۱(نخوت: تکبر، خودبینی) ۲(سوره مبارکه مريم/ آیه ۱۲«گفتيم:اى يحيى! كتاب [خدا] را با جد و جهد بگير.»

☀️ امامت ‌ـ كه در اصل به معنای مطلق پيشوايی است ـ‌ در فرهنگ اسلامی بيشتر بر مصداق خاصی از آن اطلاق می‌گردد و آن، پيشوايی و رهبری در شئون اجتماعی است؛ چه فكری و چه سياسی. 👈 در هرجا از قرآن كه مشتقات واژه امامت ـ مانند امام و ائمه ـ به‌كار رفته، ناظر به همين معنای خاص، يعنی پيشوايی امت است.✔️ 💢 پيشوايی فكری، پيشوايی سياسی و يا هر دو، پس از رحلت پيامبر و انشعاب فكری و سياسی مسلمانان ‌‌كه به چند فرقه شدن پيروان اسلام انجاميد، از آنجا كه نكته اصلی اختلاف را مسئله رهبری سياسی امت تشكيل می‌داده و واژه امامت و امام سرنوشت ويژه‌ای پيدا كرد، بيش از هر معنای ديگری در مفهوم «رهبری سياسی» به کار رفت و کم‌کم معانی ديگر تحت‌الشعاع اين معنی قرار گرفت؛ ☀️👉 ⛔️♨️ 〽️ به‌طوری كه وقتی در قرن دوم هجری مكاتب كلامی اسلام يكی پس از ديگری به‌وجود آمد و گرايش‌های گوناگون اسلامی را به صورت ايدئولوژی‌ها و مكتب‌های مرزبندی‌ شده و مشخص درآورد، يكی از مسائل مهم همه اين مكتب‌ها را مسئله امامت تشكيل می‌داد كه به معنای رهبری سياسی بود. 🔹🔷🔹 👌 در این مسئله، معمولا از شرایط و خصوصیات امام - یعنی حاکم و زمامدار جامعه - سخن می‌رفت و هر گروه را در این‌باره عقیده و سخنی بود.

🔷 در مكتب تشيع نيز ـ كه از نظر پيروانش اصلی‌ترين جريان فكری اسلام است ـ امامت به همين معنا گرفته می‌شد و نظريه آن مكتب درباره امام، بدينگونه خلاصه می‌گشت كه: امام و زمامدار سياسی جامعه اسلامی بايد از سوی خدا معين و به‌وسيله پيامبر معرفی شده باشد،✔️ ⏪ و بايد رهبر فكری و مفسر قرآن و آگاه از همه رموز و دقايق دين باشد، 🔚 و بايد پاك و معصوم و از هر عيب و نقيصه خُلقی و خَلقی و سببی باشد، و بايد از دودمانی پاك و پاك‌دامن تولد يافته باشد، و باید و باید. ❇️ و بدينگونه، امامت كه در عرف مسلمانان قرن اول و دوم به معنای رهبری سياسی بود، در عرف خاص شيعيان، به جز رهبری سياسی، رهبری فكری و اخلاقی را نيز در مفهوم خود فراگرفت. ⚛ هنگامی كه شيعه كسی را به عنوان امام می‌شناخت، نه تنها اداره امور اجتماعی، كه راهنمايی و ارشاد فكری و آموزش دينی و تصفیه و تزكيه اخلاقی را نيز از او انتظار می‌برد؛ ✴️ و اگر اين وظايف از او ساخته نمی‌بود، او را به عنوان «امام به‌حق» نمی‌شناخت و به حسن اداره سياسی قدرت‌نمايی نظامی و سلحشوری و كشورگشايی ـ كه در نظر ديگران، معيارهای بسنده‌ای۱ به شمار می‌آمد، قناعت نمی‌ورزید. ـــــــــــــــ ۱(کافی، شایسته)

🖇 بنابر تلقی شيعه از مفهوم امامت، امام يك جامعه، همان قدرت فائقه‌ای جمعی و منش فردی افراد آن جامعه را توجيه و رهبری می‌كند و در آن واحد، هم آموزگار دين و اخلاق، و هم فرمانروای زندگی و تلاش آنهاست. 🔵 با اين بيان، پيامبر نيز امام است؛ چه آنكه رهبری فكری و سياسی جامعه‌ا‌‌ی که خود شالوده‌ريزی کرده، به‌دست اوست. و پس از پيامبر نيز امت را به امامی نياز هست تا بتواند جانشين ـ خليفه ـ وی و متحمل بار مسؤوليت‌های او ـ و از آن جمله رهبری سياسی ـ باشد. 👌☺️ و شيعه معتقد است كه اين جانشينی، طبق تصريح پيامبر، از آن علی‌بن‌ابی‌طالب و سپس متعلق به امامان معصوم آن خاندان است. (برای تفصیل و استدلال باید رجوع شود به کتب مربوطه) ☣ اين نكته گفتنی است كه آميختگی سه مفهوم $«رهبری سياسی»، $ «آموزش دينی» $ و «تهذيب روحی» در خلافت و حكومت اسلام ـ که امامت و حکومت اسلام را دارای سه جنبه و سه بُعد قرار داده است؛ چنانکه بعضی از متفکران برجسته این زمان به‌درستی بیان کرده‌اند ♻️ ـ ناشی از آن است كه اسلام در اصل، اين سه جنبه را از يكديگر تفكيك نكرده و به عنوان برنامه‌ای از اين سه جهت، بر انسان عرضه شده است.

🔙 پس پيشوايی امت نيز به معنای پيشوايی در اين سه جهت است و شيعه به دليل همين گستردگی معنای امامت است كه عقيده دارد امام بايد از طرف خدا تعيين شود. ✔️👌 ◀️ نتيجه آنكه برخلاف نظرِ سطحی‌نگرِ كسانی كه «امامت» را چيزی در قبال «خلافت» و «حكومت» پنداشته و آن را صرفاً يك منصب معنوی و روحی و فكری شمرده‌اند، امام در فرهنگ تشيع «رهبرامت» است؛ 🔮 هم در امور دنيايی و نظم و نسَقِ زندگی مردم و اداره سياسی و اجتماعی جامعه (رئيس دولت) 💎 و هم در تعليم و ارشاد معنوی و روحی و گره‌گشايی از مشكلات فكری و تبيين ايدئولوژی اسلام (ايدئولوگ).

➖🔸 این مطلب واضح، چندان از ذهن بیشتر معتقدان امامت بیگانه است که ذکر چند نمونه از صدها مدرك قرآنی و حديثی آن، زايد به نظر نمی‌رسد. 📙 در كتاب «الحجه» كافی، حديث مبسوطی از حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضاعلیه‌السلام در شناخت امامت و توصيف امام نقل شده است كه متضمن خصوصیات پُرمعنی و جالبی است؛ از آن جمله درباره امامت: 👌رشتۀ دین، سامان مسلمان، آبادگر جهان، سربلندی مؤمنان،‌‌‌ رتبت۱ پيامبران، ميراث جانشينان، خلافت خداوندگار و جانشينی پيامبر.√ ➖🌺 و درباره امام: افزايش دهنده ِ ثروت عمومی، اجراكننده مقررات و حدود الهی، پاسدار مرزها، امين خدا در ميان خلق، شعله راه خدا، مدافع حريم خدا، به خشم آورنده منافقان، فروزنده‌ای بر جايگاهی بلند، صلادهنده راه خدا، مدافع حریم خدا، به خشم آورنده منافقان، ويرانگر بنيان كافران، عزت‌بخش مؤمنان، ورزيده و كاردان در زمامداری، دانای كار سياست، كمربسته فرمان خدا، خيرخواه بندگان خدا،۳ نگاهبان دين خدا.√ در روايت ديگری از امام صادق صراحتا گفته می‌شود: ✳️ همه امتيازات و نيز همه تعهدات پيامبر را علی و نيز امامان ديگر دارا می‌باشند.۴ 🍃 در روايات ديگری از امام صادق وجوب فرمانبری از «اوصياء» يادآوری شده و سپس توضيح داده شده است كه اوصياء همان كسانی هستند كه قرآن از آنان با تعبير «اولی‌الامر» یاد کرده است. ـــــــــــــــــــــــــــ ۱(رتب: منزلت، مرتبه) ۲(برافروزنده، برپاکننده) ۳(الكافی/ ج۱ / ص۲۰۰) ۴(الکافی/ج۱ /ص۱۹۶ ) ۵(سوره مبارکه مائده/ آیه ۵۹

✔️🔹 صدها روايت پراكنده در باب‌های مختلف از كتاب‌های گوناگون صريحاً مفهوم امام و امامت در فرهنگ شيعی را «زمامداری» و «اداره امور امت مسلمانان» دانسته و امامان اهل‌بيت را صاحبان حقيقی حكومت معرفی كرده است؛ به‌طوری كه برای جستجوگر مُنصف جای تردید باقی نمی‌گذارد كه ادعای امامت از طرف ائمه اهل‌بيت، فراتر از رتبت فكری و معنوی، دقيقاً ادعای حق حكومت نيز هست و دعوت همه‌جاگستر آنان در حقيقت دعوت به مبارزه‌ای سياسی ـ نظامی برای به‌دست آوردن حكومت بوده است. ⭕️ اگر کسی تصور کند که ائمه نه‌گانه و هشت‌گانه از امام سجاد تا امام عسکری فقط به ذکر احکام دين و معارف دين پرداخته و مبارزه سياسی به شکل‌های متناسب با زمان‌شان نداشته‌اند، حتماً «غور»۱ کافی را در زندگی اين بزرگواران نکرده است. 💠 آن‌طوری که از حالات آن بزرگواران به‌وضوح برمی‌آيد و اساسا معنای امامت در اسلام و فلسفه‌ای که شيعه برای امامت قائل است، جز اين راه هم به‌هيچ‌وجه قبول نمی‌کند و سازگار نيست. 🔚🔻 و اگر ما دليل روشنی هم بر مبارزه ائمه نمی‌داشتيم، بايد معتقد بوديم که ما خبر نداريم، به ما نرسيده و آن بزرگواران مبارزه هم کردند. ــــــــــــــــــــــــــ ۱(غور؛ تأمل و تفکر عمیق)

➖🔸 و نمی‌شود ما معنای امامت را آن‌چنانکه در فرهنگ اسلام ‌ـ ‌نه فقط در فرهنگ تشيع ‌ـ‌ وجود دارد بدانيم و به آن معتقد باشيم و درعين‌حال قبول کنيم که مثال صدوپنجاه سال و يا بيشتر، ائمه‌عليهم‌السلام در خانه‌ها نشسته‌اند و دست روی دست گذاشته‌اند و فقط دل را به اين خوش کرده‌اند که احکام قرآن و معارف اسلامی را بيان کنند و مبارزه سياسی نداشته‌اند، چنين چيزی‌ به‌هيچ‌وجه درست نيست. 🔷 البته وقتی می‌گوييم ائمه مبارزه می‌کردند، بايد اين را بدانيم که مبارزه در هر زمانی به شکل خاصی است. 🖌🗞 گاهی مبارزه با کار فرهنگی، علمی، سياسی، تشکيل و تحزب و ايجاد سازماندهی ⚔🛡 و گاهی با کارهای خونين، فعاليتهای جنگی و نبرد آشکار است و هر زمان مبارزه به‌نحوی است. ♨️ ممکن است بعضی اِشکال کنند که ائمه‌‌عليهم‌السلام چطور برای قبضه کردن حکومت مبارزه می‌کردند، درحاليکه با علم الهی خودشان می‌دانستند که به حکومت نخواهند رسيد.

🌸 قرار روزانه 💬 قرائت دعای "عهــــد" 🍃تنها مسیر آرامش 🔸 @Organizational_Work

💡زندگی ائمه‌عليهم‌السلام نشان داد که اينها نتوانستند به حکومت دست پيدا کنند و جامعه و نظام اسلامی را آن‌طور که ميل و وظيفه‌شان بود، تشکيل دهند. 💎 🔜🚫⛔️ ⁉️ اما چطور ائمه‌عليهم‌السلام با بيان اينکه اين را می‌دانستند و به الهام الهی از آن آگاه بودند، اين کار را انجام دادند؟ ☝️ در جواب اين فکر بايد بگوييم، 🔸دانستن اينکه به هدف نخواهند رسيد، مانع از انجام وظيفه نمی‌شود.✔️ 🔮 شما در زندگی پيغمبر نگاه کنيد. پيغمبر اکرم می‌دانستند که در جنگ احد شکست خواهند خورد. می‌دانستند، آنهايی را که در شکاف کوه نشانده‌اند، نخواهند نشست و به طمع غنيمت پايين خواهند آمد.🔻 🔆 پيغمبر آن روزی که به طائف رفت تا بنی‌سقيف را هدايت کند و از شر مکيها به طائفيها پناه برد، ميدانست که طائفيها با پاره‌سنگ از او استقبال می‌کنند. اينقدر سنگ به او می‌زنند که ساق مبارکش خونی می‌شود و مجبور می‌شود برگردد.😔 👌 ائمه‌عليهم‌السلام همه اينها را می‌دانستند. 🔹✔️✔️

🥀 اميرالمؤمنين می‌دانست که در بيست‌و‌يکم ماه رمضان به شهادت خواهد رسيد، اما درعين‌حال اندکی قبل از ماه رمضان، اردوگاه وسيعی در بيرون کوفه درست کرد برای اينکه به ادامه جنگ با معاويه بپردازد. ⬅️ اگر دانستن اميرالمؤمنين موجب می‌شود که او بر طبق روال عادی و معمولی عمل نکند، چرا اين اردوگاه را درست کرد، چرا اين لشکرکشی را کرد؟ ⁉️ مردم را برد بيرون کوفه و منتظر نگه داشت، چرا؟ چه فايده‌ای داشت؟ ‡ اينکه ائمه‌عليهم‌السلام می‌دانستند که به حکومت نمی‌رسند نبايد موجب آن بشود که تلاش خودشان را نکنند.

☄ بايد تلاش و مبارزه بکنند و مثل کسی که نمی‌داند و اطلاع ندارد چه پيش خواهد آمد، تمام کارهای کسی را که نمی‌داند چه پيش خواهد آمد بايد انجام بدهند. 🔄 چهار دوره جریان امامت جریان: امامت، از نخستین روز پس از رحلت پیامبر ـ ماه صفر سال یازده هجری ـ پدید آمد و تا سال وفات امام حسن عسکری ـ ماه ربیع‌الاول سال دویست‌وشصت هجری ـ در میان جامعه مسلمانان ادامه یافت. 🔙 در اين مدت، امامت به‌ طور تقريبي چهار دوره را گذرانيد و هر دوره با ويژگی‌هايی از لحاظ موضع‌گيری امامان در برابر قدرتهای مسلط سياسی.💢 ← دوره اول، دوره سكوت يا همكاری امام با اين قدرتهاست. جامعه نوپا و جديدالولاده اسلامی با وجود دشمنان قدرتمند و ضربت‌خورده خارجی، و با وجود عناصر تازه مسلمان و‌‌ درست جانيفتاده داخلی، به هیچ‌وجه تاب دودستگی و اختلاف صفوف را ندارد. 🔶🔻🔻🔶

☣ كمترين رخنه‌ای در پيكر استوار اين جامعه می‌تواند همچون تهديدی نسبت به اصل و اساس آن باشد. ⏪ از طرفی زاويه انحراف واقعيت از حقيقت، آن‌چنان فاحش نيست كه برای كسی همچون اميرالمؤمنين‌ـ ‌كه خود دلسوزترين و متعهدترين انسان نسبت به مكتب و جامعه اسلامی است ‌ـ‌ قابل تحمل نباشد و شايد به همين جهات، که از پیش در آینه بینش پیامبر اکرم منعکس بود، پيامبر به اين شاگرد برگزيده خود فرمان داده بود كه در برابر چنين حوادثی صبر و تحمل پيشه سازد. ☀️💪🔛♨️ 🏴اين دوره، سراسر بیست‌وپنج سال ميانه رحلت پيامبر اكرم‌ـ‌ سال یازده هجری ‌ـ‌ و آغاز خلافت اميرالمؤمنين‌ـ سال سی‌وپنج ـ‌ را در بر می‌گيرد.🚩 ✍ آن حضرت در نامه‌ای خطاب به مصريان، وضع خود را در آغاز فَترت۱، اينگونه تشريح می‌كند: 🌸«فَامسکتُ یَدی حتی رایتُ راجعة الناس قَد رَجعت عَن الاسلام یَدعون إلی مَحق دین محمدٍ صلی‌الله علیه‌وآله- فَخشیتُ إن لَم اَنصُراسلام وَ اَهلهُ اَن اَری فیه ثَلماً اَو هَدماً تَکون المُصیبَة بِه عَلی اَعظَمَ مِن فَوتِ وَلایَتکم فَنَضهتُ فی تلکَ الاحداث»؛ 🌸 🔖 نخست از همه جريان‌ها كناره گرفتم تاریخی آنكه ديدم گروه‌هايی، از اسلام رجعت كرده و به نابودی اسلام دعوت می‌كنند. ــــــــــــــــــــــــــ ۱( فترت: زمان بین دو مرحله)

🚨 بيم آن بود كه اگر اسلام و مسلمانان را ياری نكنم، در اسلام رخنه يا ويرانی‌ای پديد آيد كه خسارات آن عظيم‌تر باشد از موضوع از دست دادن خلافت، اين بود كه به‌پاخاستم و كمر بستم۲. 💫 زندگی بیست‌وپنج ساله علی‌علیه‌السلام در اين دوره، حاكی از دخالت فعال و كمک و حمايتی است كه از روی كمال دلسوزی نسبت به اسلام و جامعه مسلمانان انجام می‌گرفته است. 🖇 پاسخ‌ها و راهنمايی‌های آن حضرت به خلفای زمان درباره مسائل سياسی و نظامی و اجتماعی و غيره، 📙 در نهج‌البلاغه و ديگر كتب حديث و تاريخ نقل شده و شاهد ترديدناپذيری است بر اين شيوه در زندگی امام. 💠 دوره دوم، دوره به قدرت رسيدن امام است. 👌 اين دوره، همان چهار سال و نه ماه خلافت و چند ماه خلافت حسن‌بن‌علی است كه با همه كوتاهی و با وجود ملالت‌ها و دردسرهای فراوانی كه از يک حكومت انقلابی غيرقابل تفكيك است، درخشنده‌ترين سال‌های حکومت اسلامی به شمار می‌رود. ✅🎋⭐️ ــــــــــــــــــــــــــ ۲(نهج‌البلاغه/ نامه۶۲)

🌸 قرار روزانه 💬 قرائت دعای "عهــــد" 🍃تنها مسیر آرامش 🔸 @Organizational_Work