#پاسخ_به_سوالات_و_شبهات 1420 #صفات_و_اسماء_الهی_در_قرآن #شفاعت_در_قرآن پرسش: شفاعت در قرآن چگونه است؟ پاسخ: شفاعت دو گونه است: ۱. شفاعت باطل: شفاعت باطل یا به این معناست که موجودی مانند انسان در اراده خدا نفوذ کند و خدای متعال را وادار سازد که گنهکاری را ببخشد و او را از دوزخ نجات دهد و به بهشت ببرد و یا به این معنا که آن موجود به صورت مستقل و بدون اذن خدا گنهکاری را که مثلاً از خویشان یا هم‌کیشان اوست شفاعت کند و او را بدون اینکه خدا بداند یا اذن بدهد با خود به بهشت ببرد. چنین شفاعتی در قیامت وجود ندارد و در آیاتی که وجود شفاعت در قیامت نفی شده، منظور اینگونه شفاعت است، مانند: يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ أَنفِقُوا۟ مِمَّا رَزَقْنَٰكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِیَ يَوْمٌ لاَّ بَيْعٌ فِيهِ وَ لاَ خُلَّةٌ وَ لاَ شَفَٰعَةٌ (بقره ۲۵۴) ۲. شفاعت حقّ: شفاعت حق به این معناست که خدای متعال به سبب رحمت گسترده‌ای که دارد برای گنهکارانی که دارای ایمان و عقیده صحیح باشند، راه نجاتی قرار داده و به اولیای خودش مانند پیامبران و امامان(ع) اذن داده که آن گنهکاران را شفاعت کنند تا خدا با شفاعت آنان از گنهکاران بگذرد و به آنان اجازه دهد وارد بهشت شوند. پس منشأ اصلی شفاعت حق، خود خدای سبحان است و شفاعت از جمله برنامه‌هایی است که حضرت حقّ آن را قرار داده و به مقربان درگاهش اذن میدهد که گنهکاران را شفاعت کنند. چنین شفاعتی در قیامت واقع میشود و آیات و روایات بسیاری بر درستی و وقوع آن در قیامت دلالت دارند، مانند: يَوْمَئِذٍ لاَّ تَنفَعُ ٱلشَّفَٰعَةُ إِلاَّ مَنْ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحْمَٰنُ وَ رَضِیَ لَهُۥ قَوْلاً (طه ۱۰۹) همچنین آیه ۲۸ سوره انبیاء که درباره شفاعت فرشتگان از گنهکاران است: وَ لاَ يَشْفَعُونَ إِلاَّ لِمَنِ ٱرْتَضَیٰ تعبیر "لمن ارتضی" بیانگر این مطلب است که فرشتگان تنها از گنهکارانی شفاعت میکنند که دارای دین صحیح باشند. کانال قرآن و امام حسین علیه السلام http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin