هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 238 - مواظبت کنید بر نمازها و نماز میانه و بپای ایستید برای خدا فروت
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
بر نمازها، به‌ويژه بر نماز ميانه، مواظبت كنيد كه مبادا از شما فوت شود يا آداب و شرايط آن رعايت نشود، و فرمان‌هاى خدا را از روى خضوع و با اخلاص انجام دهيد. (238)
پس اگر بيم آن داريد كه نتوانيد همه آداب و شرايط نماز را رعايت كنيد، پياده يا سواره، در حال توقف يا حركت نماز بگزاريد، ولى هنگامى كه ايمن شديد، با برپا داشتن نماز، خدا را ياد كنيد آن‌گونه كه نماز و ساير احكامى را كه نمى‌دانستيد به شما آموخت. (239)
و كسانى از شما كه در آستانه مرگ قرار مى‌گيرند و همسرانى برجاى مى‌گذارند، بايد براى همسرانشان وصيت كنند كه تا يك سال پس از مرگشان آنان را از اموالى كه برجاى مى‌گذارند بهره‌مند سازند، و از خانه‌اى كه در آن سكونت دارند بيرونشان نكنند، ولى اگر خود بيرون رفتند، بر شما (خويشاوندان شوهر) در آنچه آنها درباره خود به‌طور پسنديده انجام مى‌دهند گناهى نيست، و خدا مقتدرى حكيم است. (240)
براى همه زنانى كه طلاق داده مى‌شوند، كالايى درخور و شايسته مقرّر گرديده‌است. اين بر عهده شوهران تقواپيشه ثابت شده‌است. (241)
خداوند آيات خود را اين‌گونه براى شما بيان مىكند، باشد كه به خرد دريابيد. (242)
آيا از داستان كسانى كه هزاران نفر بودند و از بيم مرگ از خانه‌هايشان بيرون رفتند آگاه نشده‌اى كه خدا به آنان گفت: بميريد؛ سپس آنان را زنده كرد؟ به راستى كه خدا داراى بخشش است و از فضل خود به آن مردم حيات دوباره بخشيد، ولى بيشتر مردم سپاس‌گزار نعمت‌هاى خدا نيستند. (243)
حيات و نيكبختى شما مؤمنان در جهاد است، پس در راه خدا پيكار كنيد و بدانيد كه خدا سخنان شما را مى‌شنود و از راز دلها خبر دارد. (244)
كيست آن‌كس كه با پرداخت هزينه جهاد وامى نيكو به خدا دهد؟ هركس چنين كند، خدا آن را براى او چندين برابر مىكند، و خداست كه از اموال شما مى‌كاهد، و هموست كه آن را گسترش مىدهد و بر آن مى‌افزايد، و شما به سوى او بازگردانده مى‌شويد تا پاداش وامى را كه به او داده‌ايد دريافت كنيد. (245)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 246 - آیا ننگری بدان گروه از بنی‌اسرائیل پس از موسی هنگامی که گفتند
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
آيا از داستان آن سران بنى اسرائيل كه پس از موسى بودند آگاه نشده‌اى آنگاه كه به پيامبرى از خودشان گفتند: براى ما فرمانروايى بگمار، كه اگر ما فرمانروايى داشته باشيم تحت فرمان او در راه خدا مى‌جنگيم. گفت: اگر پيكار در راه خدا بر شما مقرّر شود، آيا تصور مى‌كنيد كه پيكار نكنيد؟ گفتند: ما را چه دليلى است كه در راه خدا پيكار نكنيم، در حالىكه بر اثر سلطه دشمن از بهره‌مندى از شهرها و پسرانمان بازداشته شده‌ايم؟ ولى هنگامى كه جنگ در راه خدا بر آنان نوشته شد، جز اندكى از آنان همه روى برتافتند و ستمكار شدند، و خدا به ستمكاران داناست. (246)
و پيامبرشان به آنان گفت: خداوند طالوت را براى شما به فرمانروايى برانگيخته‌است. گفتند: چگونه او را بر ما فرمانروايى باشد؟ در حالى كه ما به فرمانروايى از او سزاوارتريم، زيرا حكومت بر بنى اسرائيل در اختيار نياكان ما بوده‌است. علاوه بر اين او از گشايش مالى برخوردار نيست. پيامبرشان گفت: به يقين خدا او را برگزيده و بر شما برترى داده، و او را در دانش اداره امور و نيروى بدنى فزونى بخشيده‌است، و خدا فرمانروايى خود را به هر كه بخواهد عطا مىكند، و خدا داراى بخششى گسترده است و مىداند چه كسى درخور بخشش است. (247)
پيامبرشان به آنان گفت: نشانه الهى بودن فرمانروايى او اين است كه آن صندوق معهود- كه فرشتگان آن را حمل مى‌كنند- به سوى شما خواهد آمد؛ صندوقى كه در آن آرامشى است از جانب پروردگارتان و يادگارى از آنچه موسى و هارون و خاندانشان بر جاى نهاده‌اند. اگر مؤمن باشيد، قطعا در آمدن آن صندوق، براى شما نشانه‌اى بر درستى فرمانروايى اوست. (248)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 249 - و هنگامی که سان داد و براند طالوت سپاه را گفت هرآینه خداوند اس
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و هنگامى كه طالوت با سپاهيان خود از شهر فاصله گرفت، گفت: خداوند شما را به وسيله نهرى خواهد آزمود. هركس از آن بياشامد از سپاهيان من نيست، و هركس از آن نچشد از سپاهيان من است، مگر كسى كه مشتى آب به دست خود برگيرد و بنوشد، كه من او را از سپاهيان جدا نمى‌كنم، هرچند او را از خود نمى‌دانم. پس وقتى به آن نهر رسيدند، جز اندكى از ايشان از آن آشاميدند. و هنگامى كه طالوت و كسانى كه ايمان داشتند و با او بودند، از نهر آب گذشتند، گفتند: ما امروز در برابر جالوت و لشكريانش تاب و توانى نداريم. و آنان كه بر اين باور بودند كه به ديدار خدا خواهند رفت، در پاسخ گفتند: چه بسيار گروهى اندك كه به اذن خدا بر گروهى بسيار پيروز شده‌اند، و خدا با صبرپيشگان است. (249)
و چون با جالوت و سپاهيان او روبه‌رو شدند، گفتند: پروردگارا، بر ما صبرى فراوان فروريز، و گام‌هايمان را استوار دار، و ما را بر اين مردم كفرپيشه پيروز گردان. (250)
پس به اذن خدا آنان را شكست دادند و داود جالوت را كشت و خداوند به او فرمانروايى و حكمت (دانش معارف و احكام دين) داد، و از آنچه مى‌خواست به او آموخت. و اگر خدا غريزه دفاع را در انسانها ننهاده بود و به اين وسيله تجاوز برخى از مردم را با برخى ديگر دفع نكرده بود سراسر روى زمين را تباهى فراگرفته بود، ولى خدا صاحب تفضّل است و جهانيان را از فضل خود بهره‌مند مى‌سازد. (251)
اين‌ها آيات خداست كه ما آنها را به حق بر تو تلاوت مى‌كنيم، و به راستى كه تو از فرستادگانى. (252)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 253 - اینک پیمبران برتری دادیم بعضیشان را بر بعضی از آنان است آنکه س
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
اينان همان پيامبران بلندمرتبه‌اى هستند كه برخى‌شان را بر برخى ديگر برترى داديم. از ميان آنان كسى است كه خدا با او سخن گفت و برخى از آنها را به چندين درجه بالا برد، و به عيسى پسر مريم معجزاتى روشن و روشن‌گر داديم و او را به وسيله «روح القدس» تأييد نموديم. و اگر خدا مى‌خواست، كسانىكه پس از آنان بودند، بعد از آنكه دلايلى روشن برايشان آمد، به جنگ با يكديگر برنمى‌خاستند، ولى خود اختلاف كردند؛ از ميان آنان كسانى ايمان آوردند و كسانى كافر شدند. و اگر خدا مى‌خواست، با وجود اختلافاتى كه ميانشان وجود داشت، با يكديگر نمى‌جنگيدند، ولى خدا آنچه را بخواهد انجام مىدهد، و او خواسته است كه امور جهان براساس علل و اسباب جارى پديد آيد. (253)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از آنچه به شما ارزانى داشته‌ايم انفاق كنيد، پيش از آنكه روزى بيايد كه در آن نه داد و ستدى هست و نه دوستى و نه شفاعتى. و كسانى كه با ترك انفاق به كفر روى مى‌آورند سخت ستمكارند. (254)
تنها خدا- كه هيچ معبودى جز او شايسته پرستش نيست- زنده و برپادارنده هستى است؛ نه خوابى سبك او را فرا مىگيرد و نه خوابى سنگين كه از اداره امور جهان بازماند. آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است از آن اوست و اسباب و علل همه از او فرمان مى‌گيرند. كيست آنكه جز به اذن او نزد وى شفاعت كند؟ و انجام كارى را سبب شود آنچه را كه پيش روى شفاعتگران است و از آن آگاهند و آنچه را كه در پى دارند و از آنان نهان است، همه را مىداند؛ و آنها به چيزى از دانش او- جز آنچه برايشان خواسته است- احاطه ندارند. قلمرو فرمانروايى‌اش آسمان‌ها و زمين را فراگرفته است، و نگهدارى آن دو بر او دشوار نيست، و اوست بلندمرتبه و بزرگ. (255)
در گرايش مردم به دين اجبارى نيست، زيرا راه درست به خوبى از راه نادرست مشخص شده‌است. پس هركس به طاغوت‌ها كافر شود و به خدا ايمان بياورد، قطعا به استوارترين دستاويز كه براى آن گسستنى نيست چنگ زده‌است، و خدا شنونده گفتار مردم و آگاه از كفر و ايمان آن‌هاست. (256)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 257 - خدا دوست آنان است که ایمان آوردند برون آردشان از تاریکیها بسوی
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
خداوند سرپرست كسانى است كه ايمان آورده‌‌اند. آنان را از تاريكى‌ها بيرون مى‌برد و به سوى روشنايى (شناخت معارف و اطاعت از خدا) هدايت مىكند. و كسانى كه كفر ورزيده‌اند، سرپرستانشان طاغوت‌هايند كه آنان را از نور (فطرت خداشناسى) به درمى‌برند و به تاريكى‌هاى شرك و كفر و عصيان مى‌كشانند. اينان همدم آتشند و در آن جاودانه‌اند. (257)
آيا به داستان كسىكه چون خدا به او سلطنت داده بود با ابراهيم درباره پروردگارش به محاجّه برخاست، نظر نينداخته‌اى؟ آنگاه كه ابراهيم به او گفت: پروردگار من كسى است كه حيات مى‌بخشد و مى‌ميراند. او گفت: منم كه حيات مى‌بخشم و مى‌ميرانم؛ پس من پروردگار تو و پروردگار اين جهانم. ابراهيم گفت: خداست كه خورشيد را از مشرق برمى‌آورد، تو آن را از مغرب برآور. پس آنكسى كه كفر ورزيده بود درمانده و مبهوت شد. و خدا مردم ستمكار را هدايت نمى‌كند. (258)
يا مانند داستان كسى كه بر ديارى گذر كرد در حالىكه ديوارهاى آن بر بام‌هايش فروريخته و يك‌سره ويران شده بود. گفت: چگونه خداوند مردم اين سرزمين را پس از مرگشان زنده مىكند؟ پس خداوند او را به مدّت صد سال ميراند، آنگاه زنده‌اش كرد و به او گفت: چه مدت در اين‌جا مانده‌اى؟ گفت: يك روز يا پاره‌اى از روز درنگ كرده‌ام. فرمود: نه، بلكه صد سال درنگ كرده‌اى. به خوراك و نوشيدنى خود بنگر كه در اين مدت دگرگون نشده‌است؛ و گمان مكن كه چون دگرگون نشده‌اى، اين مدت طولانى بر تو نگذشته‌است؛ به الاغ خود بنگر كه به استخوان‌هايى چند تبديل شده‌است. ما تو را ميرانديم و پس از گذشت صد سال به تو حيات بخشيديم تا آنچه بايد تحقق يابد و تا تو را براى مردم نشانه‌اى [بر روز رستاخيز] قرار دهيم. اكنون به استخوان‌هاى الاغت بنگر كه چگونه آنها را رشد مى‌دهيم و فراز مى‌آوريم سپس بر آنها گوشت مى‌پوشانيم. پس هنگامى كه امر زنده شدن مردگان بر او آشكار شد، گفت: مى‌دانم كه خدا بر انجام هركارى تواناست. (259)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 260 - و هنگامی که گفت ابراهیم پروردگارا بنمایانم چگونه زنده کنی مردگ
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و ياد كن هنگامى را كه ابراهيم گفت: پروردگارا، به من بنماى كه چگونه مردگان را زنده مى‌كنى؟ فرمود: آيا علاوه بر ندانستن چگونگى آن، ايمان نيز نياورده‌اى؟ گفت: چرا، ولى پرسيدم تا دلم آرام گيرد. فرمود: چهار پرنده از اين پرندگان را بگير، سپس آنها را در حالىكه با خود مأنوس ساخته‌اى بكش و قطعه‌قطعه كن، آنگاه بر هر كوهى بخشى از آنها را قرار ده، سپس آنها را فراخوان كه شتابان به سوى تو مى‌آيند، و بدان كه خداوند مقتدرى است كه هيچ‌چيز از او پنهان نيست و حكيمى است كه همه كارهايش براساس حكمت است. (260)
حكايت كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى‌كنند همچون حكايت دانه‌اى است كه هفت خوشه بروياند كه در هر خوشه‌اى صد دانه باشد. و خداوند براى هر كه بخواهد آن را دو چندان مىكند، و خداوند را بخششى گسترده است و مىداند چهكسى درخور بخشش است. (261)
كسانىكه اموال خود را در راه خدا انفاق مى‌كنند، سپس در پى انفاق خود نه كم‌ترين منّتى مى‌گذارند و نه اندك آزارى مى‌رسانند، پاداش خود را نزد پروردگارشان خواهند داشت، و نه ترسى آنان را فرو مىگيرد و نه اندوهگين مى‌شوند. (262)
با تهيدستان سخنى نيكو گفتن و از خطاى آنان درگذشتن، بهتر از صدقه‌اى است كه آزارى در پى آن باشد. شما نيز خود را به اخلاق الهى متصف كنيد، چرا كه خداوند بى‌نياز است و هرگز بخشش خود را بزرگ نمى‌شمرد تا بدين وسيله به كسى آزارى برساند، و بردبار است و در كيفر خطاكاران شتاب نمى‌كند. (263)
اى كسانىكه ايمان آورده‌ايد، صدقه‌هاى خود را با منّت نهادن و آزار رساندن تباه نكنيد، همچون كسىكه مال خود را براى نشان دادن به مردم، انفاق مىكند و خدا را در فراخوانى به انفاق باور نمى‌كند و به سراى آخرت كه روز پاداش و جزاست ايمان ندارد. پس حكايت او همچون حكايت صخره‌اى است صاف كه بر آن خاكى بوده و بارانى تند به آن رسيده و خاك را شسته و آن را به صورت سنگى صاف بر جاى گذاشته‌است. آرى همان‌گونه كه كشاورز از اين خاك و باران محصولى به دست نمى‌آورد، رياكاران نيز نمى‌توانند به اندكى از آنچه فراهم كرده‌اند دست بيابند، و خداوند مردم كفرپيشه را هدايت نمى‌كند. (264)