#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران آيا به كسانى كه از كتاب آسمانى اندك‌بهره‌اى به آنان داده شده‌است ننگريسته‌اى؟ آنان به كتاب خدا فراخوانده مى‌شوند تا ميانشان حكم كند، سپس گروهى از آنان پشت مى‌كنند در حالى كه روي‌گردانند. (23) اين روي‌گردانى بدان سبب است كه گفتند: آتش دوزخ جز روزهايى اندك به ما نمى‌رسد [هرچند گناهانمان بسيار باشد]، و همين سخن دروغ كه آن را ساخته و به خود تلقين كرده تا باورش نموده‌اند، آنان را در دينشان فريفته است. (24) پس چگونه خواهد بود حالشان هنگامى كه آنان را براى روز قيامت كه هيچ ترديدى در آن نيست گرد آوريم و به هر كسى آن‌چه فراهم آورده است بىكم و كاست داده شود؟ و بر آنان ستم نمى‌رود. (25) بگو: خداوندا، اى كسى كه فرمانروايى ملك توست، به هر كه خواهى فرمانروايى مى‌بخشى و از هر كه خواهى فرمانروايى باز مىستانى. هر كه را خواهى ارجمند مى‌دارى و هر كه را خواهى خوار مى‌سازى، زيرا نيكى‌ها همه به دست توست، چرا كه تو بر هر كارى توانايى. (26) پيوسته با كاستن از ساعات روز، و افزودن آن بر شب، شب را در روز فرو مى‌برى و با كاستن از ساعات شب و افزودنش بر روز، روز را در شب فرو مى‌برى. زنده را از مرده و مرده را از زنده پديد مى‌آورى و هر كه را خواهى، بدون درخواست عوض از او روزى فراوان مى‌دهى. (27) مؤمنان نبايد كافران را به جاى مؤمنان دوست و ياور گيرند؛ و هر كس چنين كند، در هيچ حال از حزب خدا نيست، مگر اين‌كه به راستى از آنان بترسيد. طرح دوستى با كافران، كيفر حتمى خدا را در پى دارد؛ ازاين‌رو خدا شما را از كيفر خود مى‌ترساند، و بازگشت همگان به سوى اوست. (28) بگو: اگر آن‌چه را كه در سينه‌هايتان است نهان داريد يا آشكارش سازيد خدا آن را مى‌داند و از آن‌چه در آسمان‌ها و از آن‌چه در زمين است خبر دارد، و خدا بر هر كارى تواناست. (29)

صفحه‌ی ۰۵۴ جزء #۰۳ #سوره‌_مبارکه_آل‌عمران

تلاوت تدویر استاد منشاوی ص۰۵۴

تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۰۵۴

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران اى پيامبر، ياد كن روزى را كه هر كس هر كار نيكى كرده است، هرچند اندك باشد، آن را در برابر خود حاضر شده مى‌يابد، و هركار بدى كرده نيز چنين است، و آرزو مى‌كند كه ميان او و كار ناپسندش زمانى دراز فاصله بود. خدا شما را از كيفر خود بيم مى‌دهد و بر حذر مى‌دارد، چرا كه او به بندگان خود رئوف است. (30) بگو: اگر خدا را دوست داريد، از من پيروى كنيد و به آيينى كه از جانب او آورده‌ام پاى‌بند باشيد؛ در آن صورت خدا نيز شما را دوست مى‌دارد و گناهانتان را بر شما مى‌بخشايد، و خداوند بسيار آمرزنده و مهربان است. (31) بگو: خدا و پيامبر را اطاعت كنيد؛ پس اگر روى برتافتند، به كفر گرايش يافته‌اند، و بدانند كه خداوند كافران را دوست نمى‌دارد. (32) به يقين خدا آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را برگزيد و بر جهانيان برترى بخشيد. (33) او نسلى را برترى داد كه در فضايل و خصلت‌هاى پسنديده مانند يكديگرند، و خدا شنونده سخنان و آگاه از راز دل‌هاست و مى‌داند چه كسانى درخور اين موهبت‌اند. (34) آن‌گاه كه همسر عمران گفت: پروردگارا، من فرزندى را كه در شكم خود دارم براى تو نذر كردم كه او را در راه خدمت به تو آزاد بگذارم، پس او را با رضايت از من بپذير كه تو شنونده درخواست‌ها و دانا به راز دل‌هايى. (35) پس چون فرزند خود را بزاد و دريافت كه او دختر است، از روى حسرت گفت: پروردگارا، من آن را دختر زاييده‌ام. و خدا بهتر مى‌دانست كه او چه زاييده است، و پسرى كه او براى خدمت در راه ما مى‌خواست مانند اين دختر نبود. آن‌گاه همسر عمران گفت: من او را مريم نام نهادم و او را براى خدمت در اختيار تو نهادم و او و نسلش را از شرّ شيطان رانده شده به تو پناه مى‌دهم. (36) پس پروردگارش او را به طرزى نيكو پذيرفت و او را به‌طور پسنديده‌اى رشد داد، و سرپرستى وى را بر عهده زكريّا نهاد. هرگاه زكريّا در محراب عبادت بر مريم وارد مى‌شد، نزد او رزقى مى‌يافت كه در آن فصل انتظارش نمى‌رفت. گفت: اى مريم، اين از كجا براى تو آمده است؟ مريم گفت: اين از جانب خداست. خدا به هر كه بخواهد روزى مى‌دهد، بى آن‌که آن را براى او به شمار آورد و عوضى از او درخواست كند. (37)

صفحه‌ی ۰۵۵ جزء #۰۳ #سوره‌_مبارکه_آل‌عمران

تلاوت تدویر استاد منشاوی ص۰۵۵

تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۰۵۵

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران آن‌جا كه زكريّا عنايت خاص خدا به مريم را ديد، پروردگارش را خواند؛ گفت: پروردگارا، از جانب خود فرزندى پاك به من عطا كن كه تو دعاى بندگانت را مى‌شنوى و آن را اجابت مى‌كنى. (38) پس در حالى‌كه ايستاده بود و در محراب نماز مى‌گزارد، فرشتگان او را ندا دادند كه خدا تو را به فرزندى كه نامش را يحيى نهاده است مژده مى‌دهد. او كلمه خدا (مسيح) را تصديق مى‌كند و در ميان قومش ارجمند و از زنان خويشتن‌دار و پيامبرى از شايستگان است. (39) زكريا گفت: پروردگارا، چگونه مرا پسرى باشد در حالى‌كه مرا سال‌خوردگى فرارسيده و همسرم نازاست؟ فرشته در پاسخ گفت: حقيقت همان است كه به تو نويد داده شد. خدا هركارى كه بخواهد انجام مى‌دهد. (40) گفت: پروردگارا، نشانه‌اى براى من قرار ده تا بدانم كه آن‌چه دريافت كرده‌ام از جانب توست. خدا فرمود: نشانه تو اين است كه سه روز با مردم جز به اشاره سخن نتوانى گفت؛ و پروردگارت را بسيار ياد كن و عصرگاهان و بامدادان او را تسبيح گوى. (41) اى پيامبر، و ياد كن زمانى را كه فرشتگان گفتند: اى مريم، خدا تو را براى عبادت خويش برگزيده و تو را پاك ساخته و از گناهان مصون داشته و بر زنان جهانيان برترى داده است. (42) اى مريم، فروتنانه بر اطاعت از پروردگار خود پايدار باش و سجده كن و با ركوع‌كنندگان ركوع نماى. (43) اى پيامبر، اين از خبرهاى غيبى است كه آن را به تو وحى مى‌كنيم، زيرا تو هنگامى كه آنان تيرهاى قرعه خود را مى‌افكندند تا كدام يك سرپرستى مريم را بر عهده گيرد نزدشان نبودى، و نيز هنگامى كه در اين‌باره به كشمكش پرداختند نزدشان حضور نداشتى. (44) اى پيامبر، ياد كن زمانى را كه فرشتگان گفتند: اى مريم، خدا تو را به كلمه‌اى از جانب خود كه نامش مسيح، عيسى پسر مريم است، بشارت مى‌دهد، در حالى‌كه او هم در دنيا و هم در آخرت پذيرفته شده و نزد خدا از مقربان است. (45)

صفحه‌ی ۰۵۶ جزء #۰۳ #سوره‌_مبارکه_آل‌عمران

تلاوت تدویر استاد منشاوی ص۰۵۶

تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۰۵۶

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران و هنگامى كه او نوزادى در گهواره است و آن‌گاه كه ميانسال است با مردم سخن خواهد گفت و از زمره شايستگان است. (46) مريم گفت: پروردگارا، چگونه مرا فرزندى باشد در حالى‌كه هيچ بشرى مرا لمس نكرده است؟ فرشته گفت: حقيقت همان است كه به تو نويد دادم. خدا هرچه بخواهد مى‌آفريند؛ بدين‌صورت كه چون كارى را مقرّر كند، فقط به آن مى‌گويد: باش، و آن چيز موجود مىشود. (47) و خدا به او كتاب آسمانى و حكمت و تورات و انجيل مى‌آموزد. (48) و پيامبرى است كه به سوى بنى اسرائيل فرستاده خواهد شد با اين سخن كه من با نشانه‌اى از جانب پروردگارتان [كه رسالت مرا تأييد مى‌كند] نزد شما آمده‌ام. من از گل براى شما چيزى همانند شكل پرندگان مى‌سازم و در آنها مى‌دمم پس به اذن خدا پرندگانى مى‌شوند، و كور مادرزاد و كسى را كه دچار پيسى است، بهبودى مى‌بخشم، و به اذن خدا مردگان را زنده مى‌كنم، و شما را از آن‌چه خواهيد خورد و از آن‌چه در خانه‌هايتان ذخيره مى‌كنيد خبر مى‌دهم. قطعا در اين‌ها براى شما اگر مؤمن باشيد نشانه‌اى است. (49) و كتاب آسمانى تورات را كه پيشاورى من است تصديق مى‌كنم، و آمده‌ام تا بخشى از آن‌چه را كه بر شما حرام شده بود، برايتان حلال كنم، و با نشانه‌اى از جانب پروردگارتان نزد شما آمده‌ام. پس از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد. (50) به يقين، خداوند پروردگار من و پروردگار شماست، پس او را بپرستيد. اين راهى راست و درست است. (51) فرزند مريم متولد شد و به رسالت مبعوث گشت ولى بنى اسرائيل با او مخالفت كردند پس هنگامى كه عيسى از آنان احساس كفر نمود، گفت: چه كسانى مرا در مسيرم به سوى خدا يارى مى‌دهند؟ حواريون گفتند: ماييم ياران خدا كه تو را كمك خواهيم كرد. به خدا ايمان آورده‌ايم، و گواه باش كه ما سر بر اطاعت تو نهاده و تسليم توييم. (52)

صفحه‌ی ۰۵۷ جزء #۰۳ #سوره‌_مبارکه_آل‌عمران

تلاوت تدویر استاد منشاوی ص۰۵۷

تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۰۵۷

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران آنگاه گفتند: پروردگارا، ما به همه آن‌چه تو نازل كرده‌اى (تورات و انجيل) ايمان آورديم و از اين پيامبرى كه به سوى ما فرستادى پيروى كرديم، پس ما را در زمره كسانى بنويس كه بر ابلاغ رسالت فرستادگانت گواهى مى‌دهند. (53) و بنى اسرائيل با عيسى مكر كردند و خدا نيز با آنان مكر كرد، و خدا بهترين مكركنندگان است. (54) ياد كن زمانى را كه خدا گفت: اى عيسى، من تو را به طور كامل برمى‌گيرم و به سوى خويش بالا مى‌برم، و تو را از معاشرت با كافران و ناپاكان دور نگه مى‌دارم، و كسانى را كه از تو پيروى كرده‌اند، تا روز قيامت بر يهوديانى كه كفر ورزيده‌اند برترى و تسلط مى‌بخشم. سپس بازگشت همه شما به سوى من است، آن‌گاه ميان شما در آن‌چه بر سرش اختلاف مى‌كرديد، داورى خواهم كرد. (55) امّا يهوديانى را كه كفر ورزيدند و با تو مخالفت كردند، هم در دنيا و هم در آخرت به عذابى سخت عذابشان مى‌كنم و براى رهايى از عذاب ياورانى نخواهند داشت. (56) و امّا كسانى از پيروان تو كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند، خداوند پاداشهايشان را بى‌كم وكاست به آنان خواهد داد، و كسانى كه خود را پيرو تو شمردند ولى ايمان واقعى نداشتند و كار شايسته نكردند ستمكارند، و خدا ستمكاران را دوست نمى‌دارد. (57) اى پيامبر، اين‌ها كه بر تو مى‌خوانيم، از نشانه‌هاى رسالت تو و از قرآنى است كه خدا را در يادها زنده مى‌دارد و آياتش همه استوار و از هر باطل و ناراستى به دور است. (58) بى‌گمان، حكايت آفرينش عيسى نزد خدا همچون حكايت آفرينش آدم است كه خدا او را از خاك آفريد، سپس به او گفت: باش، و او بدون پدر به وجود آمد. پس همان‌گونه كه آدم فرزند خدا نبود، عيسى نيز فرزند خدا نيست. (59) حق از جانب پروردگار توست، پس هرگز از ترديدكنندگان مباش. (60) پس كسانىكه درباره عيسى- بعد از آنكه آگاهى براى تو حاصل شده و به برهانى كه همگان را كافى است دست يافتى- با تو محاجّه كنند و بر الوهيت او اصرار ورزند، به آنان بگو: بياييد ما پسرانمان را فراخوانيم و شما پسرانتان را و ما زنانمان را و شما زنانتان را و ما خودمان را و شما خودتان را، آن‌گاه دعا كنيم و لعنت خدا را بر آن گروهى كه در دعوت خود دروغ‌گويند قرار دهيم. (61)

صفحه‌ی ۰۵۸ جزء #۰۳ #سوره‌_مبارکه_آل‌عمران

تلاوت تدویر استاد منشاوی ص۰۵۸

تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۰۵۸

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران آرى، داستان واقعى عيسى همين است كه ما از آن ياد كرديم نه آن‌چه مسيحيان پنداشته‌اند، و هيچ معبودى شايسته پرستش جز خدا نيست. و به راستى خداست آن مقتدرى كه در اراده خود مغلوب نمى‌گردد و دانايى است كه كارهايش همه از روى حكمت است. (62) پس اگر از مباهله روى برتافتند، بدانيد كه آن‌ها در پى يافتن حق نيستند، بلكه فسادگرند و خدا به حال فسادگران داناست. (63) بگو: اى صاحبان كتاب آسمانى، بياييد در عمل به سخنى كه ميان ما و شما يكسان است گرد آييم، و آن اينكه جز خداى يكتا را نپرستيم و چيزى را شريك او قرار ندهيم، و برخى از ما برخى ديگر را به جاى خدا صاحب‌اختيار خود نگيرد. پس اگر از اين دعوت روى برتافتند، بگوييد: گواه باشيد كه ما مسلمانان تسليم خداييم. (64) اى اهل كتاب، چرا درباره ابراهيم محاجّه مى‌كنيد؟ يهوديان مى‌گويند: ابراهيم بر آيين يهود و مسيحيان مى‌گويند: او بر آيين مسيحيت بود؛ در حالى كه تورات و انجيل كه اساس يهوديت و مسيحيت‌اند پس از ابراهيم نازل شده‌اند. آيا اين حقيقت را درنمى‌يابيد؟ (65) هان! شما همان‌هايى هستيد كه درباره عيسى كه از او آگاهى داريد با يكديگر به حق محاجّه كرديد، ولى چرا درباره آيين ابراهيم كه از آن هيچ‌گونه آگاهى نداريد، محاجّه مى‌كنيد؟ خداست كه مى‌داند و شما نمى‌دانيد. (66) ابراهيم نه يهودى بود و نه نصرانى، بلكه حق‌گرا و تسليم خدا بود، و از مشركان نبود. (67) بى‌گمان، سزاوارترين و نزديك‌ترين مردم به ابراهيم كسانى‌اند كه از او پيروى كرده‌اند، و اين پيامبر و كسانى كه به او ايمان آورده‌اند نيز از سزاوارترين و نزديك‌ترين مردم به ابراهيم هستند، و خدا سرپرست مؤمنان است. (68) گروهى از اهل كتاب آرزو مى‌كنند كه شما مسلمانان را گمراه سازند در حالى‌كه جز خودشان كسى را به گمراهى نمى‌افكنند و اين را درك نمى‌كنند. (69) اى اهل كتاب، چرا آيات خدا را كه در تورات و انجيل به عنوان نشانه‌هايى بر رسالت محمد آمده است انكار مى‌كنيد، در حالى كه انطباق آن‌ها را بر او به روشنى درمى‌يابيد؟ (70)

صفحه‌ی ۰۵۹ جزء #۰۳ #سوره‌_مبارکه_آل‌عمران

تلاوت تدویر استاد منشاوی ص۰۵۹

تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۰۵۹

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران اى اهل كتاب، چرا حق را در چهره باطل آشكار مى‌سازيد و حق را كتمان مى‌كنيد، در حالى‌كه حق و باطل را مى‌شناسيد؟ (71) و گروهى از اهل كتاب (عالمان يهود) به هم‌كيشان خود گفتند: آن‌چه را كه بامدادان بر مسلمانان فروفرستاده شد و قبله شما را تأييد كرد، تصديق كنيد، و آن‌چه را كه در پايان روز نازل شد و قبله ديگرى براى آنان تعيين نمود، انكار كنيد، شايد از آن بازگردند. (72) و جز به كسى كه از آيين شما پيروى كرده‌است اعتماد نكنيد و نشانه‌هاى پيامبر موعود را كه تغيير قبله از آن جمله است براى او باز مگوييد. اى پيامبر، به آنان بگو: هدايت، فقط هدايت الهى است. و گفتند: اى هم‌كيشان، آن‌چه را كه مى‌دانيد فاش نكنيد، مبادا نظير آن‌چه به شما داده شده (استقلال در قبله) به مسلمانان نيز داده شود و يا آنان نزد پروردگارتان با شما محاجّه كنند و بر شما پيروز شوند. بگو: فزون‌بخشى به دست خداست؛ آن را به هركه بخواهد عطا مى‌كند، و خداوند را بخششى گسترده است و كسانى را كه درخور اين بخشش‌اند به خوبى مى‌شناسد. (73) رحمتش را به هركه بخواهد اختصاص مى‌دهد، و خداوند داراى بخشش بزرگ است. (74) و از اهل كتاب كسانى‌اند كه اگر آنان را بر پوستى انباشته از طلا امين شمرى، آن را به تو باز مى‌گردانند، و از آنان كسانى‌اند كه اگر بر دينارى امينشان شمرى، آن را به تو باز نمى‌گردانند، مگر اين‌‌كه پيوسته بر سر آنان بايستى و به اصرار حق خود را از آن‌ها مطالبه كنى. اين امانت‌ناشناسى از آن‌روست كه گفتند: بر ما در مورد اميّين (كسانى كه از نژاد اسرائيل نيستند) راهى مقرّر نيست كه حقوقى را براى آنان به رسميت بشناسيم. و بر خدا دروغ مى‌بندند و خود مى‌دانند. (75) چنين نيست كه آنان پنداشته‌اند، بلكه هركس به پيمان خود وفا كند و تقوا پيشه سازد، محبوب خداست، چرا كه خدا تقواپيشگان را دوست مى‌دارد. (76) كسانى كه پيمان خدا و سوگندهايشان را در برابر زر و زيور ناچيز دنيا مى‌فروشند، در آخرت بهره‌اى نخواهند داشت، و خدا روز قيامت با آنان سخن نمى‌گويد و به ايشان نمى‌نگرد، و در دنيا و آخرت آنان را از رشدى شايسته برخوردار نمى‌سازد، و برايشان در هر دو جهان عذابى دردناك خواهد بود. (77)