هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 101 - و چگونه کفر ورزید و بر شما خوانده می‌شود آیتهای خدا و در م
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
چگونه پيرو آنان مى‌شويد و پس از ايمانتان به كفر مى‌گراييد با اين‌كه آيات خدا پيوسته بر شما تلاوت مى‌شود و پيامبر او نيز در ميان شماست؟ شما مى‌توانيد با انديشه در آيات قرآن و پيروى از پيامبر در دين خود بصيرت يابيد و از گرايش به كفر ايمن شويد، زيرا هركس به قرآن و رسول خدا تمسك جويد، به خدا تمسك جسته و هركس به خدا تمسك جويد، قطعا به راهى راست هدايت شده‌است. (101)
اى كسانىكه ايمان آورده‌ايد، از خدا آن‌گونه كه حق پروا كردن از اوست پروا كنيد و به فرمان او همواره گردن نهيد، و مبادا جز در حالى‌كه تسليم اوييد بميريد. (102)
و همگى به ريسمان الهى (قرآن و پيامبر) كه شما را به خدا پيوند مى‌دهد، چنگ زنيد و از اختلاف و پراكندگى بپرهيزيد، و نعمت خدا را بر خود ياد كنيد، آن‌گاه كه دشمن يكديگر بوديد و او ميان دل‌هاى شما الفت انداخت و در پرتو نعمت او با يكديگر برادر شديد؛ و آن‌گاه كه بر پرتگاه گودالى از آتش بوديد پس شما را از آن رهايى بخشيد. بدين‌سان خدا آيات خود را براى شما بيان مى‌كند، باشد كه شما راه يابيد. (103)
و بايد از ميان شما گروهى باشند كه مردم را به نيكى فراخوانند و آنان را به كار پسنديده وادارند و از كار زشت و نكوهيده نهى كنند. اينانند كه نيكبخت خواهند بود. (104)
و مانند كسانى نباشيد كه وحدت خود را از دست دادند و پراكنده شدند، و پس از آن‌كه دلايل روشن براى آن‌ها آمد، در باورهاى دينى خود اختلاف كردند. اينانند كه برايشان عذابى بزرگ خواهد بود. (105)
در روزى كه چهره‌هايى سفيد و چهره‌هايى سياه شود، پس به كسانىكه روسياه شده‌اند گفته مى‌شود: آيا بعد از ايمانتان كافر شديد؟ پس به سزاى اين‌كه كفر مى‌ورزيديد عذاب را بچشيد. (106)
امّا كسانىكه در آن روز روسفيدند در رحمت خدايند و جاودانه در آن خواهند بود. (107)
اين‌ها آيات باعظمت خداست كه آن‌ها را به حق بر تو مى‌خوانيم؛ و خدا هيچ ستمى براى جهانيان نمى‌خواهد. (108)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 109 - و برای خدا است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و به سوی
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست و همه امور به خدا بازگشت مى‌يابد و به دست او جارى مى‌گردد، پس چگونه ممكن است بر كسى ستم كند؟ (109)
در آغاز ظهور اسلام شما مسلمانان بهترين امتى بوديد كه براى [اصلاح دنيا و آخرت] مردم پديدار شديد، زيرا به كار نيك فرمان مى‌داديد و از كار ناپسند بازمى‌داشتيد و دعوت خدا را باور داشتيد پس اگر اهل كتاب نيز دعوت خدا را پذيرفته بودند، قطعا برايشان بهتر بود، ولى تنها گروهى از آنان ايمان آوردند و بيشترشان از فرمان خدا خارج شدند. (110)
آنان هرگز به شما زيانى نمى‌رسانند، فقط شما را اندك آزارى مى‌دهند، و اگر با شما بجنگند، به شما پشت مىكنند و مى‌گريزند، سپس از سوى هيچ‌كس يارى نخواهند شد. (111)
هركجا يافت شوند و تسلطى بر آنان حاصل آيد بايد مهرخوارى بر آنان نهاده شود، مگر آن‌كه به رشته‌اى از جانب خدا تمسّك جويند و به پيمانى از سوى مردم متعهد شوند. آنان خشمى را از خدا بر خود جاى دادند و مهر درماندگى بر ايشان زده شد. اين بدان‌سبب بود كه به آيات خدا كفر مى‌ورزيدند و پيامبران را به ناحق مى‌كشتند، و اين ازآن‌روى بود كه از فرمان خدا سرپيچى كردند و از حدود [الهى و انسانى] تجاوز مى‌نمودند. (112)
همه آنان يكسان نيستند. از ميان اهل كتاب گروهى هستند كه بر ايمان و اطاعت خدا پايدارند و در ساعاتى از شب آيات خدا را تلاوت مىكنند و سر به سجده مى‌نهند. (113)
به خدا و روز واپسين ايمان دارند و به كار پسنديده فرمان مى‌دهند و از كار ناپسند باز مى‌دارند و در انجام كارهاى نيك شتاب مىكنند، و آنان از شايستگانند. (114)
و هركار نيكى انجام دهند، هرگز درباره آن از جانب خدا ناسپاسى نبينند، و خدا به تقواپيشگان داناست. (115)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 116 - همانا آنان که کفر ورزیدند بی‌نیازشان نکند اموالشان و نه او
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
يهوديان و مسيحيانى كه با انكار رسالت پيامبر كافر شدند، هرگز اموال و فرزندانشان چيزى از نياز آنان را به خدا برطرف نخواهند كرد و از عذابى كه خدا برايشان آماده كرده است نخواهند كاست. آنان همدم آتشند و در آن جاودانه‌اند. (116)
مثل آنچه آنان در زندگى دنيا براى دستيابى به اهداف نارواى خود هزينه مىكنند، هم‌چون مثل بادى است كه در آن سوز و سرمايى سخت باشد و به كشت‌زار مردمى كه بر خود ستم كرده‌اند بوزد و آن را تباه سازد. خدا بر آنان ستم روا نداشته است، بلكه آنان خود بر خويشتن ستم كرده‌اند كه اموال خود را در راه باطل هزينه نموده‌اند. (117)
اى كسانىكه ايمان آورده‌ايد، به غير هم‌كيشان خود اعتماد نكنيد و آنان را هم‌راز خود نگيريد. آنان در حق شما از هيچ شرّ و فسادى كوتاهى نمى‌كنند. دوست داشته‌اند كه شما در رنج بيفتيد و سخت زيان ببينيد. دشمنى از دهان‌هايشان و لحن سخنانشان آشكار است و آنچه سينه‌هايشان از دشمنى شما پنهان مى‌دارد- كه در بيان نمى‌گنجد- بزرگ‌تر است. همانا ما آيات و نشانه‌ها را براى شما به روشنى بيان كرديم؛ اگر خرد را به كار گيريد درمى‌يابيد. (118)
هان، شما همان‌هايى هستيد كه آنان را دوست مى‌داريد، ولى آن‌ها شما را دوست نمى‌دارند، و شما به همه كتاب‌هاى آسمانى ايمان داريد، ولى آنان به كتاب شما ايمان ندارند، و چون با شما ديدار كنند گويند: ايمان آورديم. و چون با يكديگر خلوت كنند، از خشم بر شما سرانگشتان خود را به دندان مى‌گزند. بگو: به خشم خود بميريد كه خدا به راز سينه‌ها داناست. (119)
اگر به شما خوشى رسد مايه اندوهشان مى‌شود، و اگر به شما بدى رسد بدان شاد مى‌گردند. و اگر بر ناگوارى‌ها صبر كنيد و تقوا پيشه سازيد، نيرنگشان اندك زيانى به شما نمى‌رساند، چرا كه خدا به آنچه مىكنند احاطه دارد. (120)
و ياد كن زمانى را كه بامدادان از ميان كسان خود بيرون رفتى در حالى‌كه براى تدارك جنگ احد مؤمنان را در پايگاه‌هايى كه مناسب پيكار بود جاى مى‌دادى، و خدا سخنان آنان را مى‌شنيد و به راز دل‌هايشان دانا بود. (121)