هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 122 - هنگامی که آهنگ کردند دو گروه از شما که سست شوند و خدا است
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
آن‌گاه كه دو گروه از شما هراسى به دل راه دادند و خواستند سستى كنند، در حالى‌كه خدا ياورشان بود. پس مؤمنان بايد امورشان را به خدا واگذارند و فقط بر او توكل كنند. (122)
چرا هراس به دل راه داديد و براى حضور در پيكار احد سستى كرديد، با اينكه خدا شما را در جنگ بدر به رغم اينكه در برابر دشمن ناتوان بوديد، پيروز كرد؟ پس، از عذاب خدا پروا كنيد، باشد كه او را سپاس بگزاريد. (123)
اى پيامبر، ياد كن هنگامى را كه به مؤمنان مى‌گفتى: آيا براى شما كافى نيست كه پروردگارتان شما را با سه هزار از فرشتگان فرود آمده و حاضر در معركه نبرد يارى كند؟ (124)
چرا، البته اين تعداد فرشته كافى است. و مى‌گفتى: اگر شكيبايى كنيد و تقوا پيشه سازيد و دشمنان هم‌اكنون در رسند و بر شما هجوم آورند، پروردگارتان شما را با پنج هزار از فرشتگان كه بر خود علامت نهاده‌اند يارى مى‌دهد. (125)
البته خداوند فرشتگان را براى جهاد با كافران فرو نفرستاد، بلكه آن‌ها را فرو فرستاد تا براى شما نويد پيروزى باشند و دل‌هايتان به امداد الهى آرام گيرد. پس بدانيد كه پيروزى جز از جانب خداى شكست‌ناپذير حكيم نيست. (126)
آرى، خدا شما را در جنگ بدر پيروز كرد تا كافران را دچار كاستى كند و ناتوانشان سازد، يا آنان را خوار كند و به خشم آورد تا ناكام بازگردند. (127)
از اين كار چيزى در اختيار تو نبود تا به هنگام پيروزى ستايش شوى و به هنگام شكست سرزنش گردى، بلكه كارها به دست خدا انجام مى‌گيرد. او شما را پيروز كرد تا اگر مشركان به سوى خدا بازگشتند، خدا نيز به سوى ايشان بازگردد و بر آنان رحمت آورد، و اگر بر كفر پايدارى كردند، آن‌ها را عذاب كند، چرا كه آنان ستمگرند و ستمگران سزاوار عذابند. (128)
و آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمين است از آن خداست؛ هركه را بخواهد مى‌آمرزد و هركه را بخواهد عذاب مى‌كند، و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (129)
اى كسانىكه ايمان آورده‌ايد، ربا را كه با كاسته شدن اموال مردم به چندين و چند برابر افزايش مى‌يابد، مخوريد و از خدا پروا كنيد، باشد كه نيكبخت شويد. (130)
و از آتشى كه براى كافران آماده شده است بترسيد. (131)
و خدا و پيامبر را فرمان بريد، باشد كه مورد رحمت قرار گيريد. (132)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 133 - و بشتابید به سوی آمرزشی از پروردگار خود و بهشتی که فراخیش
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و به سوى آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى كه گستره آن آسمان‌ها و زمين است و براى تقواپيشگان آماده شده است بشتابيد. (133)
تقواپيشگان كسانى‌اند كه در آسايش و تنگى از اموال خود در راه خدا انفاق مى‌كنند و خشم خود را فرو مى‌خورند و از لغزش مردم درمى‌گذرند. اينان نيكوكارند و خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد. (134)
و كسانى‌اند كه چون كار زشتى انجام دهند يا در اثر گناهى به خود ستم كنند خدا را به ياد مى‌آورند و براى گناهانشان آمرزش مى‌طلبند- و چه كسى جز خدا گناهان را مى‌آمرزد؟- و بر گناهانى كه مرتكب شده‌اند اصرار نمى‌ورزند و مى‌دانند [كه اصرار بر گناه باعث سبك شمردن فرمان خداست]. (135)
اينان سزايشان آمرزشى از جانب پروردگارشان و بهشتى است با بوستان‌هايى انبوه از درختان كه از زير آن‌ها جوى‌ها روان است و در آن‌ها جاودانه‌اند، و پاداش عمل‌كنندگان پاداشى نيكوست. (136)
بى‌گمان، پيش از شما نيز سنت‌هايى بوده و سپرى شده‌است [امت‌ها روش‌هايى داشته‌اند و خدا براساس آن سنت‌هايى را جارى ساخته‌است]. پس در زمين بگرديد و بنگريد كه فرجام كسانى كه آيات خدا را دروغ شمردند چگونه بوده‌است. (137)
اين براى عموم مردم نشان دادن [عبرت‌ها] است و براى تقواپيشگان رهنمود و پندى است. (138)
اى مؤمنان، در تصميم خود سستى مكنيد و از شكست خويش در جنگ احد اندوهگين نشويد؛ چرا كه اگر شما ايمان داشته باشيد برتريد. (139)
اگر در آن جنگ گزندى به شما رسيد (گروهى از شما كشته و گروهى زخمى شدند)، به آن مردم كفرپيشه نيز گزندى مانند آن رسيد؛ پس جاى اندوه نيست. ما اين روزها [- روزهاى شكست و پيروزى] را ميان مردم مى‌گردانيم تا كارهايى كه بايد، انجام شود و خدا كسانى را كه ايمان آورده‌اند معلوم دارد و از ميان شما گواهان اعمال را برگيرد، و خدا ستمكاران را دوست نمى‌دارد. (140)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 141 - و تا پاک سازد خدا مؤمنان را و تباه گرداند کافران را 142 -
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و تا خداوند كسانى را كه ايمان آورده‌اند خالص گرداند و ايمانشان را از هرگونه كفر و شرك و نفاق پاك سازد و كافران را به تدريج به نابودى كشاند. (141)
آيا گمان كرده‌‌ايد كه چون به دين حق گرويده‌‌ايد همواره بر دشمنانتان پيروز مى‌‌شويد، و پنداشته‌ايد بى‌‌آنكه آزمون شويد به بهشت مى‌‌رويد، در حالى‌كه خداوند هنوز مجاهدان شما را معلوم نساخته و صبرپيشگان را مشخص نكرده‌‌است؟ (142)
شما مرگ در راه خدا را پيش از اينكه با آن روبه‌رو شويد، آرزو مى‌كرديد؛ ولى در جنگ احد آن را حاضر يافتيد و در حالى‌كه آن را مى‌نگريستيد به آن تن نداديد. (143)
آيا شايعه كشته شدن پيامبر شما را از جنگ رويگردان ساخت؟ بدانيد كه محمد جز فرستاده‌اى كه پيش از او نيز پيامبران آمدند و درگذشتند، نيست. آيا اگر او بميرد يا كشته شود، به عقب باز مى‌گرديد و از دين خدا روى برمى‌تابيد؟ هركس از آيين خدا روى برتابد، بداند كه اندك زيانى به خدا نمى‌رساند. البتّه همه روى برنتافتند، بلكه در ميان شما سپاس‌گزارانى نيز وجود داشتند، و به زودى خدا سپاس‌گزاران را پاداش خواهد داد. (144)
هيچ‌كس را نشايد كه جز به اذن خدا بميرد. خداوند مرگ را سرنوشتى معين‌شده، قرار داده‌است. هركس در پى پاداش دنيا باشد از آن به او مى‌دهيم، و هركس پاداش آخرت جويد از آن به وى مى‌دهيم، و پاداش سپاس‌گزارانى را كه خدا جويند به زودى خواهيم داد. (145)
و چه بسيار پيامبرانى كه انبوهى از مردان الهى همراه آنان پيكار كردند و در برابر گزندهايى كه در راه خدا به آنان رسيد، سستى نكردند و ناتوان نشدند و نالان نگشتند، بلكه شكيبايى كردند و خدا شكيبايان را دوست مى‌دارد. (146)
و آنان سخنشان جز اين نبود كه گفتند: پروردگارا، گناهان ما و زياده‌روى ما در كارمان را بر ما ببخشاى و گام‌هايمان را استوار بدار و ما را بر مردم كفرپيشه پيروز گردان. (147)
پس خداوند پاداش دنيا و پاداش نيكوى آخرت را به آنان عطا كرد، چرا كه نيكوكار بودند، و خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد. (148)