هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 133 - و بشتابید به سوی آمرزشی از پروردگار خود و بهشتی که فراخیش
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و به سوى آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى كه گستره آن آسمان‌ها و زمين است و براى تقواپيشگان آماده شده است بشتابيد. (133)
تقواپيشگان كسانى‌اند كه در آسايش و تنگى از اموال خود در راه خدا انفاق مى‌كنند و خشم خود را فرو مى‌خورند و از لغزش مردم درمى‌گذرند. اينان نيكوكارند و خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد. (134)
و كسانى‌اند كه چون كار زشتى انجام دهند يا در اثر گناهى به خود ستم كنند خدا را به ياد مى‌آورند و براى گناهانشان آمرزش مى‌طلبند- و چه كسى جز خدا گناهان را مى‌آمرزد؟- و بر گناهانى كه مرتكب شده‌اند اصرار نمى‌ورزند و مى‌دانند [كه اصرار بر گناه باعث سبك شمردن فرمان خداست]. (135)
اينان سزايشان آمرزشى از جانب پروردگارشان و بهشتى است با بوستان‌هايى انبوه از درختان كه از زير آن‌ها جوى‌ها روان است و در آن‌ها جاودانه‌اند، و پاداش عمل‌كنندگان پاداشى نيكوست. (136)
بى‌گمان، پيش از شما نيز سنت‌هايى بوده و سپرى شده‌است [امت‌ها روش‌هايى داشته‌اند و خدا براساس آن سنت‌هايى را جارى ساخته‌است]. پس در زمين بگرديد و بنگريد كه فرجام كسانى كه آيات خدا را دروغ شمردند چگونه بوده‌است. (137)
اين براى عموم مردم نشان دادن [عبرت‌ها] است و براى تقواپيشگان رهنمود و پندى است. (138)
اى مؤمنان، در تصميم خود سستى مكنيد و از شكست خويش در جنگ احد اندوهگين نشويد؛ چرا كه اگر شما ايمان داشته باشيد برتريد. (139)
اگر در آن جنگ گزندى به شما رسيد (گروهى از شما كشته و گروهى زخمى شدند)، به آن مردم كفرپيشه نيز گزندى مانند آن رسيد؛ پس جاى اندوه نيست. ما اين روزها [- روزهاى شكست و پيروزى] را ميان مردم مى‌گردانيم تا كارهايى كه بايد، انجام شود و خدا كسانى را كه ايمان آورده‌اند معلوم دارد و از ميان شما گواهان اعمال را برگيرد، و خدا ستمكاران را دوست نمى‌دارد. (140)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 141 - و تا پاک سازد خدا مؤمنان را و تباه گرداند کافران را 142 -
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و تا خداوند كسانى را كه ايمان آورده‌اند خالص گرداند و ايمانشان را از هرگونه كفر و شرك و نفاق پاك سازد و كافران را به تدريج به نابودى كشاند. (141)
آيا گمان كرده‌‌ايد كه چون به دين حق گرويده‌‌ايد همواره بر دشمنانتان پيروز مى‌‌شويد، و پنداشته‌ايد بى‌‌آنكه آزمون شويد به بهشت مى‌‌رويد، در حالى‌كه خداوند هنوز مجاهدان شما را معلوم نساخته و صبرپيشگان را مشخص نكرده‌‌است؟ (142)
شما مرگ در راه خدا را پيش از اينكه با آن روبه‌رو شويد، آرزو مى‌كرديد؛ ولى در جنگ احد آن را حاضر يافتيد و در حالى‌كه آن را مى‌نگريستيد به آن تن نداديد. (143)
آيا شايعه كشته شدن پيامبر شما را از جنگ رويگردان ساخت؟ بدانيد كه محمد جز فرستاده‌اى كه پيش از او نيز پيامبران آمدند و درگذشتند، نيست. آيا اگر او بميرد يا كشته شود، به عقب باز مى‌گرديد و از دين خدا روى برمى‌تابيد؟ هركس از آيين خدا روى برتابد، بداند كه اندك زيانى به خدا نمى‌رساند. البتّه همه روى برنتافتند، بلكه در ميان شما سپاس‌گزارانى نيز وجود داشتند، و به زودى خدا سپاس‌گزاران را پاداش خواهد داد. (144)
هيچ‌كس را نشايد كه جز به اذن خدا بميرد. خداوند مرگ را سرنوشتى معين‌شده، قرار داده‌است. هركس در پى پاداش دنيا باشد از آن به او مى‌دهيم، و هركس پاداش آخرت جويد از آن به وى مى‌دهيم، و پاداش سپاس‌گزارانى را كه خدا جويند به زودى خواهيم داد. (145)
و چه بسيار پيامبرانى كه انبوهى از مردان الهى همراه آنان پيكار كردند و در برابر گزندهايى كه در راه خدا به آنان رسيد، سستى نكردند و ناتوان نشدند و نالان نگشتند، بلكه شكيبايى كردند و خدا شكيبايان را دوست مى‌دارد. (146)
و آنان سخنشان جز اين نبود كه گفتند: پروردگارا، گناهان ما و زياده‌روى ما در كارمان را بر ما ببخشاى و گام‌هايمان را استوار بدار و ما را بر مردم كفرپيشه پيروز گردان. (147)
پس خداوند پاداش دنيا و پاداش نيكوى آخرت را به آنان عطا كرد، چرا كه نيكوكار بودند، و خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد. (148)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 149 - ای گروه مؤمنان اگر اطاعت کنید آنان را که کفر ورزیدند برگرد
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، اگر از كافران پيروى كنيد، شما را به عقب بازمى‌گردانند و از دينتان روى‌گردان مى‌كنند و از زيان‌كاران خواهيد شد. (149)
آنان سرپرست و ياور شما نيستند، بلكه خدا سرپرست شماست و او بهترين ياور است. (150)
به زودى در دل كافران- بدان‌سبب كه چيزهايى را شريك خدا قرار دادند كه خدا هيچ برهانى بر شريك بودن آن‌ها فرونفرستاده است- هراس مى‌افكنيم، و جايگاهشان آتش است و بد جايى است جايگاه ستمكاران. (151)
همانا خدا راستى و درستى وعده خود را در مورد پيروزى شما به ثبوت رسانيد، آن‌گاه كه در ساعات نخستين نبرد، به اذن او كافران را مى‌كشتيد و ريشه‌كن مى‌كرديد و همچنان پيش مى‌رفتيد، تا وقتى كه در پاسدارى از گذرگاه احد سستى كرديد و در آن كار كشمكش نموديد و سرانجام دستور پيامبر را نافرمانى كرديد و گذرگاه را رها ساختيد، و اين بعد از آن بود كه خداوند آن‌چه را دوست مى‌داشتيد (غنيمت‌هاى جنگى) به شما نشان داده بود- آرى، از ميان شما كسانى‌اند كه دنيا را مى‌خواهند و از ميان شما كسانى‌اند كه سراى آخرت را مى‌طلبند- سپس شما را از تعقيب دشمن بازداشت تا شما را بيازمايد، و سرانجام از گناه شما درگذشت، چرا كه خدا داراى تفضّل است و بر مؤمنان تفضّل مى‌كند. (152)
ياد كنيد هنگامى را كه از صحنه پيكار دور مى‌شديد و به هيچ‌كس توجه نمى‌كرديد و آن‌چنان دور شديد كه پيامبر پشت سر آخرين نفرات شما، شما را به بازگشت فرامى‌خواند ولى اعتنايى نمى‌كرديد. پس از آن خداوند غم از دست دادن يارى خدا را به جاى غم از دست دادن غنايم و تحمّل گزندها، به شما عطا كرد تا بر آن‌چه از دست شما رفته و گزندهايى كه به شما رسيده بود اندوه مخوريد، و خدا به آن‌چه مى‌كنيد آگاه است. (153)