هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 133 - و بشتابید به سوی آمرزشی از پروردگار خود و بهشتی که فراخیش
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و به سوى آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى كه گستره آن آسمان‌ها و زمين است و براى تقواپيشگان آماده شده است بشتابيد. (133)
تقواپيشگان كسانى‌اند كه در آسايش و تنگى از اموال خود در راه خدا انفاق مى‌كنند و خشم خود را فرو مى‌خورند و از لغزش مردم درمى‌گذرند. اينان نيكوكارند و خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد. (134)
و كسانى‌اند كه چون كار زشتى انجام دهند يا در اثر گناهى به خود ستم كنند خدا را به ياد مى‌آورند و براى گناهانشان آمرزش مى‌طلبند- و چه كسى جز خدا گناهان را مى‌آمرزد؟- و بر گناهانى كه مرتكب شده‌اند اصرار نمى‌ورزند و مى‌دانند [كه اصرار بر گناه باعث سبك شمردن فرمان خداست]. (135)
اينان سزايشان آمرزشى از جانب پروردگارشان و بهشتى است با بوستان‌هايى انبوه از درختان كه از زير آن‌ها جوى‌ها روان است و در آن‌ها جاودانه‌اند، و پاداش عمل‌كنندگان پاداشى نيكوست. (136)
بى‌گمان، پيش از شما نيز سنت‌هايى بوده و سپرى شده‌است [امت‌ها روش‌هايى داشته‌اند و خدا براساس آن سنت‌هايى را جارى ساخته‌است]. پس در زمين بگرديد و بنگريد كه فرجام كسانى كه آيات خدا را دروغ شمردند چگونه بوده‌است. (137)
اين براى عموم مردم نشان دادن [عبرت‌ها] است و براى تقواپيشگان رهنمود و پندى است. (138)
اى مؤمنان، در تصميم خود سستى مكنيد و از شكست خويش در جنگ احد اندوهگين نشويد؛ چرا كه اگر شما ايمان داشته باشيد برتريد. (139)
اگر در آن جنگ گزندى به شما رسيد (گروهى از شما كشته و گروهى زخمى شدند)، به آن مردم كفرپيشه نيز گزندى مانند آن رسيد؛ پس جاى اندوه نيست. ما اين روزها [- روزهاى شكست و پيروزى] را ميان مردم مى‌گردانيم تا كارهايى كه بايد، انجام شود و خدا كسانى را كه ايمان آورده‌اند معلوم دارد و از ميان شما گواهان اعمال را برگيرد، و خدا ستمكاران را دوست نمى‌دارد. (140)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 141 - و تا پاک سازد خدا مؤمنان را و تباه گرداند کافران را 142 -
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و تا خداوند كسانى را كه ايمان آورده‌اند خالص گرداند و ايمانشان را از هرگونه كفر و شرك و نفاق پاك سازد و كافران را به تدريج به نابودى كشاند. (141)
آيا گمان كرده‌‌ايد كه چون به دين حق گرويده‌‌ايد همواره بر دشمنانتان پيروز مىشويد، و پنداشته‌ايد بى‌‌آنكه آزمون شويد به بهشت مى‌‌رويد، در حالى‌كه خداوند هنوز مجاهدان شما را معلوم نساخته و صبرپيشگان را مشخص نكرده‌‌است؟ (142)
شما مرگ در راه خدا را پيش از اينكه با آن روبه‌رو شويد، آرزو مى‌كرديد؛ ولى در جنگ احد آن را حاضر يافتيد و در حالى‌كه آن را مى‌نگريستيد به آن تن نداديد. (143)
آيا شايعه كشته شدن پيامبر شما را از جنگ رويگردان ساخت؟ بدانيد كه محمد جز فرستاده‌اى كه پيش از او نيز پيامبران آمدند و درگذشتند، نيست. آيا اگر او بميرد يا كشته شود، به عقب باز مى‌گرديد و از دين خدا روى برمى‌تابيد؟ هركس از آيين خدا روى برتابد، بداند كه اندك زيانى به خدا نمى‌رساند. البتّه همه روى برنتافتند، بلكه در ميان شما سپاس‌گزارانى نيز وجود داشتند، و به زودى خدا سپاس‌گزاران را پاداش خواهد داد. (144)
هيچ‌كس را نشايد كه جز به اذن خدا بميرد. خداوند مرگ را سرنوشتى معين‌شده، قرار داده‌است. هركس در پى پاداش دنيا باشد از آن به او مى‌دهيم، و هركس پاداش آخرت جويد از آن به وى مى‌دهيم، و پاداش سپاس‌گزارانى را كه خدا جويند به زودى خواهيم داد. (145)
و چه بسيار پيامبرانى كه انبوهى از مردان الهى همراه آنان پيكار كردند و در برابر گزندهايى كه در راه خدا به آنان رسيد، سستى نكردند و ناتوان نشدند و نالان نگشتند، بلكه شكيبايى كردند و خدا شكيبايان را دوست مى‌دارد. (146)
و آنان سخنشان جز اين نبود كه گفتند: پروردگارا، گناهان ما و زياده‌روى ما در كارمان را بر ما ببخشاى و گام‌هايمان را استوار بدار و ما را بر مردم كفرپيشه پيروز گردان. (147)
پس خداوند پاداش دنيا و پاداش نيكوى آخرت را به آنان عطا كرد، چرا كه نيكوكار بودند، و خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد. (148)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 149 - ای گروه مؤمنان اگر اطاعت کنید آنان را که کفر ورزیدند برگرد
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، اگر از كافران پيروى كنيد، شما را به عقب بازمى‌گردانند و از دينتان روى‌گردان مى‌كنند و از زيان‌كاران خواهيد شد. (149)
آنان سرپرست و ياور شما نيستند، بلكه خدا سرپرست شماست و او بهترين ياور است. (150)
به زودى در دل كافران- بدان‌سبب كه چيزهايى را شريك خدا قرار دادند كه خدا هيچ برهانى بر شريك بودن آن‌ها فرونفرستاده است- هراس مى‌افكنيم، و جايگاهشان آتش است و بد جايى است جايگاه ستمكاران. (151)
همانا خدا راستى و درستى وعده خود را در مورد پيروزى شما به ثبوت رسانيد، آن‌گاه كه در ساعات نخستين نبرد، به اذن او كافران را مى‌كشتيد و ريشه‌كن مى‌كرديد و همچنان پيش مى‌رفتيد، تا وقتى كه در پاسدارى از گذرگاه احد سستى كرديد و در آن كار كشمكش نموديد و سرانجام دستور پيامبر را نافرمانى كرديد و گذرگاه را رها ساختيد، و اين بعد از آن بود كه خداوند آنچه را دوست مى‌داشتيد (غنيمت‌هاى جنگى) به شما نشان داده بود- آرى، از ميان شما كسانى‌اند كه دنيا را مى‌خواهند و از ميان شما كسانى‌اند كه سراى آخرت را مى‌طلبند- سپس شما را از تعقيب دشمن بازداشت تا شما را بيازمايد، و سرانجام از گناه شما درگذشت، چرا كه خدا داراى تفضّل است و بر مؤمنان تفضّل مى‌كند. (152)
ياد كنيد هنگامى را كه از صحنه پيكار دور مى‌شديد و به هيچ‌كس توجه نمى‌كرديد و آن‌چنان دور شديد كه پيامبر پشت سر آخرين نفرات شما، شما را به بازگشت فرامى‌خواند ولى اعتنايى نمى‌كرديد. پس از آن خداوند غم از دست دادن يارى خدا را به جاى غم از دست دادن غنايم و تحمّل گزندها، به شما عطا كرد تا بر آنچه از دست شما رفته و گزندهايى كه به شما رسيده بود اندوه مخوريد، و خدا به آنچه مى‌كنيد آگاه است. (153)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 154 - سپس فرود آورد بر شما پس از اندوه برای آرامش خماری را گیجی
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
سپس بعد از آن اندوه، آرامشى كه خوابى سبك را در پى داشت بر شما نازل كرد، ولى تنها گروهى از شما را فراگرفت، و گروهى ديگر كه از فرار خود پشيمان نشده بودند و به سوى پيامبر بازنگشتند و تنها حفظ جانشان براى آنان اهميت داشت، آرامشى نيافتند و از بيم و هراس چشم بر هم ننهادند. آنان درباره خدا، همچون گمان دوران جاهليت، گمانى نادرست بردند و گفتند: آيا چيزى از اين كار (پيروزى در جنگ) از آن ما هست؟ مگر نه اين است كه پيروان حق بايد پيروز باشند؟ بگو: كارها همه از آن خدا و در اختيار اوست. آنان در دل‌هايشان انديشه‌هايى را نهان مى‌دارند كه براى تو آشكار نمى‌كنند و مى‌گويند: اگر چيزى از اين كار از آن ما بود، در اين‌جا كشته نمى‌شديم. بگو: اگر در خانه‌هايتان هم بوديد، كسانى كه كشته شدن بر آنان نوشته شده بود، به سوى آرامگاه‌هاى خود بيرون مى‌رفتند، تا كارهايى كه بايد، انجام گيرد و تا خدا آنچه را كه در سينه‌هاى شماست بيازمايد و آنچه از ايمان و كفر در دل‌هاى شماست خالص گرداند، و خدا به راز سينه‌ها داناست. (154)
كسانى از شما كه روز برخورد آن دو گروه (مؤمنان و مشركان) در ميدان احد، روى برتافتند و گريختند، تنها شيطان آنان را به سبب برخى از گناهانى كه مرتكب شده بودند، لغزانيد. ولى خدا از آنان درگذشت، چرا كه خدا آمرزنده و بردبار است. (155)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، مانند كسانى نباشيد كه كافر شدند و درباره برادرانشان- هنگامى كه به سفر رفتند يا پيكارگر بودند پس مردند يا كشته شدند- گفتند: اگر نزد ما بودند نمى‌مردند و كشته نمى‌شدند. اين انديشه نادرست در نظر آنان به صورت يك واقعيت جلوه مى‌كند، تا خداوند آن را در دل‌هايشان مايه حسرت و اندوه قرار دهد و به وسيله آن رنجشان دهد. و خداست كه حيات مى‌بخشد و مى‌ميراند، و خدا به آنچه مى‌كنيد بيناست. (156)
و اگر در راه خدا كشته شويد يا بميريد، قطعا خدا شما را مى‌آمرزد و در پرتو رحمت خويش مى‌آورد، و به يقين آمرزش و رحمتى كه از جانب خداست، از مال و ثروتى كه آنان جمع‌آورى مى‌كنند بهتر است. (157)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 158 - و اگر بمیرید یا کشته شوید همانا به سوی خدا گرد آورده می‌شو
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و اگر بميريد يا كشته شويد، حتما به سوى خدا محشور مىشويد. (158)
اى پيامبر، به سبب لطف و رحمت خدا بود كه با آنان نرم‌خويى و مهربانى كردى، و اگر درشت‌خوى و سخت‌دل بودى، قطعا از گرد تو پراكنده شده بودند. پس اكنون هم از خطاهايشان درگذر و از خدا برايشان آمرزش بخواه و در تدبير امور با آنان مشورت كن، و چون بر كارى تصميم گرفتى، بر خدا توكل كن كه خداوند توكلكنندگان را دوست مى‌دارد و آنان را يارى مى‌كند. (159)
اگر خدا شما را يارى كند، هيچ كس بر شما چيره نمى‌شود، و اگر شما را واگذارد، چه كسى بعد از او شما را يارى خواهد كرد؟ پس مؤمنان بايد تنها بر خدا توكل كنند. (160)
و هيچ پيامبرى را نشايد كه به خدا يا مردم خيانت كند، و هركس خيانت ورزد، روز قيامت با خيانت خود در پيشگاه خدا حاضر خواهد شد، سپس به هركسى همان را كه فراهم آورده است، بىكم و كاست خواهند داد و در حق آنان ستم نمى‌شود. (161)
پس آيا كسى كه خشنودى خدا را دنبال كرده، مانند كسى است كه با خشمى از خدا بازگشته و جايگاهش دوزخ است؟ آن بد بازگشتگاهى است. (162)
همه آنان- چه كسانى كه در پى خشنودى خدايند و چهكسانى كه دچار خشم او شده‌اند- نزد خدا برحسب اعمالشان داراى درجاتى گوناگونند، و خدا به آنچه مى‌كنند بيناست. (163)
به يقين خدا به مؤمنان نعمتى بزرگ ارزانى داشت كه پيامبرى از خودشان در ميان آنان برانگيخت كه آياتش را بر آنان تلاوت كند و آنان را از كارهاى زشت و اخلاق ناپسند پاك سازد و كتاب آسمانى و معارف آن را به ايشان بياموزد، و قطعا آنان پيش از بعثت پيامبر در گمراهى آشكارى فرورفته بودند. (164)
و آيا هنگامى كه در جنگ احد آسيبى به شما رسيد كه دو برابرش را در جنگ بدر به دشمنان وارد كرده بوديد، گفتيد: اين آسيب از كجا به ما رسيد؟ بگو: آن از نزد خود شماست و خودتان اين‌گونه خواستيد. قطعا خداوند بر هركارى تواناست. (165)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 166 - و آنچه به شما رسید روز تلاقی دو سپاه همانا به اذن خدا بود
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
آسيب‌هايى كه در جنگ احد- روزى كه آن دو گروه به مصاف هم رفتند- به شما رسيد به اذن خدا بود، تا آنچه را كه بايد انجام شود به انجام رساند و تا مؤمنان را مشخص سازد. (166)
و تا كسانى را كه نفاق پيشه نمودند مشخص كند. به منافقان گفته شد: بياييد در راه خدا بجنگيد يا دست‌كم از هستى خود دفاع كنيد، گفتند: اگر مى‌دانستيم كه جنگى رخ مى‌دهد، حتما در پى شما مى‌آمديم. آنان روزى كه چنين گفتند به كفر نزديك‌تر بودند تا به ايمان. به زبانشان چيزهايى مى‌گويند كه در دلشان نيست و خداوند به آنچه نهان مى‌دارند داناتر است. (167)
همان كسانى كه برجاى نشستند و به سوى كارزار بيرون نرفتند و درباره برادرانشان كه در راه خدا كشته شدند گفتند: اگر از ما پيروى مى‌كردند و در اين‌جا مى‌ماندند كشته نمى‌شدند. به آنان بگو: اگر راست مى‌گوييد، مرگ را از خويشتن دور كنيد. (168)
و كسانى را كه در راه خدا كشته شده‌اند مرده مپندار، بلكه آنان زنده‌اند و نزد پروردگارشان از نعمت‌هاى بهشت به آنان روزى مى‌دهند. (169)
به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است شادمانند، و براى آن مؤمنان راستينى كه پس از آنانند و هنوز به ايشان نپيوسته‌اند مسرورند كه ترسى آنان را فرا نمى‌گيرد و اندوهگين نمى‌شوند. (170)
به نعمت و فضلى كه از جانب خداست و اينكه خدا پاداش مؤمنان را تباه نمى‌كند شادمانند. (171)
كسانى‌كه پس از آسيب رسيدن به آنان در جنگ احد، دعوت خدا و پيامبر را اجابت كردند و به جنگى ديگر رهسپار شدند، براى نيكوكاران و تقواپيشگانشان پاداشى بزرگ خواهد بود. (172)
همانان كه آن مردم (مزدوران دشمن) به ايشان گفتند: مشركان براى پيكار با شما گرد آمده‌اند، از آنان بترسيد.
ولى اين خبر آنان را ايمان بيفزود و گفتند: خدا ما را بس است و او نيكو كارگزارى است. (173)