هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 187 - و هنگامی که گرفت خدا پیمان آنان که داده شدند کتاب را که بی
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و ياد كن هنگامى را كه خداوند از كسانى‌كه كتاب آسمانى به آنان داده شده است پيمان گرفت كه آن را براى مردم به روشنى بيان كنيد و حقايق آن را كتمان نكنيد، ولى آن را پشت سرشان انداختند و با كالاى ناچيز دنيا مبادله كردند. پس بد است آن‌چه خريدارى مى‌كنند. (187)
مپندار كسانى كه به آن‌چه كرده‌اند شادى مى‌كنند و دوست دارند به آن‌چه [از فرمان‌هاى خدا] انجام نداده‌اند مورد ستايش قرار گيرند، مپندار كه آنان از عذاب رهايى مى‌يابند، بلكه براى آنان عذابى دردناك خواهد بود. (188)
فرمانروايى آسمان‌ها و زمين از آن خداست، و خدا بر هركارى تواناست. (189)
همانا در آفرينش آسمان‌ها و زمين و در كاستى و فزونى شب و روز نشانه‌هايى [بر اقتدار خدا و فرمانروايى او بر آسمان‌ها و زمين] است. اين نشانه‌ها را خردمندان درمى‌يابند؛ (190)
همانان كه در هرحال- ايستاده و نشسته و بر پهلو آرميده- خدا را ياد مى‌كنند، و در آفرينش آسمان‌ها و زمين مى‌انديشند كه: پروردگارا، اين جهان را بى‌هدف نيافريده‌اى، تو از هركار باطل و بيهوده‌اى منزّهى، ازاين‌رو تحقق رستاخيز و كيفر و پاداش آن حتمى است، پس پروردگارا، ما را از عذاب آتش آن روز نگه دار. (191)
پروردگارا، به يقين هركه را تو به آتش درآورى او را خوار و بى‌‌مقدار كرده‌‌اى، و ستمكاران ياورانى ندارند كه آنان را از عذاب آتش برهانند. (192)
پروردگارا، ما نداى ندا دهنده‌اى را كه به ايمان دعوت مى‌كرد كه: اى مردم، به پروردگارتان ايمان بياوريد شنيديم و ايمان آورديم. پروردگارا، پس گناهان ما را بر ما ببخشاى و بدى‌هايمان را از ما بزداى و ما را در حالى بميران كه در زمره نيكان باشيم. (193)
پروردگارا، و آن‌چه به ما وعده داده‌اى و پيامبرانت آن را بر عهده تو ضمانت كرده‌اند به ما عطا كن و روز قيامت ما را خوار مگردان كه قطعا تو خلف وعده نمى‌كنى. (194)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 195 - پس پذیرفت از ایشان پروردگارشان که تباه ننمایم کار هر عمل‌ک
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
پس پروردگارشان به آنان پاسخ داد كه من عمل نيكوى هيچ عملكننده‌اى از شما را- مرد باشد يا زن- تباه نمى‌كنم و پاداش آن را به‌طور كامل به شما مى‌دهم. شما همه از يكديگريد و هيچ كدام بر ديگرى برترى نداريد؛ پس كسانى كه هجرت كرده و به خاطر ايمانشان از ديار خود بيرون رانده شده و در راه من آزار ديده و كسانى كه جنگيده و كشته شده‌اند، حتما گناهانشان را از آن‌ها مى‌زدايم و آنان را به بوستان‌هايى پوشيده از درختان كه از زير آن‌ها نهرها روان است درمى‌آورم. اين پاداش آن‌هاست؛ پاداشى از جانب خدا؛ و خداست كه پاداش نيكو نزد اوست. (195)
گشت و گذار كافران در شهرها و دستيابى آنان به سودهاى فراوان تو را فريب ندهد. (196)
اين بهره‌اى است اندك، چرا كه پايان‌پذير است؛ سپس جايگاهشان دوزخ است و آن بد بسترى است. (197)
ولى كسانى كه از كيفر پروردگارشان پروا كرده‌اند، براى آنان در بهشت بوستان‌هايى انبوه از درختان خواهد بود كه از زير آن‌ها نهرها روان است و در آن‌جا جاودانه‌اند. آنان با اين نعمت‌ها از جانب خدا پذيرايى مى‌شوند، و آن‌چه نزد خداست براى نيكان بهتر است. (198)
و قطعا از ميان اهل كتاب (يهود و نصارا) كسانى هستند كه به خدا و به آن‌چه به سوى شما مسلمانان نازل شده و به آن‌چه به سوى خودشان فرو فرستاده شده است ايمان دارند، در حالى‌كه در برابر خدا فروتن‌اند و آيات خدا را به متاع ناچيز دنيا نمى‌فروشند. آنان پاداش خود را نزد پروردگارشان خواهند داشت، و خداوند كارها را به سرعت، آن‌گاه كه انجام مى‌گيرد، حسابرسى مى‌كند. (199)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، بر ناگوارى‌ها و بر پرهيز از گناهان و اطاعت از خدا شكيبايى كنيد و با اتكا به صبر و پايدارى يكديگر بر مقاومت خويش بيفزاييد و در امور دين و دنيا با يكديگر همبستگى داشته باشيد، و از عذاب خدا پروا كنيد، باشد كه نيكبخت شويد. (200)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_نساء به نام خداوند بخشاینده مهربان 1 - ای مردم بترسید پروردگار خود را
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_نساء
به نام خداوند گسترده‌مهر مهربان
اى مردم، درباره هم‌نوعان خود از پروردگارتان پروا كنيد و حقوق يكديگر را پاس داريد؛ همان كسى كه شما را از يك تن (آدم) آفريد و همسرش را از نوع او خلق كرد، و از آن دو، مردان و زنان بسيارى را پراكنده ساخت. آرى، از خدايى كه او را بزرگ و عزتمند مى‌دانيد و به نام او از يكديگر درخواست مى‌كنيد، پروا بداريد و از [پايمال كردن حقوق] خويشاوندان خود نيز پروا كنيد و همبستگى ميان خود و آنان را محترم شمريد، كه خدا بر شما نگهبان است و اعمال شما را براى پاداش و جزا محفوظ مى‌دارد. (1)
و اموال يتيمان را به آنان بدهيد، و اموال نامرغوب خود را با اموال مرغوب آنان جا به جا نكنيد، و اموالشان را با ضميمه كردن به اموال خود، مخوريد كه آن گناهى بزرگ است. (2)
و اگر بيم داريد كه در صورت ازدواج با دختران يتيم عدل و انصاف را رعايت نكنيد، از ديگر زنان كه مورد پسند شمايند، دو تا يا سه تا يا چهار تا به همسرى گيريد، و اگر بيم داريد كه نتوانيد ميان چند همسر به عدالت رفتار كنيد، تنها يك زن را به ازدواج خويش درآوريد يا به كنيزانى كه مالك آنانيد بسنده كنيد. اين براى ستم نكردن به آنان و رعايت حقوقشان نزديك‌ترين راه است. (3)
مهر زنان را كه هديه‌اى است، به آنان بدهيد. پس اگر چيزى از آن را با رضايت خاطر به شما بخشيدند، آن را بخوريد. گوارا و نوش‌جانتان خواهد بود. (4)
و اموال يتيمان را كه در اختيار شماست و خدا اموال را سبب برپايى زندگى شما مردم قرار داده است به كم‌خردانشان ندهيد كه آن را تباه مى‌سازند، بلكه از درآمد آن به ايشان خوراك و پوشاك دهيد و با انان به نيكى سخن گوييد. (5)
و يتيمان را بيازماييد تا آن‌گاه كه به حدّ ازدواج برسند؛ پس اگر در آنان بصيرتى يافتيد كه مى‌توانند بر اساس آن در مصرف مال خردورزى كنند، اموالشان را به آنان بدهيد و آن را به اسراف (بى آن‌كه حق و حقوقى در آن داشته باشيد) مخوريد، و مبادا از ترس اينكه چون بزرگ شوند و شما را از تصرف در اموالشان بازدارند، اينك فرصت را مغتنم شمرده از آن بهره‌بردارى كنيد. و اگر اموالشان را در تجارت به كار مى‌بريد، هر كه توان‌گر است، از گرفتن كارمزد خوددارى كند، و هركه بينواست، به قدر متعارف از آن بخورد. و هنگامى كه اموالشان را به آنان باز مى‌گردانيد بر آنان گواه بگيريد، و خدا حسابرسى كافى است. (6)