■ ده هدف مهم از #فتنه ی شهریور ۱۴۰۱ ۱. تسلیم کردن نظام در موضوع جمع‌آوری گشت ارشاد ۲. تقویت موضع مخالفان قانون حجاب در داخل نظام ۳. به حاشیه بردن رکوردشکنی جهانی در اربعین امسال ۴. کلید زدن شورشهای تجزیه‌طلبانه در کردستان ۵.مشغول کردن نظام به داخل و به سرانجام رساندن پروژه ی تجزیه ی ارمنستان ۶. انتقام از نظام بابت پیوستن به شانگهای و تضعیف منافع اقتصادی غرب در ایران ۷. انتقام از شش ماه حماسه ی سلام فرمانده و جلوه‌های وحدت‌بخش آن بین مردم ۸. تضعیف وجهه ی آیت الله رئیسی در سازمان ملل ۹. تضعیف موقعیت محور مقاومت در تنش‌های اخیر با اسرائیل در مدیترانه ۱۰. تضعیف موضع ایران در مذاکرات @Quranahlebayt

#سایه_روشن خداوند در قرآن به ما فرموده که مراقب فتنه ی #شیطان باشیم: "يَا بَنِي آدَمَ لَا يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ". اما چگونه؟ #فتنه هر چیزی است که ما را در خودبینی و خودخواهی غرق می‌کند؛ تا جایی که در امور مادی و حتی معنوی دچار عُجب شویم و دیگر حق را نبینیم که مبدأ هر خوبی و بزرگی است و هر موفقیت ما به توفیق اوست. پس فرار از فتنه ی شیطان، مساوی است با ترک خودخواهی و خودمحوری؛ یعنی اجازه ندهیم «من»مان بزرگ شود! بلکه زیباییهای ظاهری و معنوی را امانت و عاریه‌ای از جانب حق ببینیم که از مجرای ما ظهور می‌کند و باید آنها را برای حق، خرج کنیم. حواسمان باشد کسی که امروز از فتنه ی خودبینی رها نشود، بعید نیست کارش به فتنه‌گری در خانواده، جامعه و جهان نیز بکشد! مثل کسانی که در طول تاریخ، فتنه‌های بزرگ برپا کردند. @Quranahlebayt

در آخرالزمان فتنه را ناخوش نداشته باشيد؛ زيرا آن #فتنه ها منافقان را نابود مى سازد. ‌ لا تَكرَهُوا الفِتنَةَ في آخِرِ الزمانِ؛ فإنّها تُبِيرُ المُنافِقينَ. ‌ کنزالعمال:۳۱۱۷۰ @Quranahlebayt

#فتنه چیست و چه فرقی با #امتحان و #ابتلا دارد؟ در تعریف لغوی فتنه آمده است: آن چیزی که موجب اختلال و اضطراب می‌شود. ریشه ی ابتلا نیز به معنی تغییر و تحول برای رسیدن به نتیجه ی مطلوب است. امتحان هم یعنی آزمایش به نحو مستمر و تلاشمند. حال، چه چیزهایی ما را به اضطراب می‌اندازد؟ مرگ، پیری، بیماری، گرانی، از دست دادن و...؟ اما آیا این اتفاقات همیشه و همه ی افراد را مضطرب می‌کند؟ ندیده‌ایم کسانی را که در بزرگترین از دست دادن‌ها آرامش داشته‌اند و تکلیفشان را به خوبی انجام داده‌اند؟ آیا پیش نیامده خودمان در شرایط ظاهراً سختی قرار گیریم، اما درونمان آرام باشد و به کاری که می‌کنیم، اطمینان داشته باشیم؟ از طرف دیگر، مگر گاهی همین امور موجب تحول و انقلاب درونی افراد نمی‌شوند؟ پس آیا نمی‌توان نتیجه گرفت که اتفاقات بیرونی به خودی خود، نه فتنه هستند، نه ابتلا؟ بلکه نوع نگاه و نحوه ی برخورد هر فرد به هر اتفاق، آن را برای او به فتنه یا ابتلا تبدیل می‌کند. همه ی از دست دادن‌ها و همچنین به دست آوردن‌ها، اقتضای سیستم دنیا و لازمه ی زندگی هستند و گریزی از آنها نیست. اتفاقاً بستری آماده‌اند برای اینکه همیشه و همه ی افراد در آن مورد امتحان قرار گیرند تا محک بخورند و صیقل داده شوند، یعنی به مقام انسانی خود که لایق آن هستند، عروج کنند؛ و این، نتیجه ی مطلوبی است که در هر امتحان باید به آن برسند. اما عملکرد افراد در مقابل این اتفاقات یا همان امتحانات، یکسان نیست. آنجا که فرد در تشخیص وظیفه به اضطراب می‌افتد و نمی‌تواند با یقین و آرامش قلبی تصمیم درست بگیرد، دچار فتنه شده؛ دلیلش هم بی‌معرفتی و عدم بصیرت به حقایق است. اما اگر این اتفاق، مایه ی تغییر و تحول او شد و وجودش را بالا برد، ابتلاست. @Quranahlebayt