🔻 یاد دارم که شبی در کاروانی همه شب رفته بودم و سر در کنار بیشه ای خفته. شوریده ای که در آن سفر همراه ما بود نعره ای برآورد و راه بیان گرفت و یک نفس آرام نیافت. چون روز شد گفتمش ، آن چه حالت بود ؟ گفت بلبلان را دیدم که به نالش در آمده بودند از درخت و کبکان از کوه وغوکان درآب و بهایم از بیشه اندیشه کردم که: «مروت نباشد همه در تسبیح و من به غفلت خفته» دوش مرغی به صبح می نالید عقل صبرم ببرد و طاقت و هوش یکی از دوستان مخلص را مگر آواز من رسید به گوش گفت: باور نداشتم که تو را بانگ مرغی چنین کند مدهوش گفتم: این شرط آدمیّت نیست مرغ تسبیح گوی و من خاموش 📚گلستان سعدی، باب دوم، حکایت ۲۶ #تسبیح #سعدی #حکایت #موسیقی_عرفانی •┈┈••✾☘️🕊☘️✾••┈┈• 🔆 قَبَسی از قَبَسات نوریه رحمانی @RASHAHATOLBEHAR