✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ موضوع: «#اسلام و #مقام_معلم»    تاریخ: ۱۴۰۲/٠٢/١٢ ✍️ مناسبت روز: امروز سالروز شهادت استاد مرتضی #مطهری (ره) و #روز_معلم است، لذا ضمن گرامی‌داشت مقام بلند «تعلیم و تربیت» و با سلام و صلوات بر روح بزرگ #معلم ایران اسلامی استاد #شهید_مطهری، سخن خود را آغاز می‌نمائیم؛ خداوند متعال در نخستین آیات قرآن کریم که بر قلب مبارک پیامبر اعظم خود نازل نموده، به مقام معلمی به عنوان جلوه‌ای از قدرت لایزال الهی اشاره کرده و خود را به‌عنوان معلم و تعلیم‌گر معرفی نموده: «الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ» و از آن مهم‌تر این‌که معلم بودن خود را بلافاصله پس از آفریدگار بودن و آفرینش بالاترین شاهکار خلقت یعنی انسان آورده است: «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ، خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ»؛ بنابراین می‌توان گفت مقام معلمی، بعد از مقام آفرینش و خلقت قرار دارد؛ برخی از مفسرین نیز با نگاهی دیگر در تفسیر این آیه آورده‌اند که خدای تعالی، بیان خلقت را از «عَلَق» (خون بسته) که پست ترین چیز است شروع کرده: «خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ» و سپس به «تعلیم» که بالاترین مراتب خلقت است ختم نموده است: «الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ». [تعلیم و تعلم از دیدگاه شهید ثانی و امام خمینی(ره)، ص٧و٨]؛ همچنین خداوند رحمان و رحیم در مقام رحمانیت و بخشندگی عام و همه‌گیر خود نیز از تعلیم و آموختن سخن به میان آورده: «الرَّحْمَنُ، عَلَّمَ الْقُرْآنَ»، (الرحمن/١و٢)؛ تا بشریت بدانند که مقام معلمی، نشأت گرفته از مقام رحمانیت خداوند است و بی‌شک معلم نیز برای تعلیم دیگران، نیازمند مهربانی و بخشندگی است؛ [هزار و یک نکته از قرآن کریم، ص ۵٧٢]؛ البته مقام معلمی، آنقدر بالا و والاست که خداوند به همین دو آیه‌ی عظیم هم بسنده نکرده و در آیات متعدد بر مقام معلم و تعلیم‌گر بودن خود تأکید نموده است؛ ✍️ پس از خداوند جَلَّ جَلالُه و عَظُمَ شَأنُه، بزرگترین پیامبر الهی نیز، دلیل بعثت خود را تعلیم دادن و خود را با مقام بلند معلمی معرفی می‌نماید: «إِنَّما بُعِثتُ مُعَلِّماً؛ همانا من، (معلم هستم و) برای تعلیم دادن، مبعوث شدم».[کنزالعمال، ح ٢٨٨٧٣]؛ و در روایت دیگر نیز تعليم‌گری را نشأت گرفته از بخشندگی دانسته و فرموده‌اند: «بخشنده‌ترین شما پس از من، کسی است که دانشی بیاموزد، آن‌گاه دانش خود را بپراکند». [میزان‌الحکمه، ح ١٣٨٢۵]؛ و سپس درباره حق معلم بر شاگرد فرمودند: «بدان از هر کس که حرفی آموختی، بنده او شده‌ای!» [عوالی اللئالی، ج ١، ص ٢٩٢]؛ و در ادامه نیز دست به دعا برای معلمان بلند کرده و فرمودند: «خدایا! آموزگاران را بیامرز، عمرشان را دراز کن و کسبشان را با برکت قرار ده» [تاریخ بغداد، ج٣، ص۶۴]؛ ✍️ اهل بیت عصمت و طهارت (ع) نیز همواره بر اهمیت تعلیم و تعلم، و مقام بلند معلمی تأکید نموده‌اند که در این مجال به چند روایت اشاره می‌نمائیم: ⬅️ امیرالمؤمنین (ع): «به احترام پدر و مادر و معلمت از جای برخیز، گرچه فرمانروا و پادشاه باشی». [غررالحکم و دررالکلم، ح 2341]؛ ⬅️ امام سجاد(ع): «حق استاد تو این است که بزرگش داری و محضرش را محترم شماری و با دقت به سخنانش گوش بسپاری و روی خود را به او کنی و با او (هرگز) بلند سخن نگویی». [من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 620]؛ ⬅️ امام صادق(ع): «در پیشگاه معلمی که از او دانش می‌آموزید، فروتن باشید» [الکافی، ج ١، ص ٣۶]؛ ✍️ از آنچه گذشت، نتیجه می‌گیریم که تعلیم‌گری از شئون خداوندی است که حضرت باریتعالی این موهبت الهی را به پیامبران و اولیای پاک خویش ارزانی کرده است تا مسیر هدایت را به بشر بیاموزند و بر همین اساس «تعلیم و تعلم» از سنت‌های نیکوی آفرینش دانسته شده؛ و آدمی نیز می‌تواند با پذیرش این مسئولیت بزرگ، نام خود را در قالب واژه مقدس «معلم» و در زمره هدایت‌کنندگان بشری و در مقام بلند آن‌ها ثبت و ضبط نماید؛ برهمین اساس در فرهنگ انسان‌ساز اسلامی، «معلمی» کاری پرافتخار و دارای مقامی والاست که گستره و شعاع او، از سطح کلاس و مدرسه فراتر است و جامعه و ملت و بلکه همه بشریت را در بر می‌گیرد؛ چنان‌که براساس آیه ٣٢ سوره مبارکه مائده: «نجات و هدایت یک فرد، با زنده کردن همه افراد بشر برابر بوده، همچنان که نابودی و گمراه ساختن یک فرد همانند نابود کردن تمام بشریت است. در پایان در برابر تمامی عالمان، معلمان، آموزگاران، و تعلیم‌گران علم و دانش، سر تعظیم فرود آورده و امیدواریم که همواره در مسیر هدایت بشریت، موفق و مؤید و منصور باشند. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: «سالروز رحلت #علامه_دهر #شیخ_بهایی (ره)» موضوع: #احکام_علم_آموزی ❓امروزه آموختن کدامیک از تخصص‌های علمی برای اسلام و مسلمین مفیدتر است؟ ✅ شايسته است که علماء و اساتيد و دانشجويان دانشگاه‌ها به همه تخصص‌های علمی مفيدی که مورد نياز مسلمانان است، اهتمام بورزند تا از اَجانب به‌خصوص دشمنان اسلام و مسلمين بی‌نياز شوند... ❓سستی و تنبلی در تحصیل علم و تلف کردن وقت چه حکمی دارد؟ آیا حرام است؟ ✅ تضییع وقت به بطالت و بیکاری دارای اشکال است و دانشجو تا وقتی که از مزایای مخصوص دانشجویی استفاده می‌کند باید از برنامه‌های درسی مخصوص دانشجویان متابعت کند و الا استفاده از آن مزایا از قبیل شهریه و کمک هزینه و غیره برای او جایز نیست. 📚 أجوبةالاستفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#علامه‏ی‌دهر» روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠٢/١٣ ✍️ مناسبت روز: امروز ١٢ شوال برابر با سالروز رحلت عالم و دانشمند بزرگ عهد صفویه، شيخ‌الفُقهاء، استاد‌الحُكماء، رئيس‌الاُدبا، شيخ‌الاسلام و المسلمين بهاءالدين محمد بن عزالدين حسين بن عبدالصمد حارثی هَمْدانی عاملی جَبعی معروف به «#شيخ‌_بهايى» از افتخارات بزرگ جهان اسلام و مکتب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) است؛ عالم کم‌نظیری که «#علامه‏_دهر» بوده و بالجمله در تمامی علوم آن روز، گوی سبقت را از افاضل و دانشمندان ربوده است؛ لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند این عالم گرانقدر آغاز می‌نمائیم؛ #شیخ‌بهایی در سال ۹۵۳ قمری در بعلبک لبنان و در خاندان علم و دانش متولد شد؛ پدر او «عزالدین حسین عاملی» از علمای بزرگ دوران و شاگرد برجسته شهید ثانی بوده‌ که تبار و نسب ایشان به «#حارث_هَمْدانى» یکی از شخصیت‌های برجسته صدر اسلام و یاران مخلص امیرالمؤمنین (ع) برمی‌گردد؛ #شیخ‌_بهاءالدين در ١٣ سالگی به همراه پدر بزرگوارش، به دعوت شاه تهماسب صفوی، به ایران آمد و پدر ایشان، «#شیخ_الاسلام» پایتخت وقت ایران «قزوین» گردید؛ «#شیخ‌الاسلام» در آن زمان، بالاترین منصب روحانیت بوده که وظیفهٔ افتاء، قضاء و بیان احکام شریعت را برعهده داشته است؛ شیخ‌بهایی ابتدا در ایران به تعلیم و تعلم در علوم دینی پرداخت و سپس سفری طولانی به مدت ۳۰ سال به بلاد مختلف اسلامی انجام داده و نزد اساتید بزرگ در انواع علوم، دانش آموخته و سپس به دعوت «شاه عباس» مقتدرترین شاه صفوی، در ۵٣ سالگی به اصفهان رفت و به‌دليل، شخصیت عظیم علمی، ادبی، اخلاقی و پارسایی و تقوایش، تا آخر عمر، منصب شیخ‌الاسلامی کشور بزرگ ایران را عهده‌دار شد و در این دوران زمینهٔ رشد و شکوفایی خارق‌العاده‌ی فرهنگ و معارف مکتب اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام را در ایران فراهم نمود؛ هوش و استعداد منحصر به فرد، و سعی و تلاش خستگی‌ناپذیر شیخ‌بهایی در یادگیری و یاددادن علوم و فنون مختلف، باعث شده تا مورخین، او را «نابغه دوران» ‌«علامه جهان بشر» و «همه چیزدان» بنامند؛ او، علامه‌ای مجتهد، فقيهی اصولی، محدثی رجالی، مفسری بزرگ، عارفی سالک، فیلسوفی حکیم و جامع علوم عقلی و نقلی بوده که علاوه بر این علوم، مورخین او را رياضیدان، فیزیک‌دان، مهندس و معمار، طبیب، متكلم، اديب، شاعر، منجم و ستاره‌شناس، مورخ و سیاستمدار، و دانشمند و نظریه‌ پرداز نامدار شیعه در سده دهم و یازدهم هجری دانسته‌اند که در «علوم غریبه» نیز، دانایی ویژه داشته و بیش از ١٢٠ کتاب و رساله ارزشمند در علوم مختلف از او به جای مانده‌ است؛ او نخستین رساله‌ی عملیه در فقه را به زبان فارسی با نام رساله «جامع عباسی» نگاشت که ابتکاری نو در نگارش متون فقهی غیر استدلالی برای استفاده عموم مردم به‌شمار می‌رفت؛ تعداد کثیری از علماء و دانشمندان نامی جهان اسلام در قرن یازدهم، نزد وی تحصیل کرده‌اند، که از جمله آنها می توان به «ملاصدرا، ملامحمدتقی مجلسی، محقق سبزواری، ملاحسنعلی تُستَری، ميرزا رفيعای نايينی، سيد ماجد بحرانی، ملامحسن فيض كاشانی و ملامحمدصالح مازندرانی» اشاره نمود؛ 👈 همچنین به شهادت مورخین، شیخ‌بهایی بسیار بخشنده بوده و سرایی عظیمی برای نگهداری یتیمان و زنان بی‌پناه در اصفهان تأسیس نموده است؛ همچنین او را مؤسس اولین مؤسسه رسمی خیریه در اصفهان دانسته‌اند، که به برکت این کار خالصانه و سنت حسنه، امروزه بیشترین گستره سازمان‌های خیریه در کشور و حتی در جهان متعلق به شهر اصفهان است؛ ✍️ وی در دوازدهم شوال سال ١٠٣٠ قمری در ٧۵ سالگی در اصفهان درگذشت و بنابر وصیت خودش، پیکر او را به مشهد منتقل و در کنار حرم مطهر حضرت علی‌بن موسی‌الرضا (ع) به خاک سپردند؛ امروزه پس از چهارصد سال، آرامگاه او همچون نگینی درخشان، میعادگاه میلیون‌ها نفر از شیعیان و زائرین حضرت ثامن الحجج (ع) است که مسلماً این توفیق الهی از حسن نیت و ارادت و خدمات بی‌شائبه وی، به ساحت مقدس اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام، نشأت گرفته است‌؛ ✍️ و بالاخره سخن امروز را با کلام رهبرفرزانه انقلاب به پایان می‌بریم که فرمودند: «شیخ بهایی» یک آخوند به تمام معنای کامل است...؛ یک روحانی بوده که در همه‌ی علوم، عالِم بوده... یک آخوند حرفه‌یىِ منبر و محرابی، با آن‌ همه دانش‌... پس، روح دینی، با روح علمی اصلاً منافاتی ندارد؛ بلکه روح دینی، کمک و پشتیبان روح علمی است... ؛ یک نکته‌ی دیگر این است که با آن سابقه‌ی علمی که ما در گذشته داشتیم، متأسفانه نسل امروز از آن بی‌خبر است... و گاهی می‌گویند که فلان چیز قرون وسطایی است! غافل از این‌که قرون وسطی برای اروپا، روزگار ننگ است، اما برای ما روزگار نور است...» (۱۳۷۰/۱۱/۱۵) https://eitaa.com/ROOZBARG