✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز نوزدهم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓یک عزاداری مورد رضایت اهل‌بیت علیهم‌السلام چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟ ✅ در جواب باید عرض کنیم عزاداری دو حیث دارد: یک حیث محتوایی است و مطالبی که گفته می‌شود؛ یک حیث قالب و شیوه عزاداری است؛ از نظر محتوا آنچه که گفته می‌شود نباید مطالب حرام و خلاف شرع باشد، یعنی دروغ نباشد، غلو نباشد، موجب وهن مذهب نباشد، موجب تنقیص مقام معصومین علیهم‌السلام نباشد و همچنین موجب پایین آمدن مقام خود مومنین و عزاداران هم نباشد؛ یعنی از نظر محتوا مطالب مستند باشد؛ خلاف عقاید مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام نباشد، خلاف مرام اهل‌بیت علیهم‌السلام نباشد؛ (اما) نسبت به شیوه عزاداری، اولاً همراه با کار حرام نباشد مثل موسیقی حرام و امثال این‌ها، و (ثانیاً) موجب وهن مذهب هم نباشد، یعنی کاری نکنند که سوژه به دست دشمنان بیفتد و با این شیوه عزاداری که داریم، آنها علیه مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام و پیروان مکتب اهل‌بیت، تبلیغ سوء داشته باشند؛ اجمالا این را می‌توانیم ویژگی‌های عزاداری مناسب مورد رضایت اهل‌بیت علیهم‌السلام برشماریم. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «پرچمداران عزت و استقامت» روز چهارشنبه، ١۴٠١/٠۵/٢۶ ✍️ مناسبت روز: در ۲۶ مرداد سال ۱۳۶۹ شمسی، میهن اسلامی ما، شاهد حضور اولین گروه از آزادگان سرافرازی بود که در هشت سال دفاع مقدس مجاهدانه از دین و شرف و ناموس کشور ایران پاسداری کرده و پس از سال‌ها اسارت در زندان‌های مخوف رژیم بعثی عراق، قدم به خاک پاک میهن اسلامی خود گذاشتند؛ آزادگانی که به راستی باید آنان را پرچمداران عزت و استقامت، و راضی‌ترین افراد به قضای الهی دانست، چنانچه در سال‌های سخت اسارت، خود را از زنجیرهای نفسانی رهانیده، و به حق، مدال «آزادگی» را کسب کرده‌اند؛ البته امروز، علاوه بر تقدیر از صبر عظیم آزادگان، می‌بایست به شکیبایی و صبر جمیل خانواده این آزاد مردان نیز اشاره کرد، پدران و مادران و همسرانی که وعده الهی «وَبَشِّرِ الصَّابرِین»، برای آن‌ها تحقق یافت و پس از سال‌های نگرانی و اضطراب، چشمان منتظرشان به دیدار یوسف کنعانیشان روشن شد؛ لذا مسلماً مقام و اجر و پاداش آنان نیز هم‌چون آزادگان سرافراز است؛ چنانچه رهبر معظم انقلاب فرمودند: «اجر آزادگان یک طرف؛ و اجر خانواده‌ آنان، همسران، فرزندان، پدرها، مادرها، و نزدیکان، یک طرف... احساس آن‌ها سخت‌تر و تلخ‌تر از احساس خانواده‌ی شهدا بود... لذا اجر آنها هم خیلی والا و بلند است...» (سخنان معظم‌له مورخ ۱۳۹۱/۰۵/۲۵) بنابراین یکی از نکات درس‌آموز در روز ورود آزادگان به ایران اسلامی، توجه به صبر و استقامت ستودنی آنان و خانواده گرامی ایشان است؛ ✍️ اما نکته مهم دیگر که باید در این روز مورد توجه قرار گیرد، مسئله‌ی «عبرت‌آموزی و تحقق سنت الهی» است، چنانچه رهبر فرزانه انقلاب در این زمینه نیز فرمودند: «شاید آن روزی که اسیر جنگ تحمیلی، جوان مسلمان ایرانی... در آن سلول با آن شکنجه‌ها زندگی می‌کرد، به حسب ظاهر دریچه‌ی امیدی به روی او باز نبود؛ شاید تصور می‌کرد که در این وضعیت... سرانجامی جز مرگ و کشته شدن نداشته باشد؛ (اما) امروز واقعیت را نگاه کنید، ببینید چه اتفاقی افتاده است؛ آنها کجایند! شما (آزادگان) کجائید! این یک عبرت است؛ این نشانه‌ی درستی و راستی و صدق وعده‌ی الهی است؛ (ما باید) به وعده‌ی الهی ایمان بیاوریم؛ به راست بودن وعده‌های الهی، باور و اعتقاد عمیق پیدا کنیم؛ اگر (خداوند) می‌فرماید: «وَ لَيَنْصُرَنَّ اللهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللهَ لَقَوِيٌّ عَزيزٌ»(حج/۴٠): (كسانى را كه خدا را يارى كنند، يارى مى‌كند) معنای آن را درک کنیم؛ آن روز شما در مقابل مأمور شکنجه یا رئیس زندان یا مأمور بعثی مواجه بودید با آن فشار؛ امروز ملت ایران در مقابل آمریکا مواجه است با چالش‌های (مختلف)؛ اما همان قضیه است... و وعده‌ی خدا راست است..؛ امروز هم همین مسئله برای ملت ایران هست؛ اگر ما آنچه که خدای متعال گفته، عمل کنیم، هم‌چنان که شما در دوران اسارت عمل کردید؛ قطعاً پیروزی با ملت ایران است؛ این یک عبرت (و درس) است؛ (ببینید) آنهایی که به شما می‌گفتند تا ابد باید در این زندان بمانید، یا می‌گفتند شما را اعدام خواهیم کرد، خودشان به زباله‌دان تاریخ افتادند، خودشان اعدام شدند، خودشان نابود شدند؛ (اما) شما امروز بحمداللّه در جمهوری اسلامی، سرافراز و با عزت دارید زندگی می‌کنید؛ این درس است! یک بار دیگر هم ما در گذشته این درس را داشتیم؛ بعضی‌هامان باور نمی‌کردیم که در دوران اختناق و طاغوت (بتوانیم پیروز شویم)؛ کسانی می‌گفتند آقا، «مشت است و درفش»، بی‌خود ایستادگی و مقاومت می‌کنید! یک عده‌ای هم می‌گفتند نه، «صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيهِ ۖ فَمِنهُم مَن قَضىٰ نَحبَهُ وَمِنهُم مَن يَنتَظِر»: «از ميان مؤمنان مردانى هستند كه آنچه را با خداوند پيمان بسته بودند صادقانه وفا كردند، برخى از آنان پيمانشان را عمل كردند (و به شهادت رسيدند) و بعضى ديگر در انتظار (شهادت) هستند...» (احزاب/٢٣)؛ (در هر حال) خدای متعال حادثه‌ای را پیش آورد که در دنیا هیچ‌کس باور نمی‌کرد! نه این‌که در ایران کسی باور نمی‌کرد، بلکه در دنیا هم کسی باور نمی‌کرد که آنچه آمریکایی‌ها آن را جزیره‌ی ثبات می‌دانستند، اینجور دستخوش طوفانی بشود که در نهایت به انزوای آمریکا، به انزوای استکبار، به انزوای انگلیس و عمّال و مزدورانشان منتهی شود؛ امروز هم همین است؛ امروز هم شما دنیا را نگاه کنید؛ نشانه‌هایی هم پیداست؛ مکرر عرض کردیم؛ دنیا در حال عبور از یک گذرگاه و رسیدن به یک وضع جدید و ماجرای جدیدی است؛ رفتار ما، نیت ما، عمل ما در شکل‌گیری این وضعیت جدید، تعیین‌کننده است؛ برای این‌که دلهامان قرص شود، برای اینکه راه را گم نکنیم، زندگی شما آزادگان می‌تواند برای ما یک ستاره‌ی راهنما باشد...» (سخنان معظم‌له مورخ ۱۳۹۱/۰۵/۲۵) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز بیستم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓آیا پوشیدن لباس مشکی (از ابتدای محرم) تا اربعین حسینی اشکالی دارد؟ ✅ پوشیدن لباس مشکی در ایام عزاداری خاندان عصمت و طهارت (ع) به منظور تعظیم شعائر الهی و اظهار حزن و اندوه موجب ترتب ثواب الهی است. ❓مقداری برنج با نرخ دولتی برای مراسم محرم و عزاداری امام حسین (ع) به هیئت‌های مساجد داده شده است؛ آیا می‌توان در ایام اربعین برای زائرانی که به عراق می روند، آن را مصرف کرد؟ ✅ جایز نیست و باید در همان هیئت‌های مساجد برای مراسم محرم و عزاداری مصرف گردد. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «سیاهِ رو سپید» روز پنجشنبه، ١۴٠١/٠۵/٢٧ ✍️ مناسبت روز: امروز بیستمین روز از ماه محرم‌الحرام است که علامه مجلسی (ره) روایتی را از امام باقر (ع) نقل کرده که در چنین روزی، جمعى از بنى‌اسد بدن شریف «جون» غلام جناب ابوذر غفارى (ره) را در کربلا پیدا کرده و دفن نمودند، در حالی که پس از ده روز از زمان شهادت، بوى مُشک از جنازه او به مشام می‌رسید! [بحار الأنوار، ج۴۵، ص۲۳] «جون» فردی سیاه‌پوست اهل نوبَه (منطقه‌ای در آفریقا) و غلام فضل بن عباس بن عبدالمطلب بود که امیرالمومنین (ع) او را خریداری و به ابوذر غفاری (ره) بخشیدند؛ او بعد از رحلت جناب ابوذر (ره) در ربذه، به مدینه بازگشت و در خدمت امیرالمؤمنین (ع)، و بعد از ایشان به خدمت امام حسن (ع)، و سپس به خدمت امام حسین (ع) رسید و همراه آن حضرت از مدینه به مکه و از آنجا به کربلا آمد؛ ظاهراً او در تعمیر و آماده‌سازی اسلحه مهارت داشته، چنانچه در نقلی از امام سجاد(ع) در شب عاشورا آمده است که جون در خیمه امام حسین(ع) مشغول آماده‌سازی شمشیر آن حضرت بود؛ (تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۰) سید ابن طاووس (ره) چنین آورده که امام حسین (ع) در روز عاشورا، «جون» که در حدود ٩٠ سالگی بود را از رفتن به میدان بازداشتند و به او فرمودند: من به تو اجازه می‌دهم (که از این سرزمین بروی و جان خود را حفظ کنی) تو همراه ما برای عافیت آمدی، پس در گرفتاری ما، خود را مبتلا مساز؛ ولی جون در جواب گفت: «ای فرزند رسول خدا، آیا سزاوار است که من در زمان خوشی، نان‌خور شما باشم، ولی در سختی‌ها شما را تنها بگذارم؟ به خدا سوگند، که (در این دنیا) بویم بد، نژادم پست، و رنگم سیاه است؛ پس بر من منت گذارید و مرا به بهشت رسانید تا بدنم خوش‌بو، نژادم شریف و رویم سفید گردد! به خدا سوگند، هرگز از شما جدا نمی‌شوم تا اینکه خون من با خون شما درآمیزد» و سپس به میدان رفت و جنگ نمایانی نمود؛ (لهوف، ص ١٠٨؛ و اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۰۵) خوارزمی در مقتل الحسین (ع) این رجز را در میدان نبرد برای «جون» ذکر کرده که با صدای بلند رو به لشگر عمربن سعد ملعون گفت: «ای بدکاران، چگونه می‌بینند ضربات این سیاه را با شمشیری که در راه فرزندان پیامبر خدا کشیده شده است؛ آری، من با دست و زبان از آنان حمایت می‌کنم و با این کار، امید دارم که در روز ورود به صحنهٔ محشر به بهشت وارد شوم؛ زمانی که شفاعت کننده‌ای همانند احمد (ص)، در پیشگاه خدا نیست» (مقتل‌الحسین خوارزمی، ج۲، ص۲۳) او سپس به جمع لشگریان دشمن زد و به روایتی ٢۵ نفر و به روایت دیگر ٧٠ نفر از آنان را به درک واصل کرد تا این‌که زخم‌هاى فراوانى بر او وارد شد و ضربتی به سر او خورد و از روی اسب به زمین افتاد و نام خود را در میان هفتاد و دو سردار شهید حسینی ثبت نمود؛ (مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۳) در این وقت، امام حسین (ع) خود را به جون رساندند و سرش را به دامن گرفته و بلندبلند گریستند و سپس دست مبارک را بر سر و صورت جون کشیده و فرمودند: «اللّهُمِّ بَیِّض وَجْهَهُ وَ طَیِّب ریحَهُ وَاحْشُرْهُ مَعَ مُحَمَّد وَ آل مُحَمَّد علیهم‌السلام: بارالها رویش را سفید و بویش را خوش فرما و با خاندان محمد و آل محمد علیهم‌السلام محشورش فرما». (اعیان‌الشیعه، ج۱، ص۶۰۵؛ مورخین آورده‌اند که بنی‌اسد پیکر معطر و نورانی «جون» را در کنار دیگر شهدای کربلا، پایین پای امام حسین(ع) به خاک سپردند که امروزه زیارتگاه ده‌ها میلیون‌ زائر حسینی در کربلای معلا است و مقام بلند وی تا بدان جاست که امام زمان (عج) در «زیارت ناحیه مقدّسه» بر او سلام می‌دهند و در «زیارت الشهداء» نیز چنین آمده: «اَلسَّلَامُ عَلَی جَوْنٍ مَوْلَی أَبِی‌ذَرٍّ الْغِفَارِی». ✍️ روی سپید و نورانی، و بوی عطر حسینی، و رضوان همراه با محمد و آل محمد (ص) گوارای وجودش، و شفاعتش شامل همه‌ی شیعیان و محبین حضرت اباعبدالله الحسین (ع) باد. رو سیاهی که می‌رسد اینجا عاقبت روسپید خواهد شد سیب می‌بوید و کنار حسین در نهایت شهید خواهد شد انس با همنشین اثر دارد باید از شیشه عطر بردارد آن گِلی که کنار گل باشد مست بوی عبیر خواهد شد هر که چشمش به چشم او افتاد دل به عشقِ ولایت او داد صبح خیمه، سیاه گر بوده ظهر میدان، سفید خواهد شد... https://eitaa.com/ROOZBARG