بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ موضوع: شیخ #عطار_نیشابوری (ره) تاریخ: ١۴٠٣/٠١/٢۵ ✍️ مناسبت روز: امروز در تقویم شمسی به عنوان «روز ملی شیخ #عطار نیشابوری» نام‌گذاری گردیده، لذا ضمن گرامیداشت آن، سخن امروز را به این شخصیت عارف، زاهد و شاعر بزرگ مسلمان ایرانی اختصاص می‌دهیم‌؛ تعظیم، تكریم، گرامی داشت و یادكرد انسان‎های شایسته، عالم، هنرمند، فرهیخته، فرهنگ‎ساز، نقش‎آفرین و متحوّل‎كنندگان تاریخ و نیز زنده نگه‎داشتن نام و یاد آنان پس از مرگ، لازمه محبت، عشق و ارادت انسان به نیكی‎ها و كمالات است و ریشه در فطرت و سرشت آدمی دارد. چنانچه شاهدیم كه جوامع، ملت‎ها و ملیت‎های مختلف، بزرگان علم، ادب و هنر خویش را با برگزاری سمینارها، همایش‎ها و... گرامی داشته و فضایل و كمالاتشان را برشمرده و به وجود آنان افتخار و مباهات می‎كنند و برای نكوداشت آنان، بر حفظ آثار نیكان و احیای میراث گذشتگان و رواج موزه‎ها تأکید دارند؛ همه‌ی این بزرگداشت‎ها و تكریم‎ها، نشانه عشق و ارادت فطری انسان به كمال است و ریشه در اسلام و سنت نبوی دارد، چنانچه در آموزه‌های دینی بر تکریم و احترام به بزرگان، تأکید فراوان گردیده تا جایی که رسول خدا (ص) فرمودند: «بَجِّلُوا اَلْمَشَايِخَ فَإِنَّ تَبْجِيلَ اَلْمَشَايِخِ مِنْ إِجْلاَلِ اَللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ مَنْ لَمْ يُبَجِّلْهُمْ فَلَيْسَ مِنَّا»: «به بزرگان احترام بگذاريد؛ زيرا تجلیل و بزرگداشت آنان، موجب بزرگداشت خداوند عزوجل است و هرکس به بزرگان احترام نگذارد، از ما نيست!» بی شک یکی از مفاخر و شخصیت‌های کم نظیر ایرانی، عطار نیشابوری (ره) است؛ ✍️ فریدالدین ابوحامد محمد عطار مشهور به شیخ #عطّار_نیشابوری، یکی از عارفان بزرگ و شاعران بلندآوازه در ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است؛ او در سال ۵۴۰ هجری قمری در نیشابور زاده شد و در ۶۱۸ هجری به دست مغولان متجاوز کشته شد. شیخ عطار، داروشناسی و داروسازی را از پدرش آموخت و به کار عطاری و درمان بیماران می‌پرداخت‌‌؛ او در عرفان، مرید شیخ یا سلسلهٔ خاصی از مشایخ تصوف نبود و علاقه‌ای هم به خانقاه نداشته و راه عرفان را از دواء و شفاء، پیدا کرده است؛ امرار معاش از پیشه عطاری و داروسازی، عامل بی‌نیازی و بی‌رغبتی عطار، به مدح‌گویی برای پادشاهان زمان خود شده بود و زندگی زاهدانه او در راه درمان و خدمت به بیماران و همچنین در مسیر علم‌آموزی و درس و بحث و تنظیم اشعار بسیار گذشته است؛ با استناد به اشعار عطار نیشابوری، به‌راحتی می‌توان اثبات نمود که او از شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) بوده؛ چنانچه در اشعار خود از حضرت زهرا (س) با عنوان «خاتون جنت»، و ازحضرت علی (ع) با عنوان «امیرالمؤمنین» نام برده است: «زمشرق تا به مغرب، گر امام است امیرالمؤمنین حیدر تمام است...» به گواهی تاریخ، حلقهٔ درس‌های عرفانی عطار در نیشابور، بسیار گرم و پرشور بوده‌ و بسیاری از بزرگان عصر، در مکتب‌خانه او حاضر می‌شدند؛ در بزرگی شخصیت عطار، همین بس که شخصیت‌های بزرگی همچون «شیخ محمود شبستری، صائب تبریزی، سیف فرغانی، فیض کاشانی، جامی و مولانا در مدح او سخن‌ها گفته‌اند که این بیت از اشعار مولانا که خود از عالمان و عرفای بزرگ بوده، نشان از جایگاه بی‌بدیل عطار است: هفت شهر عشق را عطار گشت           ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم... امروزه آرامگاه زیبای عطار در خیابان عرفان‌شهر نیشابور، پذیرای جمع زیادی از علاقه‌مندان به علم و ادب و فرهنگ ایرانی اسلامی است و هرساله، روز ٢۵ فروردین به عنوان روز بزرگداشت شیخ عطار نیشابوری، گرامی داشته می‌شود. ✍️ روحش شاد، یادش گرامی باد. 📚 منابع: کتاب گلشن راز /شیخ محمود شبستری و کتاب صدای بال سیمرغ/ عبدالحسین زرین کوب. https://eitaa.com/ROOZBARG