✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «از #آب هم مضايقه کردند، کوفیان!»        روز سه‌شنبه، ١۴٠٢/٠۵/٠٣ ✍️ مناسبت روز: امروز هفتمین روز از ماه #محرم الحرام است که مورخین آورده‌اند که در چنین روزی عبيداللَّه بن زياد ملعون دستور داد که بين کاروان حسینی و آب حايل شوند، تا امام و یارانشان قطره‌اى از آب فرات ننوشتند و عمر بن سعد ملعون نیز به مجرد دريافت اين دستور، پانصد نیرو جنگی را مأمور مراقبت از شریعه فرات نمود و آب را به روى امام و ياران و زنان و كودكان آن حضرت بست! [زادالمعاد، ص٣٨٩؛ و انساب‌الاشراف، ج٣، ص١٨٠]؛ «از آب هم مضايقه كردندكوفيان خوش داشتند حرمت مهمان كربلا» ✍️ اما یکی از شبهاتی که اصولاً برای تطهیر يزيد و یزیدیان، و سست کردن عقاید شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) در مورد واقعه کربلا مطرح می‌شود در مورد همین موضوع، یعنی بسته شدن آب بر روی #کاروان_حسینی و تشنگی آنها در روز #عاشورا است که البته هر بار هم به صورتی آن را مطرح می‌کنند: ❓یکبار می‌گویند که اصلاً کربلا بیابان نبوده، و مگر می‌شود منطقه‌ای در کنار رود بزرگ فرات به صورت بیابانی باشد؟ ❓بار دیگر می‌گویند طول رودخانه فرات بسیار زیاد بوده، پس چطور سپاه یزید می‌توانسته طول این رودخانه عظیم را ببندد؟ ❓و در مرتبه دیگر می‌گویند حالا فرض کنیم آنها راه را بسته‌اند، اما چرا امام چاه نکندند و یا از شیر شتران استفاده ننمودند؟ ❓و چرا اگر آب نبوده، طبق روایات شیعه، امام و اصحاب ایشان در شب عاشورا غسل شهادت کرده‌اند؟ ✅ برای پاسخ به این شبهات نکاتی را تقدیم می‌نمائیم: 1️⃣ اولاً موضوع بستن آب و تشنگى امام حسين (ع) و اصحابشان در كربلا، تنها در کتب شیعه نیامده بلکه مورخین بزرگ اهل سنت مانند «طبری» این موضوع را تأیید نموده‌اند، لذا این موضوع قابل کتمان نیست؛ (تاريخ طبری، ج٧، ص٢٩۶٣ به بعد) 2️⃣ ثانیاً طبق نظر جغرافی‌دانان، موقعیت جغرافیایی کربلا در آن زمان با حال حاضر و حتی چند قرن قبل، قابل مقایسه نیست! چراکه طوفان‌های شن و حوادث طبیعی در طول هزار و چند صد سال، این منطقه را به کلی تغییر داده و شاهد این ادعا نیز قبر مطهر امام حسین و حضرت عباس (ع) است که بسیار پایین‌تر از این چیزی است که ما می‌بینیم! این نهر علقمه هم که امروز مشاهده می‌کنیم، در قرن هفتم توسط ابن علقمی وزیر شیعه مستعصم عباسی برای آب‌رسانی به شهر کربلا احداث شده، مگرنه رودخانه فرات حدود ١۵ کیلومتر با این منطقه فاصله دارد لذا این که می‌گویند امام و یارانشان در کنار رودخانه فرات و نهر علقمه بوده‌اند اصلاً صحیح نیست؛ البته این که شعبه‌ی کوچکی از فرات از نزدیکی آن منطقه می‌گذشته که حضرت عباس (ع) هم در نزدیکی آن به شهادت رسیده‌اند، حقیقت دارد، ولی دلیل نمی‌شود که بگویند این منطقه جلگه‌ای بوده است؛ و همچنین این موضوع اثبات می‌کند که به راحتی دشمن می‌توانسته این شریعه کوچک را مسدود نماید؛ و البته نباید فراموش کنیم که تعداد یاران امام کمتر از صد نفر و تعداد لشگریان ابن سعد بیش از سی هزار نفر بوده‌ است لذا به راحتی می‌توانستند از دسترسی کاروان حسینی به آب جلوگیری نمایند؛ 3️⃣ ثالثاً در کتب تاریخی آمده که امام برای تهیه آب از روز هفتم محرم، اقدامات مختلفی انجام دادند، مانند حمله دسته جمعی اصحاب به نگهبانان شریعه و آوردن آب؛ حفر چاه و حتماً استفاده از شیر شتران که البته در تاریخ به آن اشاره نشده‌ است؛ لذا طبق آنچه نوشته شده، امام به هر صورت ممکن از تشنگی اهل‌بیت تا صبح عاشورا و شروع درگیری جلوگیری نموده‌اند؛ البته از ظواهر نقل‌ها برمی‌آید که آب چاه در آن منطقه که در نزدیکی دریاچه بزرگ نمک است، اصلاً قابل شرب نبوده لذا امام و اصحاب برای وضو و غسل و سایر موارد از آن استفاده نموده‌اند، اگرچه در همین نقل‌ها آمده که وقتی لشگر عمر سعد از این جریان مطلع شدند به همین چاه نیز هجوم آوردند و آن را پر کردند؛ و همچنین با عنایت به اینکه اکثر کاروان امام با اسب بودند لذا مسلماً وجود چند شتر محدود که معلوم نیست چندتا از آنها هم شیرده بوده‌اند نمی‌توانسته تشنگی حدود ٢٠٠ نفر مرد و زن و کودک در کاروان حسینی را در روز عاشورا برطرف نماید؛ بر این اساس آنچه که مسلم است، تشنگی اهل‌بیت مربوط به روز عاشورا است که زنان و کودکان در خیمه‌ها زیر آفتاب گرم عراق بوده‌اند، و مردان نیز همه زره پوشیده و مسلح و در حال جنگیدن بودند و به هیچ وجه هم تهیه آب از شریعه فرات ممکن نبوده، در نتیجه تشنگی بر کاروان حسینی غالب شده و طبق روایات بالاخره هم امام و یاران فداکار ایشان با لب تشنه به شهادت رسیدند. 📚 برگرفته از مصاحبه اختصاصی دکتر محمدحسین رجبی دوانی (مورخ و پژوهشگر تاریخ اسلام) با تبیان در تاریخ ١٣٩۵/٠٧/١٧ https://eitaa.com/ROOZBARG

🏴 #روضه امشب هشتمین شب محرم و منسوب به حضرت #علی‌اکبر (ع)، فرزند ارشد حضرت سیدالشهداء (ع) است که از نظر ظاهر، و خلق‌ و خو شبیه‌ترین مردم به پیامبر خدا (ص) بوده‌اند؛ به طوری که در روایات آمده هر وقت اهل‌ بیت، مشتاق دیدار حضرت رسول (ص) می‌شدند، به ایشان می‌نگریستند؛ [مقتل‌ الحسین خوارزمی، ج۲، ص۳۴] حضرت علی‌اکبر نخستین فرد از بنی‌هاشم است که در روز عاشورا نزد پدر گرامى‌‌‏شان آمده و اذن میدان طلبیدند؛ امام حسین (ع) نیز بى‌درنگ اجازه دادند، اما در زمان رفتن ایشان به میدان، امام به قامت رعنای فرزند عزیزتر از جانشان نگریسته و باران اشک از دیدگانشان فرو ریخت... مرحوم شیخ حر عاملی (ره) نوشته که پس از مدتی حضرت ابی‌عبدالله (ع) صدایِ علی اکبر را شنیدند و با عجله خودشان را بالای سر او رساندند و چون او را در آن حال و وضعیت دیدند، رنگ از رخسار امام پرید و از اسب پیاده شدند اما در اولین قدم به زمین خوردند و دیگر توان ایستادن نداشتند... تا جایی که شیخ جعفر شوشتری (ره) می‌فرماید نگویید شبِ علی اکبر، بلکه بگویید شب جان دادن حسین (ع).. چراکه اگر زینب نیامده بود، چه‌بسا که امام همان‌جا جان می‌دادند... من چگونه سوی خیمه خبرت را ببرم خبــر ریختن بال و پرت را ببرم واژه‌های بدنت سخت به‌هم ریخته است سینه‌ات یا جگرت یا که سرت را ببرم مثل مادر وسط کوچه گرفتار شدی تن پامال شده در گذرت را ببرم اِرباً اِرباتر ازاین قامت تو، قلب من است چون‌که باید بدن مختصرت را ببرم... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز هشتم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓در بعضی از هیأت‌های مذهبی مصیبت‌هایی خوانده می‌شود که مستند به مقتل معتبری نیست و از هیچ عالم یا مرجعی هم شنیده نشده است... سؤال من این است که آیا نقل این وقایع صحیح است یا خیر؟ و در صورتی که صحیح نباشد، تکلیف شنوندگان چیست؟ ✅ نقل مطالب به‌ صورت مزبور بدون این‌که مستند به روایتی باشد و یا در تاریخ ثابت شده باشد، وجه شرعی ندارد، مگر آن‌که نقل آن به عنوان بیان حال به حسب برداشت متکلّم بوده و علم به خلاف بودن آن، نداشته باشد و تکلیف شنوندگان نهی از منکر است به شرطی که موضوع و شرایط آن نزد آنان ثابت شده باشد. ❓آیا بیان زبان حال در مداحی ها و روضه ها بصورت اشعار و نثر در مورد اهل بیت علیهم السلام جایز است؟ ✅ اگر معلوم باشد که زبان حال را بیان می کند و مناسب با شأن اهل بیت (ع) باشد، مانع ندارد. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#هَیهَاتَ_مِنَّا_الذِّلَّة»        روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠۵/٠۴ ✍️ مناسبت روز: امروز هشتمین روز از ماه #محرم الحرام است که در تاریخ آمده که در چنین روزی لشکر عمر بن سعد از سی هزار نفر فراتر رفته بود و آب همچنان بر امام و یاران ایشان بسته و در خیمه‌های حسینی قحطی آب بود، در این زمان دیداری بین امام حسین (ع) و عمر بن سعد برگزار شد که امام به او نهیب زدند و او را امر به معروف و نهی از منکر نموده و دعوت به حق کردند؛ البته درباره زمان این ملاقات اقوال مختلفی وجود دارد؛ اما آنچه درست به نظر می‌رسد این است که دیدار پیش از آمدن شمر در روز نهم به کربلا بوده است؛ زیرا طبق نقل مشهور، او در مجلس ابن‌زیاد افشا کرده که عمر بن سعد، شب‌ها بین دو لشکر با حسین بن علی (ع) دیدار می‌کند! [تاریخ طبری، ج۵، ص۴۱۴] در محتوای این دیدار نیز اقوال مختلفی نقل شده که همین موضوع متأسفانه موجب سوءاستفاده برخی از افراد و مخصوصاً سیاستمداران طرفدار مذاکره با استکبار قرار گرفته است؛ به‌گونه‌ای که سعی کرده‌اند گفتمان "هیهات من الذله" امام حسين (ع) را به گفتمان "مذاکره و سازش" با دشمن تبدیل نمایند و سپس طوری وانمود کنند که گویی امام حسین (ع) بعد از سرباز زدن از بیعت با یزید، در کربلا به اشتباه خویش آگاه شده‌اند و از این‌رو پس از مذاکره با عمرسعد، حاضر به دست دادن و بیعت با یزید شدند که به نظر می‌رسد این تحریف بزرگ از همه‌ی تحریفات و شبهات دیگر واقعه کربلا خطرناک‌تر است چراکه خط بطلانی بر تمامی اهداف قیام بزرگ عاشورا می‌کشد! ✅ در پاسخ به این ادعا، باید عرض کنیم که هر چند در اصل این ملاقات شکی نیست و در منابع تاریخی شیعه و اهل‌سنت آمده، اما از آنجا که این ملاقات خصوصی بوده و کسی سخنان آنها را مستقیماً نشنیده است: «فَانكَشَفنا عَنهُما بِحَيثُ لا نَسمَعُ أصواتَهُما ولا كَلامَهُما» لذا براساس افواه اصحاب، دو قول کاملاً متفاوت درباره این دیدار وجود دارد که یکی از اقوال ظاهراً از جانب سپاه امام منتشر شده و قول دیگر از جانب شخص عمرسعد در نامه به ابن زیاد ملعون منشر گردیده است؛ ⬅️ در قول اول، ابن اعثم كوفی نقل می‌كند كه امام حسین(ع) با ابن سعد بین دو اردوگاه ملاقات كردند و حضرت به او نهیب زدند که: "وای بر تو" ای پسر سعد! آیا از خداوندی كه بازگشت تو به سوی اوست نمی‌ترسی كه می‌خواهی با من بجنگی؟ در حالی كه می‌دانی من پسر كیستم! اینان را رها كن و به من بپیوند، من تو را به درگاه خداوند نزدیك می‌كنم؛ پس ابن سعد بهانه‌های مختلفی آورد و امام تمامی بهانه‌های او را جواب دادند، ولی متأسفانه عمر سعد (که عشق حکومت بر «ری» او را کور کرده بود، دعوت امام را نپذیرفت و) بازگشت؛ امام نیز او را نفرین نمودند. (الفتوح، ج٢، ص١۴٧) ⬅️ اما نقل دوم، متن نامه عمر بن سعد به ابن زیاد پس از این ملاقات است که در آن اظهار خوشحالی کرده که غائله به صلح پایان یافت و ادعا نموده که امام از مواضع قبلی خود عقب نشینی کرده و فرموده‌اند که «يكى از سه پيشنهاد مرا بپذيريد: يا به همان جايى كه از آن جا آمده‌ام، باز گردم؛ يا دستم را در دست يزيد بن معاويه بگذارم تا ميان من و خود حكم كند؛ و يا مرا به هر يك از مرزهاى مسلمانان كه مى‌خواهيد، بفرستيد و من هم مانند يكى از ساكنان همان‌جا مى‌شوم و با همان وظايف و حقوق زندگی می‌کنم» (تاریخ الطبری، ج ۵، ص ۴١٣؛ و ارشاد شیخ مفید،ج٢، ص٨٧) ✍️ البته هر چند که قول صحیح کاملاً هویداست اما توجه شما را به دو نکته جلب می‌نمائیم: 1️⃣ اولاً چگونه می‌توان به قول «عمربن سعد» جنایتکار که قاتل امام است و حتی علمای بزرگ اهل‌سنت هم او را «ثقه» و قابل اطمینان نمی‌دانند، اعتماد کرد! لذا به نظر می‌رسد این بسته پیشنهادی از اکاذیب و ساخته‌های عمربن سعد بوده تا به قول معروف با جمع «خدا و خرما» بتواند هم از جنگ با امام (ع) و از دست دادن آخرتش پرهیز نماید، و هم به حکومت ری و مطامع دنیایش برسد؛ و البته با شایعه‌پراکنی و خبرسازی درباره این ملاقات و ایجاد یک جنگ روانی و تبلیغاتی، به ایجاد شکّ، تضعیف روحیه، و سست کردن عزم راسخ امام و اصحاب حضرت در مبارزه و پیکار با جبهه نفاق و کفر و فساد یعنی بنی‌امیه بپردازد و به دروغ عقب‌نشینی و سازشکاری امام حسین (ع) را به طرفداران و پیروان آن امام همام القاء نماید؛ 2️⃣ ثانیاً امام قبل و بعد از این ملاقات خصوصی، هدف و مشی خود را کاملاً تبیین نموده‌اند لذا با نیم نگاهی به سیره گفتاری و رفتاری حضرت می‌توان دریافت که ادعای عمرسعد کاملاً کذب است‌‌؛

✅ سخنانی از امام حسین (ع) مانند: 🔹 سخن حضرت با ولیدبن عُتْبَه، حاکم مدینه: «یزید مردی فاسق، شرابخوار، قاتل نفس محترم و آشکار کننده فسق و فجور است، مانند من با مثل یزید بیعت نمی‌کند...» (الفتوح، ج۵، ص۴۱۴)؛ 🔹 پاسخ قاطع امام به مروان در مدینه که ایشان را به بیعت با یزید امر کرده بود: «إنّا لله و إنّا إلیه راجعون! باید با اسلام خداحافظی کرد آن هنگام که امّت مسلمان به سرپرستی چون یزید گرفتار شود... از رسول خدا شنیدم که فرمودند: «خلافت بر خاندان ابوسفیان حرام است...» (الفتوح، ج۵، ص۱۷)؛ 🔹 سخن امام به محمّد حنفیه در مدینه: «ای برادرم! به خدا سوگند! اگر در دنیا هیچ پناهگاهی نباشد، باز هم هرگز با یزیدبن معاویه بیعت نمی‌کنم...» (الفتوح،ج۵،ص۲۱)؛ 🔹 و سخنان آتشین امام در کربلا و روز عاشورا: «آگاه باشید! که زنازاده فرزند زنازاده، مرا میان شمشیر کشیده، و در خواری و ذلت، مخیّر کرده است! و چه دور است از من، گزینش ذلّت و خفّت: هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة» (الاحتجاج، ج۲، ص۳۰۰) ✍️ و بالاخره سخن خود را با کلام گهربار رهبر فرزانه انقلاب به پایان می‌بریم و مثل همیشه قضاوت را به شما واگذار می‌نمائیم؛ «یک عدّه‌ در مسئله‌ی مذاکره، سهل‌انگاری و سهل‌اندیشی می‌کنند، مطلب را درست نمی‌فهمند...عمق مسائل را نمی‌فهمند! وقتی صحبت مذاکره می‌شود، می‌گویند آقا شما چرا با مذاکره‌ی با آمریکا مخالفت می‌کنید؟ (خب امیرالمؤمنین و امام حسین (ع) هم مذاکره کردند) خب این‌ها نشان‌دهنده‌ی سهل‌اندیشی است! نشان‌دهنده‌ی نرسیدن به عمق مسئله است! این‌جور نمی‌شود مسائل کشور را تحلیل کرد؛ با این نگاه عامیانه و ساده‌اندیشانه نمی‌شود به مصالح کشور رسید... امیرالمؤمنین(ع) که با زبیر، یا امام حسین(ع) که با ابن‌سعد حرف می‌زنند، آنها را نصیحت می‌کنند؛ بحث مذاکره‌ی به معنای امروزی نیست! مذاکره‌ی امروزی یعنی معامله، یعنی یک چیزی بده، یک چیزی بگیر... تاریخ را این‌جور می‌فهمید؟ زندگی ائمّه را این‌جور تحلیل می‌کنید؟ امام حسین رفت نهیب زد، نصیحت کرد و گفت از خدا بترس...» (۱۳۹۴/۰۷/۱۵) 🏴 #روضه: اما امشب نهمین شب از ماه محرم‌الحرام یا #شب_تاسوعا است که شیعیان آن را مختص به قمر بنی‌هاشم، علمدار کربلا و بزرگ‌ترین یار و یاور امام حسین (ع) می‌دانند، لذا سخن خود را با این شرح حال به پایان می‌بریم؛ مرحوم مجلسی (ره) روایت کرده: آن‌گاه که عباس (ع) تنهایی امام خود را مشاهده نمود، نزد ایشان آمد و اجازه میدان خواست؛ امام فرمودند: تو پرچمدار من هستی و اگر بروی سپاه از هم پاشیده می‌شود؛ پس عرضه داشت: مولای من، سینه‌ام تنگ شده و از زندگی سیر شده‌ام و می‌خواهم از این منافقین، انتقام سخت بگیرم؛ امام فرمودند: پس مقداری آب برای این کودکان تهیه نما؛ عباس (ع) بی‌درنگ مشک را برداشت و بر اسب سوار شد و راهی فرات گردید، و بعد از جنگی نمایان، وارد شریعه فرات شده و مشک را پر از آب کرد؛ اما دشمن راه را بر او بست و ابتدا دست راست و چپ حضرت را قطع نمود و سپس به مشک و سینه و چشم مبارک قمر بنی هاشم تیر زده و عمود آهنین بر فرق حضرت فرود آوردند و بالاخره پورحیدر را از اسب واژگون نمودند؛ در اینجا حضرت، برادر را صدا زدند: «ای برادر، برادرت را دریاب» [بحارالانوار، ج۴۵، ص۴۰-۴۱]؛ پس امام حسین (ع) بی‌درنگ به طرف برادر رفتند و چون عباس (ع) را در کنار شریعه فرات با آن وضعیت بر زمین دیدند، به شدت گریسته و با حالت انکسار فرمودند: «الْآنَ انْکَسَرَ ظَهْرِي وَ قَلَّتْ‌ حِيلَتِی؛ اکنون کمرم شکست و رشتهٔ تدبیرم گسسته شد» [مقتل الحسین خوارزمی، ج۲، ص۳۴] «و سَیعلَمُ الّذینَ ظَلَموا أَی مَنقَلَبٍ ینقَلِبونَ» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «تاسوعا، پاسداشت وفاداری حضرت عباس (ع)» روز پنجشنبه ١۴٠٢/٠۵/٠۵ ✍️ مناسبت روز: امروز نهمین روز از ماه محرم‌الحرام و منسوب به تاسوعای حسینی است که در روایات آمده، یکی از سخت‌ترین روزها برای اهل‌بیت امام حسین (ع) بوده، چنانچه امام صادق(ع) فرمودند: «تاسوعا روزی است که حسین (ع) و اصحاب ایشان در کربلا محاصره شدند و سپاه (عظیم) شامیان بر ضد آنان گرد آمدند و ابن زیاد و عمر سعد از فراهم آمدن آن همه سوار خوشحال شدند؛ و در آن روز، حسین (ع) و یاران ایشان را ناتوان شمردند و یقین کردند که دیگر یاوری برای امام نخواهد آمد و عراقی‌ها ایشان را پشتیبانی نخواهند کرد» (سفینه البحار، ج١، ص٣١٢) ⬅️ یکی از وقایع مهم روز تاسوعا، ورود شمر ملعون به کربلاست؛ او که در دشمنی با اهل‌بیت زبانزد است، نامه ابن‌زیاد را در این روز به دست عمر بن سعد رساند و به او هشدار داد که یا باید بلادرنگ با امام حسین (ع) نبرد کند و یا فرماندهی را به او واگذار نماید و برای همیشه حکومت بر ری را فراموش کند! مورخین آورده‌اند در این هنگام عمر سعد که حُب ریاست و هوای نفس بر او غلبه کرده بود، بدون در نظر گرفتن خدا و جایگاه فرزند رسول خدا و اهل‌بیت گرامی ایشان، با دست‌پاچگی تمام فرمان حمله عمومی به سوی خیمه‌های حسینی را صادر نمود و گفت: «اى رزم‌آوران خدا، سوار شويد و به بهشت شادمان باشيد»؛ پس سپاهیان نفاق، يكپارچه به سوى خيمه‌هاى حسینی حركت کردند؛ (بحارالانوار، ج۴۴، ص٣٩٠) امام که خيل عظيم سپاهيان دشمن را در روبروى خيمه‌ها مشاهده نمودند، برادرشان حضرت عباس (ع) را طلبيدند و ایشان را به همراه بيست تن از ياران شجاع و فداكارشان به سوى سپاه دشمن فرستادند، تا از علت آتش‌افروزى آنان جويا گردند؛ پس آنها به طرف لشگر دشمن رفتند و از عمر سعد ملعون علت تحرک لشگر را پرسیدند، و او در جواب گفت از امیر عبيدالله فرمان فوری آمده كه يا بايد در طاعت او درآييد و با وى بيعت كنيد و يا آماده نبرد و جنگ شوید! حضرت عباس (ع) به نزد برادر بزرگوارشان آمدند و امام حسين (ع) پس از شنیدن ماجرا فرمودند: «از عمر سعد بخواهید كه امشب را مهلت دهد و كار را به فردا واگذار نماید، تا با خدای خود راز و نیاز کنیم و به درگاهش نماز بگزاریم؛ خدا می‌داند که من نماز و تلاوت قرآن را بسیار دوست دارم»؛ پس حضرت ابوالفضل (ع) پيام امام را به عمرسعد رساندند، اما او كه مظنون به مسامحه كارى شده بود و شمر را رقيب سرسخت خود مى‌ديد، ابتدا از درخواست حضرت، سرباز زد؛ اما پس از اعتراض شدید برخى از فرماندهان سپاه، ناگزير به پذیرش درخواست امام شد؛ پس پيام داد كه فقط يك شب شما را مهلت می‌دهم ولى اگر بامدادان بر فرمان امير، سر طاعت فرود نياوريد، كار را با شمشير تمام خواهم کرد! و بدین ترتیب هر دو سپاه به خيمه‌گاه خويش برگشته و منتظر فرارسيدن روز خونین عاشورا شدند. (ارشاد شيخ مفيد، ج٢، ص۴۴٠، تاریخ طبری، ج۵، ص۴۱۷) ⬅️ همچنین آورده‌اند که در عصر روز تاسوعا، شمر ملعون که از قبیله مادر حضرت عباس (ع) بود، برای چهار فرزند رشيد و دلاور حضرت ام‌البنین (س) که همگی در کربلا بودند، امان‌نامه آورد و با صداى بلند فرياد زد: خواهرزادگان من كجايند؟ پس حضرت اباالفضل (ع) كه كانون وفادارى و معدن غيرت بودند، با شنیدن صدای نحس شمر، بانگ برآوردند که بريده باد دست‌هاى تو، و لعنت خدا بر تو و بر امان نامه‌ی تو باد! اى دشمن خدا! آيا ما را امان مى‌دهید ولى فرزند رسول خدا را امان نمی‌دهید؟! (بحارالانوار، ج۴۴، ص٣٩١) ✍️ لذا آنها که همواره این سؤال را داشته‌اند که چرا تاسوعا را به حضرت عباس منسوب نموده‌اند، باید بدانند که این نام‌گذاری به پاسداشت وفاداری، ولایت‌یاوری و رشادت‌های فراوان پورحیدر، حضرت قمربنی‌هاشم (ع) در روز تاسوعا انجام شده تا با یاد این قهرمان بزرگ کربلا، همواره خوبی‌ها و فضیلت‌های انسانی و اسلامی در جهان، زنده و پایدار بماند. 🏴#روضه اما امشب، شب عاشورای حسینی است و در روایتی امام سجاد (ع) می‌فرمایند: من شب عاشورا نشسته بودم و عمه‌ام از من پرستاری می‌کردند، در آن هنگام پدرم به خیمه خود می‌رفتند و این اشعار را می‌خواندند: «"ای روزگار! اف بر دوستی تو! چه بسا یاران و طالبانی را که در بامداد و شامگاهت کُشتی؛ آری! روزگار بجای آنان دیگری را نپذیرد؛ به راستی که پایان کار در دست خدای بزرگ است و هر زنده‌ای باید این راه را طی کند»؛ پس من فهمیدم که کار تمام است و پدرم فردا به شهادت می‌رسد و بغض گلویم را گرفت ولی خودم را نگه داشتم، اما صدای ناله و گریه عمه‌ام زینب (س) بلند شد... (بحارالانوار، ج۴۵، ص٢) امشبی‌را، شه‌دین درحرمش مهمان‌است ظهر فردا، بدنش زیر سم اسبان است مکن ای‌صبح طلوع مکن ای‌صبح طلوع... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#پیام‌های_عاشورا» روز جمعه، ١۴٠٢/٠۵/٠۶ ✍️ مناسبت روز: امروز، روز دهم ماه محرّم و منسوب به «روز#عاشورا» و روز شهادت سید و سالار شهیدان عالم، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و خاندان و اصحاب گرانقدر ایشان در کربلا است، که ائمه اطهار (ع) بر زنده نگه داشتن و اقامه عزا در این روز تأکید فراوان نموده‌اند و شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) هزار و چند صد سال است که در این روز به عزا و ماتم و سوگواری پرداخته و پیام‌های بزرگ عاشورا را بازگو می‌کنند؛ به راستی «عاشورا» را باید تبلور زنده‌ی نماز، مناجات، حماسه، عدالت و شهادت دانست؛ حادثه‌ای عظیم که سال‌ها در مورد آن سخن گفته شده، و علماء و دانشمندان در رابطه با ابعاد گوناگون انسانى و اجتماعى آن قلم‌فرسایی نموده‌اند تا گوشه‌ای از درس‌ها و پيام‌های انسان‌ساز و حماسه‌‎آفرين آن را به تصویر بکشند، و شور و شعور عاشورایی را در بین مردم ترویج نمایند، بر این اساس سخن امروز خود را به بخش کوچکی از پیام‌های اخلاقی عاشورا اختصاص می‌دهیم: 1️⃣ «آزادگی» «آزادگی» در مقابل بردگی، و برتر از «آزادی» است و به نوعى، حريت و رهايی انسان از قيد ذلت‎ و حقارت است؛ بی‌شک نهضت عاشورا، جلوه بارز «آزادگى» است، چراکه امام حسين (ع) از ميان دو امر آزادی ذلیلانه، و مرگ با افتخار، راه دوم را پذيرفته و فرمودند: «هيهات منَّ الذّلة»؛ لذا تمامی انسان‌های آزاده در جهان با الگوگیری از آن امام همام، در راه استقلال و رهايی از ظلم و ستم طاغوت‌ها، همواره مرگ سرخ و مبارزه خونين را بر زندگی ذلیلانه ترجیح داده‌اند‌. 2️⃣ «ايثار» اوج ايثار در دنیا، ايثار خون و جان است، و ايثارگر كسی است كه حاضر است، هستی و جان خویش را برای رضای خدا فدا كند؛ لذا «عاشورا» بزرگترین صحنه ایثار و از خودگذشتگی است که به ما می‌آموزد که برای رضاى خدا و حفظ دين بايد از تمامی تمنيات خود گذشت‌. 3️⃣ «شجاعت» بی‌شک صحنه عاشورا، بزرگترین تصوير از شجاعت است و این شجاعت ريشه در اعتقادات حسینی دارد؛ لذا عاشورا در طول تاریخ، الهام‌بخش شجاعت برای تمامی مبارزان راه حق بوده و دشمنان همواره از این روحيه، و شجاعت و شهامت پیروان مکتب حسینی ترس داشته است. 4️⃣ «عزت و کرامت» عزت يعنی، شكست ناپذيری، صلابت نفس، و حفظ كرامت و شخصيت والای انسانی؛ که در برابر آن، ستم‎پذيری و تحمل سلطه باطل و سكوت در برابر تعدی و تسليم فرومايگان و اطاعت از فاجران قرار دارد؛ مسلماً یکی از بزرگترین پیام‌های عاشورایی، درس عزت و كرامت است که به مسلمانان جهان می‌آموزد كه هرگز نباید زير بار خواسته‎های نامشروع ستمگران و ظالمان و قدرت‌های پوشالی بروند و برای داشتن عزت و کرامت انسانی می‌بایست در برابر تعدی آن‌ها با تمام قوا بایستند. 5️⃣ «عمل به تكليف» یکی دیگر از درس‌های عاشورا، «عمل به تكليف» است، به این معنا که باید در جامعه اسلامی، هرکس به تکلیف خود عمل کند و منتظر دیگران نشود! چنانچه عاشورا يكى از جلوه‌های بزرگ «شناخت تكليف» و «عمل به تكليف» است. 6️⃣ «عشق به خدا» از والاترين و زلال‎ترين حالات آدمی، عشق به كمال مطلق الهی است که سراسر عاشورا، جلوه زیبای از اين جذبه معنوی و عشق برين است؛ و امام حسین (ع) در این راه همه چیز خود را قربانی می‌کنند تا رضای حضرت دوست را تأمين نمایند؛ لذا اين مشرب عرفانی و عاشقانه، سرمشقی بزرگ برای همه‌ی صاحبدلان و عاشقان درگاه الهی می‌باشد، لذا هرچند حادثه عاشورا از حوادث تلخ تاریخ است اما اگر با نگاه عاشقانه به آن بنگریم، همچون زینب کبری (س) چیزی جز زیبایی و شکوه نخواهیم دید: «ما رأیت الا جمیلاً». 🏴 اما اوج و قله این عشق و از خودگذشتگی در عاشورا را می‌بایست در فدا نمودن سرباز شش ماه حسینی دانست! چنانچه رهبر فرزانه انقلاب فرمودند: «به نظر من اوج مصیبت در کربلا، شهادت حضرت علی‌اصغر، این طفل شش ماهه در آغوش پدر است... من وقتی ترسیم می‌کنم آن حالتی را که در خیمه‌های حسین بن علی (ع)، آن هیجان و ناراحتی را که به خاطر عطش این بچّه پیش‌ آمده‌ است، واقعا برایم قابل تحمّل نیست و طاقت نمی‌آورم...» (۶۵/۰۶/۲۱) وقتش شده بر دست بگیرد جگرش را مردی که شکسته‌ست مصیبت کمرش را پروانه به هم ریخته گهوارۀ خود را تا باز کند از پر قنداق، پرش را تلخ است پدر گریه کند، طفل بخندد سخت است که پنهان بکند چشم ترش را ای وای از آن تیر و کمانی که گرفته‌ست این بار سپیدی گلویی نظرش را... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز یازدهم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓آیا در مجالس عزاداری هروله کردن و گفتن ذکر ائمه بصورت تند و پشت سر هم (شور) جایز است؟ ✅ اگر موجب وهن مذهب یا مراسم عزاداری معصومین نباشد فی نفسه اشکال ندارد. ❓نظر حضرت آقا در مورد الفاظی که در عزاداری‌ها و نوحه‌ها استفاده می‌شود و در شأن یک مسلمان و حتی انسان نیست! و نسبت دادن یکسری الفاظ رکیک به خود است، چه حکمی دارد؟  ✅ کلاً در عزاداری، باید نزاکت و سنگینی و وزانت عزاداری حفظ شود... (همچنین) باید از مطالبی که حرام است، مثل کذب و غلو نسبت به ائمه اطهار (ع) پرهیز شود، و نیز باید از مطالبی که دون شأن یک مسلمان است، پرهیز گردد؛ به طر کلی اسلام، پیروان خودش را وزین، سنگین و باوقار می‌پسندد؛ شما نگاه کنید از جمله‌ی لباس‌های حرام، لباس شهرت است و لباس شهرت یعنی لباس سبک، لباسی که در شأن یک مسلمان نیست؛ لباسی که از نظر رنگ، دوخت یا کیفیت پوشیدن یا حتی اِندِراس (پاره پاره شده) به گونه‌ای است که اگر طرف بپوشد در جامعه انگشت‌نما می‌شود، و این در شأن یک مسلمان نیست! لذا در تعابیری که در نوحه‌ها خوانده می‌شود و در مقام اظهار ارادت به معصومین (ع) یا به حضرت اباعبدالله (ع) می‌باشد، ولی در شأن یک مؤمن نیست که چنین الفاظی به کار ببرد، (می‌بایست) در عزاداری‌ها از آن‌ها پرهیز شود. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#حماسه_حسینی»        روز شنبه، ١۴٠٢/٠۵/٠٧ مناسبت روز: امروز، روز یازدهم ماه محرم و سالروز اسارت و جسارت عظیمی است که نظیر آن را جهان اسلام، هرگز به خود ندیده است؛ در این روز، کسانی به اسارت برده شدند که از خاندان وحی و نبوت و عزیزترین و شریف‌ترین انسان‌های هستی بودند؛ لذا هنوز چشم بشریت، پس از هزار و چندصد سال، به واسطه این جنایت بزرگ، وظلمی که بر کودکان و زنان کاروان حسینی رفت، گریان و شرمسار است؛ همچنین این روز با عنوان «روز تجلیل از اسرا و مفقودان» نیز به ثبت رسیده، لذا سخن امروز را با سلام و درود به همه‌ی آزادگان و ایثارگران، و خانواده قهرمان آنها آغاز می‌نمائیم؛ ✍️ واقعه‌ی #عاشورا چنان با ریشه و فرهنگ ما گره خورده است که با هجمه‌ی هزار و چندصدساله‌ی دشمنان نیز همچنان مهمترین حادثه تاریخی جهان به شمار می‌آید؛ ولی تحلیل و برداشت از این حادثه‌ی بزرگ، کار آسانی نیست! چرا که در عین سادگی و صراحت، پیچیدگی‌های فراوانی دارد که ممکن است قضاوت انسان‌ را به افراط و تفریط ختم کند؛ لذا برای رسیدن به درک درست از این حادثه‌ی تاریخی و تأثیرگذار نیاز است تا بررسی‌های دقیق و جامعی در این زمینه در اختیار بشر قرار گیرد؛ بی‌شک یکی از گرانبهاترین آثاری که می‌تواند مخاطب را به درک و شناخت درستی از عاشورای حسینی برساند، مجموعه کتاب «حماسه حسینی»، اثر استاد شهید مرتضی مطهری (ره) است که در این مجموعه، استاد در رابطه با حادثه‌ی کربلا از واژه «حماسه» استفاده نموده و درباره فلسفه این نام‌گذاری می‌گوید: «کلمه‌ "حماسه" علاوه بر معنای شدت حادثه، به معنای صلابت و شجاعت و حمیت است؛ لذا از آنجا که شخصیت حسین‌بن‌علی(ع) صبغه‌ و رنگ حماسی دارد، می‌بایست در سرگذشت آن حضرت نیز یک چنین احساس حماسی داشته باشیم، نه یک احساس تراژدی و مصیبت و رثا و (خدای نکرده) نفله شدن!!!» البته در تاریخ، اصولاً شخصیت‌های حماسی، جنبه‌ نژادی و قومی دارند؛ یعنی مخصوص یک قوم و نژاد معین و یک آب و خاکند؛ اما در مورد امام‌حسین(ع) چنین نیست؛ ایشان یک شخصیت حماسی است، اما حماسه‌ی انسانیت و بشریت؛ نه حماسه‌ی قومیت. سخن، عمل و روح امام‌حسین(ع)، حماسه‌ای مافوق همه‌ی حماسه‌هاست و علت شناخته نشدن ایشان نیز همین است؛ شخصیت امام از نظر شدت حماسی بودن و علو و ارتفاع جنبه‌ی انسانی بی‌نظیر است ولی ما این حماسه را نشناخته‌ایم..؛ از این‌رو کلید شخصیت امام‌حسین(ع) را باید حماسه و عظمت و شور و صلابت و شدت و ایستادگی و حق‌پرستی دانست و کلمات و سخنانی هم که از آن حضرت نقل شده، همه حاکی از همین روحیه‌ی صلابت و حماسه‌ الهی و انسانی است...» شهید مطهری (ره) سپس با تبیین «حماسه حسینی»، حادثه کربلا را از دو جنبه «سیاه و تاریک» و «نورانی و سفید» بررسی نموده و مخاطبین را دعوت می‌نماید تا به صفحه نورانی واقعه عاشورا نیز توجه نمایند؛ استاد می‌گوید: «تاریخ کربلا، یک صفحه دیگر هم دارد که شخص اول آن صفحه، دیگر پسر معاویه و جنایتکاران کربلا نیستند؛ در آنجا قهرمان حسین (ع) است! در آن صفحه، دیگر اثری از جنایت نیست؛ تراژدی نیست؛ بلکه همه‌ی آن حماسه‌ و افتخار و نورانیت است؛ تجلی حقیقت و انسانیت است؛ تجلی حق‌پرستی است؛ اگر آن صفحه را درست نگاه کنیم، آن‌وقت می‌فهمیم که بشریت حق دارد به خودش ببالد و آن وقت معلوم می‌شود که به چه دلیل خداوند به فرشتگان دستور داد که در برابر آدم سجده کنند! اما وقتی فقط صفحه سیاه کربلا را ببینیم، بشریت سرافکنده شده و خودشان را مصداق آیه ٣٠ سوره بقره می‌بیند که فرشتگان به خداوند گفتند: «قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَنْ يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ...»: «آیا کسانی در زمین خواهی گماشت که در آن فساد کنند و خون‌ها بریزند و حال آنکه ما همواره، تو را تسبیح و تقدیس می‌کنیم؟!» اما خداوند فرشتگان را به دیدن آن صفحه روشن، دعوت می‌کند و در جواب آن‌ها می‌فرماید : «...قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ»: «من چیزی (از اسرار بشر) می‌دانم که شما نمی‌دانید!» لذا می‌بایست در حماسه حسینی از آن صفحه روشن هم سخن بگوییم تا بشریت، عظمت آن را درک کرده و به آن افتخار کند؛ ✍️ در پایان سخن توجه به این نکته نیز ضروری است که استاد مطهری، هرگز نافی صفحه تاریک کربلا و نقل احساسی آن در مجالس حسینی نبوده و راز بقای حماسه حسینی (ع) را در بهره‌گیری از دو بُعد «منطقی و عقلی» و «احساسی» می‌داند و لذا با تأکید بر توصیه ائمه اطهار (ع) به گریه بر امام حسین (ع)، آن را از حکیمانه‌ترین دستورات و باعث رسوخ نهضت حسینی در اعماق جان مردم دانسته است. 📚 برداشتی ازمجموعه کتاب «حماسه حسینی» اثر استاد مطهری(ره) https://eitaa.com/ROOZBARG