✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#اسلام و #نزول_بلایا» روز سه‌شنبه ١۴٠٢/١٠/٠۵ مناسبت روز: امروز سالروز «#زلزله‌ مرگبار بم» با بزرگی ۶٫۶ ریشتر در سال ۱۳۸۲ شمسی است که با حدود ۵۰ هزار کشته، یکی از عظیم‌ترین بلایای طبیعی در طول تاریخ ایران بوده است و در تقویم به عنوان «روز ملی ایمنی در برابر زلزله و کاهش اثرات بلایای طبیعی نام‌گذاری گردیده؛ لذا ضمن عرض تسلیت به تمامی بازماندگان این حادثه‌ی بزرگ، سخن خود را به موضوع «عوامل نزول بلایا از نگاه اسلام» اختصاص می‌دهیم؛ برای بررسی این موضوع ابتدا باید واژه «بلاء» را از نگاه اسلام معنا نمود که با مراجعه به آیات و روایات، متوجه می‌شویم که «بلاء» و اسباب و عوامل آن به دو معنای کاملاً متفاوت آمده است: 1️⃣ «بلاء» به معنای «عذاب، سختی و گرفتاری» که به سبب اعمال بَدِ انسان‌ها و یا ترک امر به معروف و نهی از منکر، بر آنها نازل می‌شود. چنانچه قرآن می‌فرماید: «وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ...»: «و آنچه از رنج و مصائب به شما می‌رسد، همه از دست (اعمال زشت) خود شماست...» (شوری، آیه٣٠)‌‌؛ همچنین پیامبر اسلام (ص) می‌فرمایند: «هرگاه شرّ و بدی در زمین آشکار شود، خدای متعال بلاها و سختی‌ها را بر اهل زمین فرو می‌فرستد» (الفتن، ص۴٣١) امام رضا (ع) نیز فرمودند: «هر زمان بندگان، گناهان تازه‌ای را ابداع کنند، خداوند نیز بلاهای تازه و ناشناخته‌ای بر آنها مسلط می سازد» (بحار الانوار،ج ٧٠، ص٣۵۴)؛ 🔹همچنین چنان که گذشت، بلایا بر برخی از افراد نیز به واسطه ترک امر به معروف و نهی از منکر، و سکوت در برابر ظلم و ستم نازل می شود، که در اصل این افراد نیز به واسطه ترک این فریضه الهی، به صورت غیر مستقیم در گناه دیگران شریک هستند؛ چنانچه امیرمؤمنان (ع) جهت تبیین این مسئله فرموده‌اند: «شتر ثمود را فقط یک نفر کُشت، ولی عذاب الهی همه را فرا گرفت، چون همه بدین عمل راضی شدند، (و اعتراض نکردند)» (نهج‌البلاغه، ص٣١٩)؛ رسول خدا (ص) نیز فرمودند: «زمانی که امت من، امر به معروف و نهی از منکر را (ترک کنند و) به یکدیگر واگذارند، باید آماده پذیرش بلاء و عذاب الهی باشند» (تهذيب، ج۶، ص١٧٧)؛ همچنین امام سجاد (ع) فرمودند: «گناهانی که سبب فرود آمدن بلاء و مصیبت بر مردم می شود عبارتند از: نرسیدن به فریاد ستمدیدگان و مظلومان و پایمال ساختن امر به معروف و نهی از منکر» (بحار، ج٩٧ ص٩۴) 2️⃣ بلاء به معنای «امتحان و آزمون الهی جهت ارتقاء و پاداش بالاتر» که از نگاه اسلام، هرگاه بلاء به این معنا باشد، اختصاص به خوبان، مؤمنین و افراد نیکوکار دارد، به گونه‌ای که انبیاء و اولیاء الهی، بیشترین بلاها و شدائد را در دنیا تحمل نموده‌اند و حتی امیرالمؤمنین(ع) در دعای صباح، از خداوند متعال برای قُرب و نزدیکی بیشتر به درگاه احدیت، طلب درد و بلاء می‌نمایند؛ در نتیجه این نوع بلاء در واقع، هدیه‌ای الهی برای بالا بردن ظرفیت روحی و درونی انسان و دریافت درجه و پاداش بالاتر است، چنانچه خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرين»: «قطعاً شما را به مقدارى از ترس، گرسنگى، كاهش اموال و نفوس، و كمبود محصولات، امتحان خواهيم كرد و صابران را مژده بده (كه پيروزى و پاداش بزرگ برای آنهاست)» (بقره/١۵۵) ✍️ بنابر آنچه گذشت، نزول یک بلای عمومی بر همه مردم به صورت یکسان نیز کاملاً با عدالت الهی سازگار است، چراکه یک بلاء می‌تواند برای عده‌ای از مردم، عذاب و سختی و گرفتاری، و برای عده‌ای دیگر، امتحان و آزمایش و ارتقاء باشد. البته ما هر چیزی که به نظرمان ناپسند آید را برای خودمان شرّ و بدی می‌پنداریم، اما طبق فرموده حضرت حق در قرآن کریم، چه بسا ما چیزهایی را اصلاً خوش نداریم، در صورتی كه خِیرِ ما در آنهاست، و چه بسا چیزهایی را خیر و خوبی می‌پنداریم در صورتی كه برای ما شرّ و بدی به همراه دارند: «و عَسى‌ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى‌ أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ» (بقره، آیه ٢١۶)‌. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حضرت#ام‌البنین (س)، #مادر_ایثار ١» روز چهارشنبه ١۴٠٢/١٠/٠۶ مناسبت روز: امروز سیزدهم جمادی‌الثانی به عنوانِ «روز تکریم مادران و همسران شهدا» نام گرفته و علت این نامگذاری، آن است که مشهور است که «حضرت ام‌البنین (س)» همسر امیرالمؤمنین (ع) و مادر چهار شهید شجاع دشت نینوا، از جمله حضرت ابوالفضل العباس (ع)، در چنین روزی در جوار رحمت حضرت حق آرمیدند؛ لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند حضرت ام‌البنین (س) آغاز می‌نمائیم؛ به راستی چه روز بزرگی است، روز تکریم از دلاور مادران تاریخ که همچون بانوی ایثار، حضرت ام‌البنین (س) پسرانی شجاع و مؤمن تربیت نموده و با وجود عشق بی‌همتای مادری، فرزندان عزیزتر از جانشان را در راه اسلام و ولایت فدا کردند؛ و چه با عظمت است، ایثار و شهامت شیر زنان و همسران شهیدان سرافراز که بسیاری از آنان نوعروس بودند، اما با صبر و استقامت و توکل به خداوند متعال، و عشق به سالار شهیدان، همسران خود را برای حضور در جبهه‌های حق علیه باطل یاری و حمایت نمودند. بی‌شک الگوی تمامی این شیر زنان و دلاور مادران، بانوی ایثارگر تاریخ، حضرت ام‌البنین (س) است که اگر چه خودشان در دشت کربلا حضور نداشتند، اما عطر ایمان، عشق به ولایت، و شجاعت و معرفت را قطره قطره در کام فرزندانشان نشاندند، تا در دشت خونین کربلا، ولایت‌مداری، وفاداری و شجاعت و شهامت حضرت ابوالفضل (ع) و دیگر فرزندان ایشان، لرزه بر تن دشمنان اسلام اندازند؛ عالمان شیعه در طول تاریخ، همواره شجاعت، فصاحت و علاقه‌ی شدید حضرت ام البنین (س) به امیرالمؤمنین و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را ستوده‌اند و از ايشان به نیکی و بزرگی یاد کرده‌اند؛ چنانچه شهید ثانی (ره) می‌گوید: «ام‌البنین (س) نسبت به خاندان پیامبر خدا، محبت شدیدی داشت و خود را وقف خدمت به آنان کرده بود؛ و اهل‌بیت (ع) نیز برای ایشان، احترام ویژه قائل بودند و در روزهای عید، به نزد ایشان می‌رفتند» [ستاره درخشان مدینه، ص۷]؛ ✍️ هرچند متأسفانه از زندگانی و شخصیت حضرت ام‌البنین (س)، هیچ گزارش کاملی که تلفیقی از مستندات معتبر تاریخی، زمان شناسی و تحلیل‌های عبرت آموز و بازنمایی شخصیت و زندگی این بانوی بزرگ اسلام باشد، در دست نیست، اما از همین روایات موجود می‌توان، ادوار زندگی پرافتخار آن حضرت را به شش دوره تقسیم کرد: 1️⃣ از زمان تولد تا ازدواج: «اصالت و شجاعت خانوادگی» این مقطع از زندگانی حضرت، حدود بیست سال به طول انجامیده و بانو در خانواده‌ای با اصالت و در قبیله‌ی بسیار شجاع بنی‌کلاب پرورش یافته‌اند تا جایی که شایستگی و لیاقت همسری حضرت امیر (ع) را کسب نموده‌اند؛ 2️⃣ از ازدواج با امیرالمؤمنین (ع) تا خلافت علوی: «دوران تربیت یافتگی» بالاترین افتخار حضرت ام‌البنین (س) را باید ازدواج با حضرت علی (ع) دانست که مسلماً دلیلی روشن بر لیاقت و شایستگی ایشان می‌باشد؛ تاریخ ازدواج آن حضرت در سال ٢٣ هجری قمری، یعنی در دوران مهجوریت و خانه‌نشینی حضرت علی (ع) بوده و تا آستانه خلافت امام، حداقل دوازده سال به طول انجامیده است؛ در این دوران سخت که حضرت علی (ع) به‌گونه‌ای در حصر اجباری در مدینه به سر می‌بردند، بیشترین فرصت را برای رشد فکری و تربیتی و اخلاقی همسر گرامیشان و فرزندانشان داشته‌اند‌ لذا این دوران را باید دورانی سراسر تلاش برای همراهی و همانندی با امام در ابعاد مختلف اخلاقی و علمی و عبادی برای حضرت ام‌البنین (س) دانست؛ 3️⃣ دوران خلافت علوی: «الگویی شایسته در همسری خلیفه مسلمین» دوران خلافت امیرالمؤمنین (ع)، دورانی کوتاه اما پر حادثه و همراه با فتنه‌های پیاپی بود که تا شهادت حضرت علی (ع) در حدود ۵ سال به طول انجامید؛ در این دوران، حضرت ام‌البنین (س) به همراه امیرالمؤمنین (ع) به شهر کوفه هجرت نمودند و به علت مقام و جایگاه حضرت امیر (ع)، زمینه‌های اجتماعی متعددی پیش روی ایشان گشوده شد، ولی حضرت ام‌البنین (س) با الگوگیری از آموزه‌های قرآنی درباره‌ی «نساء‌النبی»، همچنان خدمت و همراهی با حضرت علی (ع) در قالب همسر و یاوری مهربان در خانه، و متولد نمودن و پرورش دادن فرزندانی با ایمان و شجاع همچون حضرت اباالفضل (ع) و برادران ایشان را بر هر کار دیگری ترجیح دادند و الگویی شایسته از زن برگزیده در جامعه علوی ارائه نمودند تا همه بدانند که در اسلام، بالاترین وظیفه زن در دو جبهه‌ی «همسری» و «مادری» و تربيت کردن فرزندان صالح است؛ ✍️ این مبحث ادامه دارد... 📚 برداشتی از کتاب پژوهشی مادر پسران، نوشته محمد رضایی آدریانی https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حضرت #ام‌البنین(س)، #مادر_ایثار ٢» روز پنجشنبه، ١۴٠٢/١٠/٠٧ مناسبت روز: از روز گذشته به مناسبت سالروز رحلت حضرت ام‌البنین (س)، مبحثی را در رابطه با ادوار زندگی این بانوی بزرگ اسلام آغاز کردیم و دوران پرافتخار ایشان را به شش دوره تقسیم نموده و سه دوره آن را به شرح زیر تقدیم نمودیم: 1️⃣ از زمان تولد تا ازدواج: «دوران اصالت و شجاعت خانوادگی» 2️⃣ از زمان ازدواج با امیرالمؤمنین (ع) تا خلافت علوی: «دوران تربیت یافتگی» 3️⃣ دوران خلافت علوی: «الگویی شایسته در همسری خلیفه مسلمین» ✍️ انشاالله امروز نیز به سه دوره دیگر از زندگی سراسر فخر و مباهات حضرت ام‌البنین (س) می‌پردازیم: 4️⃣ از صلح امام حسن (ع) تا آغاز قیام حسینی: «دوران حمایت از حسنین (ع) و تربیت فرزندانی شجاع و ولایت‌مدار» پس از شهادت امیرالمؤمنین (ع) و با صلح اجباری امام حسن (ع)، دوران مهجوریت اهل‌بیت، دوباره آغاز گردید و حضرت ام‌البنین (س) و فرزندان ایشان نیز در این مظلومیت، شریک و همراه اهل‌بیت (ع) بودند؛ در این دوران سخت، حضرت ام‌البنین (س) نسبت به تربیت حماسی چهار یادگار علوی، همت گمارده‌اند‌؛ به صورتی که مورخین در این دوران، به نقش حمایتی آن حضرت و فرزندان ایشان، مخصوصاً حضرت عباس (ع) از امام‌حسن (ع) و امام حسین (ع) و نیز احترام و علاقه‌مندی حسنین (ع) نسبت به حضرت ام البنین (س) اشاره نموده‌اند؛ 5️⃣ دوران قیام حسینی: «صبر عظیم و فدا نمودن چهار فرزند در راه ولایت» با انتشار خبر مرگ معاویه و آغاز خلافت یزید، فتنه تحریف آشکار اسلام آغاز گردید و در این دوران، امام حسین (ع) به‌صورت قاطع و سریع در برابر تحریف قرآن و سنت ایستادند و در نهایت حماسه حسینی و نهضت عاشورا به وقوع پیوست؛ در تمامی این دوران بسیار سخت، حضرت ام‌البنین (ع) که بیش از شصت سال از عمر شریفشان می‌گذشت، همچنان با عمل به آیه « وَ قَرْنَ فی بُيُوتِکُنَّ ...» در خانه‌ی خود در مدینه ماندند، اما چهار شیرمرد خود را برای ولایت‌یاوری و حمایت و دفاع از امام حسین (ع) راهی مکه و سپس راهی کربلا نمودند و با در پیش گرفتن صبری عظیم و جميل، در خانه حضرت ام‌سلمه (س) آخرین و علوی‌ترین همسر پیامبر (ص)، با دل نگرانی، چشم به «قاروره» داشتند تا بالاخره با خونین شدن آن دریافتند که حضرت سیدالشهداء (ع) به شهادت رسیده‌اند؛ طبق روایات، «قاروره»، مقداری از خاک کربلا بود که پیامبر(ص) آن را به ام‌سلمه (س) داده و فرموده بودند: «هر‌گاه دیدید که این خاک، به خون تبدیل شد، بدانید که فرزندم حسین (ع) را در کربلا به شهادت رسانده‌اند». 6️⃣ پس از قیام عاشورا تا رحلت: «دوران فرهنگ‌سازی عاشورایی» از لحظه خون شدن خاک قاروره، دیگر کسی حضرت ام البنین (س) را آرام و ساکت ندید؛ بانویی که مظهر عفت و حجاب فاطمی و همچنین شجاعت قبیله بنی‌کلاب بود و سال‌ها در خانه امیرالمؤمنین (ع) مانده بود و کمتر کسی ایشان را بیرون از خانه دیده بود، این‌بار همچون حضرت فاطمه زهرا (س) پس از رحلت پیامبر (ص) وارد میدان شدند و بیت الاحزانی در بقیع برپا نموده و تا آخرین لحظات عمر، با گریه‌های عاشورایی و هدفمند خویش، پرچمدار فرهنگ‌سازی عاشورایی در جامعه مرده مدینه و حجاز شدند و یاد عاشورا و شهدای کربلا را زنده نگه‌ داشتند و البته با این حرکت به یادماندنی در تثبیت امامت حضرت سجاد (ع) نیز نقش به‌سزایی داشتند. ✍️ آنچه گذشت، گوشه‌ای از زندگی پرافتخار بانوی بزرگ اسلام، حضرت ام‌البنین (ع) بود که در این مجال اندک به همین مقدار بسنده نموده و سخن امروز را با این روایت به پایان می‌بریم که چون حضرت از شهادت سیدالشهداء (ع) و فرزندانشان در کربلا خبردار شدند، باران اشک از دیدگان مبارک فرو ریخته و فرمودند: «ای کاش فرزندانم و تمامی آنچه در زمین است فدای حسین می‌شد و او زنده می‌ماند!» که بی‌شک این سخنِ حضرت، دليل دیگری بر دلدادگی عمیق ایشان به اهل‌بیت عصمت و طهارت و امام حسین (ع) می‌باشد. (ریاحین الشریعه، ج۳، ص۲۹۳) 📚 برداشتی از کتاب پژوهشی مادر پسران، نوشته محمد رضایی آدریانی https://eitaa.com/ROOZBARG