✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «علم مفید» (٢) روز جمعه، ١۴٠٠/٠٨/٢١ ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما دیروز به مناسبت «روز جهانی علم در خدمت صلح و توسعه» از جایگاه بسیار بالای علم در دین اسلام سخن گفتیم و عرض کردیم که پیامبر اعظم (ص)، طلبِ علم را برای همه مسلمانان از زن و مرد، فريضه و واجب دانسته‌اند؛ سپس با اشاره به آیات و روايات اسلامی، گفتیم که «علم» مورد تأیید و تأکید اسلام، علاوه بر سه علم اصلی دین، یعنی «اصول دين»، «فروع دين» و «علم اخلاق»، شامل تمامی علوم مفيدی كه جامعه‌ی اسلامی نيازمند آن است، نیز می‌شود! و سپس یک سوال مهم مطرح کردیم که: ❓آیا از نظر اسلام، یادگیری هر علم مفیدی، برای هر فردی جایز و سودمند است؟ ✅ در پاسخ به این سؤال، باید بدانیم که علم‌آموزی از نظر اسلام محدودیتی ندارد و شامل تمام علوم مفید می‌شود و هر فرد در انتخاب علم و دانش مورد نظر خود کاملاً مختار است و آدمی می‌تواند بر اساس علاقه، توانایی و استعداد خود، دانش مورد نظر را انتخاب نماید؛ البته به شرط مضر و حرام نبودن آن علم! لذا از نظر اسلام، می‌توانیم علوم را به دو دسته عمده تقسیم نمائيم: 🔹دسته اول: علومی که از یادگیری و تعلیم آنها صریحاً در اسلام نهی شده؛ مانند: علم سحر و دیگر علوم فساد آفرین و همینطور علومی که شخص به قصد ضرر زدن به دیگران می‌آموزد؛ که آموختن این دسته از علوم حرام است؛ مگر در مواقع ضرورت، مثلاً آموختن علم سحر برای ابطال سحر دیگران! 🔹دسته دوم: علومی است که مشخصات گروه قبل را ندارند و حرام و یا مقدمه حرام نیستند که خود بر دو گروه تقسیم می‌شوند: ۱) دانش‌هایی که موجب سازندگی معنوی و یا مادی در دنیا و یا آخرت بشر می‌باشند و بدون آنها اساس حیات مادی و معنوی انسان به مخاطره می‌افتد! تحصیل این علوم از نظر اسلام یا «واجب عينی» است؛ مانند: «شناخت عقائد و تکالیف شرعیه» و یا «واجب کفایی» است؛ مثل «علم طب، شیمی، ریاضی و...»؛ ۲) دانش هایی که اگر چه فسادآور و یا مقدمه ‌فساد نیستند؛ اما نقش مهمی در زندگی فرد و یا اجتماع ندارند! که این دانش‌ها را «علوم مباح» و البته برخی «علوم مکروه» نامیده‌اند: مثل علم انساب و... لذا آدمی با توجه به تقسیم بندی بالا، انسان می‌تواند علم و دانش مورد نظر خود را آزادانه انتخاب نماید! ❓اما بعد از این مقدمه، سؤال دیگری مطرح می‌شود که آیا علم‌آموزی در هر یک از دانش‌های مجاز، از نظر دین به‌صورت مطلق جایز و سودمند است و یا نیاز به مقدمه و شرایطی دارد؟ ✅ برای جواب به این پرسش، اجازه بفرمائید که علم‌آموزی توسط آدمی را از زاویه دیگری بررسی نمائيم! انسان درس نخوانده و بی‌سواد و یا کم‌سواد، شيطان وجودش هم بی‌سواد است! و به همان اندازه، می‌تواند صاحبش را فريب دهد و به دیگران ضرر برساند! اما کسی که درس می‌خواند و عالِم و دانشمند در هر رشته‌ای می‌شود، شيطانِ وجودش نیز عالِم‌ می‌گردد و می‌تواند کارهای وحشتناکی انجام دهد که حتی عقلِ بشر را حيران سازد! البته این موضوع که چه علمی برای چه کسی و چه موقع خطرناک می‌شود، نياز به بحث گسترده‌ای دارد که در این مجال کوتاه نمی‌گنجد، ولی آنچه واضح و روشن است اين است که جایی که دانش بدون تقوا و اخلاق باشد، علوم مفید هم می‌توانند مضر و خطرناک شوند! به‌گونه‌ای که حتی جان انسان‌ها و موجودات ديگر، و هستی و طبيعت را به خطر بیاندازند! به همین سبب، تمامی پیامبران الهی در طول تاریخ، بر «تزکیه و تقوا» قبل از «علم‌آموزی» تأکید نموده‌اند! و در قرآن کریم نیز بارها قبل از تأکید بر علم‌آموزی از «تقوا و تزکیه» سخن به میان آمده: «يُزَکِّيهِمْ‌ وَ يُعَلِّمُهُمُ...» بنابراین از نظر اسلام، مقدمه «علم‌آموزی»، «تزکیه نفس» است! چنانچه یکی از بزرگترین گرفتاری‌های امروز جوامع بشری، وجود دانش‌های پیشرفته در دستان کسانی است که به جای اینکه علم را در خدمت صلح و توسعه و مصالح بشریت استفاده نمایند، از آن در جهات شیطانی و جنگ و نابودی بشریت استفاده می‌کنند! چنانچه هیچ بعید نیست که شیوع بیماری منحوس کرونا نیز ثمره‌ی همین علمِ شیطانی باشد! ازاین‌رو طبق روایات اسلامی می‌بایست از علم بدون منفعت، به خدای سبحان، پناه برد! (میزان الحکمة، ج ۵، ص١۴٠٠) و ما نیز دعا می‌کنیم که خداوند رحمان و رحیم، همه‌ی بشریت را از شرِّ علم بدون تقوا و اخلاق حفظ نماید! ✍️ و سخن امروز را با کلام ارزشمند رهبر فرزانه انقلاب به پایان می‌بریم که فرمودند: « ما علم را برای سعادت بشر می‌خواهیم، برای رشد بشر، برای استقرار عدالت و شکوفائی بشر... آن علمی که ما می‌خواهیم، اول، تزکیه است... چرا اول تزکیه؟ برای اینکه اگر تزکیه نبود، علم منحرف می‌شود...» (٨ آذر ۱۳۹۸) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_علم_آموزی ❓حکم تقلب کردن چیست؟ آیا در قیامت عذاب دارد؟ اگر مسئول یا معلم راضی باشد چطور؟ آیا اگر بعد از امتحان، درس مورد نظر خوانده شود مشکل برطرف می‌گردد؟ ✅ تقلب کار نادرستی است و اگر حقی از کسی ضایع شود و یا برخلاف مقررات نظام کسی مرتکب شود، بله مستحق عذاب است! اگر مسئول یا معلم یا حتی شاگرد دیگر که از روی دستش می‌نویسد راضی باشد، این تأثیری در مسئله ندارد! یعنی کسی که تقلب می‌کند، آن فردی که او را کمک می‌کند، معلم باشد یا از شاگردان باشد، راضی باشد یا نباشد، تأثیری در این مسئله ندارد! اما اینکه اگر بعد از امتحان جبران کند آیا حکمش برطرف می‌شود؟ اصل حکم تقلب نه؛ زیرا به هر حال کاری است که نباید تکرار کند، ولی تبعاتش قابل جبران است؛ مثلاً فردی که درس نخوانده یا کم درس خوانده و با تقلب مدرک گرفته و الان در حد آن مقطع تحصیلی معلومات ندارد و می­خواهد با همین مدرک استخدام شود، خوب اگر برود درس بخواند و شرایط دیگر استخدامی را هم داشته باشد، استخدامش ایرادی ندارد و حقوقی هم که می‌گیرد مانعی ندارد؛ اما اگر به مقدار آن مقطع تحصیلی که به خاطر آن پذیرش می شود، درس نخوانده و معلومات ندارد، به هر حال شرایط را ندارد و استخدامش صحیح نیست. 📚 منبع: KHAMENEI.IR ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «خورشید یازدهم» (١) روز شنبه، ١۴٠٠/٠٨/٢٢ ✍️ مناسبت روز: امشب، شب میلاد با سعادت یازدهمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت، حضرت امام حسن عسکری (ع) است؛ لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ هشتم ربیع الثانی سال ٢٣٢ هجری قمری، خورشید یازدهم در شهر مدینه طلوع کرد و خانه‌ی امام هادی (ع) را غرق شادی و نور نمود! فرشتگان دسته دسته از آسمان نازل شده و برای طواف دور گهواره جلوه‌ی حسن و زیبایی صف کشیده بودند! آن مولود مبارک، پس از پدربزرگوارشان، در ٢٢ سالگی به امامت رسیدند و پس از شش سال رهبری و ولایت، در ٢٨ سالگی شربت شهادت نوشیده و ردای امامت و ولایت را به فرزند گرامیشان حضرت مهدی (عج) پوشاندند! دوران حضرت عسکری(ع) را باید یکی از دشوارترین مقاطع تاریخی در طول زندگانی ائمه‌اطهار (ع) دانست که هم آن حضرت و هم پیروانشان به طور بی‌سابقه با محدودیت‌های سیاسی و اجتماعی مواجه بودند؛ تا آنجا که در هنگام حضور حضرت در منزل هم، جاسوسانی از ایشان مراقبت می‌کردند! و آزادی آن حضرت مشروط به آن بود که دوبار در هفته، حضور خود را به دارالخلافه عباسی اعلام کنند! (الغیبة طوسی، ص۱۳۹) عجیب‌تر اینکه مورخین نوشته‌اند که اصحاب حضرت، حتی اجازه صدا کردن نام ایشان در مکان‌های عمومی را نداشتند! و گاهی به همین دلیل آنان را زندانی کرده‌اند! (کشف الغمة، ج۳، ص۲۱۸) در چنین زمانی، اقدامات مدبّرانه حضرت عسکری (ع) برای حل مشکلات فکری، معنوی و مادی شیعیان و هدایت جامعه‌ی اسلامی، به‌گونه‌ای بود که در این دوره سخت، مورخین به افزایش شمار شیعیان در مناطق دور و نزدیک شهادت داده‌اند؛ (کمال‌الدین، ص۴۲۷) ایشان در حالی که در حدود ۲٢ سالگی به مقام امامت نائل شدند، اما روش و منش حضرت، به‌گونه‌ای بود که اکثریت قریب به اتفاق پیروان امام هادی (ع)، تبعیت محض از آن حضرت را پذیرفته و اندکی هم که منحرف شده بودند، پس از مدتی کوتاه به اشتباه خود اعتراف نمودند! (فرق‌الشیعة، ص۹۵) بنابراین نقش ویژگی‌های بارز شخصیتی امام حسن عسکری(ع) در مقبولیت حضرت نزد مردم، امری قطعی و مسلم است، و همین موضوع، باعث احساس ترس و فشار شدید حکومت عباسی گردیده بود! البته علاوه بر منش فردی و اجتماعی حضرت، باید به مقام بلند علمی ایشان نیز اشاره نمود که همه‌ی صاحبان اندیشه در آن زمان در برابر مقام علمی امام، سر تعظیم فرود آورده‌اند! چنانچه نقل است که وقتی خبر نگارش کتابی توسط یکی از علمای بزرگ غیر شیعه، درباره تناقض در قرآن به حضرت رسید، ایشان فردی را تعلیم داده و به نزد او فرستادند؛ وقتی آن عالم برجسته، سخنان این مرد را شنید، اظهار داشت: «این سخنان، قطعاً برای تو و یا کسی در شأن تو نیست!» و زمانی که متوجه شد استدلال مطرح شده از سوی امام حسن عسکری (ع) است، پس از اعتراف به مقام اهل‌بیت (ع)، دستور داد هرآنچه از کتاب مورد نظر را که نگاشته است، در آتش بسوزانند! (مناقب آل‌ابی‌طالب، ج۴، ص۴۲۴) در مورد طرح شایستگی و مقام حضرت در بیان مخالفان سیاسی نیز می‌توان برای نمونه از «احمد بن عبیدالله بن‌ خاقان» از گماشتگان ویژه حکومت عباسی یاد کرد که درباره حضرت می‌گوید: «مردی از اولاد علی را از لحاظ رفتار، وقار، پاکدامنی، نجابت و بزرگواری در خانواده خودش و بنی‌هاشم مانند حسن‌بن‌علی‌ ندیدم و نشناختم! که خاندان خودش و بنی‌هاشم و سرلشکران و وزیران و همه مردم، او را بر سالخوردگان و اشراف خود مقدم بدارند... چنانچه از هر یک از بنی‌هاشم و سران و نویسندگان و قضات و فقها و مردم دیگر که می‌پرسیدم، او را در نهایت احترام و بزرگواری و مقام بلند و سخن نیک و تقدم بر تمام فامیل و بزرگترانشان معرفی می‌کردند! این چنین بود که مقام و ارزش او در نظرم بزرگ شد؛ زیرا هیچ دشمن و دوستی را ندیدم، جز آنکه از او به نیکی یاد کرده و مدحش می‌نمود!» (الکافی، ج۱، ص ۵۰۳) ✍️ و سخن امروز را با کلام ارزشمند رهبر فرزانه انقلاب به پایان می‌بریم که فرمودند: «این روزها متعلق به امام عسگری (ع) است، که می‌تواند الگوی همه‌ی مؤمنان، بخصوص جوانان باشد! این امامی که موافقان و شیعیان، و مخالفان و غیر معتقدان، همه، شهادت دادند و اعتراف کردند به فضل او، به علم او، به تقوای او، به طهارت او، به عصمت او، به شجاعت او در مقابل دشمنان، به صبر و استقامت او در برابر سختی‌ها... پدر امام زمان عزیز ما با آن همه فضیلت، با آن همه مقامات، با آن همه کرامات، وقتی با سم و جنایت دشمنان از دنیا رفتند، فقط بیست و هشت سال داشتند؛ این می‌شود الگو! جوان ما احساس می‌کند، یک نمونه‌ی عالی در مقابل چشم دارد...» (۱۳۹۰/۱۲/۱۰) ✍️ این مبحث ادامه دارد... https://eitaa.com/ROOZBARG