🔻خاطرات 🔷 فوران سرمستی 🔶 دکتر روبین وودزورث کارلسن انتظار ما برای ورود امام تقریبا چهل و پنج دقیقه طول کشید. علامت ورود امام کاملا واضح بود، چند روحانی از در وارد شدند و به پیرمرد ریش سفیدی که پشت میکروفن منتظر بود، اشاره کردند که آن سردار مجتهد، امام و فرمانده ی پارسا هم اکنون خواهد آمد. همین که خمینی در آستانه ی در ظاهر شد، همه ی جمعیت به یک باره از جا برخاستند و فریاد زدند. خمینی! خمینی! خمینی! پر هیجان ترین اظهار شعف و ادای احترام قلبی به یک انسان بود که تا کنون شاهد آن بودم. به نظر می رسید همه حضار تحت تأثیر فوران غیرارادی عشق و دلدادگی قرار داشتند و در عین حال با تک تک سلول های قلبشان اعتماد کامل خود به خدایی بودن و قابل ستایش بودن آن مرد را فریاد می زدند. به راستی باید بگویم که این دوران سرمستی و هیجان و انرژی که به امام خوش آمد می گفت، تنها واکنشی ساده به روش فکری او نبود، بلکه نوایی طبیعی و سرشار از تجلیل و ستایش بود که اقتدار و جاذبه ی تسلیم ناپذیری این مرد افتضا می کرد. همین که از در وارد شد، احساس کردم گردبادی از انرژی وزیدن گرفت و او با آن ردای قهوه ای، عمامه سیاه و محاسن سفید، گویی همه ذرات ساختمان را به حرکت درآورد و چنان توجهت را به خود جلب می کرد که هر چیز دیگری غیر از او، از جلوی دیدگانت محو می گردید. او طیف سیالی از نور بود که در ضمیر آگاه تک تک حاضران حسینیه رخنه می کرد و همه تصاویری را که مخاطب پیش از دیدنش در ذهن خود ترسیم کرده بود را درهم می شکست. حضور او چنان برجسته بود که همه ادراک های حسی مرا به فراسوی مفاهیم و شیوه های تحلیلی زندگی ام برد. امیدوار بودم بتوانم صرف نظر از توانایی های آشکار این مرد، شخصیتش را کاملا بررسی کنم، انگیزه هایش را کشف نمایم و ماهیت اصلی وجود او را مورد کنکاش قرار دهم. قدرت، جذبه و برتری مطلق خمینی، همه مقیاس های ارزیابی مرا نابود کرد و من تنها انرژی و احساسی را درک می کردم که از حضور او در آن فضا منعکس می شد. تندبادی بود که در عین حال می توانستی آرامشی ژرف را در درونش به نظاره بنشینی، اگرچه سرسخت و تحکم آمیز، اما در عین حال آرام و پذیرا بود. چیزی تغییرناپذیر و استوار در او وجود داشت و در عین حال، همین تزلزل ناپذیری، همه ایران را به حرکت وا می داشت. او یک انسان عادی نبود. هیچ یک از مردان بزرگی که تا کنون ملاقات کرده بودم، از جمله دالایی لاما، راهبان بودا و اندیشمندان هندو، شخصیت شگفت انگیز خمینی را نداشتند. ✍️ دکتر روبین وودزورث کارلسن، اندیشمند، شاعر و خبرنگار کانادایی است که در تاریخ ۱۳۶۰/۱۱/۲۱ همراه مردم در حسینیه جماران به دیدار امام خمینی شتافت. وی خاطرات خود از این دیدار را در کتابی با عنوان: «امام و انقلاب اسلامی، سفری به بهشت و جهنم» در کانادا منتشر کرد. 📚 قدرت معنوی، خاطرات خبرنگار غربی {دکتر روبین وودزورث کارلسن} از دیدار با امام خمینی، ترجمه معصومه یوسفی، تهیه کننده: پایگاه اطلاع رسانی دستاوردهای انقلاب اسلامی، ناشر: زمزم هدایت، ص ۲۵ – ۲۶ #خاطرات_انقلاب #انقلاب_اسلامی #امام_خمینی #ویژه_نامه_۵۷ #تاریخ_معاصر