﷽ گزیده‌ای از کتاب #گناهان‌کبیره اثر شهید محراب آیت‌الله #دستغیب ره ۲: گناه کبیرۀ #یأس دوم از گناهان کبیره ناامیدی از رحمت الهی است. «الیأس من روح اللّه» روح در لغت، نسیمی را می گویند که انسان از آن لذت و راحت می برد. چون سبب یأس از پروردگار عالم، اعتقاد نداشتن به قدرت و کرم و رحمت بی پایان او است در قرآن مجید آن را از صفات کفار قرار داده و می فرماید: «ناامید از رحمت الهی نمی شود مگر کسی که کافر است». حضرت صادق (ع) و حضرت کاظم و حضرت رضا و حضرت جواد علیهم السّلام آن را جزء گناهان کبیره شمرده اند. از هر گناهی بزرگتر: پس از شرک هیچ گناهی بزرگتر از یأس نیست زیرا هر گناهی که از شخص سر می زند تا وقتی که مأیوس نباشد ممکن است در صدد توبه بر آمده و با استغفار آمرزیده شود ولی شخص مأیوس آمرزیده شدنی نیست زیرا امیدی به آمرزش و مغفرت خدا ندارد تا توبه نماید. از این گذشته یأس سبب جرأت بر جمیع گناهان می گردد چون می گوید من که معذب خواهم بود چرا خودم را از شهوت دنیا محروم نمایم؟ چون یأس از اکبر کبائر است سزاوار است که اقسام و بزرگی گناه آن و چاره برطرف شدنش مشروحا بیان شود.