#پارت_پنجاه_و_یکم #رمان_خانم_خبرنگار_و_آقای_طلبه نمیدونستم الان دقیقا کجام و کجا دارم میرم!! فقط دارم پشت سر ماشین اونا میرم... اینجا *شهرک پردیسان* خونه محمد ایناس که... دختره در خونه محمد اینا پارک کرد. خودش و محمد از ماشین پیاده شدن و رفتن توی ساختمون. دنیا دور سرم میگشت؛ حالم خراب بود؛ اشکام دوباره جاری شدن؟؟ فاطمه اس داد: «حتما خیلی خوش گذشته که مارو فراموش کردی!! ماشین مردم و بردار بیار میخوایم بریم شام بخوریم زود باش!» شام بخورن؟! مگه ساعت چنده؟! ای وای من؟! سریع دور زدم و با بدختی راه رو پیدا کردم و برگشتم حرم. نمیخواستم تا مطمئن نشدم هیچ حرفیه بزنم درباره چیزایی که دیدم. اشکامو پاک کردم و از ماشین پیاده شدم. زنگ زدم فاطمه و بالاخره پیداشون کردم. بعد سلام و علیک و تشکر بابت ماشین نشستم نمازمو خوندم. بعد نماز ریحانه گفت: خب آقا محمد جواد رو دیدی؟؟! چی باید میگفتم؟! خدایا ببخش ولی مجبورم؟! _نه عزیزم. راستش تا حالم که دیر کردم تو خیابونای قم گم شده بودم!! فاطی: عه جدی؟! من فکر کردم باهمین!! _نه بابا ندیدمش!! فاطی: خب زنگ بزن بیاد اینجا؛ دیگه نمیخواد غافلگیرش کنی بیخیال بابا!! _باشه بعد دربارش فکر میکنم!! از کنار بقیه بلند شدم و رفتم رو به روی حرم ایستادم. همون جایی که برای اولین بار محمد رو دیدم. به گنبد بی بی نگاه میکردم و اشکام بی اختیار میریخت!! همون جا روی زمین نشستم و شروع کردم به گلایه کردن... _من اومدم اینجا محمدو ببینم... اومدم خوشحالش کنم... فکر می کردم اگه یه مرد راستگو تو کل دنیا باشه محمده... محمد به من دروغ گفت امروز... بی بی خودت بگو چه برداشتی کنم... من نمیخوام قضاوت کنم... اول یه دختر به اسم صداش میزنه... بعد سوار ماشین دختره میشه... بعد توی پارک باهم زیر بارون قدم میزنن... بعد به من دروغ میگه... بعد دختره رو میبره خونشون... احساس میکردم اشکام ممکنه اون قدر بباره که سیل بیاد...!! یه صدا بین این همه شلوغی به گوشم آشنا اومد؛ یه صدا که گفت : فاطمه صبرکن کجا میری؟! سرمو از رو زانوم بر میدارم. با شک به سمتی که صدا ازش اومد نگاه میکنم. از تصویری که میبینم دیوونه میشم... محمده... محمده منه... خدای من... با همون دختره... داشت اونو صدا میزد... تازه تونستم درست ببینمش چهره زیبایی داشت و چشماش خاکستری بود... دختره دوباره جلو افتاد!! محمد این بار بلندتر صداش زد: فاطمهههه کجا میری؟! صدای دختره تو گوشم پیچید: نگران نباش جواد میرم زیارت و زود میام! نترس گم نمیشم!! این و گفت و صدای خندش توی فضا پیچید. قلبم به شدت درد گرفته بود... نمیتونستم نفس بکشم.. #ادامه_دارد...